Ένα άγχος κατατρώει τα σωθικά των νοικοκυραίων τις τελευταίες μέρες: η λεγόμενη «ηρωοποίηση» του Ζακ. « Έχετε ηρωοποιήσει ένα κοινό κλέφτη» λέει ο ένας, «σε λίγο θα του κάνετε και άγαλμα» λέει ο άλλος. Η εικόνα του Ζακ τους στοιχειώνει, δε θέλουν να τον βλέπουν, τους ενοχλεί, κλείνουν τα μάτια τους πεισματικά και όταν τα ανοίγουν είναι ακόμα εκεί. Θέλουν να σβήσουν το όνομά του από παντού, ήθελαν να πεθάνει σαν ένας ανώνυμος «ληστής» ή σαν ένα «πρεζάκι» χωρίς πρόσωπο, να κουκουλωθεί κι αυτός όπως όλοι αυτοί από τους οποίους απαιτούσαν όχι μόνο να ζουν αλλά και να πεθαίνουν αθόρυβα. Τους ενοχλούσε η ορατότητα του Ζακ στη ζωή, αλλά η ορατότητα του Ζακ στο θάνατο τους εξοργίζει.
Τους αγχώνει μην πάρει ο Ζακ τη θέση των δικών τους ηρώων, αυτών που μάθαμε στο σχολείο και πέθαναν για το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Αυτοί είναι οι σωστοί ήρωες, που πεθαίνουν με ένα σπαθί στο χέρι, ή έστω μαρτυρούν για την πίστη τους σε μια αρένα με λιοντάρια, όχι γονατιστοί στο πάτωμα να δέχονται ανήμποροι κλωτσιές. «Τι το ηρωικό έχει αυτό», αναρωτιούνται.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι ο Ζακ έζησε όντως σαν ήρωας. Όχι μόνο επειδή ήθελε ασύλληπτη τόλμη να δηλώνει περήφανα αυτό που είναι σε μια κοινωνία που προσπαθούσε με χίλιους τρόπους να τον τιμωρήσει γι αυτό. Αλλά και επειδή ο τρόπος που ζούσε έκανε τη ζωή των άλλων καλύτερη. Ο Ζακ ενέπνεε. Και γι αυτό ο Ζακ αγαπήθηκε. Κι επειδή αγαπήθηκε δε θα εξαφανιστεί τόσο εύκολα. Κι ο φρικτός τρόπος που πέθανε όμως αν μη τι άλλο τον ανάγει σε σύμβολο ενός αγώνα. Γιατί είναι τραγική ειρωνεία να έχει ζήσει πολεμώντας τον εκφασισμό της κοινωνίας και να πεθάνει από αυτόν.
Κι αν όλη αυτή η διαμάχη που έχει προκύψει είναι μια μάχη μεταξύ ηρώων, των δικών τους και των δικών μας, ε τότε ας κάνουμε άγαλμα τον Ζακ, γιατί όχι? Γιατί να είναι οι ήρωες μονοπώλιο των εθνικιστών και των στρατόκαυλων?
