Οι Γυναίκες ως Γεύμα

Οι incels έχουν φτάσει την αντικειμενοποίηση των γυναικών σε τέτοιο ακραίο επίπεδο που τους αρνούνται το δικαίωμα να πουν οχι στο σεξ παρομοιάζοντάς τις…με φαΐ! Βλέπετε, στην ιστοριούλα αυτή υπονοείται ότι το σεξ είναι κάτι σαν γεύμα που μπορείς να προσφέρεις στον πεινασμένο ως κέρασμα ανεξάρτητα από τις δικές σου ορέξεις. Στην πραγματικότητα βέβαια το σεξ είναι μία πράξη αμοιβαιότητας, κάτι που κάνεις με έναν άλλο άνθρωπο όταν «πεινάς» κι εσύ. Φυσικά όταν βλέπεις τις γυναίκες σαν ένα άψυχο αντικείμενο προς κατανάλωση και όχι σαν άνθρωπο με δικές του επιθυμίες είναι αναμενόμενο να μην καταλαβαίνεις αυτή τη λεπτή διαφορά.


Στην μισογυνική αυτή παραβολή ο μόνος που έχει επιθυμίες είναι ο άστεγος ενώ αυτός που τον προσκαλεί βρίσκεται απλά εκεί για να ικανοποιήσει ή οχι τις δικές του επιθυμίες. Οι άντρες είναι αυτοί που πάντα ζητιανεύουν για σεξ ενω οι γυναίκες με ένα μαγικό τρόπο είναι πάντα καλοταισμένες. Από το αφήγημα απουσιάζει εντελώς ο τρόπος που εκφράζεται και ικανοποιείται η γυνακεία επιθυμία. Οι γυναίκες δεν έχουν δικές τους επιθυμίες για σεξ, υπάρχουν απλά ως αυτές που δέχονται ή αρνούνται να ικανοποιήσουν τις αντρικές επιθυμίες και μάλιστα όταν τις αρνούνται είναι από αναλγησία ή από κάποια σαδιστικό βίτσιο.


Εννοείται πως και ο παραλληλισμός των αντρών με άστεγους δεν είναι τυχαίος. Έχει ως στόχο να κάνει επίκληση στο συναίσθημα παρουσιάζοντάς τους ως το αδύναμο μέρος με το οποίο μπορούμε να ταυτιστούμε. Ταυτόχρονα ο παραλληλισμός της πείνας -μιας βιολογικής ανάγκης την οποία αν δεν ικανοποιήσεις κυριολεκτικά θα πεθάνεις- με την ορμή για σεξ είναι άλλη μια κλασική πατριαρχική σοφιστεία, συστατική της κουλτούρας του βιασμού. Ενώ βέβαια στην περίπτωση των αστέγων οι κάτοχοι του πλούτου πράγματι τους στερούν το δικαίωμα στην στέγαση καταλαμβάνοντας παραπάνω από όση τους αναλογεί και εκμεταλλευόμενοι τους φτωχούς, στην περίπτωση του σεξ δεν μιλάμε για κάποιο άνισο καταμερισμό κάποιων πόρων αλλά το ίδιο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών. Για τους incels όμως το γυνακείο σώμα αποτελεί κι αυτό έναν πόρο που θα έπρεπε να κατανέμετε ισότιμα στους άντρες χωρίς οι γυναίκες να έχουν λογο σε αυτό. Η μισογυνική αυτή αφήγηση προσπαθει έτσι να μας εκβιάσει να επικροτήσουμε τον λιμασμένο άντρα που θα εξεγερθεί και θα βιάσει με το ίδιο τρόπο που θα επικροτούσαμε τον άστεγο που θα εξεγειρόταν και θα έπαιρνε αυτό που δικαιούται.


Φυσικά, το να πιστεύεις ότι είναι απάνθρωπο να σου αρνείται το σεξ μια γυναίκα που φλέρταρε (ή μάλλον, νομίζεις ότι φλέρταρε) μαζί σου είναι σαν να πιστεύεις ότι είναι απάνθρωπο να αρνείται να σε παντρευτεί κάποιος που σου είπε να πάτε 3ήμερο στο Ναύπλιο. Αλήθεια, τι θα έλεγαν τα μισογυνικά σκουπίδια που σταθερά παρουσιάζουν τις γυναίκες ως «πεινασμένες» για γάμο αν εκείνες κλαψούριζαν αποκαλώντας τους άντρες απάνθρωπους επειδή δεν τις οδήγησαν στα σκαλιά της εκκλησίας αφότου τις προσκάλεσαν σε μία ταβέρνα. Ξέρουμε ήδη την απάντηση. Στην πατριαρχία μόνοι οι άντρες έχουν δικαίωμα να εξοργίζονται για την ματαίωση που βιώνουν οι προβολάρες που κάνουν ενώ οι γυναίκες εξευτελίζονται διαρκώςπου είναι τόσο αφελείς και ηλίθιες που πίστεψαν ότι αποτελούν οτιδήποτε άλλο πέρα από αντικείμενα του σεξ. Και αυτή είναι η ουσιά του male entitlement.

