Είναι πολύ χαριτωμένη η προσπάθεια μερικών αντρών να μας πατρονάρουν πληροφορώντας μας οτι κάτι καταφανώς μισογυνικό δεν ειναι μωρε αν το καλοσκεφτούμε -μετά από μια λοβοτομη.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ένας ΑΝΤΡΑΣ προσπαθεί να μας πεισει οτι το γεγονός οτι η νέα κυβέρνηση περιλαμβάνει ελάχιστες γυναίκες δεν ειναι απαραίτητα μισογυνικό. Ακόμα χειρότερα, το πάει και λίγο παραπέρα: ισχυρίζεται οτι το γεγονός οτι γενικά η πολιτική ως χώρος ειναι ανδροκρατούμενος δεν οφείλεται απαραίτητα σε διακρίσεις αλλά στον τρόπο που οι άντρες αλλά και οι γυνάικες αντιλαμβάνονται την παρουσία των γυναικών στον δημόσιο χώρο. SPOILER ALERT: O τρόπος που και τα δύο φύλα αντιλαμβάνονται την παρουσία των γυναικών στον δημόσιο χώρο ΕΙΝΑΙ από μόνος του μια διάκριση. Το γεγονός οτι την αντίληψη αυτή την εσωτερικεύουν και οι ίδιες οι γυναίκες που μεγαλώνουν σε έναν κόσμο που τους λέει ότι είναι καλές μόνο για την κουζίνα είναι ακριβώς αποτέλεσμα διακρίσεων και όχι απόδειξη της ακαταλληλότητάς τους για την πολιτική.
Ο συντάκτης ισχυρίζεται ακόμα οτι είναι «άστοχο να καθόμαστε και να μετράμε πόσες γυναίκες μπαίνουν στην εκάστοτε κυβέρνηση, και ακολούθως να βγάζουμε συμπεράσματα για το πόσο συντηρητική ή οπισθοδρομική είναι». Ναι μωρε, ΤΥΧΑΙΝΕΙ οσο πιο συντηρητική ειναι μια κυβέρηση ή μία κοινωνία τόσο λιγότερο να εμπιστεύεται γυναικες σε θέσεις ευθύνης. Είναι μια ΣΎΜΠΤΩΣΗ και μην προσπαθήσετε να βγάλετε κάποιον στατιστικό συσχετισμο -εδώ η «αντρική», μαθηματική, ορθολογική σκέψη παει περίπατο και ξαφνικα τα νούμερα σταματούν να έχουν σημασία. Σύμπωση ειναι που περισσότερες γυναικες ασχολούνται με την πολιτική με τους Δημοκρατικούς παρά με τους Ρεπουμπλικάνους, με την Αριστερά παρά με την Δεξιά? Σύμπτωση ειναι που ισχύει το ίδιο και για τους μαύρους και τους μετανάστες? Τους ομφοφυλοφιλους? Κι αν όλα είναι όντως θέμα προσόντων -όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης- τι λέει τελικά για έναν πολιτικό χώρο το οτι δεν καταφέρνει να προσελκύσει περισσότερες γυναίκες με προσόντα? Σε έναν κόσμο που αυτή τη στιγμή οι γυναίκες τα πάνε καλύτερα από τους άντρες στην ακαδημαική ζωή, πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν γυναίκες με προσόντα? Μήπως επειδή το να είσαι άντρας είναι τελικά από μόνο του προσόν?
