O άντρας λέει είναι πιο βιολογικά επιθυμητός από τη γυναικα επειδή ενώ τα ωάρια έχουν ημερομηνία λήξης το σπέρα του άντρα δεν έχει. Ενα λεπτό ομως, αν υπάρχει ανεξάντλητος αριθμός σπερματοζωαρίων και περιορισμένος αριθμός ωαρίων αυτό δε σημαίνει ότι τα ωάρια βρίσκονται σε σπανιότητα ενώ τα σπερματοζωάρια σε περίσσια? Δεν σημαίνει ότι υπάρχει μια σπατάλη σπέρματος που ειναι ΑΧΡΗΣΤΑ ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν αρκετά ωάρια για να γονιμοποιήσουν? Δεν σημαίνει ότι όσοι άντρες και να υπάρχουν η αναπαραγωγή της ανθρωπότητας εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις αναπαραγωγικές δυνατότητες των γυναικών και των ατόμων με μήτρα και ωάρια? Δεν σημαίνει οτι αρκουν ελάχιστοι άντρες και το σπέρμα τους για να γονιμοποιήσουν χιλιάδες γυναιεκες? Θυμίστε μου λίγο στα οικονομικά, γιατί πάνε χρονια απο το πρώτο μου πτυχίο, τι γίνεται όταν η προσφορά (σπέρματος) ξεπερνα τη ζήτηση? Τι γίνεται όταν ένα προιόν βρίσκεται σε περισσια? Α ναι, η αξία του πέφτει!

Αν λοιπόν η αξία μας εξαρτιόταν όντως από την βιολογία μας και αν το πεπρωμένο μας καθοριζόταν αποκλειστικά από την αναπαραγωγή γιατι να θεωρείται βιολογικά πιο επιθυμητός ο άντρας? Και πιο επιθυμητός από ποιον ακριβώς, ποιος ειναι που επιθυμεί περισσότερο τους άντρες? Ο Θεός? Και γιατί οι γυναικες αναζητούν «καταξιωμένους» άντρες αν όχι ακριβώς επειδή το κράτος δεν παρείχε βοήθεια και οι ίδιες δεν επιτρεπόταν να καταξιωθούν?

Και το πιο σημαντικό: από πού προκύπτει ότι η ψυχοσύνθεσή μας απορρέει από την επιθυμία μας να τεκνοποιήσουμε? Η ψυχοσύνθεσή μας ήταν αποτέλεσμα των συνθηκών που επιβάλλει η πατριαρχία, η οποία ανήγαγε τις γυναικες σε αναπαραγωγικές μηχανές που έπρεπε να ανταλλάξουν τις αναπαραγωγκές τους δυνατότητες με την επιβίωσή τους. Χάρη, ανάμεσα στα άλλα, και τους αγώνες του φεμινισμού αυτό δεν ειναι πια αναγκαίο οπότε τα τρομοκρατημένα μισογυνικά σκουπίδια προσπαθούν να καθησυχάσουν τον εαυτό τους οτι τάχα οι ίδιοι παραμένουν «από βιολογικής πλευράς πιο επιθυμητοί» την ίδια ώρα που προσπαθούν να μας πεισουν ότι ο φεμινισμός δεν είνα παρά μια πλεκτάνη γιατι το μονο που χρειάζεται είναι να αγκαλιάσουεμ την κατωτερότητά μας.