Ναι, Είσαι Μισογύνης 
Αυτά παθαίνεις όταν αφήνεις να ανοίγονται σταθμοί από κάθε σαράφη ολιγάρχη και να εγκαθιστώνται κεραίες σε κάθε πλαγιά. Όλη την ύπαιθρο και τη λούμπεν χωριάτικη νοοτροπία την έχει χτίσει η δεξιά και η ακροδεξιά με όλα αυτά τα obscure μικροκάναλα. Ο κοσμηματοπώλης και τα περισσότερα καταστήματα στην Ομόνοια από τέτοιους σαράφηδες είναι. Μετά τον εμφύλιο χτίστηκαν περιουσίες και αγοράστηκαν οικόπεδα από το χαφιεδιλίκι. Αυτά όλα έχουν πολύ παλαιές καταβολές από την ιστορικότητα κάθε γειτονιάς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καλησπέρα, σας ανακάλυψα πρόσφατα και θέλω να σας δώσω συγχαρητήρια σχετικά με όσα γράφετε για το slut shaming. θα έλεγε κανένας ότι είναι η μόνη μορφή ρατσισμού που είναι αποδεκτή από ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού εν έτει 2018.Aν και γενικά δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφετε και στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι κάνοντας έγκλημα ένας ακτιβιστής χάνει κάθε ελπίδα να πάρουν τα λεγόμενα του σοβαρά και μόνο κακό κάνει στις κοινότητες που εκπροσωπεί, καθώς ήδη τους βλέπουν σαν σκουπίδια. Αν και δεν πρόκειται να ξεμείνετε σύντομα από έλλειψη υλικού στην Ελλάδα θα ήθελα να σχολιάσετε ένα άρθρο από το protothema.gr με τίτλο my» style… trash;υποχωρούν τα survivors,επελαύνουν τα b realities φέτος στην tv» όπου η αρθρογράφος δείχνει την απέχθειά της για εκείνα τα κορίτσια που »μπροστά στην υπέρμετρη φιλοδοξία τους δεν διστάζουν να βγάλουν τα περιττά κιλά φόρα παρτίδα στην tv».ο ρατσισμός και η ανωριμότητα του καθενός στα social media είναι ένα πράγμα,σε (τάχα μου έστω) σοβαρά μέσα από κάποια (είναι και γυναίκα) που καμώνεται πως κάνει με αυτόν τον τρόπο σοβαρή κριτική είναι να σου γυρνάνε τα άντερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητή Αφροδίτη,
Χαιρόμαστε που βρίσκεις χρήσιμες τις αναλύσεις μας για το slut shaming. Καλό βέβαια είναι να θυμόμαστε ότι ο φεμινισμός δεν είναι ένα κίνημα ούτε ένα ακαδημαικό ρεύμα με σκοπό επιλεκτικά να στηρίζει τις προσωπικές μας επιλογές ή το lifestyle μας Είναι μια ανάλυση που βασίζεται στην συνειδητοποίηση των σχέσεων εξουσίας που στηρίζει η πατριαρχία με όλους τους μύθους που μας έχει μάθει να θεωρούμε ως «φυσικούς» και ολοκληρο το σύστημα προπαγάνδας που έχει χτίσει .
Θα σου ζητούσα λοιπον καταρχάς να είσαι καχύποπτη όσον αφορά το αν ο Ζακ όντως διέπραξε κάποιο έγκλημα, καθώς αυτό είναι το αρχικό αφήγημα που παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ και στηριζόταν στην δηλωση του ίδιου του μαγαζάτορα. Τα νέα στοιχεία δείχνουν οτι μάλλον δεν είχε τέτοιο σκοπό.
Παρολαυτα, δε θα επιμείνω τόσο σε αυτό γιατι ΑΚΟΜΑ κι αν μπήκε να κλέψει τίποτα δεν αφαιρεί αυτό από την αξία του ως ακτιβιστή. Υπάρχουν εγκλήματα που διαπραττονται από θέση εξουσίας (όπως πχ ο βιασμός) και υπάρχουν εγκλήματα που διαπράττονται από τη θεση του καταπιεσμένου ώς αντίσταση στο σύστημα ή ως μέσο επιβίωσης. Πριν λοιπόν κρίνεις κάποιον για ένα έγκλημα σκέψου κατά πόσο το ίδιο το σύστημα παράγει τον εγκληματία. Σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που δεν εξασφαλίζει οπως θα επρεπε την επιβίωση και την καλυψη των βασικών αναγκών ολων, πολλές φορές η κλοπή είναι η μόνη λύση. Αν εσύ πιστεύεις οτι κάποιος επιλέγει μια ζωή στο έγκλημα ή αν πιστεύεις οτι οι άνθρωποι που η ελεύθερη αγορά δεν τους βρίσκει χρήσιμους ή τους αποκλείει αξίζει να πεινάνε και να ζουν στην οικονομική ανασφάλεια, τότε μάλλον έχεις εσωτερικεύσει τους καπιταλιστικούς (και σκατόψυχους μύθους) που μάθαμε όλοι στην αρχή να θεωρούμε «φυσικούς».