Advertisement

Οι Γυναίκες δεν τρώνε τα λεφτά των αντρών

Μύθος #1: οι γυναίκες δεν «τρώνε» τα λεφτά των άμοιρων και αφελών αντρών. Αντιθέτως ειναι οι άντρες που συνήθως εσκεμμένα χρησιμοποιούν τα χρήματά τους για να καλλιεργήσουν σχέσεις ανταλλαγής ή ακόμα και εξάρτησης. Δεν είναι σύμπτωση που για αιώνες απαγορευόταν στις γυναίκες να δουλεύουν, να έχουν περιουσιά και δικά τους λεφτά. Η πατριαρχία θεωρούσε μια τέτοια σχέση υπαρξιακής εξάρτησης απολυτως θεμιτή βάση για ένα γάμο. Αλλά ακόμα και σήμερα πολλοί χρησιμοποιούν συνειδητά τα χρήματα ως μέσο προσέλκυσης, χειραγώγησης και εξουσίας πάνω στις γυναίκες και δεν ντρέπονται γι αυτό, ίσα ίσα το θεωρούν κατόρθωμα -αρκεί να ακούσετε ένα κομμάτι ραπ όπου νεόπλουτοι άντρες κομπάζουν αφιλτράριστα για το πως οι γυναικες τους θέλουν για τα χρήματά τους. Οι άντρες δεν ήταν ποτέ θύματα των gold diggers, στην καλύτερη περίπτωση οι σχέσεις που συνάπτουν είναι πλήρως συναινετικές, στην χειρότερη χρησιμοποιούν την χειρότερη οικονομική κατάσταση των γυναικών ως μοχλό πίεσης, είτε συνειδητά είτε υποσευνείδητα. Ναι, αυτό περιλαμβάνει και τον 80χρονο τάχα αθωο και αφελή παππού που τάχα του τα «τρώει» η 40χρονη Βουλγάρα. Αυτό στην πραγματικότητα το επιδίωξε ο ίδιος εξαγοράζοντας την προσοχή μιας γυναίκας όπως του δίδαξε η πατριαρχία.

Μύθος #2: κανείς σε ολόκληρο τον κόσμο όσο πλούσιος, διάσημος, μυώδης και ωραίος κι αν είναι δε μπορει να έχει συναινετικά όποια θέλει στο κρεβάτι του. Ούτε καν ο Jason Momoa δεν αρέσει σε όλες, μη με ρωτήσετε γιατί, ούτε εγώ το καταλαβαίνω, τι να κάνουμε, υπάρχουν διαφορετικά γούστα. Η αντίληψη ότι δίασημοι και πλούσιοι μπορούν να έχουν «οποια θελουν στο κρεβάτι τους» ομως ειναι που τους καλλιεργεί το entitlement και το θράσος να το νομίζουν και να μην παίρνουν το όχι σαν απάντηση ενώ στην συνέχεια τους προσφέρει μια πρώτης τάξεως υπεράσπιση. Όπως έχουμε πολλάκις πει, ακόμα και οι φτωχοί άντρες αρέσκονται να φαντασιώνονται πως υπάρχει ενα συγκεκριμένο ποσο τραπεζικού λογαριασμού πέραν του οποίου καμια γυναικα δε θα τους αντιστεκόταν. Η σκέψη αυτή τους προσφέρει παρηγορία για την απόρριψη που βιώνουν σήμερα και τους βοηθά να διατηρούν άσβεστο το μίσος τους για τις γυναίκες τις οποίες βλέπουν συλλογικά ως εξαγοράσιμες ώστε να μπορούν να τις υποτιμούν σε αυτή τη βάση χωρίς ποτέ να τις βλέπουν ως θυματα.

Όταν βιάζουν οι πλούσιοι και οι φτωχοί κάνουν κωλοτούμπες

Όταν οι πλούσιοι βιάζουν, φταίνε οι γυναίκες που πηδιούνται με πλούσιους.

Όταν οι φτωχοί βιάζουν, φταίνε πάλι οι γυναίκες που πηδιούνται με πλούσιους και τάχα δεν δίνουν και στους φτωχούς μια ευκαιρία.

Φταίνε οι γυναίκες που γοητεύονται από τον πλούτο, τις ακριβές σαμπάνιες, τα πολυτελή πάρτυ, τα κότερα, τα ελικόπτερα, τα ίδια πράγματα δηλαδή από τα οποία γοητευονται και οι άντρες και ονειρεύονται να τα αποκτησουν για να έχουν, ανάμεσα στα άλλα, εξουσία και πάνω στις γυναίκες.

Ένας ολόκληρος καπιταλιστικός κόσμος δοξάζει το χρήμα και τον πλούτο προβάλει τα καταναλωτικά πρότυπα, τις πανάκριβες μάρκες, τα υπερπολυτελή διαμερίσματα αλλά μόνο οι γυναίκες πρέπει να τιμωρούνται που έλκονται από αυτά την ίδια ώρα φυσικά που ο πλούτος και το χρήμα βρίσκονται στα χέρια λίγων αντρών και η μόνη ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε αυτά και οι γυναίκες είναι ως προσκεκλημένες, γκόμενες και συζυγοί τους. Οι γυναίκες σπάνια ειναι οι κάτοχοι του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μπορούν να τα προσεγγίσουν κυρίως αποσπώντας την εύνοια των αντρών και όταν των κάνουν κατηγορούνται ως «πουτάνες».