Ας δώσουμε βάση στο πως η έννοια του «φυσιολογικού και γενικά της φύσης χρησιμοποιείται σε μια συζήτηση που περιστρέφεται γύρω από κοινωνικές κατασκευές και πολιτισμικά προιόντα όπως ο χορός και τα τακούνια! Δεν είναι φυσιολογικό, λέει, οι άντρες να φοράνε τακούνια, είναι μάλλον μόνο οι γυναίκες γενετικά προγραμματισμένες να φοράνε τακούνια επειδή αυτό * ανοίγει το bot με bullshit εξηγήσεις εξελικτικής ψυχολογίας* τις βοηθούσε να φτάσουν στα ψηλότερα ντουλάπια της κουζίνας και έτσι να γίνουν καλύτερες νοικοκυρές και το DNA τους να διαιωνιστεί κάνοντας περισσότερους απογόνους με το αρσενικό που τις επέλεγε. Πέρα από τις μαλακίες, τα ομοφοβικά σκουπίδια εκλαμβάνουν κάθε τι που ξεφεύγει από τον αυθαίρετο διαχωρισμό του κόσμου σε γυναικεία και αντρικά πράγματα ως «πόλεμο» και εσκεμμένα τον απεικονίζουν ως επίθεση στον δικό τους τρόπο ζωής ώστε να δικαιολογείται η δική τους βίαιη αντίδραση, ακόμα και αν κανείς δεν υποχρέωσε τους ίδιους να φορέσουν τακούνια.
Η εξίσου bullshit εξήγηση ψυχολογικού τύπου περί ταύτισης με τον γονέα του «αντίθετου» φύλου συνεχίζεις να λειτουργεί ταυτολογικά: για να γίνεις σωστός άντρας οφείλεις να ταυτιστείς με τον πατέρα σου που με τη σειρά του είναι σωστός άντρας επειδή ταυτίστηκε με το δικό του πατέρα, αποδεικνύοντας πως αυτή η εύθραυστη αλυσίδα ταύτισης δεν έχει σε καμία περίπτωση να κάνει με την φύση -και στο φινάλε αν πάμε γενεαλογικά αρκετά πίσω μπορούμε εύκολα να βρούμε έναν προ-προ-προ-προ-παππου που φορούσε τακούνια γιατί απλά αυτό παλιά θα θεωρούταν «φυσιολογικό. Το «φυσιολογικό» έτσι δεν είναι παρά μια κοινωνική κατασκευή για το πως η εκάστοτε κοινωνία αντιλαμβάνεται την εκάστοτε τάξη πραγμάτων και ως «ανώμαλοι» στιγματίζονται όσοι την απειλούν αποδεικνύοντας ακριβώς ότι η φύση δεν δίνει δεκάρα για το τι παπούτσια φοράμε και πως συνεχίζει να υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια παρόλο που ανέκαθεν υπήρχε ομόφυλο σεξ.

O Άντρας βλέπει την γυναίκα ως σκεύος ηδονής και η γυναίκα τον άντρα ως σκεύος επιτυχίας. Αυτό δεν είναι πατριαρχία ,είναι φύση.

Γι αυτό άλλωστε και στην φύση ένας προσεκτικός παρατηρητής θα δει πως η θηλυκή καμηλοπάρδαλη απαγορεύεται να έχει τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά της όπως συνέβαινε μέχρι πριν λίγες δεκαετίες για τις γυναίκες, ενώ η θηλυκή ζέβρα αποκλείεται από την πολιτική σφαίρα και απαγορεύεται να ψηφίζει γιατί αυτοί απλά είναι οι νόμοι τις ζούγκλας. Επιπλέον, στο βασίλειο τον λιονταριών όπου η εργατική νομοθεσία δεν προστατεύει την μητρότητα, οι λέαινες κυνηγοί συχνά απολύονται όταν μένουν έγκυες ενώ σε περίπτωση που διατηρήσουν την θέση τους οι ευκαιρίες καριέρας τους στο εξής είναι μειωμένες επειδή είναι φυσικό ο βασιλιάς της ζούγκλας να μη θέλει να συμμετέχει εξίσου στην ανατροφή των παιδιών και να θεωρείται σημαντικότερη η δική του καριέρα. Και τέλος, είναι εξακριβωμένο από ζωολόγους πως οι αρσενικοί ουραγκοτάγκοι, λόγω της μεγαλύτερης συγκέντρωσης τεστοστερόνης κατά το δεύτερο τρίμηνο της κύησης, έλκονται από θηλυκούς ουραγκοτάγκους που μοιάζουν με το εκάστοτε ουραγκοτακγικό πρότυπο ομορφιάς ενώ οι θηλυκοί μπαμπουίνοι μετά το γάμο προφασίζονται πονοκέφαλο για να αποφύγουντ τα συζυγικά τους καθήκοντα γιατί απλά δε βλέπουν τα αρσενικά ως σκεύη ηδονής και ήθελαν απλά να τα «τυλίξουν».