Σε κάθε περίπτωση, το να λές οτι οι ακτιβιστές θα πρέπει να προσέχουν περισσόερο γιατι εκπροσωπούν μια κοινότητα είναι απλά ένα είδος πολιτικής της ευπρέπειας (respectability politics) συμφωνα με την οποία οι καταπιεσμένοι θα πρέπει να πληρούν τους όρους και τα κριτήρια που τους θέτει ο καταπιεστης μπας και τους πάρει ο τελευταιος στα σοβαρά. Με ακριβώς την ίδια λογική πολλές μη φεμινιστριες γυναίκες μας προτρέπουν να μην είμαστε «τσούλες» αλλιώς οι άντρες έχουν δίκιο να μη μας παίρνουν στα σοβαρα. Το γεγονός οτι θα πρέπει ένα μέλος μιας καταπιεσμένης κοινότητας να συμμορφωθει με κάποιους κανόνες για να τον παρουν στα σοβαρά και να έχει αξία ο λόγος του, ειναι μέρος του προβληματος. Ο λόγος και η δράση του Ζακ έχει αξία οτιδήποτε κι αν έκανε, όσο βέβαια δεν απείλησε και δεν στράφηκε ενάντια σε έναν αλλον άνθρωπο -το οποίο είναι το μόνο σίγουρο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
διαφωνώ στο οτι ληστεύοντας κάποιον δεν του κάνεις κακό.κακό δεν κάνεις μόνο όταν βάζεις σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα κάποιου.και το να μην κάνεις ληστεία δεν ειναι ζήτημα συμμόρφωσης σε κανόνες ευπρέπειας οπως το να απαιτείται από μια γυναίκα να μην πάει με πολλούς άντρες.η ληστεία είναι κάτι που βλάπτει το θύμα της και γι αυτό δεν είναι σωστό να κλέβουμε.το ότι η κοινωνία έχει μερίδιο ευθύνης σ αυτό το γνωρίζω πολύ καλά και συμφωνώ απόλυτα.απλώς ως μέλος της λοάτ κοινότητας (αμφισεξουαλική)θα προτιμούσα εκπροσώπηση από κάποιον που δεν έχει βλάψει ποτέ κανέναν όποιος κι αν είναι ο λόγος που το έκανε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
δεν είπαμε κάπου πως «ληστεύοντας κάποιον δεν του κάνεις κακό». Το να ληστεύεις πχ έναν κοσμηματοπώλη κλεπταποδόχο ενεχειροδανειστή σίγουρα του στερεί προνόμια που απέκτησε σε βάρος άλλων και άρα του κάνεις κακό. Απλά το κακό που του κάνεις δεν είναι πολύ σημαντικό για εμάς σε σχέση με το κακό που κάνει ο καπιταλισμός στους φτωχούς και άπορους και άστεγους που παράγει. Ακόμα κι αν ληστεύει κάποιος όμως έναν λιγότερο προνομιούχο το σημαντικό είναι εσύ να καταλάβεις οτι η ληστεία αυτή δεν είναι επιλογή αλλά δομικό αποτέλεσμα του ίδου του συστήματος και να τα βάλεις με αυτό αντί με τον κλέφτη.
Το οτι είσαι μέλος της LGBQ κοινότητας δεν μας λέει κατι. Υπάρχουν πάμπολλοι γκέι που ισχυρίζονται πχ οτι ειναι «σοβαροί» και όχι σαν τους άλλους, τους «κραγμένους», και θα θελανε αντιπροσώπευση από πιο low profile gays, τι να κάνουμε τώρα? Ο Ζακ εκπροσώπησε πάντα την κοινότητα καλύτερα απο οποιονδήποτε άλλο, δεν θα άλλαζε αυτό ακόμα κι αν είχε προσπαθήσει να κλέψει -που btw ακόμα δε σε βλέπω να έχεις λάβει υποψη οτι όλα δείχνουν οτι μάλλον δεν είχε καν αυτή την προθεση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εδώ το χάνεις περί κινήματος.
Το φεμινιστικό κίνημα, αν το δούμε συλλογικά, βαδίζει εκεί που βάδιζε η διεθνή αριστερά ύστερα από το Μάι του 68, στο γκρεμό. Ας μη μιλάμε συλλογικά για το φεμινιστικό κίνημα, δεν έχει νόημα και δεν το αξιολογούμε σωστά. Διότι μεγάλο κομμάτι του κινήματος είναι όντως μια ακαδημαϊκή επινόηση, από το μεσοαστικό περιβάλλον της Αμερικής, που εδώ αναπαράγεται από τους ρεφορμιστές της Παντείου που έχουν αποστειρώσει Φουκώ, Γκράμσι και τα συναφή από το επαναστατικό πρόταγμα.
