Tόσο πολύ έχουν ταυτιστεί οι γυναίκες με την οικιακή έργασία που κάθε προσπάθεια να διδαχθούν και οι άντρες αυτές τις βασικές δεξιότητες ισούται με την εκθήλυνση και άρα με τον ευνουχισμό. Το οτι ο ανδρισμός είναι τόσο ευθραυστος που να απειλείται από ένα σίδερο ή μια σκούπα είναι από μόνο του ενδεικτικό του πόσο κοινωνικά κατασκευασμένος είναι. Το οτι και ορισμένες γυναίκες αγχώνονται ότι θα χαθούν οι έμφυλοι ρόλοι και άρα οι «πραγματικοί άντρες» είναι ενδεικτικό όχι μόνο του πόσο βαθιά οι γυναικες εσωτερικεύουν τα έμφυλα αυτά στερεότυπα ώστε να γοητεύονται μόνο από «βαρβάτα αρσενκά» αλλά και του πώς κατα βάθος νιώθουν πως αν οι άντρες μάθουν να κάνουν τις δουλειές μόνες τους η δική τους αξία και χρησιμότητα θα μειωθεί και άρα οι άντρες δε θα έχουν κίνητρο να τις επιλέξουν. Η πατριαρχία τις διδάσκει πως η θηλυκότητα ταυτίζεται με τις ίδιες ως φροντιστικά υποκείμενα, ταυτόχρονα όμως ο καπιταλισμός στηρίζεται στην άμισθη εκμετάλλευση της οικιακής εργασίας τους και έτσι είναι λογικό να γνωρίζουν, υποσυνείδητα έστω, πως αν χαθούν αυτοί οι ρόλοι η σύμβαση στην οποία στηρίζεται ο (παραδοσιακός) γάμος θα καταρρεύσει. Ο τρόπος που οι λέξεις «νοικοκυρά» και «μοδίστρα» χρησιμοποιούνται έτσι υποτιμητικά θα έπρεπε κανονικα να το κάνει εμφανές ως ο γυναικείος αυτος ρόλος στον γάμο θα θεωρείται πάντα υποδεέστερος και όχι μια ισότιμοι ανταλλαγή.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει ως συνήθως το πώς οι Μουσουλμάνοι άντρες θεωρείται πως παραμένουν πάντα πιο κοντά στα πρότυπα της αρρενωπότητας και άρα πιο κοντα στην «φύση» από ό,τι οι «εκφυλισμένοι» Δυτικοί άντρες που ασπάζονται προοδευτικές ιδέες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται με ένα μείγμα φόβου αλλά και θαυμασμού. Ο Μουσουλμάνος παρουσιάζεται πάντα με ένα βαθμό ζήλειας ακριβώς επειδή ξέρει να διατηρεί τους έμφυλους ρόλους καλύτερα από τον Δυτικό άντρα και άρα ξέρει να κρατάει τις γυναίκες του σε τάξη αλλά και να ελκύει τάχα τις λευκές γυναίκες με την «αυθεντική» και ακατέργαστη αρρενωπότητά του. Η Ισλαμοφοβία εμπεριέχει ταυτόχρονα φόβο και φθόνο για τον Μουσουλμάνο άντρα.

Κάτω από ένα τυχαίο άρθρο για το stealthing (κουτοπόνηρη αφαίρεση του προφυλακτικού κατά την διάρκεια του σεξ χωρίς ενημέρωση και συναίνεση της συντρόφου), διαβάσαμε τα κλασικά σχόλια.

Τα παράπονα του καλού παιδιού που κατηγορεί το θύμα γιατί ας πρόσεχε και καλά να πάθει, του έτερου σχολιαστή αρνητή του βιασμού. Βρήκαμε την σχολιάστρια που χαίρεται που έφυγε στα ξένα και γλίτωσε από τους έλληνες μισογύνηδες, λες κι ο μισογυνισμός έχει Π.Ο.Π. και είναι ελληνικό φαινόμενο. Και την τελευταία σχολιάστρια,  που συμφωνεί κατά τα άλλα, αλλά και πάλι δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την δίνη του εσωτερικευμένου μισογυνισμού θεωρώντας πως αν τα θύματα σταματούσαν να είναι θύματα(?) οι βιασμοί θα σταματούσαν!

Ξανά, «Οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδική» είναι και τα Καλά Παιδιά™, που μεγαλώνουν με male entitlement και με την αίσθηση ότι έχουν κάθε δικαίωμα στα σώματα των γυναικών. Βιαστές είναι όσοι αγνοούν τη μη συναίνεση και τα ΟΧΙ των γυναικών, σε οποιαδήποτε περίπτωση. Δεν χρειάζεται να βρίσκουμε έξυπνες λεξούλες να το ωραιοποιούμε και να ξεκινάμε την κουβέντα πάλι από μηδενική βάση, είναι απλό η μη συναίνεση είναι βιασμός.

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ είναι όταν έχω πλήρη γνώση και νηφαλιότητα να πω ΝΑΙ.

 ~ Mihrimah