Αλήθεια, υπάρχει έγκλημα άντρα εναντίον γυναίκας για το οποιο δε θα βρουν τρόπο να κατηγορήσουν την ίδια? Ακόμα και αν σε βιάζει ο πατέρας σου από 11 χρονών αυτό θα χαρακτηριστεί ως «διαστροφή» και όχι εκμετάλλευση της σχέσης σχεδόν απόλυτης εξουσιας του, λες και ένα παιδί μπορεί να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι ή να πάει στην αστυνομία να καταγγείλει τον υπευθυνο για την ίδια της την επιβίωση.

Στους μισογυνηδες αρέσει να αγνοούν πατνελώς τις σχέσεις εξουσίας, τις συνθήκες στις οποίες μια γυναικα μεγαλώνει, ανατρέφεται και είτε μαθαίνει να θεωρεί καποια πράγματα «φυσιολογικά» είτε απλα παραλύει από το φόβο και την αβεβαιότητα για το τι την περιμένει αν τολμήσει να μιλήσει. Έτσι ένας ενήλικος που εκμεταλλεύεται την εξουσία του ως άντρας και ως γονιός εξισώνεται με ένα παιδί που εξαρτάται από αυτόν και το θύμα εξισώνεται με το θύτη σε ένα ομολγουμένως τραβηγμένο victim blaming που ειναι ομως ενδεικτικό του πώς η κοινωνία ψάχνει συνεχώς τρόπους να κατηγορήσει τις ίδιες τις γυναικες για αυτά που τους συμβαίνουν, λαμβάνοντας την ίδια τους την αδυναμία που επιβάλλεται από την κοινωνία ως απόδειξη ότι τους αξίζουν όλα αυτά.

Παρεμπιπτόντως, όταν φωνάζουμε «στο διάλο η οικογένεια στο διάλο και η πατρίς» δεν εννούμε οτι μισούμε τα μέλη της οικογένειάς μας αλλά ακριβώς τη σχέση εξουσίας και εξάρτησης που επιβάλλει η πυρηνική οικογένεια η οποία μετατρέπεται σε πυρήνα εκμετάλλευσης και «κουκουλώματος» του στο όνομα της ιερότητας της οικογένειας αυτης. Ένας άντρας μπορεί να κακοποιεί τις κόρες (ή και τους γιους του) όχι εξαιτίας κάποιας «διαστροφής» αλλά επειδή η πρόσβαση που έχει σε αυτές και η εξουσία που ασκεί πανω τους το κάνει ευκολότερο να επιβληθει η σιωπή και ο ίδιος να παραμείνει ατιμώρητος