Το θέμα είναι τόσο ταξικό όσο και έμφυλο. Μόνο λίγοι μπορούν να ζούν σύμφωνα με τα πρότυπα των διαφημίσεων, των celebrities, των σειρών που απεικονίζουν τις ζωές των πλουσίων. Έτσι ,ενώ η πλειονότητα των αντρών αποκλείονται κι αυτοί από τον πλούτο που αποκτούν κυρίως λίγοι άντρες εκμεταλλευόμενοι ολόκληρη την εργατική τάξη, προτιμουν να διοχετεύουν την πικρία τους ενάντια στις φτωχές γυναίκες που προσπαθούν να προσεγγίσουν το πλούτο για να γευτούν κι αυτές μια νότα πολυτέλειας βγαίνοντας από την καθημερινή μιζερια. Οι φτωχοί άντρες επιλέγουν να γλείφουν τους πλούσιους άντρες που δε θα τους καλέσουν ποτέ σε κανένα πάρτυ γιατί προτιμούν να φαντασιωνονται τους ιδιους στη θέση αυτών των πλούσιων αντρών και να ταυτίζονται μαζί τους αντί να ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς -όπου οι γυναίκες πάλι θα τους απέρριπταν χωρίς καταναγκασμούς.

Οι γυναίκες θα πρέπει να τιμωρούνται που τόλμησαν να αποζητήσουν την εγγυτητα στον πλουτο, που τόλμησαν να πιστέψουν οτι ένα πολυτελές πάρτυ θα είναι τσάμπα γι αυτές και δε θα κληθούν να το πληρώσουν με το μόνο νόμισμα που τους άφησε η πατριαρχία. Το «τι περίμενε?» πάει μόνο στις γυναίκες, φανταστείτε να λέγαμε «τι περίμενε κι αυτός, ότι θα καλέσει μια γυναικα σπίτι του και δε θα κατηγορηθεί για βιασμό?».

Φτωχοί άντρες που κάνουν κωλοτούμπες για τους πλούσιους αλλά τουλάχιστον δεν το κάνουν επειδή θα τους κεράσουν ένα ποτήρι ακριβή σαμπάνια, το κάνουν τσάμπα ως τίμια λαικά παλικάρια και θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τις «βίζιτες».

Πώς να προφυλαχθείτε από ψευδείς καταγγελίες βιασμού

Πώς θα προφυλαχθούμε από γυναίκες που θα κάνουν συναινετικά σεξ μαζί μας και μετά θα μας κατηγορούν για βιασμό?» αναρωτιούνται άντρες έντρομοι στο ενδεχόμενο μια γυναίκα να έχει όρεξη να μπλέξει με το νόμο και τους «τι-φόραγες» ασυνομικούς, να ξεφτιλιστεί δημόσια ως «π@υτανάκι» και να βρει το παρελθόν της και το ινστα της να γίνεται βορά στην διψασμένη για μισογυνισμό κοινωνία για να τους χαλάσει τη μέρα ή να τους φάει τα 1900 ευρω που έχουν στην τράπεζα.

Θα σας πω εγώ πώς να προφυλαχτείτε. Με τον ίδιο τρόπο που προφυλάσσεστε όταν πηγαίνετε στο σπίτι γνωστών σας από το να σας καταγγείλουν αργότερα ότι τους κλέψατε το καλό τους σερβίτσια και τα χρυσαφικά της γιαγιάς. Οι ψευδείς καταγγελίες για βιασμό σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις είναι όσες οι ψευδείς καταγγελίες για τα υπόλοιπα εγκλήματα οπότε αν δεν χάνετε τον ύπνο σας ότι θα σας κατηγορήσουν ψευδώς για τη διάρρηξη στο σπίτι του γείτονα αλλά για το αν το ραντεβού σας θα σας κατηγορήσει για βιασμό αυτό συμβαίνει είτε επειδη έχετε λερωμένη τη φωλιά σας και εν γνώση σας επιδεικνύετε παραβιαστικές και πιεστικές συμπεριφορές είτε επειδη είστε τόσο μισογυνικά σκουπίδια που έχετε καταπιει αμάσητο το παραμύθι ότι οι γυναικες άλλη δουλειά δεν έχουν από το να σέρνονται για χρόνια σε δικαστήρια από καθαρή κακία ή φανταστικές οικονομικές διεκδικήσεις.


Αν υπάρχουν κάπου τεράστιες πιθανότητες να κατηγορηθείτε ψευδώς για κάτι αυτό είναι αν βρεθείτε καμία Παρασκεύη απόγευμα σε αντιφασιστική πορεία και αφού φάτε ξύλο από τους μπάτσους που προστατεύουν τους φασίστες σας φορτώσουν με φανταστικές κατηγορίες. Αυτό όμως συμβαίνει ακριβώς επειδή υπάρχει μια ασυμμετρία εξουσίας όπου το κράτος και η αστυνομία έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι και μπορεί να επιβάλει το δικό της αφήγημα. Στην περίπτωση των γυναικών που είναι μια καταπιεσμένη ομάδα θα ήταν ηλίθιο να πιστεύουμε ότι ευνοούνται από την αστική δικαιοσύνη που είναι χτισμένη εξ αρχής εναντίον τους, θα ήταν το ίδιο σαν να πιστεύουμε ότι η καημένη η αστυνομία μας βάλλεται αλύπητα από ψευδείς, κακόβουλες κατηγορίες για αδικαιολόγητη χρήση βίας και αυθαιρεσία. Στην πραγματικότητα ξέρουμε καλά πως, όπως και στην περίπτωση της έμφυλης βίας, είναι απείρως πιθανότερο να διαπράττεται ένα έγκλημα που δεν καταγγείλετε ποτέ ακριβώς λόγω του φόβου μπροστά στον ισχυρό και τον προνομιούχο.

