Μου ζήτησαν να σχολιάσω αυτό το «αστειάκι» γιατί τάχα πέφτει στο ίδιο επίπεδο με τον μισογυνισμό. Για άλλη μια φορά θα πρέπει να εξηγήσω πως αυτού του είδους τα αστεία δεν είναι η άλλη όψη τους μισογυνισμού, δεν είναι κάποιου είδους «μισανδρία». Είναι απλά κλασικός μισογυνισμός όπως τον ξέρουμε ήδη.

Τα 5 αυτά αντρικά ψέματα περιγράφουν τους άντρες όπως ακριβώς μας έχει μάθει η πατριαρχία να τουςπεριμένουμε: έχοντας εμμονή με το σεξ και όντας διατεθειμένοι να κάνουν και να πουν οτιδήποτε για να γαμήσουν. Ότι οι άντρες κάνουν τα πάντα για να γαμήσουν δεν είναι καμία μίσανδρη πεποίθηση, είναι η πιο πατριαρχιhή προσέγγιση που μπορεί κανείς να φανταστεί. Ότι οι άντρες απατάνε και εξαπατάνε για να πηδήξουν δεν είναι υποτιμητικό για τους ίδους στο πλαίσιο της πατριαρχίας, αντιθέτως είναι ή ίδια η μορφή που παίρνει η κυρίαρχη αρρενωπότητα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας άντρας έγινε περίγελος επειδή προσπάθησε να πηδήξει -και δεν μιλάμε για την περίπτωση ενός «σαβουρογάμη» όπου και παλι περίγελος είναι ουσιαστικά η γυναίκα βάσει της εμφάνισής της.

Αυτές που πραγματικά γελοιοποιούνται από όλη αυτή την κατάσταση είναι οι γυναίκες οι οποίες είναι υποτίθεται τόσο αφελείς και χαζές που όσο και να τις προειδοποιεί η πατριαρχία ότι οι άντρες δεν έχουν κανένα συναισθηματικό βάθος πάνε και την πατάνε και γίνονται το «θύμα» των ορέξεων τους πιστεύοντας τα ψέματά τους. Ταυτόχρονα, τα αστειάκια αυτά διδάσκουν τις γυναίκες να τα παίρνουν όλα αυτά ως δεδομένα και να τα θεωρούν αναμενομενα γιατί, τι να κάνουμε, έτσι ειναι οι άντρες, έχουν ΕΝΑ ΠΡΑΜΑ στο μυαλό τους.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να προσποιούμαστε οτι τα αστεία αυτά θίγουν τους άντρες και είναι το αντίστοιχο των μισογυνικών αστείων που προσβάλλουν και υποτιμούν καθημερινά της γυναίκας. Αν μη τι άλλο, τα αστεία αυτά εξαίρουν την αντρική φύση και την υποτιθέμενη ακόρεστη αντρική λιμπιντο που τους κάνει τόσο πονηρούς και χειριστικούς με έναν κατα βάθος χαριτωμένο και αξιαγάπητο τρόπο όπως τον Barney Stinson.

Ο Άντρας Παλαιάς Κοπής είναι ο άντρας που νιώθοντας τον κόσμο να αλλάζει και τον ίδιο να αντικαθίσταται από ένα νέο πρότυπο αρρενωπότητας πανικοβάλλεται τόσο που αντί να προσαρμοστεί προσκολλάται ακόμα πιο πεισματικά στην ταυτότητα του ως AΠΚ και προσπαθεί να μας πείσει οτι αυτό ειναι το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Η passive-aggressive επίθεση στους άλλους άντρες δείχνει όχι μόνο ότι οι άντρες φυσικά και είναι ανταγωνιστικοί μεταξύ τους και μπορούν να γίνουν pick-me αλλά και ότι θα χρησιμοποιήσουν το ταξικό προνόμιό τους για να μειώσουν τους ανταγωνιστές. Αυτό αποκτά και ένα ηλικιακό πρόσημο -οι «νεότεροι» θα πρέπει να μαθαίνουν αλλά εντελώς συμπτωματικά οι νεότεροι έχουν και λιγότερα χρήματα για να μπορούν να συντηρούν μια γυναίκα.

Oι συμβολικές κινήσεις όπως το άνοιγμα πόρτας χρησιμοποιούνται ως περιτύλιγμα για να πακετάρουν την πολύ κυνική πεποίθηση που βρίσκεται στον πυρήνα της φιλοσοφίας τους: πως η γυναίκα πρέπει να βρίσκεται σε σχέση οικονομικής (και όχι μονο) εξάρτησης προς αυτούς. Και αυτό καθόλου δεν τους ενοχλεί -απόδειξη πως οι άντρες παραπονιουνται οτι οι γυναίκες τους θέλουν για να λεφτά τους συνήθως όταν δεν τα έχουν οι ίδιοι αλλιώς μια χαρά το διαφημίζουν.

Αυτή είναι μια άκομψη προσπάθεια ενός κουτοπόνηρου μισογύνη να μας πείσει ότι οι αντρική βία είναι κάτι που οι γυναίκες επιζητάνε και όχι απλά ανέχονται.

Είναι πολύ διαδεδομένο οι γυναίκες να απεικονίζονται ως κάποιες που «την θέλουν την σφαλιάρα τους» για να μπορούν να σεβαστούν τους άντρες, ότι αναστενάζουν με πόθο όταν αυτοί τους πουλάνε τσαμπουκά και βαράνε το χέρι τους στο τραπέζι. Στην πραγματικότητα η αντρική βία δεν είναι κάτι που οι γυναίκες αποζητούν σε έναν άντρα, είναι απλά κάτι που η κοινωνία τις εκπαιδεύει να το υπομένουν γιατί τι να κάνουμε άντρες είναι, θα τους ξεφύγει και ένα χαστούκι -είναι από τη φύση τους επιθετικοί.