Σε συνέχεια του χθεσινού post βλέπουμε εδώ με ποια λογική η Αριστερά υπερασπίζεται τον δικό της σεξισμό -τον cool σεξισμό, τον hipster σεξισμό, αυτό τον αστείο ντε, όχι τον άλλον, τον κακό. Η Αριστερά, ακριβώς όπως και η Δεξιά, έχει αναπτύξει μία αλλεργία στην υποτιθέμενη «πολιτική ορθότητα» -όρος που χρησιμοποιείται πια αποκλειστικά από όσους αρνούνται να κάνουν την αυτοκριτική τους και να πάρουν στα σοβαρά την καταπίεση ομάδων που δεν τους αφορούν πραγματικά.
Η φράση κλειδί είναι «Όλοι σεξιστές, όλοι φασίστες, άρα κανείς.
Όλοι ένοχοι, άρα όλοι αθώοι«. H φράση αυτή υπονοεί ότι υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στους σεξιστές και τους μη σεξιστές, του φασίστες και τους μη φασίστες, κι έτσι όταν οι μη σεξιστές και οι μη φασίστες λένε σεξιστικά ή φασιστικά πράγματα αυτά ξαφνικά είναι υπεράνω κριτικής.
Ο φασισμός και ο σεξισμός όμως δεν είναι γονίδιο ούτε τατουάζ στην μούρη των φασιστών και των σεξιστών. Ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι Λόγοι -με την φουκωική έννοια του discourse- που στηρίζουν συστήματα εξουσίας. Λίγη σημασία έχει η πηγή από την οποία προέρχεται αυτή η ρητορική, καθώς αυτή υπάρχει διάχυτη ως πλέγμα και όχι με ένα καθαρό κέντρο οπότε δεν κάνει διακρίσεις από την στιγμή που θα μπει σε κυκλοφορία στην κοινωνία. Δεν αποκτάς ασυλία για τις κατηγορίες για σεξισμό/ρατσισμό/ ομοφοβία αν σκοράρεις αρκετούς αντισεξιστικούς πόντους ούτε απαλλάσσεσαι από τις κατηγορίες για σεξισμό αν μαζέψεις αρκετά αντι-ρατσιστικά μόρια – και αντίστροφα.
Όλοι πρέπει να κάνουμε συνεχώς την αυτοκριτική μας και να τσεκάρουμε κατά πόσο αναπαράγουμε ρητορικές που συντηρούν καταπιεστικά συστήματα και στρέφονται εναντίον καταπιεσμένων ομάδων. Ο σεξισμός, ο ρατσισμός και η ομοφοβία δεν μπορεί να αναπαράγονται με τις ευλογίες μας επειδή προέρχονται από πηγή με καλές προθέσεις, από την Αριστερά, από την αγαπημένη μας σελίδα ή τον αγαπημένο μας κωμικό ούτε επειδή κάποι@ είναι καλό παιδί ή επειδή κάποια δηλώνει φεμινιστρια. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση δεν μπορεί να γίνεται μέχρι εκεί που μας βολεύει. Αν ο φεμινισμός δεν μας ξεβολεύει, μάλλον δεν προσπαθούμε αρκετά.
~Hürrfem Sultan
Ναι, Είσαι Μισογύνης 
Standing ovation. Φανταστικό κείμενο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
* »οι ιδέες γεννιούνται πάνω στη βάση των υλικών σχέσεων των ανθρώπων και δεν μπορούν να αποτελούν κυρίαρχη αιτία των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά μόνο την αντανάκλασή τους, πηγή ανατροφοδότησής τους.
Η λέξη, για παράδειγμα, που χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε την πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό σύμβολο. Εχει υλικό υπόβαθρο, συνδέεται με αντικειμενικές σχέσεις, αντανακλά την ιστορικότητά τους. Η «λέξη» δεν είναι επινόηση, δεν είναι σύμβαση για να καταλαβαινόμαστε. Οταν ονομάζουμε κάτι, το κάνουμε γιατί ήδη υπάρχει και όχι το αντίστροφο. Το ίδιο ισχύει και για το ζήτημα του νοήματος.
Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης κάθε εποχής και για την εποχή μας κυρίαρχη είναι η ιδεολογία της αστικής τάξης. Οσο η εξουσία παραμένει στα χέρια της, όσο το κράτος εκφράζει και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της, όσο η βασική αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας δε λύνεται, τόσο η κυρίαρχη ιδεολογία θα δικαιολογεί όχι μόνο κληρονομημένες αναχρονιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, αλλά θα παράγει και νέες
Οι γυναίκες βέβαια στον καπιταλισμό είναι «υποδουλωμένες, καταπιεζόμενες από την κυριαρχία των αντρών, από την εξουσία του εργοδότη και από ολόκληρη την αστική κοινωνία στο σύνολό της» και «το παλιό δικαίωμα κυριαρχίας του άντρα εξακολουθεί να υπάρχει υπό κεκαλυμμένη μορφή»
(και είναι) απαράδεκτες όχι μόνο οι επιθέσεις, αλλά και οποιεσδήποτε προσβλητικές συμπεριφορές σε βάρος (τους αλλά και) ανθρώπων που έχουν επιλέξει ένα διαφορετικό προσανατολισμό»
*https://www.komep.gr/2010-teyxos-5/marksistiko-metopo-stis-feministikes-kai-neofeministikes-antilhpseis
*https://www.komep.gr/2015-teyxos-3/h-antilhpsh-ton-marks-engkels-gia-to-gynaikeio-zhthma-se-antiparathesh-me-tis-shmerines-theories-peri-koinonikoy-fyloy
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Οταν ονομάζουμε κάτι, το κάνουμε γιατί ήδη υπάρχει και όχι το αντίστροφο. Το ίδιο ισχύει και για το ζήτημα του νοήματος.»
