Ο σχολιαστής παρά το εξεζητημένο ύφος του αδυνατεί να αντιληφθεί την κυκλικότητα του επιχειρήματός του: οι γυναίκες είναι «από τη φύση» τους τρυφερές και αδύναμες -μόνο που αν ξεφύγουν από τους ρόλους αυτούς θα πρέπει «να μάθουν να κλωσάν τα αυγά τους». Επομένως, μάλλον δεν είναι από τη φύση τους έτσι αλλά, η συμπεριφορά τους ειναι κοινωνικά μαθημένη μέσω του μαθήματος αυτού που τους δίνεται όταν δεν ανταποκρίνονται στα θεωρούμενα ως χαρακτηριστικά του φύλου τους. Επιπλέον οι ρόλοι που έχουν ανατεθεί στον άντρα -όπως πχ ο ρόλος τους ως πολιτικοί ηγέτες- δεν επιτελείται με το τσουτσουνάκι τους -ούτε φυσικά οι ρόλοι που ανατέθηκαν στα δύο φύλα ήταν ποτέ ισότιμοι.