Ένα άλλο μίκρο κομμάτι όμως, που δραστηριοποιείται είτε στον αναρχοαυτόνομο ή στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο γενικότερα, είναι πιθανότατα ό,τι έχει απομείνει να έχει ισχυρό πρόσημο πάλης.
Μιλάς για αντί βια(να το λέμε ξεκάθαρα), ενώ στις δύο συνελεύσεις που έγιναν για το Ζακ, η αντιβία στη πορεία δε φάνηκε πουθενά εκ μέρους των εκεί ΛΟΑΤΚι. Μάλιστα καταδίκασαν κάθε μορφή αντιβία βαφτίζοντας το σπάσιμο ΑΤΜ τραμπουκισμό και μπάχαλα.
Σε αντίθεση με αυτό, οι αναρχοφεμινίστριες είχαν έντονη παρουσία και τη κυριότερη μάλιστα.
Συνεπώς εγώ δε βλέπω ένα ενιαίο φεμινιστικό κίνημα ή γενικότερα ενιαίο κίνημα ταυτοτήτων και φυλετικών σχέσεων.
Αυτά ως επισήμανσης δικές μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eντάξει με αυτή την έννοια ποτέ κανένα κίνημα δεν ήταν ενιαίο, κάθε κίνημα που υπήρξε ποτε είχε εσωτερικές αντιφάσεις και ανθρωπους περισσότερο και λιγότερο privileged ή με διαφορετικές αντιλήψεις για το πώς θα επιτύχει το κίνημα τους στόχους του. Δεν νομίζω οτι αυτό σημάινει οτι δεν υπάρχει σήμερα φεμινιστικό κίνημα γιατί τότε πότε υπήρχε? Τότε που μόνος στόχος ήταν η αποκτηση ψήφων από τις λευκές μεσοαστές γυναίκες? Κάθε κίνημα έχει απόκλεισμούς, ο (διαθεματικός) φεμινισμός ειναι αυτός που τουλάχιστον προσπαθεί να λάβει υπόψη όλες τις μορφές καταπίεσης και τις μορφές προνομίων.
Κι αυτός είναι ο λόγος που επισήμαντα στην Aphrodite’s Child οτι φεμινισμός δεν είναι μόνο να λέμε «ειμαι φεμινίστρια επειδή μου αρέσει το σεξ» ή ¨»ειμαι φεμινίστρια επειδή δεν γουστάρω να σεξουαλικοποιούμαι συνεχώς». Φεμινισμός είναι να λαμβάνουμε υπόψη ολα τα συστήματα εξουσίας και ολους τους λιγότερο προνομιούχους από εμας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ σωστά. Αυτά εξάλλου τα έχει αναλύσει ο Μπουκτσιν για το ανταγωνιστικό κίνημα και τις διαφορές lifestyle και ουσίας, για την αναρχία βέβαια.
Λίγα λόγια ακόμη στη συζήτηση.
Εγώ έθεσα την ένσταση μου, στο πλαίσιο οτι ο διαθεματικός φεμινισμός ως generic έννοια, δεν είναι καθόλου διαθεματικός. Εγώ αυτό παρατηρώ. Είναι άλλη μια ανθρωπιστική αντίληψη του κόσμου, που έχει αποδεχτεί το τέλος της ιστορίας, με τον ανάλογο ειρηνισμό και τη μονοθεματικότητα. Όποιος θέλει να ασχολείται με τους καταπιεσμένους, να γίνει αναρχικός, που είναι κατ’ανάκγη φεμινιστής(το αντίθετο δεν συμβαίνει και αυτό με προβληματίζει). Δεν επικαλούμαι τυχαία τον αναρχισμό. Ο φεμινισμός είναι το μόνο κοινωνικοπολιτικό ρεύμα που είναι κατουσία αναρχικό ρεύμα, καθότι είναι αδύνατον στα πλαίσια της διαλεκτικής να είσαι υπερ άλλων(εργασιακών πχ) καταπιέσεων, αλλά κατά της καταπίεσης της γυναίκας(ή των φύλων) που τις επιβάλλεται η θέση του «βοηθητικού» φύλου. Η φυλετική νοηματοδότηση της καταπίεσης που σήμερα είναι το trend, δε βοηθάει σαν εργαλείο ανάλυσης.