Το ενδιαφέρον σε όλο αυτό το «discourse» περί υποτιθέμενης φύσης δεν είναι μόνο το πώς ο άνθρωπος κάθε φορά ερμηνεύει πολιτισμικά την «φύση» καθ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν της εκάστοτε (δυτικής) ανθρώπινης κοινωνίας αγνοώντας τόσο άλλες ιστορικές μορφές ανθρώπινης οργάνωσης όσο και το πόσο σκληρά προσπάθησε η ανθρώπινη κοινωνία να επιβάλλει αυτό που θεωρεί φυσικό (και που αν όντως ήταν φυσικό δε θα χρειαζόταν την επιβολή των νόμων και των θεσμών). Ενδιαφέρον είναι κυρίως το πώς ενώ οι αντρικές συμπεριφορές που αποδίδονται στην φύση επιβραβεύονται, οι γυναικείες συμπεριφορές που αποδίδονται στη φύση, τιμωρούνται. Οι άντρες μπορούν να καυχιούνται όλη μέρα ότι έλκονται από μεγάλα βυζιά και τουρλωτούς κώλους γιατί αυτο είναι υποτίθεται στην φυση τους και η κριτική σταματάει εκεί. Αντιθέτως, οι γυναίκες κατηγορούνται ως «π@@τ@νες» ακριβώς εξαιτίας της υποτιθέμενης έλξης τους προς τους επιτυχημένους άντρες. Εκεί η φύση σταματά να αποτελεί δικαιολογία και γίνεται ξαφνικά ένδειξη κατωτερότητας. Ενώ για τους άντρες η φύση είναι μαγκιά για τις γυναίκες δε θα μπορούσε ποτέ να είναι. Σαν η «μαγκιά» να είναι κάτι αντρικό από τη «φύση» του.

Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος επικαλείται την φύση για να δικαιολογήσει τον μισογυνισμό του αυτό που στην πραγματικότητα κάνει είναι να φυσικοποιεί την έμφυλη ιεραρχία, μια ιεραρχία που είναι αποκλειστικά ανθρώπινη κατασκευή. Γιατί η απόδοση του status quo στη φύση είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να μην διεκδικήσει ο καταπιεσμένος καμία αλλαγή. Η «Φύση» δεν είναι παρά το άλλοθι της εξουσίας.

Ένα αρθρο το οποίο αναφέρεται σε έρευνες κοινωνιολόγων -οι οποίοι τονίζουν ρητά ότι η αντρική επιθετικότητα ΔΕΝ οφείλεται σε κάποιον βιολογικό παράγοντα αλλά σε κοινωνικές παραμέτρους- δημοσιεύεται στη σελίδα του faceboοk με τον τίτλο «καταραμένοι τεστοστερόνη». Η εμμονή αυτή της κοινωνίας να αποδίδει την αντρική επιθετικότητα στις ορμόνες και σε κάποια υποτιθέμενα γονιδιακά χαρακτηριστικά αντί την κοινωνικοποίησή τους δυστυχώς καταλήγει και στην φυσικοποίηση της ανδρικής βίας η οποία παρουσιάζεται ως κάτι φυσικό και αναπόφευκτο. Όταν δεχόμαστε την αντρική βία ως κάτι που πηγάζει από τη φύση τους, τότε αναγκαστικά το βαρος θα πέφτει στην προστασία των γυναικών από αυτούς και όχι στις δομικές αλλαγές που μπορούν να γίνουν στην κοινωνία ώστε η έμφυλη βία να εξαλειφθεί.