Το φαινόμενο των καρμίρηδων σεξιστών που υπερασπίζονται πελούσιους θύτες

Επειδή όλοι οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που ξεφυτρώνουν σε κάθε thread να ξεράσουν τον μισογυνισμό τους μάλλον δεν είναι κι αυτοί προνομιούχοι εκατομμυριούχοι που δείχνουν την αλληλεγγύη τους στην ελιτ στην οποία ανήκουν, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο? Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε το ακούραστο έργο χιλιάδων αντρών των 600 ευρώ (κι άμα) που τσακίζονται να υποστηρίξουν μετά μανίας έναν πλούσιο που τάχα θέλουν οι δολοπλόκες γυναίκες να του φάνε τα λεφτά αγνοώντας πως οι πλούσιοι κατά κανόνα είναι αυτοί που γλιτώνουν φτηνά με τις κατηγορίες βιασμού? Είναι αρκετά απλό: ο καπιταλισμός και η πατριαρχία καλλιεργεί σε πολλούς άντρες αυτό το power fantasy, ότι τάχα αν γίνουν κι αυτοί πετυχημένοι και διάσημοι καμία γυναίκα δε θα τους λέει όχι -και άρα ο λόγος που τώρα τους απορρίπτουν είναι οτι ειναι φτωχοί και άσημοι. Πώς μπορεί μια 17χρονη να αρνήθηκε σεξ σε έναν άντρα με το γόητρο που οι ίδιοι φαντασιώνονται κάθε φορά που ρίχνουν μια ματιά στη μίζερη ζωή τους? Αυτό σημαίνει ότι δε θα μπορέσουν ποτέ να υποτάξουν τις γυναίκες, όσο σκληρά κι αν δουλέψουν όπως υπαγορεύει το νεοφιλελεύθερο όνειρο.

Κατά μία έννοια όλα αυτά τα τσιράκια της ελίτ παίρνουν και την φανταστική τους εκδίκηση από τις γυναίκες μπαίνοντας για λίγο, όσο διαρκεί ένα σχολιο στο facebook έστω, στην θέση ενός ισχυρού άντρα που μπορεί να αντιπαραθέσει τον πλούτο του στις κατηγορίες βιασμού. Ταυτόχρονα όμως ποντάρουν και στο γεγονός πώς αν βγάλουν μια ακόμα γυναίκα αναξιόπιστη χρησιμοποιώντας το ταξικό προνόμιο ενός (φερόμενου ως) βιαστή, αυτό θα λειτουργήσει εις βάρος όλων των γυναικών που θα στιγματιστούν συλλογικά ως δολοπλόκες, φαντασιόποληκτες, ψεύτρες και αυτό ίσως διευκολύνει τις δικές τους παραβιαστικές συμπεριφορές διατηρώντας την αξιοπιστία του λόγου και της μαρτυρίας των αντρών έναντι των γυναικών. Κάθε άντρας μπορεί δυνητικά να επωφεληθεί από την συλλογική υποτίμηση και απαξίωση των γυναικών αλλά αυτό γίνεται πάντα συναρτήσει των υπόλοιπων (ταξικών, φυλετικών κτλ) προνομίων του.

Όταν σε κατηγορουν ακομα και για τον βιασμό απο τον πατέρα σου

Αλήθεια, υπάρχει έγκλημα άντρα εναντίον γυναίκας για το οποιο δε θα βρουν τρόπο να κατηγορήσουν την ίδια? Ακόμα και αν σε βιάζει ο πατέρας σου από 11 χρονών αυτό θα χαρακτηριστεί ως «διαστροφή» και όχι εκμετάλλευση της σχέσης σχεδόν απόλυτης εξουσιας του, λες και ένα παιδί μπορεί να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι ή να πάει στην αστυνομία να καταγγείλει τον υπευθυνο για την ίδια της την επιβίωση.

Στους μισογυνηδες αρέσει να αγνοούν πατνελώς τις σχέσεις εξουσίας, τις συνθήκες στις οποίες μια γυναικα μεγαλώνει, ανατρέφεται και είτε μαθαίνει να θεωρεί καποια πράγματα «φυσιολογικά» είτε απλα παραλύει από το φόβο και την αβεβαιότητα για το τι την περιμένει αν τολμήσει να μιλήσει. Έτσι ένας ενήλικος που εκμεταλλεύεται την εξουσία του ως άντρας και ως γονιός εξισώνεται με ένα παιδί που εξαρτάται από αυτόν και το θύμα εξισώνεται με το θύτη σε ένα ομολγουμένως τραβηγμένο victim blaming που ειναι ομως ενδεικτικό του πώς η κοινωνία ψάχνει συνεχώς τρόπους να κατηγορήσει τις ίδιες τις γυναικες για αυτά που τους συμβαίνουν, λαμβάνοντας την ίδια τους την αδυναμία που επιβάλλεται από την κοινωνία ως απόδειξη ότι τους αξίζουν όλα αυτά.

