Το πρόβλημα των incels δεν ειναι η μοναξιά, ένα πρόβλημα ανθρώπινο που το αντιμετωπίζουν τόσο άντρες όσο και γυναίκες και άλλα φύλα. Το πρόβλημα των incels είναι ακριβώς οτι νιώθουν ENTITLED στο σεξ, τους έχει καλλιεργηθεί δηλαδή η αίσθηση οτι το σεξ ειναι κάτι που οι γυναίκες τους χρωστάνε. Και γι αυτό αν δεν τους το δώσουν με το καλό αυτοί έχουν δικαίωμα να το πάρουν με το κακό και με δόλια μέσα -κάτι σαν να κλέβεις το αφεντικό σου επειδή σου παρακράτησε το δώρο, κάτι που όμως είναι θεμιτό ακριβώς επειδή στο χρωστούσε και δεν έχεις άλλα μέσα να το διεκδικήσεις. Έτσι κάπως βλέπουν οι μισογύνηδες το σεξ: ως κάτι που τους οφείλαμε και από εγωισμό τους στερούμε, λες και το σεξ είναι κάποιο αγαθό που πρέπει να κατανέμεται ίσα και όχι ως από κοινού πράξη με την αυτοδιάθεση του σώματος όλων τον εμπλεκομένων.

Οι incels και οι λοιποί μισογύνηδες δεν πάσχουν από μοναξιά και έλλειψη συντροφικότητας αλλά από την απουσία κάποιας να εξουσιάζουν, γι αυτό και δεν τους ενδιαφέρει η σχέση να είναι ισότιμη ή να βασίζεται στην ειλικρίνεια -φυσικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κατηγορούν τις γυναίκες για ψέματα και έλλειψη ειλικρίνας όπου συμπεριλαμβάνουν και τη χρήση make up. Περιττό να πούμε οτι το «κοίτα τη με ανάγκασες να κάνω» (πχ να πώ ψέματα για να μου κάτσεις) πάει πάντα χέρι χέρι με τις χειριστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές αλλά στην πατριαρχία θεωρείται απόλυτα θεμιτό ένας άντρας να λέει ψέματα για να πηδήξει και μάλιστα ηρωοποιείται για αυτό οπως και ο συμπαθής στο κοινό χαρακτήρας του Barnely Stinson. Είναι άλλωστε προφανές στην πατριαρχία ότι αν μια γυναίκα χάψει τα ψέματα ενός άντρα τότε της άξιζαν in the first place αφού αποδεικνύει πόσο αφελής και ευκολόπιστη είναι. Όταν όμως μια γυναικα λέει ψέματα σε έναν άντρα τότε μπορεί να δικαιολογηθεί μέχρι και γυναικοκτονία