Τα φύλα δεν είναι ίσα γιατί οι άντρες είναι πιο δυνατοί απο τις γυναίκες. Κλασική μισογυνκή αξία.
Δύο πράγματα γι αυτό:

Πρώτον, δεν είναι όλοι οι άντρες πιο δυνατοί από όλες τις γυναίκες. Το να λες ότι «γενικά» οι άντρες είναι πιο δυνατοί από τις γυναίκες δεν λέει κάτι γιατί σημαίνει ότι μια πάρα πολύ δυνατή γυναίκα θα ήταν ανώτερη από όλους τους άντρες (για να μην αναφερθώ καν στις τρανς γυναίκες).Τι θα σήμαινει αυτό για την ιεραρχία των φύλων? Είναι το ίδιο όταν έρχονται και με ρωτάνε «ωραία όλα αυτά αλλά θα έλεγες σε μία γυναίκα ή σε έναν αντρα να σου κουβαλήσει τον καναπέ?». Θα έλεγα σε όποιον είναι πιο δυνατός. Στη μάνα μου αντί για τον παππού μου, στην ξαδέλφη μου αντί για τον 15χρονο γείτονά μου,θα τον κουβαλούσα μόνη μου αντί κάποιου άνδρα με κινητικά προβλήματα κ.ο.κ. Το φύλο από μόνο του δεν λέει τίποτα, απλά έχουμε συνηθίσει όταν σκεφτόμαστε την αφηρημένη έννοια «άντρας» να σκεφτόμαστε εναν ΕΥΡΩΣΤΟ άντρα -λες και δεν υπάρχουν αδύναμοι άντρες.

Τι σύμπτωση βρε παιδί μου που αυτή η λεγόμενη «φύση» (ανθρώπινη, αντρική, γυναικεία) πάντα δικαιολογεί και διαιωνίζει το status quo προς όφελος των λευκών ετεροφυλόφιλων cis αντρών. Μήπως επειδή η «φύση» είναι μια κοινωνική κατασκευή και μήπως επειδή την αφήγηση πάντα ελέγχουν οι ίδιοι οι λευκοί ετεροφυλόφιλοι cis άντρες που ορίζουν ως «φύση» και ως «κανονικό» ο,τι τους βολεύει και τους ευνοεί ενώ εμείς οι υπόλοιποι κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία?
Και τώρα που θεωρείται «φυσικό» πως οι άντρες δεν μπορούν να ελέγξουν τις ορμές τους θα πρέπει ή να τους συγχωρούμε όταν δεν τα ‘καταφέρνουν’ ή να τους χρωστάμε και ευγνωμοσύνη όταν το κάνουν. Ενώ οι γυναίκες είναι προφανώς από τη «φύση» τους μονογαμικές και μάλλον δεν γουστάρουν το σεξ και πολύ οπότε αν «ξενοπηδήσουν» πρέπει να τις ρίξουμε στην πυρά.
Μα πόσο βολικό!!!

Ο σχολιαστής παρά το εξεζητημένο ύφος του αδυνατεί να αντιληφθεί την κυκλικότητα του επιχειρήματός του: οι γυναίκες είναι «από τη φύση» τους τρυφερές και αδύναμες -μόνο που αν ξεφύγουν από τους ρόλους αυτούς θα πρέπει «να μάθουν να κλωσάν τα αυγά τους». Επομένως, μάλλον δεν είναι από τη φύση τους έτσι αλλά, η συμπεριφορά τους ειναι κοινωνικά μαθημένη μέσω του μαθήματος αυτού που τους δίνεται όταν δεν ανταποκρίνονται στα θεωρούμενα ως χαρακτηριστικά του φύλου τους. Επιπλέον οι ρόλοι που έχουν ανατεθεί στον άντρα -όπως πχ ο ρόλος τους ως πολιτικοί ηγέτες- δεν επιτελείται με το τσουτσουνάκι τους -ούτε φυσικά οι ρόλοι που ανατέθηκαν στα δύο φύλα ήταν ποτέ ισότιμοι.