Παρεμπιπτόντως, όταν φωνάζουμε «στο διάλο η οικογένεια στο διάλο και η πατρίς» δεν εννούμε οτι μισούμε τα μέλη της οικογένειάς μας αλλά ακριβώς τη σχέση εξουσίας και εξάρτησης που επιβάλλει η πυρηνική οικογένεια η οποία μετατρέπεται σε πυρήνα εκμετάλλευσης και «κουκουλώματος» του στο όνομα της ιερότητας της οικογένειας αυτης. Ένας άντρας μπορεί να κακοποιεί τις κόρες (ή και τους γιους του) όχι εξαιτίας κάποιας «διαστροφής» αλλά επειδή η πρόσβαση που έχει σε αυτές και η εξουσία που ασκεί πανω τους το κάνει ευκολότερο να επιβληθει η σιωπή και ο ίδιος να παραμείνει ατιμώρητος

Πώς θα ήταν αν οι φεμινίστριες ξέπλεναν τους αλλοδαπούς βιαστές όπως η ελληνική κοινωνία κάνει για τους ντόπιους

Διαβάζω τα σχόλια για τον ομαδικό βιασμό στον Άγιο Παντελεήμονα και είναι απολύτως προβλέψιμα: άνθρωποι να ξερνάνε το ρατσιστικό τους μίσος για τους μετανάστες, να νοσταγλούν τη θανατική ποινή και να καλούν για περιορισμούς στις μεταναστευτικές εισροές σαν να ναι αυτή η πηγή της έμφυλης βίας. Βλέπω επισης σχόλια όπου αναπαράγεται ο αγαπημένος αντιφεμινιστικός μύθος: πώς τάχα οι φεμινίστριες και οι αλληλέγγυ@ θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν τους βιαστές, γιατί στο σάπιο από το ρατσιστικό και το μισογυνικό μίσος μυαλό τους αν δεν κατηγορείς την εθνικότητα ενός βιαστή, τον δικαιολογείς.

Αν οι φεμινίστριες δικαιολογούσαν τους αλλοδαπούς βιαστές όπως δικαιολογει η ελληνική κοινωνία τους ντόπιους βιαστές θα βλέπατε σχόλια από φεμινίστριες που θα έλεγαν: ήταν καλά παιδιά, πάντα με το χαμόγελο, τίμια λαικά παλικάρια, του μεροκάματου, με σπουδές βέβαια στην χώρα τους, δεν είχαν δώσει δικαίωμα, δεν το περίμενε κανείς, ήρθαν στην Ελλάδα απλά για να στέλνουν λεφτά στην μανουλα τους και τις 5 αδερφές τους τις οποίες υπεραγαπούν, δεν είναι τίποτα μισογύνηδες. Θα βλέπατε φεμινίστριες να λένε, εντάξει, κι αυτή τι μπήκε στο ταξί, κάτι βρομάει εδώ, μήπως είναι ψέματα, μήπως το μετάνιωσε, τι έκανε έξω τέτοια ώρα έγκυος γυναίκα, χάρη της κάναν δεδομένης της κατάστασής της, ποιος άλλος θα τις έδινε σημασία, ενώ ο θύτης ήταν ψηλός, γεροδεμένος, μελαχρινός, γοητευτικός, δεν είχε ανάγκη να βιάσει -ή, τι να κάνουν κι αυτοί οι κακόμοιροι αφού δεν τους κάθεται καμία ψηλομύτα εδώ, επειδή ειναι φτωχόι και μαυριδεροί.

Θα βλέπατε μορφωμένες φεμινίστριες δικηγόρους να γράφουν εκτενείς σοβαρές νομικές αναλύσεις για το πως, εντάξει το να βάλεις κάποιον σε ένα ταξί τεχνικά δεν είναι «απαγωγή», να επικαλούνται το τεκμήριο αθωότητας, να λένε «μα όλα βιασμό τα λέμε πια». Θα βλέπατε φεμινίστριες να αναρωτιούνται αθώα μήπως το θύμα είχε κάτι προσωπικό εναντίον των θυτών, να βρίσκουν τα «κενά» της ιστορίας, να δολοφονούν το χαρακτήρα του θύματος,να ξεθάβουν φωτογραφίες από το ινσταγκραμ της με μαγιώ, να κατηγορούν τις ορμόνες, την αντρική φύση, το καλοκαίρι, την καραντίνα και τους μήνες εγκλεισμού. Θα βλέπατε τα κανάλια να βάζουν τις πιο κολακευτικες φωτογραφίες των θυτών, να αναφέρονται σε αυτούς με την επαγγελματική τους ιδιότητα αν αυτή εκπέμπει κάποια αξιοπιστία πχ «ο πωλητής» όπως αναφέρονται στον «κοσμηματοπώλη» ή «τον πιλότο», να βάζουν δηλώσεις της μαμάς τους που σκίζει τα ιμάτιά της ότι ο γιός της δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο και να υποδεικνύουν ότι εντάξει, τουλάχιστον ούτε την σκότωσαν ούτε την τεμάχισαν, δεν ήταν τίποτα μανιακοί, δεν είναι και για αίματα.Δε θα δείτε όμως καμία φεμινίστρια να κάνει τίποτα από τα παραπάνω.

