Πριν μερικά χρόνια ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο που είχε παίξει τεράστιο ρόλο στη ζωή μου διατύπωσε κάποιες προβληματικές απόψεις λίγο μετά τη δολοφονία του Ζακ και αποφάσισα να του κανω cancel στην πραγματική ζωή. Έκοψα κάθε επαφή μαζί του παρά τις διστακτικές του προσπάθειες να με προσεγγίσει δεν ξαναεπικοινώνησα ποτε. Τα χρόνια πέρασαν και η ανάμειξή μου σε κινηματικούς χώρους με έκαναν να αρχίσωνα βλέπω κριτικά το κανσελάρισμα, δλδ την πλήρη απαξίωση της προσωπικότητας κάποιου με προβληματικές απόψεις και την άμεση «ακύρωση» κάθε ρόλου του στη ζωή σου ή στον δημόσιο χώρο. Το εν λόγω πρόσωπο όμως πέθανε πριν προλάβω να κάνω προσπάθειες επαναπροσέγγισης ή συμφιλίωσης.

Κι έτσι, έμεινα όχι μόνο με τις κριτικές μου απόψεις για το κανσελάρισμα στο χέρι αλλά και με κάμποσες ενοχές. Σκεφτομαι αν η απόφαση μου αυτή να διακόψω κάθε επικοινωνία ήταν όντως μια «ακτιβιστική» στάση, μια στάση φροντιστική προς τις καταπιεσμένες ομάδες ή αντίθετα μια εκτόνωση του θυμού μου εκεί που μπορούσα να την εκτονώσω, δηλαδή σε κάποιον που θα πονούσε ακριβώς επειδη θα ένιωθε την απώλεια. Αν ήταν πράγματι βοηθητική για τη διάδοση ελευθεριακών αξιών ή αντίθετα μια εξουσιαστική κίνηση προς τα εκεί που με έπαιρνε και που ακριβώς επειδή με έπαιρνε είχε πολύ καλές πιθανότητες να αλλάξει τις ιδέες του μακροπρόθεσμα παρόλο που εγώ δεν ένιωθα να είχα την υπομονή για διάλογο -και ξέρω ότι το συγκεκριμένο άτομο με άκουγε με τις ώρες να αναπτύσσω τις απόψεις μου και έκανε engage ακόμα κι αν είχε ενστάσεις.

Βλέπω πολύ συχνά το κανσελάρισμα και την παντελή παραγκώνιση κάποιου να χρησιμοποιείται ως σημείο ηθικού πλεονεκτήματος και ως μέσο απόδειξης της πίστης μας στον αγώνα. Όσο πιο πολύ κατακρίνουμε κάποιον τόσο πιο πολύ διακηρύσσουμε την δική μας καθαρότητα και αφοσίωση σε φεμινιστικά κτλ ιδανικά. Και ενώ συμφωνώ οτι το να είμαστε enablers καταπιεστών συνεχίζοντας να τους προσφέρουμε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον είναι προβληματικό, πιστεύω επίσης ότι οι άνθρωποι είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν μέσα σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον παρά εξοστρακισμένοι από την κοινωνία και οποιαδήποτε θετική επιρροή.