Φυσικά το πατρονάρισμα περιλαμβάνει παντα ενα ψευτικο ενδιαφέρον για τις γυναικες: Μα άμα σας περιλαμβάνουμε στην πολιτική βάσει ποσοστώσεων πώς θα γίνετε ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ και πιο άξιες. Μα το όλο νόημα της πατριαρχίας είναι ακριβώς αυτό: οι άντρες δεν ηταν ΠΟΤΕ πιο άξιοι από τις γυναίκες, μας εξουσίαζαν ακριβώς μέσω του αποκλεισμού των γυναικών απο τον δημόσιο χώρο όπου λαμβάνονταν οι αποφάσεις για αυτές χωρίς αυτες. Και αυτό είτε το θέλουμε είτε όχι λειτουργεί κυκλικα: οσο δεν βλέπουμε γυναίκες σε συγκεκριμένες θέσεις, τόσο οι γυνάικες δεν έχουν τα κατάλληλα πρότυπα για να αναπτύξουν ανάλογες φιλοδοξίες.Όσο οι γυναίκες κοιτάνε γύρω τους και δεν βλέπουν γυναίκες πιλότους, γυναίκες πρυτάνεις, γυναίκες προέδρους, γυναίκες στο ΙΤ τόσο λιγότερο θα θεωρούν οτι είναι και οι ίδιες κατάλληλες για τέτοιες θεσεις. Πώς θα βγούμε λοιπόν από τον φαύλο αυτό κύκλο αν όχι παίρνοντας μέτρα ενθαρρύνοντας τις γυναίκες να ασχοληθούν με συγκεκριμένους τομείς που μέχρι τώρα θεωρούνταν ακατάλληλες? Ακριβώς το ίδιο επιχείρημα ισχυει για για τις θετικές δράσεις ώστε να μπουν περισσότεροι Αφρο-αμερικάνοι στα πανεπιστήμια. Έχοντας για αιώνες αποκλειστεί από τον ακαδημαικό χώρο, πόσους αιώνες θα περιμένουμε ακόμα για να αποτινάξει η κοινωνία τις προκαταλήψεις αλλά και τους δομικούς ακόμα περιορισμούς που τους κρατάει εκτός πανεπιστημίων?
Το δε επιχείρημα της «αξιοκρατίας» αποκρύπτει βεβαια πολυ βολικά ότι ουδέποτε ούτως ή αλλως υπήρχε στην πολιτική αξιοκρατία. Η αστική δημοκρατία είναι ένα σύστημα όπου κυβερνούν οι πιο προνομιούχοι και που συντηρει το υπάρχον σύστημα προνομίων. Γι αυτό άλλωστε οι γυναίκες που προέρχονται απο πολιτικές δυναστείες βρίσκουν ευκολότερα θέση στην πολιτική, και όχι επειδή η πολιτική που ρέει στο αίμα τους έχει υπερκεράσει την διάθεση να μείνουν στην κουζίνα που πηγάζει απο το γυναικείο DNA τους.
«Θέλω να με κυβερνήσει ο ικανός, δεν με ενδιαφέρει το φύλο του» μας λέει ο συντάκτης. Με λίγα λόγια: οι γυναίκες απλά τυχαίνει να είναι ανίκανες. Αλλά προς Θεού, αυτό δεν είναι σεξισμός.
Ναι, Είσαι Μισογύνης 
Δύο γυναίκες υπουργοί, μας ετοιμάζουν τρελό κουφέτο. Δε ξέρω γιατί θα πρέπει να με ενδιαφέρει το ότι είναι γυναίκες. Δε ξέρω γιατί θα έπρεπε να με ενδιαφέρει το ότι η Μέρκελ είναι γυναίκα. Δε ξέρω αν το επίτευγμα ισότητας (να μπορεί και μια γυναίκα να αναλάβει θέση εξουσίας) σε υψηλά ιεραρχικά επίπεδα εμένα που είμαι πολύ κάτω με αφορά. Δεν παίζει ρόλο το φύλο σε τέτοιες θέσεις εξουσίας, σε εμένα, γιατί δε βιώνω τον αντίκτυπο του. Άλλο δημοτικός σύμβουλος άλλο υπουργός και άνω. Η Μιράντα Ξαφά είναι σε μια θέση πχ που δε βλέπω πως θα άλλαζε τον αντίκτυπο σε εμένα, αν ήταν άνδρας.
Αυτές οι συζητήσεις βγάζουν νόημα όταν ξέρουμε τι θέλει να κάνει αυτός ο άνδρας στη πολιτική, τι θέλει να κάνει η γυναίκα κοκ. Σε πιο πλαίσιο μπαίνουν όλα αυτά και ποιο λαό αφορούν οι πολιτικές τους. Δηλαδή αυτές οι κουβέντες έχουν νόημα αποκλειστικά για τις γυναίκες που δεν θέλουν να γίνουν το αστικό δεκανίκι του φιλελευθερισμού. Αλλιώς δε βγάζουν νόημα, γιατί θα γυρίσει αυτή η γυναίκα να πει «έχω το δικαίωμα να γίνω αντιλαϊκή καπιταλίστρια όπως ένας άνδρας» και θα έχει και απόλυτο δίκιο.
Συνεπώς η διχοτόμηση άνδρας/γυναίκα δεν πρέπει να είναι το μόνο κριτήριο.