Εδώ έρχεται και η κατάληξη της ένστασης μου, γιατί το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα αντί να έρθει πιο κοντά στην αντιεξουσία και γενικά στην άρνηση του (καταπιεστικού)υπαρκτού όπως είναι φυσικό, έκανε το ανάποδο, πήγε πιο κοντά στο φιλελευθερισμό; Εγώ έχω μια απάντηση. Διότι έτσι αποσπάς κόσμο, έτσι γιγαντώνεσαι, έτσι αναφέρεσαι στο κάθε καθημερινό άνθρωπο, στη κάθε καθημερινή γυναίκα, διότι μια παρενόχληση στο δρόμο, δε χρειάζεται πολιτικό scanning για να κριθεί. Αυτό είναι θετικό ε; Όχι απαραίτητα, όχι πάντα. Αυτό λέγεται εισοδισμός. Την διεθνή αριστερά αυτό την έριξε. Γι’αυτό κατά εκεί βλέπω να πηγαίνει και το τρίτο ρεύμα, το κίνημα ταυτοτήτων κοκ. Η αλληλλεγύη σε κάθε καταπιεσμένο είναι μια αέρινη αντίληψη, για το σήμερα. Πλέον απαιτούνται πιο στοχευμένες τοποθετήσεις, διότι μπορεί κάποια στιγμή να γίνουμε και σύντροφοι με την Τατιάνα, που παρόλο που της ασκεί βία ο Εισαγγελάτος, αυτή πιθανότατα να συνεχίζει να σκουπίζεται με χρυσάφι και εσύ να είσαι με 360. Συν της άλλης, οι καιροί του «μορφώστε τους φασίστες» έχει τελειώσει.
Δεν υποννοώ να περνάει το φεμινιστικό κίνημα, από «ιδεολογικό έλεγχο πίστης στη ταξική πάλη», όπως συνέβαινε παλιότερα, που οι φεμινίστριες έπρεπε να γράψουν ένα κατεβατό ταξικής ανάλυσης πρώτα, και ύστερα να θέσουν το Καθημερινό ζήτημα, ώστε να τις πάρουν στα σοβαρά.
Αλλά κάπου χάθηκε το πράγμα με την απεύθυνση στο καθημερινό, εκεί μπορούν να ξεπλυθούν πολλές αμαρτίες, ή να κρυφούν οι εσωτερικοί διαχωρισμοί των καταπιεσμένων που μπορεί να αναδεικνύουν άλλες μορφές καταπίεσης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
I don’t want to antagonize you, αλλά όλα αυτά ακούγονται ως typical manarchism.
Kαταλαβαίνω την απογοήτευσή και την ματαίωσή σου με φεμινιστ@ς που όντως δεν λαμβάνουν υπόψη πολλαπλές μορφές καταπίεσης. Αυτό ομως δεν ειναι σύγχρονο φαινόμενο, ο φεμινισμός ξεκίνησε ως υπόθεση μιας μειοψηφίας γυναικών και προσπάθησε να γίνει ολο και πιο inclusive. Ανάλογα με την θέση που θα πάρουν σε άλλα θέματα διακρίνονται και διαφορετικά ρεύματα του φεμινισμου, από liberal feminism ως Marxist feminism, αναρχο-φεμινισμός κοκ. Η διαθεματικότητα είναί ένα εργαλείο που εισήχθη ακριβώς για να καλύψει αυτές τις ατέλειες του φεμινισμού που περιγράφεις. Το γεγονός οτι δεν έχει εσωτερικευθεί ακόμα ή δεν έχει αφομοιωθεί ομοιόμορφα ως προς ολες τις μορφές καταπίεσης δεν σημαίνει οτι είναι άχρηστο.
