Με αφορμή το #feminist_rant_3723 κ δεκάδες παρόμοια, καθώς και πολλές άστοχες αντιδράσεις που συνήθως ακολουθούν, θέλω να καταστήσω σαφές το εξής: οι γυναικες ΔΕΝ είναι υποχρεωμένες να αναλαμβάνουν τις δουλειές του σπιτιού όταν ο άντρας αναλαμβάνει τα έξοδα. Δεν προκύπτει από κάπου αυτό. Μπορεί βέβαια να το κάνει από την καλή της την καρδιά αν θέλει, τη βολεύει και το απολαμβάνει​ αλλά δεν μπορεί΄να είναι αξίωση ούτε​ απαίτηση του εν λόγω άντρα και αν διαφαίνεται κάτι τέτοιο είναι τεράστιο red flag, αρχίστε να τρέχετε μακριά!
​
Μπορεί σε μια πρώτη εξέταση να φαίνεται ως μια δίκαιη κατανομή, αλλά θα πρέπει να μας ψυλλιάσει αρχικά το γεγονός ότι εντελώς συμπτωματικά είναι ακριβώς η κατανομή που επέβαλε η πατριαρχία εδώ και αιώνες. Όχι, δεν έχει την υποχρέωση να αναλαμβάνει το νοικοκυριό ούτε αυτός που δεν έχει δουλειά, ούτε αυτός που βγάζει λιγότερο γιατί, μαντέψτε ποιο φύλο συνήθως αντιμετωπίζει μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, χαμηλότερους μισθούς και γενικότερα λιγότερες ευκαιρίες καριέρας. Αν αφήναμε αυτό το φαινομενικά ουδέτερο κριτήριο να κατευθύνει τον καταμερισμό εργασίας τότε πάλι οι γυναίκες θα κατέληγαν​ ως επί το πλείστον να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Βάλτε και την διαφορά ηλικίας που υφίσταται συνήθως στις ετερόφυλες σχέσεις και οι άντρες θα προπορεύονται στην συντρπιτική πλειοψηφία των περιπτώσεων​ τόσο στην καριέρα όσο και στο ύψος του μισθού απλά επειδή είχαν περισσότερα χρόνια να φτάσουν εκεί.​
Και όχι ότι υπάρχει κάτι λάθος με το να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού αλλά στον καπιταλιστικό μας κόσμο είτε μας αρέσει είτε οχι η αποκλειστική ενασχόληση με αυτές δημιουργεί οικονομική εξάρτηση ακριβώς επειδή η οικιακή εργασία είναι άμισθη. Όχι μόνο αυτό αλλά δημιουργεί και έναν φαύλο κύκλο: ασχολούμενες με τις δουλειές του σπιτιού οι γυναίκες μένουν πίσω στις σπουδές και την καριέρα τους και άρα φαίνεται όλο και πιο εύλογο να είναι αυτές που αναλαμβάνουν αποκλειστικά τις δουλειές του σπιτιού καθώς η αμοιβή τους στην αγορά εργασίας​ δε θα έχει να προσφέρει πολλά στο νοικοκυριό. Ακόμα και η προσδοκία που δημιουργούν τα έμφυλα στερότυπα σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είναι αυτές που θα ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτού και το μεγάλωμα των παιδιών και άρα δε θα είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένες στην καριέρα τους λειτουργεί ως εμπόδιο στις ευκαιρίες καριέρας τους,λειτουργεί δλδ σχεδόν ως αυτοεκπληρουμενη προφητεία.
Αν ακόμα σας κλωτσαει η θέση πως οιγυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να αναλάβουν τις δουλειές οταν ο άντρας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα έξοδα, αναλογιστείτε αν θα ακουγόταν εξίσου «δίκαιο» να απαιτεί μια γυναίκα να κάνει ο σύντροφός της τις δουλειές του σπιτιού αν έμεναν​ στο δίκο της​ σπίτι και εκείνη​ κάλυπτε τα έξοδα. Θα τον έλεγαν με την ίδια ευκολία «σπιτωμένο»? Δε θα έλεγαν την γυναίκα καταπιεστική ή ακομα και «ευνουχιστική»? Αν κάποιο απο τους δύο έχει αρκετά χρήματα για να συντηρεί το άλλο, γιατί αυτό οφείλει να έρθει με ανταλλάγματα? Είναι μήπως ο γάμος ή η συγκατοίκηση ένας έμμεσος τρόπος να αγοράζεις φτηνά τις υπηρεσίες του άλλου, καλυμμενος με το πέπλο του ρομαντισμού; 🤔
Ένα ζευγάρι μπορεί βέβαια να αποφασισει να μετακομίσει μαζί στη βάση ενός μεταξύ τους διακανονισμού επειδή το συμφέρει περισσότερο με οικονομικούς όρους . Αλλά ​όπως ειπωθηκε ηδη οι όροι αυτοί είναι πατριαρχίκα προκαθορισμενοι και σε κάθε περίπτωση δεν απορρέει αυτόματα από την συγκατοίκηση πως κάποιος υποχρεούται να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και για τους δυο. Καλό θα είναι λοιπον να σταματήσουμε να προσποιούμαστε οτι αυτή ειναι μια ουδέτερη συνθήκη όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχει ξεκάθαρο έμφυλο πρόσημο και ότι ο καπιταλισμός στηρίζεται ακριβώς στην πλάτη της άμισθης εργασίας των γυναικών