Aκολουθώ την ξενόγλωσση φεμινιστική σελίδα My Favorite F Word Is Feminism με πάνω από μισό εκατομμύριο followers της οποίας οι αναρτήσεις αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από ειδήσεις σχετικά με διασημότητες. Celebrity gossips δλδ που επειδή όμως αφορούν γυναίκες ή κουήρ άτομα καλούμαστε να τα δούμε μέσα από το πρίσμα του φεμινισμού. Δεν διαφωνώ βέβαια ότι κάποια από αυτά αφορούν ζητήματα που αντιμετωπίζουν και οι απλές, καθημερινές γυναίκες -χοντροφοβία, αστυνόμευση σώματος, σεξιστικά σχόλια. Κάποια άλλα όμως φαίνεται να μας καλούν απλά να τα θεωρήσουμε φεμινιστικά κάνοντας απλά επίκληση στην κοινή μας γυναικεία ταυτότητα. Είναι σαν ο mainstream φεμινισμός να μας καλεί να δούμε τα πάντα από τη θέση προνομιούχων γυναικών που ενώ αντιμετωπίζουν κι αυτές σεξισμό, σίγουρα δεν τον αντιμετωπίζουν από τη δική μας ταξική θέση. Είναι σαν ο mainstream φεμινισμός να μας καλεί να ταυτιστούμε με πλούσιες αστές ξεχνώντας ότι τα προβλήματά μας δεν είναι και δικά τους.

Όταν για παράδειγμα μια φεμινιστική σελίδα ανεβάζει είδηση για το νέο κύκλο εξωσωματικών στον οποίο προχώρησε η τάδε διάσημη εμείς καλούμαστε να ταυτιστούμε στη βάση της κοινής μας πχ ανησυχίας περί μητρότητας αγνοώντας ταυτόχρονα πως η εξωσωματική είναι μια πανάκριβη διαδικασία που απευθύνεται μόνο σε λίγες. Στο άρθρο με τίτλο «Neoliberal Feminism and the future of Human Capital” η συγγραφέας εξετάζει το πώς ο νεοφιλεύθερος φεμινισμός ενθαρρύνει τις γυναίκες να επενδύσουν στην καριέρα τους όχι απορρίπτοντας την μητρότητα αλλά απλά αναβάλλοντάς τη για αργότερα. Η γυναίκα έτσι αποκτά μερικές δεκαετίες σεξουαλικής και επαγγελματικής ελευθερίας, η μητρότητα όμως θα την στοιχειώσει και πάλι στα 35-40 καθώς η πατριαρχία εξακολουθεί να την θεωρεί υποχρέωσή της.

Η άνοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης λοιπόν για τη συγγραφέα είναι απλά δείγμα της τάσης αυτής οι μεσοαστές να καλούνται να γίνουν γυναίκες καριέρας και όταν η μητρότητα τους χτυπήσει την πόρτα να έχουν την πολυτέλεια να προσλάβουν άλλες, προλετάριες γυναίκες, για να κάνουν τη δουλειά που παλιότερα η πατριαρχία ανέμενε να κανουν οι ίδιες άμισθα. Κι αυτός είναι ο λόγος που στο πλαίσιο του καπιταλισμού είναι αδύνατο να επιτευχθεί ισότητα για όλες τις γυναίκες. Γιατί ενώ κάποιες θα αποδεσμευτούν από τα δεσμά της οικιακής και αναπαραγωγικής εργασίας, οι φτωχότερες γυναίκες στις οποίες θα τα αναθέτουν θα συνεχίζουν να την επιτελούν άμισθα για τη δική τους οικογένεια και το δικό τους σπίτι.

Όσο ο καπιταλισμός όμως μας επιβάλλει να ταυτιζόμαστε με τις πλούσιες αστές του Hollywood αγνοώντας τις διαφορές μας με αυτές, τόσο το όνειρο της «ισότητας» θα φαντάζει εφικτό για όλες μας. Ο φεμινισμός μας θα είναι απλά ενδυνάμωση για λίγες στην καλύτερη, ενδυνάμωση δια αντιπροσώπου καθώς πανηγυρίζουμε τις νίκες των αστών γυναικών στην χειρότερη.