Αυτά τα κάνουν τα σεξιστικά σκουπίδια όταν ο βιαστής τους ταιριάζει στην απόχρωση δέρματος, στο κοινωνικό στάτους, στη θρησκεία, όταν δεν αναμετράται ο ρατσισμός τους με τον μισογυνισμό τους. Οι φεμινίστριες το μονο που λένε είναι: ο βιασμός είναι απόρροια της τοξικής αρρενωπότητας, της πατριαρχίας και της θέσης της γυναίκας σε αυτήν και γι αυτό τον συναντούμε σε κάθε κοινωνία σήμερα. Ότι ποτέ όταν ο βιαστής είναι Έλληνας δεν θεωρείται αιτία του βιασμού η εθνικότητα του -μέχρι βέβαια να βρεθεί σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον που αυτός θα είναι ο ξένος, ο φτωχός, ο παρείσακτος, ο Ανατολίτης από την οπισθοδρομική, μισογυνική χώρα. Ότι ο μηχανισμός ξεπλύματος που μπαίνει σε λειτουργεία μονο όταν ο θύτης είναι Έλληνας μας εξοργίζει και αναπαράγει ακριβώς το κλίμα που κάνει αποδεκτό για τους άντρες να βιάζουν. Και ότι όταν επικεντρωνόμαστε σε έναν συγκεκριμένο βιασμό από τους πολλούς αυτή τη βδομάδα επειδή ταιριάζει με το αφήγημα του μουσουλμάνουν βιαστή και της παραβατικής μολυσμένης από μετανάστες γειτονίας για να δικαιολογήσουμε τον ρατσισμό μας μάλλον δεν τον κάνουμε από ενδιαφέρον για την ασφάλεια των γυναικών.

Btw, ο βιασμός στα Πετράλωνα για τον οποίο έγιναν δύο φεμινιστικές πορείες αυτή τη βδομάδα είχε θύτη αλλοδαπό, αλλά αυτό δεν βολεύει τον αφήγημα περί φεμινιστριών «υπερασπιστριών» των βιαστών που δεν είναι Έλληνες, ε?

Οι Γυναίκες δεν είναι Rolex

Πριν αρκετά χρόνια μοιράστηκα ενα τύπου meme ποστ (θα το βάλω στα σχόλια) που περιέγραφε μία κατάσταση οπου κάποιος προσπαθει να αναφέρει σε έναν αστυνομικό ότι τον λήστεψαν στο δρόμο ενώ ο τελευταίος του απαντάει με ατάκες που συνήθως απευθύνονται σε θύματα βιασμού,δλδ με ένα μείγμα αμφισβήτησης, πατροναρίσματος και gaslighting


To post αυτό είναι πάρα πολύ δημοφιλές και παίρνει πάντα εκατοντάδες shares αλλά τα τελευταία χρόνια έχω πάψει να χρησιμοποιώ τέτοιου είδους επιχειρήματα, που παραλληλίζουν το βιασμό με την κλοπή γιατί μπορούν εύκολο -όπως φαίνεται και στο σκρηνσσοτ-να γυρίσουν boomerang και να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας για τους εξής λόγους:
1)πρώτον οι παραλληλισμοί αυτοί εξισώνουν τις γυναίκες με ένα άψυχο αντικείμενο (rolex, ξεκλείδωτο αυτοκίνητο, σπίτι, πορτοφολι κτλ) και το σώμα της με ιδιοκτησία που πρέπει να «φυλάει». 2)Δεύτερο γιατί αγνοεί πως η κλοπή γεννάται μέσα από καταστάσεις ανισότητας και εξαθλίωσης ενώ οι βιασμός από μια θέση προνομίου και οτι ενώ η κλοπή αφορά την επιβίωση ο βιασμός αφορά απλά την επιβολή εξουσίας προς το αδύναμο μέρος. Με λίγα λόγια, κάθε φορά που παρομοιάζουμε τις γυναίκες με ένα είδος πολυτελείας όπως ένα πανάκριβο ρολόι θα πρέπει να έχουμε στην άκρη του μυαλό μας οτι ναι, αν κάπιος φορά rolex και παει και το τρίβεις στη μούρη φτωχων ανθρώπων που γίνονται αντικείμενο της ίδιας καταπιεσης και εκμετάλλευσης μέσω της οποίας πιθανότατα αυτος το απέκτησε (‘κακόφημη γειτονιά»= φτωχή γειτονία άλλωστε) δε θα τον λυπηθούμε και πολύ αν του το κλέψουν.
Οι γυναίκες όμως δεν είναι «προκλητικές» επειδη απλά έχουν ένα ελκυστικό σώμα στο οποιο δε δίνουν πρόσβαση σε όποιοιον το ζητάει. Οι γυναίκες και το σώμα τους δεν είναι ένα αγαθό που προκύπτει μέσα από σχέσεις ανισότητας. Οι γυνάικες είναι άνθρωποι και δεν θα έπρεπε να κατανέμονται ισότιμα σε όλους τους άντρες λες και είναι είδη πρώτης ανάγκης ή λες και με το αρνούνται το σεξ μαζί τους τους στερούν καποιο δικαίωμα.

Δε θα ήθελα φυσικά να δικαιολογήσω τις κλοπές και τις ληστείες ιδίως οταν έχουν μη προνομιουχα θύματα, αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα το rolex έχει μια πολύ συγκεκριμένη θέση, ως σύμβολο διάκρισης εχόντων-μη εχόντων με τρόπο που παραπέμπτει σε γυναίκες που «μοστράρουν» τα καλλη τους σε «πεινασμένους» για σεξ και όλη αυτή η μεταφορά ειναι παραπλανητική.

