Εδώ, δύο γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε πατριαρχική λοβοτομή αναπαράγουν την ιδέα πως δεν φταίει ο βιαστής για τον βιασμό αλλά ο τρόπος που μια γυναίκα ντύνεται. Το είδος αυτό γυναίκας όταν θα γίνει μάνα δε θα παραλείψει να βάλει «όρια» στις κόρες της, θα ξεχάσει όμως να βάλει όρια στους γιούς της σχετικά με την συγκατάθεση, την αντικειμενοποίηση και την παραβίαση του γυναικείου σώματος.

Ο τρόπος που τα ίδια τα θύματα του βιασμού αλλά και οι μητέρες τους κατηγορούνται για το έγκλημα δείχνει το πώς οι γυναίκες καλούνται να είναι οι φύλακες της ηθικής των αντρών καθώς οι ίδιοι δε θεωρούνται ότι φέρουν καμία ευθύνη αφού είναι έρμαια των ορμών τους -πράγμα ειρωνικό αν σκεφτούμε πως σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις στην ιστορία προβάλλονταν οι άντρες ως οι ορθολογικοί σε αντίθεση με της συναισθηματικές και όχι λογικά σκεπτόμενες γυναίκες.