Ο φεμινισμός πάντως σχηματίστηκε ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί τα υπάρχοντα κινήματα (από την αριστερά ως την αναρχία) ΔΕΝ λαμβάναν υπόψη τα γυναικεία ζητήματα, ΔΕΝ τους έδωσαν (και εξακολουθούν να μην τους δίνουν) την δέουσα σημασία. Το να λές πως οι φεμινίστριες θα έπρεπε να είχαν ενταχθεί απλά στην αναρχία είναι σαν να γυρνάμε εμείς να λέμε στις μαύρες φεμινίστριες οτι θα έπρεπε να ενταχθούν απλά στον φεμινισμό και δεν χρειάζονται ΜΑΥΡΟ φεμινισμός. Δεν είναι λίγο πατροναριστικό αυτό?
(https://cdn-images-1.medium.com/max/1600/1*umltIrQofSAzta7zF3CLlw.jpeg)
Δυστυχώς η Αναρχία δεν κάλυψε πότε τις γυναίκες κι αυτές συνεχίζουν να αποκλείονται στους χώρους όπου οι φωνές τους δεν ακούγονται το ίδιο δυνατά με των ανδρών, όπου συνεχίζουν να υφίστανται σεξουαλική παρενόχληση, slut shaming και οπου αναρχικοί άντρες συνεχίζουν να τους κάνουν κήρυγμα για το κατά πόσο χρειάζονται το make up και άλλα τέτοια εμετικά πατροναρίσματα που δείχνουν την αδυναμία τους να καταλάβουν οτι η γυναικεία καταπίεση δεν προέρχεται μονο από μια πλευρά και οτι δε θα μας ανοίξουν τα μάτια πρήζοντάς μας λίγο ακόμα ακριβώς όπως οι γονείς μας υποτίθεται για να μας απελευθερώσαν αλλά στην ουσία απλά για να μας μετατρέψουν στο γυναικείο προτυπο που αυτοί έχουν στο μυαλό τους.
Όσον αφορά τον φόβο οτι θα βρεθούμε συντρόφισσες με την Τατιάνα, έλεος πια, πόσες φορές θα κάνουμε αυτή τη συζήτηση? Δε θα βρεθούμε στο ίδιο στρατόπεδο με την Τατιανα αν απλά αναγνωρίσουμε οτι μπορεί να είναι καταπιεστής σε ένα συγκείμενο και καταπιεζόμενη σε ένα αλλο. Τα έχουμε αναλύσει αυτά διακόσιες φορές όταν μιλάγαμε για την Μιχαλολιάκου, για την Βελκουλέσκου και όλες αυτές τις προνομιούχες γυναίκες που δεν υπερασπιζόμαστε σε καμία περιπτωση αλλά αυτό δε σημαίνει οτι εγκρίνουμε το body policing, το slut shaming, και το fat shaming που υφίστανται. Μην μπερδευόμαστε, απλά ειναι τα πράγματα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο όρος που χρησιμοποιείς, manarchism, είναι ακριβώς η περίεργη νοηματοδότηση που κάνεις. Προσπαθείς να τοποθετηθείς σε μια συζήτηση Πάλης με όρους φυλετικής κοινωνιολογίας. Η χρήση ψυχολοπολιτικής είναι επικίνδυνη, εγώ δεν την καταλαβαίνω,
ούτε αυτούς τους όρους. Πώς δημιουργούνται, ποιούς στοχεύσουν και από πού προκύπτουν. Από κάποιο πακέτο ιδεών ή από lifestyle ενστικτωδώς συμπεριφορές/εκτονώσεις, δηλαδή «κινηματίες*;
Αυτά που λέω δεν είναι κάτι τυπικό, αφορά εν γένει όλο το ανταγωνιστικό κίνημα και την αυτοκριτική(που δεν κάνει), και που κάθε σχήμα που κάνει στροφή στο «ρεαλισμό»(λέγε με εισοδισμό), αφομοιώνεται σιγά σιγά ανάλογα με το πιο προσπαθεί να αφομοιώσει κόσμο κάθε δεκαετία. Όλα με ίδιο αφήγημα.
Όσον αφορά την εικόνα σου, δεν είναι ίδιες οι εποχές. Πλέον αντιμετωπίζονται άλλες καταστάσεις. Ας το θέσω διαφορετικά. Τί ακριβώς βελτιώθηκε στο κίνημα με αυτές τις πρακτικές, που έκανε το ίδιο το κίνημα. Ο φεμινισμός δεν έχει σχέση με αυτό, δεν οφείλεται αυτός, αλλά, δεν σου είναι ευδιάκριτο το πρόβλημα εδώ, το κατάντημα του «χώρου»; Τελικά κέρδισε το κίνημα; Ξεκάθαρα όχι.
