Πτώση της εγκληματικότητας? ΤΙ ΦΛΩΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ?!?!

Έρχεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων που θελει τα αρσενικά ευνουχισμένα και εκθηλυσμένα και τις γυναίκες στην εξουσία και μας κλείνει τις φυλακές!
Τόσο συνδεδεμένη είναι η αρρενωπότητα με την παραβατικότητα και το έγκλημα που όταν μιλάμε για ασφαλείς χώρες ερμηνεύεται ως απουσία «φανατικών» αντρών. Οι «φανατικοί» άντρες βλέπετε, για όσους υιοθετούν την πατριαρχική οπτική, είναι εγκληματίες και κάνουν την κοινωνία λιγότερο ασφαλή. Οι γυναικες αντιθέτως, ως το «ασθενές φυλο», επιδίδονται σε μαλλιοτραβήγματα και ξεκατινιάσματα. που πλαισιώνονται εδώ σχεδόν αρνητικά ως «ελλειψη ερεθισμάτων». Ναι βρε παιδί μου, όταν επικρατει το «ισχυρό φύλο» τουλάχιστον έχουμε ερεθίσματα, να μην βαριόμαστε κιολας -κι εδώ υποψιάζεται η αναγνώστρια ότι ο σχολιαστής πιθανώς να έχει στο μυαλό του κυρίως την σεξουαλική βία, λες και οι φυλακές έχουν γεμίσει ποτέ από βιαστές αντί από καταπιεσμένους και περιθωριοποιημένους ανθρώπους.

Το έγκλημα λοιπόν όχι ως αποτέλεσμα των κοινωνικών συνθηκών που γεννούν την εκμετάλλευση, την ασυμμετρία εξουσίας, την φτώχεια, αλλά ως χαρακτηριστικο των «φανατικών αντρών». Φυσικά αν τολμούσε να συνδέσει το έγκλημα με την αρρεωνοπότητα καμία φεμινίστρια θα την κατηγορούσαν για μισανδρία, κι αυτό είναι ενδεικτικό το πώς η τοξική αρρενωπότητα πάντα δικαιολογείται και παραμένει στο απυρόβλητο ακριβώς επειδή θεωρείτα πάντα ένα φυσικό χαρακτηριστικό και ποτέ ως απόρρια της διασταύρωσης διαφορετικών συστημάτων καταπίεσης.

Tόσο πολύ έχουν ταυτιστεί οι γυναίκες με την οικιακή έργασία που κάθε προσπάθεια να διδαχθούν και οι άντρες αυτές τις βασικές δεξιότητες ισούται με την εκθήλυνση και άρα με τον ευνουχισμό. Το οτι ο ανδρισμός είναι τόσο ευθραυστος που να απειλείται από ένα σίδερο ή μια σκούπα είναι από μόνο του ενδεικτικό του πόσο κοινωνικά κατασκευασμένος είναι. Το οτι και ορισμένες γυναίκες αγχώνονται ότι θα χαθούν οι έμφυλοι ρόλοι και άρα οι «πραγματικοί άντρες» είναι ενδεικτικό όχι μόνο του πόσο βαθιά οι γυναικες εσωτερικεύουν τα έμφυλα αυτά στερεότυπα ώστε να γοητεύονται μόνο από «βαρβάτα αρσενκά» αλλά και του πώς κατα βάθος νιώθουν πως αν οι άντρες μάθουν να κάνουν τις δουλειές μόνες τους η δική τους αξία και χρησιμότητα θα μειωθεί και άρα οι άντρες δε θα έχουν κίνητρο να τις επιλέξουν. Η πατριαρχία τις διδάσκει πως η θηλυκότητα ταυτίζεται με τις ίδιες ως φροντιστικά υποκείμενα, ταυτόχρονα όμως ο καπιταλισμός στηρίζεται στην άμισθη εκμετάλλευση της οικιακής εργασίας τους και έτσι είναι λογικό να γνωρίζουν, υποσυνείδητα έστω, πως αν χαθούν αυτοί οι ρόλοι η σύμβαση στην οποία στηρίζεται ο (παραδοσιακός) γάμος θα καταρρεύσει. Ο τρόπος που οι λέξεις «νοικοκυρά» και «μοδίστρα» χρησιμοποιούνται έτσι υποτιμητικά θα έπρεπε κανονικα να το κάνει εμφανές ως ο γυναικείος αυτος ρόλος στον γάμο θα θεωρείται πάντα υποδεέστερος και όχι μια ισότιμοι ανταλλαγή.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει ως συνήθως το πώς οι Μουσουλμάνοι άντρες θεωρείται πως παραμένουν πάντα πιο κοντά στα πρότυπα της αρρενωπότητας και άρα πιο κοντα στην «φύση» από ό,τι οι «εκφυλισμένοι» Δυτικοί άντρες που ασπάζονται προοδευτικές ιδέες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται με ένα μείγμα φόβου αλλά και θαυμασμού. Ο Μουσουλμάνος παρουσιάζεται πάντα με ένα βαθμό ζήλειας ακριβώς επειδή ξέρει να διατηρεί τους έμφυλους ρόλους καλύτερα από τον Δυτικό άντρα και άρα ξέρει να κρατάει τις γυναίκες του σε τάξη αλλά και να ελκύει τάχα τις λευκές γυναίκες με την «αυθεντική» και ακατέργαστη αρρενωπότητά του. Η Ισλαμοφοβία εμπεριέχει ταυτόχρονα φόβο και φθόνο για τον Μουσουλμάνο άντρα.

