H ρητορική που θέλει τον άντρα πιο καταπιεσμένο από τη γυναίκα λόγω της στρατιωτικής θητείας συνυπάρχει με τη ρητορική που θέλει την γυναίκα πολύ άχρηστη και αδύναμη για να πάει στρατο καθως και με τα αστεια που τονίζουν ότι αυτό δεν ταιριάζει με τη γυναικεία φύση και που υπενθυμίζουν ότι ο στρατός δεν αποτελεί το φυσικό της περιβάλλον -που είναι η κουζίνα.
Η διπλή αυτή χρήση της στρατιωτικής θητείας δείχνει το πώς ο στρατός χρησιμοποιείται ως το κατεξοχή διαφοροποιητικό στοιχείο των έμφυλων ρόλων αλλά και πως κατασκευάζει τον άντρα ως ανώτερο αφού στο δικό του ρόλο ως πολεμιστή αποδίδεται ανώτερο πρεστίζ και αξία. Η παρουσία των γυναικών στο στρατό απειλεί αυτό το αίσθημα αντρικής ανωτερότητας γι αυτό και πρέπει να τις βάλουν στη θέση τους -στην κουζίνα- όπως άλλωστε έκαναν και οι άντρες για χιλιάδες χρόνια. Γιατί μη ξεχνάμε πως ήταν οι άντρες που αποφάσισαν ότι ο πόλεμος είναι αποκλειστικά αντρική υπόθεση καθώς ήταν αυτοί που για χιλιάδες χρόνια έπαιρναν τις αποφάσεις.