Κάποτε υπήρχε μια ξεχασμένη ομαδούλα, που μιλούσε για διαρκή πάλη, σε κάθε τομέα της ζωής, σε κάθε άτομο της ύπαρξης, για μια επανάσταση που να αφορά τα πάντα, για ανατροπή της πραγματικότητας, για καταστροφή ορίων τέχνης και ρεαλισμού, για την επανάσταση του ερωτα, για τη ζωή ως τέχνη, για ελευθεριακή κοινωνία. Αυτοί ήταν οι καταστασιακοί κομμουνιστές.
Θα κλείσω με το εξής λοιπόν. Ένα επαναστατικό πρόταγμα, δεν μπορεί πλέον να είναι μονοθεματικό, μόνο για εργατιά, για άνδρες, γυναίκες, φύλα, σεξουαλικότητα, για εργασία, για ζώα, για περιβάλλον για για. Όποιος σήμερα δηλώνει εναντίων της καταπίεσης και δεν εναντιώνεται σε κάθε μορφή εξουσίας της πραγματικότητας, κρύβει ένα Τσίπρα στο στόμα του, ένα λαϊκιστή ψεύτη.
ΥΓ:
Όσον αφορά τη Τατιάνα. Μετά από 4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε με αρκετά χειρότερους δίπλα δίπλα, που τώρα έρχονται να μας κάνουν και παρατήρηση κιόλας (βλέπε συνελεύσεις για Ζακ στην Ομόνοια).
Όσον αφορά επίσης το πατρονάρισμα. Δεν πρόκειται περί αυτού, δεν συζητάνε τα κινήματα σαν να έχουν μια σχέση ζηλοτυπίας ή σχέση πείσματος, γι’αυτό πάλι δεν κολλάει η ψυχοπολιτική, διότι θα κολλούσεε αν είχαμε συμφωνήσει ότι υπάρχει μια σχέση επικοινωνίας, a priori. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μιλάμε με όρους συνδιαμόρφωσης αλλά και πολέμου, μαζί. Δεν υπάρχει καούρα να αλλάξει κάποιος κάποιον. Η πορεία της ιστορίας θα δείξει αν θα είμαστε εχθροί ή σύμμαχοι και στα πλαίσια αυτού του αναπόφευκτου ψάχνουμε τους κοινούς στόχους που θα βρεθούν μόνο επί το έργο, στον δρόμο δηλαδή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αν δεν ειχε πρόθεση έχει καλώς.εγώ εξέφρασα την ενσταση μου για το αν μπορεί ένας εγκληματίας να είναι ακτιβιστής.οτι υπαρχει ευθύνη της κοινωνίας οπως είπα το αναγνωρίζω.αλλά το αναγνωρίζω ως ελαφρυντικό. δεν αθωώνω διότι αν πεις ότι η κλοπή δεν πρέπει να τιμωρείται για τους φτωχούς θα γίνουμε ζούγκλα.στην ζούγκλα το ζώο που πεινάει προσπαθεί να κλέψει την λεία του άλλου και το άλλο ζώο πάει και το κομματιάζει.έτσι μ αυτή την λογική θα πρέπει να είναι αθώος και ο κοσμηματοπώλης που σκότωσε τον πιθανό επίδοξο κλέφτη γιατί προστάτευε το βιος του.αλλά έτσι δεν διαφέρουμε από ζούγκλα. συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα επισης όταν λέμε ότι να ενοχλεί κάποιον ο ακτιβιστής ληστής είναι το ίδιο με το να τον ενοχλεί ο θηλυπρεπής. δεν γίνεται να βγαίνουμε εκτός εαυτού όταν μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με οποιδήποποτε είδος εγληματία,να μας περιγελάνε πχ όταν κρίνουμε κάποιον για βίαιη ή ανέντιμη συμπεριφορά καί να λένε» χαχα, το καλο το κορίτσι μιλάει για ηθική»(προσωπική εμπειρία)και μετά να λέμε ότι ο κλέφτης και ο θυληπρεπής είναι το ίδιο πράγμα.απλώς βαρέθηκα να είμαι του είδους το άτομο που δεν έχει πάρει 2 ευρώ στη