Μου ζήτησαν να σχολιάσω αυτό το «αστειάκι» γιατί τάχα πέφτει στο ίδιο επίπεδο με τον μισογυνισμό. Για άλλη μια φορά θα πρέπει να εξηγήσω πως αυτού του είδους τα αστεία δεν είναι η άλλη όψη τους μισογυνισμού, δεν είναι κάποιου είδους «μισανδρία». Είναι απλά κλασικός μισογυνισμός όπως τον ξέρουμε ήδη.

Τα 5 αυτά αντρικά ψέματα περιγράφουν τους άντρες όπως ακριβώς μας έχει μάθει η πατριαρχία να τουςπεριμένουμε: έχοντας εμμονή με το σεξ και όντας διατεθειμένοι να κάνουν και να πουν οτιδήποτε για να γαμήσουν. Ότι οι άντρες κάνουν τα πάντα για να γαμήσουν δεν είναι καμία μίσανδρη πεποίθηση, είναι η πιο πατριαρχιhή προσέγγιση που μπορεί κανείς να φανταστεί. Ότι οι άντρες απατάνε και εξαπατάνε για να πηδήξουν δεν είναι υποτιμητικό για τους ίδους στο πλαίσιο της πατριαρχίας, αντιθέτως είναι ή ίδια η μορφή που παίρνει η κυρίαρχη αρρενωπότητα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας άντρας έγινε περίγελος επειδή προσπάθησε να πηδήξει -και δεν μιλάμε για την περίπτωση ενός «σαβουρογάμη» όπου και παλι περίγελος είναι ουσιαστικά η γυναίκα βάσει της εμφάνισής της.

Αυτές που πραγματικά γελοιοποιούνται από όλη αυτή την κατάσταση είναι οι γυναίκες οι οποίες είναι υποτίθεται τόσο αφελείς και χαζές που όσο και να τις προειδοποιεί η πατριαρχία ότι οι άντρες δεν έχουν κανένα συναισθηματικό βάθος πάνε και την πατάνε και γίνονται το «θύμα» των ορέξεων τους πιστεύοντας τα ψέματά τους. Ταυτόχρονα, τα αστειάκια αυτά διδάσκουν τις γυναίκες να τα παίρνουν όλα αυτά ως δεδομένα και να τα θεωρούν αναμενομενα γιατί, τι να κάνουμε, έτσι ειναι οι άντρες, έχουν ΕΝΑ ΠΡΑΜΑ στο μυαλό τους.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να προσποιούμαστε οτι τα αστεία αυτά θίγουν τους άντρες και είναι το αντίστοιχο των μισογυνικών αστείων που προσβάλλουν και υποτιμούν καθημερινά της γυναίκας. Αν μη τι άλλο, τα αστεία αυτά εξαίρουν την αντρική φύση και την υποτιθέμενη ακόρεστη αντρική λιμπιντο που τους κάνει τόσο πονηρούς και χειριστικούς με έναν κατα βάθος χαριτωμένο και αξιαγάπητο τρόπο όπως τον Barney Stinson.

Ο Άντρας Παλαιάς Κοπής είναι ο άντρας που νιώθοντας τον κόσμο να αλλάζει και τον ίδιο να αντικαθίσταται από ένα νέο πρότυπο αρρενωπότητας πανικοβάλλεται τόσο που αντί να προσαρμοστεί προσκολλάται ακόμα πιο πεισματικά στην ταυτότητα του ως AΠΚ και προσπαθεί να μας πείσει οτι αυτό ειναι το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Η passive-aggressive επίθεση στους άλλους άντρες δείχνει όχι μόνο ότι οι άντρες φυσικά και είναι ανταγωνιστικοί μεταξύ τους και μπορούν να γίνουν pick-me αλλά και ότι θα χρησιμοποιήσουν το ταξικό προνόμιό τους για να μειώσουν τους ανταγωνιστές. Αυτό αποκτά και ένα ηλικιακό πρόσημο -οι «νεότεροι» θα πρέπει να μαθαίνουν αλλά εντελώς συμπτωματικά οι νεότεροι έχουν και λιγότερα χρήματα για να μπορούν να συντηρούν μια γυναίκα.

Oι συμβολικές κινήσεις όπως το άνοιγμα πόρτας χρησιμοποιούνται ως περιτύλιγμα για να πακετάρουν την πολύ κυνική πεποίθηση που βρίσκεται στον πυρήνα της φιλοσοφίας τους: πως η γυναίκα πρέπει να βρίσκεται σε σχέση οικονομικής (και όχι μονο) εξάρτησης προς αυτούς. Και αυτό καθόλου δεν τους ενοχλεί -απόδειξη πως οι άντρες παραπονιουνται οτι οι γυναίκες τους θέλουν για να λεφτά τους συνήθως όταν δεν τα έχουν οι ίδιοι αλλιώς μια χαρά το διαφημίζουν.

Αυτή είναι μια άκομψη προσπάθεια ενός κουτοπόνηρου μισογύνη να μας πείσει ότι οι αντρική βία είναι κάτι που οι γυναίκες επιζητάνε και όχι απλά ανέχονται.

Είναι πολύ διαδεδομένο οι γυναίκες να απεικονίζονται ως κάποιες που «την θέλουν την σφαλιάρα τους» για να μπορούν να σεβαστούν τους άντρες, ότι αναστενάζουν με πόθο όταν αυτοί τους πουλάνε τσαμπουκά και βαράνε το χέρι τους στο τραπέζι. Στην πραγματικότητα η αντρική βία δεν είναι κάτι που οι γυναίκες αποζητούν σε έναν άντρα, είναι απλά κάτι που η κοινωνία τις εκπαιδεύει να το υπομένουν γιατί τι να κάνουμε άντρες είναι, θα τους ξεφύγει και ένα χαστούκι -είναι από τη φύση τους επιθετικοί.