Συζητήσιμο καθώς οι λέξεις και οι διαθεσιμες κατηγορίες είναι κι αυτές με τη σειρά τους ικανές να διαμορφώσουν την πραγματικότητα
«Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης κάθε εποχής και για την εποχή μας κυρίαρχη είναι η ιδεολογία της αστικής τάξης.»
Αυτός φυσικά είναι ένας πάρα πολύ μονολιθικός τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας που βλέπει ως κύρια μορφή καταπίεσης την ταξική και τις υπόλοιπες δευτερεύουσες. Οι άξονες εξουσίας είναι πολλαπλοί και τέμνονται μεταξύ τους. Η αντίληψη της ταξικής καταπιεσης ως πιο σημαντικής απ’ολης οφείλεται σε μία θέαση της ιστορίας μέσα από τα μάτια του λευκού, cis, straight αντρα που είναι φυσικό να μπορεί να δει μόνο την ταξική καταπίεση από τη θέση προνομίου του όσον αφορά τις υπόλοιπες.
Οσο η εξουσία παραμένει στα χέρια της, […] τόσο η κυρίαρχη ιδεολογία θα δικαιολογεί όχι μόνο κληρονομημένες αναχρονιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, αλλά θα παράγει και νέες
Αυτό υπονοεί πως όταν η εξουσία δε θα είναι στα χέρια της αστικής τάξης ο σεξισμός θα πάψει να υφίσταται κάτι που ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν συνέβη σε συγκεκριμένα ιστορικά παραδείγματα. Γενικότερα οι Αριστεροί πιστεύουν πως με την κατάλυση του καπιταλισμού όλες οι άλλες μορφές καταπίεσης θα διευθετηθούν αυτόματα, το οποίο είναι εν μέρει wishful thinking και εν μέρει ένας όμορφος τρόπος να απορρίψουν τα αιτήματα όλων των άλλων ομάδων και να δώσουν προτεραιότητα στον ταξικό αγώνα. Και αυτός ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ ο λόγος που χρειαστήκαμε φεμινισμό ως αυτούσιο κίνημα γιατι ούτε η Αριστερά ούτε η Αναρχία μας κάλυπτε ως γυναίκες αλλά μας θεωρούσε κάτι σαν κομπάρσους του αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι τυχαίο ότι το κεφάλαιο είναι και έμφυλο και φυλετικό -ο πλούτος ειναι συγκεντρωμένος κυρίως στα χέρια λευκών αντρών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φυσικά και χρειαζόμαστε ένα αυτούσιο φεμινιστικό κίνημα, διαθεματικο όπως είχες πει, σε μια άλλη απάντηση σου. Και είναι σωστό πως όλες οι μορφές καταπίεσης διασταυρώνονται και συνυφαίνονται και ο φεμινισμός να στρέφεται ενάντια σε κάθε άξονα καταπίεσης ταυτόχρονα.
Μπορεί να είχαμε αριστερά κινήματα που ψάχναμε έναν όμορφο τρόπο να απορρίψουν τα αιτήματα όλων των άλλων ομάδων ΄΄, αυτό όμως πρέπει να χρεώνεται σ αυτά τα αριστερά κινήματα. Για παράδειγμα και οι διάφοροι φιλόσοφοι που καταπιάστηκαν με τον φεμινισμό είχαν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Το γεγονός πως η ταξική (εκμετάλλευση) μορφή καταπίεσης, αποτελεί την υλική βάση πάνω στην οποία χτιζονται όλες οι άλλες μορφές καταπίεσης, ούτε κάνει τις υπόλοιπες δευτερεύουσες, ούτε σημαίνει πως με την κατάλυση του καπιταλισμού όλες οι άλλες μορφές καταπίεσης θα διευθετηθούν αυτόματα (όπως επίσης, αυτόματα δεν μπορεί να διευθετηθεί τίποτα. Είναι διαφορά ανάμεσα στον κομμουνισμό και την αναρχία αυτή).
Μπορεί το κεφάλαιο (να) είναι και έμφυλο και φυλετικό -ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος κυρίως στα χέρια λευκών αντρών όμως απλά και μόνο, η συμμετοχή των γυναικών στους θεσμούς του αστικού κράτους, των διεθνικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών και στις ανώτερες θέσεις των καπιταλιστικών επιχειρήσεων τι θα αλλάξει?
Πρώτον, ποιες γυναίκες θα βρεθούν στο κέντρα αυτά; Δεν πρόκειται συνήθως για μια ελίτ γυναικών της αστικής τάξης που δεν μπορεί ούτε και θέλει να εκφράσει τα προβλήματα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων? Γι’ αυτό συχνά από τέτοιες θέσεις, γυναίκες συγκρούονται με τους αγώνες και τα αιτήματα του εργατικού, του γυναικείου, γενικότερα του λαϊκού κινήματος, εκφράζοντας τα συμφέροντα της τάξης τους. Δεύτερον, ποια πολιτική θα υλοποιήσουν οι γυναίκες αυτές; Δε θα υλοποιήσουν την πολιτική των συμφερόντων της αστικής τάξης, μέσω των θεσμών στους οποίους συμμετέχουν, σχεδιάζουν, υλοποιούν και προπαγανδίζουν αυτήν την πολιτική?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!