από την τσέπη του πατέρα του χωρίς να του το πει,που δεν έκανα ποτέ μου ένα σκονάκι ,που ούτε καν μουσική μετά τις 11 μ.μ δεν έχω βάλει ποτέ και να με βάζουν στο ίδιο τσουβάλι ακόμα και με δολοφόνους(αυτούς που κάνουν όλα τα προηγούμενα σίγουρα τους θεωρούν πολύ καλύτερους από εμένα,όπως μου έχουν πει κανένας γονιός δεν καμαρώνει για μια τσούλα με ομοφυλοφυλικές τάσεις,αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τους ανέντιμους και τα γαιδούρια).μου συμπεριφέρονται σαν να βλάπτω κάποιον,ενώ μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα.εγώ δεν θέλω να εξισώνομαι με κάποιον που βλάπτει τους άλλους,ούτε να εκπροσωπούμαι απ αυτόν.ίσως να κρίνω υπερβολικά αυστηρά,αλλά όταν κάποιος από μας κάνει κάτι κακό το θεωρούν αναμενόμενο σαν να είμαστε»βόμβες συσπειρωμένης ανηθικότητας».και αυτή η αντίληψη θέλω να σταματήσει.αλλά εάν οι ακτιβιστές μας πάνε και κλέβουν,αυτό δεν μας βοηθά σαν κοινότητα καθόλου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
H αφήγηση οτί χωρίς νόμους θα γινόμασταν ζούγκλα είναι προφανέστατα μια νεοφιλελεύθερη αφήγηση. Στην πραγματικότητα ο μοναδικός λόγος που οι άνθρωποι πεινάνε και αναγκάζονται να κλέψουν είναι ΑΚΡΙΒΩΣ οτι υπάρχουν νομοι, οι νομοι του καπιταλιστικού κρατους, διαφορετικά υπαρχει αρκετό φαγητό στο πλανήτη για να θρέψει διπλάσιο και τριπλάσιο πληθυσμό. Οι νόμοι ειναι αυτοί που γεννάνε τους εγκληματίες, αυτό ειναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις πχ στην εγκληματολογία. Γι αυτο και το «εγκληματίας» σαν λέξη δε μας λέει τίποτα, οπως ΗΔΗ σου εξήγησα αλλο ένας εγκληματίας που εγκληματεί επειδή είναι σε θέση εξουίας (οπως ενας βιαστής) αλλο ενας κλέφτης που εγκληματεί γιατι δεν έχει να φαει. Παράνομη κάποτε ήταν η ομοφυλοφιλία και η μοιχεία ακριβώς γιατί κάθε σύστημα φτιάχνει τους νόμους για να συντηρεί τον εαυτό του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Re Αphrodite’s child, οταν μου συγκρίνεις το γεγονός οτι δεν έχεις πάρει ούτε δυο ευρώ απο την τσέπη του πατέρα σου με καποιον που κλέβει επειδή δεν έχει να φάει ή κλέβει για να παρει τη δόση του, νομίζω οτι απλά περιαυτολογείς ενώ ταυτόχρονα δεν μπαίνεις στον κοπο να τσεκάρεις το προνόμιο σου. Δεν έχεις κλέψει γιατί ο πατέρας σου φρόντιζε να υπάρχει πάντα φαγητό στο τραπέζι και δεν έχεις νιωσει την πείνα, την οικονομική ανασφάλεια και τον αποκλεισμό ομάδων που μεγάλωσαν διαφορετικά απο σένα. Σε παρακαλω check your privilege και μην κολακεύεις τον εαυτό σου.
Όσο εσύ δε θες να σε εκπροσωπεί καποιος που είναι «εγκληματίας» άλλο τόσο δε θέλουμε άλλοι να εκπροσωπούνται από κάποι@ που δεν ξέρει να κάνει στοιχειώδη κριτική σε ένα σύστημα εξουσίας. Ο Ζακ το έκανε πολύ καλό ολο αυτό και είτε το θες είτε οχι ήταν και θα είναι εκπρόσωπος της κοινότητας. Αν η δική σου αστική ηθική δεν εκφράζεται από αυτό .. oh well.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!