Aντρικό προνόμιο ειναι να θεωρείς πως τα δικά σου αισθήματα είναι πιο σημαντικά από την ασφάλεια των γυναικών και να σκέφτεσαι το πώς ένα τόσο σοβαρό φαινόμενο όσο αυτο της έμφυλης σεξουαλικής βίας θα επηρεάσει τη δική ΣΟΥ ζωή.
Κι αυτό είναι επίσης ένα συχνό αντιφεμινιστικό μοτίβο όπου άντρες τάσσονται κατά του φεμινισμού γιατί απλά η συζήτηση για το βιασμό τους κάνει να αισθάνονται άβολα οπότε σπεύδουν να πουν «δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι», γιατί φυσικά το ενδεχόμενο εμείς να αλλάζουμε πεζοδρόμιο είναι πιο σοβαρό από το ενδεχόμενο εμείς να βιαστούμε πηγαίνοντας στη δουλειά ή το σπίτι μας. Το γεγονος δηλαδή ότι εμείς ζούμε υπό το συνεχή φόβο του βιασμού it’s still about THEM, λες και τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το πώς θα τους κοιτάξει η άγνωστη στο πεζοδρόμιο και το αν θα βρουν γκόμενα ξέρω γω. Και στον μικόκοσμο τους, τα προβλήματά μας δεν είναι αληθινά, έχουν απλά να κάνουνε με τα μεγάλα συμφέροντα.

H ρητορική που θέλει τον άντρα πιο καταπιεσμένο από τη γυναίκα λόγω της στρατιωτικής θητείας συνυπάρχει με τη ρητορική που θέλει την γυναίκα πολύ άχρηστη και αδύναμη για να πάει στρατο καθως και με τα αστεια που τονίζουν ότι αυτό δεν ταιριάζει με τη γυναικεία φύση και που υπενθυμίζουν ότι ο στρατός δεν αποτελεί το φυσικό της περιβάλλον -που είναι η κουζίνα.
Η διπλή αυτή χρήση της στρατιωτικής θητείας δείχνει το πώς ο στρατός χρησιμοποιείται ως το κατεξοχή διαφοροποιητικό στοιχείο των έμφυλων ρόλων αλλά και πως κατασκευάζει τον άντρα ως ανώτερο αφού στο δικό του ρόλο ως πολεμιστή αποδίδεται ανώτερο πρεστίζ και αξία. Η παρουσία των γυναικών στο στρατό απειλεί αυτό το αίσθημα αντρικής ανωτερότητας γι αυτό και πρέπει να τις βάλουν στη θέση τους -στην κουζίνα- όπως άλλωστε έκαναν και οι άντρες για χιλιάδες χρόνια. Γιατί μη ξεχνάμε πως ήταν οι άντρες που αποφάσισαν ότι ο πόλεμος είναι αποκλειστικά αντρική υπόθεση καθώς ήταν αυτοί που για χιλιάδες χρόνια έπαιρναν τις αποφάσεις.

Εδώ βλέπουμε έναν λευκό άντρα που αποφαίνεται πως δεν υπάρχει πια ρατσισμός και σεξισμός καθώς η δουλεία έχει τελειώσει και οι γυνάικες έχουν αποκτήσει δικαίωμα ψήφου. Πολλοί λευκοί άνδρες νιώθουν την ανάγκη να υποδείξουν στους μαύρους και τις γυναίκες πώς πρέπει να βλέπουν την καταπίεση τους γιατί ώντας λευκοί και άνδρες είναι πιο αντικειμενικοί από τις ομάδες για τις οποίες μιλάνε. Είναι γνωστό άλλωστε πως οι μαύροι και οι γυνάικες δεν είναι ιδιαίτερα έξυπν@ και πολλές φορές βλέπουν λάθος τα πράγματα που έχουν άμεση σχέση με το βίωμά τους και γι αυτό έχουμε ανάγκη την ψύχραιμη και ουδέτερη ματιά του λευκού άνδρα παρατηρητή που ξέρει καλύτερα από εμάς τι είδους συστημική καταπίεση αντιμετωπίζουμε.

Η φράση «προνόμιο μειονοτητας» χρησιμοποιείται εδώ για να αναφερθεί σε όλες αυτές τις πολιτικές που σκοπό έχουν να διορθώσουν τις αδικίες του παρελθόντος τις οποίες οι λευκοί άνδρες προτιμούν να αγνοούν βολεμένοι στη προνομιακή θέση τους και περιμένοντας τα θέματα αυτά να διευθετηθούν μόνα τους, πιθανότατα από το αόρατο χέρι της αγοράς. Το να θεωρείς όμως πως μετά από τόσα χρόνια δουλείας, καταπίεσης και στέρησης δικαιωμάτων η ισότητα θα έρθει αυτόματα επειδή έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα είναι σαν να παίζεις επί αιώνες ένα παιχνίδι πόκερ κλέβοντας τον αντίπαλό σου και αφού έχεις μαζέψει όλες τις μάρκες μπροστά σου να λες «Α, τώρα θα παίξουμε με τους κανόνες».

~Hürrfem Sultan