Το σχολιαζομενο ποστ είναι μέρος μιας σειράς αναρτήσεων στη συγκεκριμένη σελίδα που προσπαθεί να υποστηρίξει πως οι γυναίκες ειναι κατά βαθος υπεύθυνες για το δικο τους βιασμο και θα μπορούσαν να τον αποφύγουν. Ο βιασμός εδώ φυσικοοπιείται και εκλαμβάνεται ως κάτι δεδομένο και αναπρόδραστο και όχι ως κάτι που γεννάται μέσα από τις πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας και ακριβώς μέσα από τη λογική ότι οι γυναικες είναι αντικείμενα τα οποία οι άντρες δικαιούνται να έχουν είτε με το καλό ειτε με το κακό. Ταυτοχρονα, η ιδέα πως οι γυναίκες έχουν δικαιώματα στη Δύση προσκρουει πάνω στην ιδέα ότι δε θα έπρεπε να τα χρησιμοποιουμε, τα έχουμε δλδ ίσα ίσα ως διακοσμητικά και για να μας λένε οτι έχουμε τυπική ισότητα.

Πώς οι Προοδευτικοί μας Κάνουν Gaslighting για τους Επιδειξίες

Tα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που γίνεται δημόσια καταγγελία κάποιου περιστατικού επιδειξία και άλλων συναφών παραβιαστικών συμπεριφορών, σκάει στους προοδευτικούς κυρίως κύκλους -αυτούς που ξέρουν να κρύβουν καλά τον μισογυνισμό τους πίσω από ένα αριστερό ή κουήρ προφίλ- ένα επιχείρημα που πάει κάπως έτσι: «Μα πώς κάνετε έτσι επειδή είδατε ένα πουλί, δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σας! Ένα πουλί από μονο του δεν είναι αιτία τρομου, γιατί ΤΡΙΓΚΑΡΕΣΤΕ? Μήπως είστε πουριτανές? Μήπως είστε σεξοφοβικές? Μήπως είστε μίσανδρες? Μήπως τελικά θέλετε να ποινικοποιήσετε την απλή επιθυμία για σεξ και το αγνό γυμνό ανθρώπινο σώμα?». Οι ίδιοι κύκλοι μάλιστα έχουν το θράσος να κατηγορήσουν εμάς ότι φέρουμε κατάλοιπα πατριαρχίας επειδή τάχα είναι η πατριαρχία που κατασκευάζει την γυναίκα ως ένα ευάλωτο υποκείμενο που λιποθυμά στη θέα ενός ανδρικού πέους.

Η προσέγγιση αυτή βέβαια αγνοεί μια βασική διάκριση: δεν είδαμε ένα πουλί, μας το έδειξαν. ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. Δεν μπήκαμε καταλάθος σε μία ανδρική τουαλέτα ούτε πέσαμε τυχαία σε έναν τύπο που ουρούσε δημόσια αλλά παράμερα και σοκαριστήκαμε στη θέα του μορίου του. Δεν νιώσαμε άβολα σε μια παραλία γυμνιστών που συναινέσαμε να μπούμε και όπου οι τσίτσιδοι λουόμενοι κοιτούσαν τη δουλειά τους. Δεν ανοίξαμε καν μια πόρτα και βρήκαμε κάποιον να αυνανίζεται οπότε καταρρεύσαμε υπό τη θέα κάποιας στύσης. Αντιθέτως αντιδράσαμε στο πως ένας επιδειξίας μας εγκαλεί, στο πώς προσπαθεί με το ζόρι να μας εμπλέξει σε όλο αυτό ακριβώς επειδή είναι μέρος της απόλαυσης που αντλεί. Στο πώς προσπαθεί να μας εξαναγκάσει να γίνουμε το απρόθυμο κοινό στη προσωπική του τσόντα. Είναι γνωστό πως οι επιδειξίες δεν ένιωσαν έτσι αυθόρμητα την ανάγκη να βγάλουν το πέος τους να πάρει αέρα εκεί που κάθονταν μόνοι τους σε ένα λιβάδι κι εμείς από κακή τύχη πέσαμε πάνω τους. Αντιθέτως κάθονται υπομονετικά σε ένα πάρκο και περιμένουν κάποια περαστική για να της φωνάξουν ψιτ ψιτ ή μπαίνουν στα ΜΜΜ ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή έχουν ανάγκη κοινό που ποτέ δεν συναίνεσε σε αυτό -ενώ δε θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να βρουν κοινό συναινετικό.

Οι ίδιοι που δεν βλέπουν κάτι κακό στο να μας δείξει κάποιος το πουλί του δεν καταλαβαίνουν τάχα γιατί τρομάζουμε από αυτό αφού δεν είναι το ίδιο με μια απόπειρα βιασμού. Ένας άνθρωπος βέβαια που αντλεί απόλαυση ακριβώς από το σοκ και τη δυσαρέσκεια αγνώστων γυναικών (ή και αντρών), δηλαδή μέσα από την παραβίαση των ορίων τους, είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι γενικά δεν σέβεται τα όρια μας. Ποιος μας εγγυάται ότι θα σταματήσει εκεί? Γιατί να μην νιώσουμε ως απειλή έναν άντρα που αντικειμενοποιεί τις γυναίκες και τις χρησιμοποιεί ως εργαλεία για να ικανοποιήσει της σεξουαλικές του φαντασιώσεις ή ορέξεις όχι απλά ανάγοντας την συναίνεση σε προαιρετική αλλά μάλλον αντλώντας απόλαυση από την απουσία της. Σίγουρα αυτό δεν μπορεί να είναι καλό σημάδι αφού η λογική του συμπίπτει με αυτήν της κουλτούρας του βιασμού.

