Ο στίχος του Wang «Μωρό μου τι κι αν σ’έχω πληγώσει, ήσουνα κοντά μου όταν δεν ήτανε κοντά μου κανείς» διαιωνίζει την προσδοκία που καλλιεργεί η πατριαρχία στις γυναίκες πως θα ξεχωρίσουν για έναν άντρα και θα επιβραβευτούν με την αγάπη του μέσα από τις θυσίες τους και το πόσο έχουν υποφέρει γι αυτόν. Οι γυναίκες έτσι μαθαίνουν να αναμένουν ότι αν επιμείνουν και παραμείνουν δίπλα του παρόλο που κάποιος τις πληγώνει, θα αποκτήσουν αξία γι αυτόν και θα αναγνωριστούν για την πίστη τους (σε αντίθεση με αυτές που την έκαναν στα δύσκολα) κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που συχνά δεν φεύγουν με τα πρώτα σημάδια κακοποιητικής συμπεριφοράς ή συναισθηματικής αδιαφορίας.

Κι αυτα τα δήθεν ρομαντικά του είδους με ενοχλούν περισσότερο απο τους στίχους για τις κωλάρες.