Κλασική συντηρητική λογική σύμφωνα με την οποία αν δεν λυθεί και το τελευταίο πρόβλημα της προνομιούχας ομάδας, δεν έχουμε «κερδίσει» το δικαίωμα να ασχοληθούμε με τις ανισότητες μιας καταπιεσμένης ομάδας. Το βλέπουμε και με τον αντιφεμινισμό που σπεύδει κάθε φορά να μας υπενθυμίσει πως όσο υπάρχουν άντρες που υποφέρουν ο φεμινισμός δεν νομιμοποιείται να μιλάει για την ανισότητα των φύλων και τα προβλήματα των γυναικών.

Εδώ, ο σχολιαστής υπονοεί πως αφού υπάρχουν ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν διαδικαστικά προβλήματα, δεν επιτρέπεται να μας νοιάζει το ίσο δικαίωμα πρόσβασης των ομοφυλόφιλων στην ΙΔΙΑ (αργή και προβληματική) διαδικασία. Λες κι εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να προσπερνούν την γραφειοκρατία και να αποκτούν παιδιά ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ από τα άτεκνα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Είναι απλό: ενώ τα ετερόφυλα ζευγάρια αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα γραφειοκρατίας, τα ομόφυλα ζευγάρια που αποκλείονται ολοκληρωτικά απο τη διαδικασία αντιμετωπίζουν κάτι που άπτεται της ισότητας και των ανθρωπινων δικαιωμάτων. Δεν γίνεται να περιμένουμε να λυθούν όλα τα προβλήματα μέχρι να δώσουμε τα ίδια δικαιώματα σε όλους -θα ήταν σαν να μην διναμε στις γυναίκες να δικαίωμα ψήφου μέχρι να λύναμε ξερω γω τα προβλήματα για το πουε και πως ψηφίζουν οι ετεροδημότες.

Γελιούνται όσοι νομίζουν ότι θα μας ρίξουν στάχτη στα μάτια με τέτοιες σοφιστείες αποτρέποντάς μας από τη διεκδίκηση ΙΣΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ για όλους. Μακάρι πάντως αυτή η πολύπλοκη γραφειοκρατία τουλάχιστον να οδηγούσε στον αποκλεισμό ομοφοβικών φασισταριών από την απόκτηση παιδιών.

~Hürrfem Sultan