Τώρα νομίζω βάλανε μια στη Κομισιόν που είναι υπέρ των sex rights δεν είμαι σίγουρος. Θα επηρεάσει φαντάζομαι τα την αποδοχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Θα μπορούσε όμως από μια τέτοια θέση, να επηρεάσει διαφορετικά από ότι μας έχουν συνηθίσει, τα τεκταινόμενα στη χώρα μας; Δε ξέρω ρωτάω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Kαλά αυτό ειναι τεράστιο debate. Το οτι μια γυναίκα δε θα υποστηρίξει τα δικαιώματα των ευαίσθητων ομάδων αλλα ούτε καν των γυναικών επειδη είναι γυναίκα το ξέρουμε ως φεμινίστριες from day one. Και δεν ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να πολιτευτούν με την Νέα Δημοκρατία και οποιδήποτε κόμμα, απλά ούτε εχει νοημα να αγνοήσουμε οτι με τα Δεξιά κόμματα πολιτεύονται λιγότερες γυνάικες σε φαση I-don’t-see-gender. Προφανώς και έχει λόγο που γίνεται αυτό. Και προφανώς υπάρχει λόγος που οι γυναίκες που αναδεικνύονται στον χώρο της πολιτικής ειναι συχνά πιο συντηρητικές απο τους άντρες -αλλιώς δε θα τους απέτρεπαν καν να αναδειχτουν.
Εγώ επικεντρώνομαι στο εξής: το γεγονός οτι οι γυναίκες δεν συμμετέχουν στην πολιτική ΕΙΝΑΙ σεξισμός. Απορρέει απο την πατριαρχία. Δεν μπορείς να το αμφισβητήσεις αυτο. Είναι συνδεδεμένο με την απουσία των γυναικών στον δημοσιο χώρο και με την ταύτιση του γυναικείου με το σπίτι, με το ιδιωτικό. Οι χωροι με εξουσία και λεφτά ειναι ανδροκρατούμενοι. Η καταπίεση των γυναικών δεν είναι ασχετη με την άσκηση της πολιτική από τους άντρες -αρκεί να δούμε και το πώς είναι κυρίως οι άντρες που ψηφίζουν κατά του δικαίωματος της έκτρωσης.
Απο κει και πέρα προφανώς δεν οραματιζόμαστε έναν κόσμο όπου αφεντικά θα μπορούνε να είναι εξίσου και οι γυνάικες αλλά εναν κόσμο χωρίς αφεντικά. Στο μεταξύ ομως ως γυναίκα θα προτιμούσα να υπάρχει ένας τρόπος να εχω πρόσβαση στο δικαίωμα της εκτρωσης, να μην με βιάζουν, να μη με παρενοχλούν σεξουαλικα στη δουλειά και να να μη με απολύσουν αν ειμαι έγκυος. Και δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυτό δυνατό χωρίς να ενσωματωθεί η γυναικεία ματιά στην πολιτική.
Για σενα ίσως αυτά δεν ειναι σημαντικά αλλά δεν είναι έκφραση προνομίου να λες οτι δεν σε ενδιαφέρουν γιατι σε ενδιαφέρει μονο το ταξικό μέχρι να διαλυθεί κάθε μορφή εξουσίας?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σημαντικά είναι πάρα πολύ. Δεν είναι σημαντικά σε υψηλές θέσεις εξουσίας διότι είναι προκαθορισμένες οι απαιτήσεις των θέσεων. Όταν κυβερνά η πολυεθνική πίσω από αυτή τη θέση, δε παίζει ρόλο το άτομο της θέσης.
Δε πιστεύω δηλαδή ότι μια γυναίκα υπουργός θα δείξει ευαισθησία στα εργασιακά απέναντι στις γυναίκες και στις άδειες των εγκύων, επειδή είναι γυναίκα. Δε βλέπω το λόγο να το κάνει από τη θέση της.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, γιατι ως πολιτικός η θέση της δεν είναι ως γυναικα σε επισφαλή θέση που θα την απολύσουν αν μείνει έγκυος και θα μείνει άνεργη. Η θέση της ως γυναίκα διατέμνεται με αυτήν ως αστής -εδώ ειναι χρήσιμο το εργαλείο της διαθεματικότηταας.
Θα ήταν ενδιαφέρον ομως να δούμε την θέση των γυναικών σε θέματα που αφορούν καθαρά την γυναικεία τους ταυτότητα, πχ στα αναπαραγωγικά δικαιώματα. Στατιστικά περισσότεροι άντρες είναι κατά των δικαιωμάτων της έκτρωσης παρά γυναίκες. Και ακόμα και συντηρητικά σκουπίδια όπως η Tomi Lahren είναι pro choice. Εγώ ως γυναίκα θα προτιμούσα να μην αφήσω τα αναπαραγωγικά μου δικαιώατα στα χέρια αντρών. Εσύ ως άντρας απλά χεστηκες.