Η μεθοδευμένη αυτή προσπάθεια gaslighting ώστε να μας πείσουν ότι αντιδρούμε υπερβολικά προς τους επιδειξίες ή και τους cat callers γίνεται σε ένα πλαίσιο πλήρους απουσίας ενσυναίσθησης προς τις γυναίκες αγνοώντας εσκεμμένα την σκοτεινή πραγματικότητα που αυτές βιώνουν καθημερινά προσπαθώντας να τις βγάλει τρελές και υστερικές επειδή φοβούνται αυτό που παθαίνουν κάποιες κάθε μέρα. Η πατριαρχία έτσι μπορεί ανενόχλητη να συνεχίζει να ενσταλάζει τον φόβο στις γυναίκες με μυριάδες απειλητικές, αντικειμενοποιητικές και παραβιαστικές συμπεριφορές που τους υπενθυμίζουν την επισφαλή θέση τους, έναν φόβο απαραίτητο για να τις κρατάει διαρκώς υπό έλεγχο και υποταγή στις πατριαρικές επιταγές, ενώ ταυτόχρονα τις κατηγορεί ως υπερβολικά συναισθηματικές και παράλογες ακριβώς λόγω του φόβου αυτού.

Γιατί οι Pick-up Artists σαμποτάρουν τις σχέσεις των φύλων

Ο χώρος τον Pick Up Artists είναι ένας από τους τρόπους που η πατριαρχία μπορεί να εξαργυρώσει την ανασφάλεια των αντρών οι οποίοι δεν βρίσκουν κοπέλα ή σεξ όπως επιτάσσει το παραδοσιακό προτυπο αρρεωνπότητας. Μια ολόκληρη βιομηχανία με sites, reality, συμβούλους, σεμινάρια, βιβλία αυτο-βοήθειας έχει χτιστεί γύρω από την αντίληψη ότι υπάρχει ένας κωδικός που ξεκλειδώνει το σεξ, οτι αρκεί οι άντρες να κάνουν τις σωστές κινήσεις για να «ρίξουν» μια γυναίκα. Η γυναίκα έτσι όχι μόνο μειώνεται σε μια στερεοτυπική, μισογυνική εκδοχή αλλά όπως βλέπουμε και στο συγκεκριμένο screenshot υποβιβάζεται σε ένα θήραμα που θα πρέπει να παγιδευτεί, να στριμωχτεί, να χειραγωγηθεί. Η συναίνεσή της θα πρέπει να αποσπαστεί με κόλπα και τεχνάσματα γιατί οι Pick up Artists δε θεωρούν πραγματικά οτι οι γυναίκες μπορούν να απολαμβάνουν και να επιδιώκουν το σεξ εξίσουμε τους άντρες αλλά παρρουσιάζονται ως συνεχώς απρόθυμες και απλησίαστες υπάρξεις που μόνο αν τις ξεγελάσεις ή τις πιέσεις λίγο θα ενδώσουν.


Οι pick-up artists και οι ακόλουθοι που επενδύουν της ελπίδες τους πανω τους, ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνονται ξεκινούν έτσι από τόσο λάθος βάση που το πιο πιθανό είναι διαρκώς να αυτο-σαμποταρονται γιατί αδυνατούν να διαβάσουν τη διαφορετικότητα κάθε γυναίκας και να προσαρμοστούν αναλόγως. Παγιδεύονται σε μια προσπάθεια συνεχούς επιτέλεσης της τοξικής αρρενωπότητας που έχει περισσότερο στόχο να επιβεβαιώσει τις δικές τους ανασφάλειες παρά να τους εξασφαλίσει καλύτερες σχέσεις, επικοινωνία και εν τέλει σεξ με τις γυναίκες. Σε άλλο οδηγό πρώτου ραντεβού για παράδειγμα στο ίδιο site διαβάζουμε ότι είναι προτιμότερο κάποιος να τηλεφωνήσει για να ζητήσει ραντεβού παρά να στείλει μήνυμα γιατί αυτό θα επιδείξει πιο αρρενωπή και αποφασιστική συμπεριφορά. Το ότι το 2021 οι περισσότεροι άνθρωποι σιχαίνονται να μιλάνε στο τηλέφωνο και ανακατεύονται στο ήχο του ringtone τους (οταν δεν το έχουν στο αθόρυβο) δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εδώ γιατι το σημαντικότερο είναι μια συμμόρφωση σε ένα πατριαρχικό ιδανικό βγαλμένο από ταινίες του James Bond προηγούμενων δεκαετιών.

Είναι προφανές ότι τέτοιες συμβουλές διαιωνίζουν το χάσμα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναικες, καλλιεργούν το entitlement και τις predetory συμπεριφορές και εν τέλει μειώνουν τους άντρες και τις γυναίκες σε καρικατούρες. Και όταν ολα αυτά τα «κολπα» αποτύχουν δεν μένει παρά η απογοήτευση και η ματαίωση που ευκολα μπορεί να μετατραπει σε θυμό και μίσος εναντίον των γυναικών που «δεν ξέρουν τι θέλουν», γιατί αφού οι ιδιοι τα έκαναν όλα σωστά κάτι θα πρέπει να πηγαίνει στραβά με αυτές.