Δεύτερον οι γυναίκες στην πολιτική δεν έχουν να κάνουμε τόσο με το τι αλλαγές μπορούν να επιφέρον στην πράξη αλλά στο πόσο η θέση της γυναίκας ταυτίζεται με την αδυναμία, με την παθητικότητα και με την κουζίνα. Δεν κατακρίνουμε την ΝΔ επειδή εβαλε λιγότερες γυναίκες γιατί θελουμε μια ΝΔ με περισσότερες γυναίκες, μην μπερδεύεσαι. Απλα καταδεικνύουμε το προφανές: οτι η ΝΔ εχει λιγότερες γυναίκες ΕΠΕΙΔΗ είναι μισογυνική. Δεν τίθεται καποιο θέμα αμφιβσήτησης και ασάφειας εδώ
Αφού λοιπόν όσο πιο μισογυνικό είναι ένα κόμμα τόσο πιο λίγες γυναίκες εχει δεν χρειάζεται να σκεφτούμε τι θα γινόταν αν οι Ρεπουμπλικάνοι ή η ΝΔ είχε όσες γυναίκες όσες και άντρες. Αυτό δεν είναι παρα ενα αποτυχημένο διανοητικό πείραμα γιατί εξ ορισμού ενα συντηρητικό κόμμα δε θα είχε ποτε πολλες γυναικες. Ούτε φυσικά το διανοητικό σου πείραμα μπορεί να εξισωθεί με «μία γυναικα στο υπουργείο εργασίας».
Από εκεί και πέρα, ούτε οι γυναίκες ψηφίζουν αριστερά επειδή ειναι γυναικες. Αυτό δεν ειναι επιχείρημα οτι δε θα έπρεπε να τους δοθεί ψήφος. Τα πραγματα βελτιώθηκαν για τις γυναίκες από τότε που τους δοθηκε ψήφος, ακομα και αν αυτή κινείται παντα εντός πλαισών της αστικής δημοκρατίας.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Το διανοητικό πείραμα δεν αποσκοπεί στην εξίσωση. Αποσκοπεί στο οτι κάποια γυναίκα υπουργός που δίνει μερικά δικαιώματα στις γυναίκες που τα οφείλουν και δεν τα έχουν, δεν σημαίνει απαραίτητα οτι δίνει όσα τους αρμόζουν και στο εργασιακό ή οτι εν τέλει, έμφυλος ριζοσπαστισμός δεν σημαίνει απαραίτητα ταξική πάλη και αντεπίθεση.
Ή μήπως σημαίνει; Το ερώτημα δηλαδή είναι: Ο καπιταλισμός μήπως θα ήταν καλύτερος με γυναίκες στην διαχείριση; Δεν ξέρω αν έχει συμβεί αυτό είτε στον καπιταλισμό ή στην φεουδαρχία ή σε άλλες ύστερες κοινωνικές δομές. Δεν γνωρίζω επίσης αν αυτό είναι κάποιο αντικείμενο συζήτησης σε φεμινιστικές οργανώσεις, έστω συστημικές. Αλλά αυτό θα ήταν ένα πολύ σοβαρό πείραμα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Tι σημαίνει «ο καπιτλαισμός θα ήταν καλύτερος»? Ο καπιταλισμός ειναι καπιταλισμός δεν ξέρω αν θα ήταν «καλύτερος» αν οι γυναίκες είχαν ίσες ευκαιρίες ανέλιξης στον καπιταλισμό για να μπορούν να εκμεταλλεύονται την υπεραξία των εργατων. Οπότε εξαρτάται τι εννοείς «καλύτερο καπιταλισμο΄». Εμείς δε θέλουμε «καλύτερο καπιταλισμο», θέλουμε εναν πιο δίκαιο και ασφαλή κόσμο για τις γυναίκες. Σε ολα τα πολιτικά συστήματα ως τώρα την πολιτική και την οικονομική εξουσια την είχαν οι άντρες και αυτό σημαίνει οτι οι γυναίκες καταπιέζονται και έμφυλα και ταξικά. Αλλά δεν ξέρω αν ο καπιταλισμός θα ήταν «καλύτερος» αν καταπιέζονταν μονο ταξικά. Φαντάζομαι οτι η θεση όλων των γυναικών σίγουρα θα βελτιωνόταν, ο καπιταλισμός μαλλον οχι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!