H βαθια ειρωνεία ή μαλλον υποκρισία τέτοιων τάχα υποστηρικτικών δηλώσεων βρίσκεται στο οτι είναι ακριβως αυτή η ρητορική περί «ξεβράκωτων» influencers, περί «πορνιδίων», περί ματταιόδοξων γυναικών, περί επικίνδυνης θηλυκότητας που αποσκοπεί στο να τυλίξει ή να «κλέψει» δεσμευμένους άντρες που οδηγεί στον μισογυνισμό και την έμφυλη βία όπως αυτή που δέχτηκε το θυμα της επίθεσης με το βιτριόλι. Είναι το βαθύ μίσος της κοινωνίας προς το γυναικείο σώμα, ο στιγματισμός της γυναικείας σεξουαλικότητας ως μιαρής, η ταύτιση της γυναίκας με τον «πειρασμό» προς τον αθώο και επιρρεπή στην σεξουαλική χειραγώγηση άντρα που υποχρεώνει σήμερα το θύμα να κρύβει το πρόσωπό της.

Ναι, μπορούμε να θαυμάζουμε το κουράγιο και την δυναμη του χαρακτήρα της αλλά όχι συγκρίνοντάς της για άλλη μια φορά με άλλες γυναίκες εν είδει ανταγωνισμού γιατί ήταν ακριβώς αυτός ο γυναικείος ανταγωνισμός που καλλιεργείται επιμελώς ανάμεσα στις γυναίκες που οδήγησε τη θύτρια στο έγκλημα. Οι γυναίκες δεν υπάρχουν μόνο σε αντίπαλα στρατόπεδα και ούτε για να επαινούμε μία πρέπει να μειώνουμε κάποια άλλη, και σίγουρα όχι με το ίδιο μισογυνικό αφήγημα που κατασρέφει τη ζωή αμέτρητων γυναικών, συμπεριλαμβανομένης και της εικονιζόμενης.

Είναι βέβαια πολύ εύκολο να συμπάσχεις με το θύμα όταν δε νιώθεις την παρουσία της πλέον να σε απειλει. Οι γυναίκες όμως δεν αξίζουν συμπαράσταση και αλληλεγγύη μόνο όταν η ζωή τους καταρρέει και οταν «αφοπλίζονται» από το επικίνδυνο όπλο της γυναικείας ομορφιάς γιατί τότε αυτή η συμπαράσταση μόνο ειλικρινής και αυθεντική αλλά εξαρτάται και πάλι από τους όρους που θέτει η ίδια η πατριαρχία -όρους με τους οποίους όπως αποδεικνύει η περίπτωση της συγκεκριμένης επίθεσης δεν κερδίζει καμία. Αρκεί να αναλογιστούμε τι θα πίστευε ο συντακτης κοιτώντας το ινσταγκραμ του θύματος πριν δεχθεί την επιθεση.

Στην πατριαρχία δεν γίνεται να πεις κάτι καλό για μια γυναίκα χωρίς να μειώσεις ταυτοχρονα κάποια άλλη. Πρέπει να δημιουργείς ένα συνεχή ανταγωνισμό και ένα μόνιμο δίπολο: οι κυρίες και οι κάρχιες, οι χαζογκόμενες και οι σοβαρές, οι γυναικες για σπίτι και οι π@@τάνες, οι πυροσβέστριες και οι παίκτριες ριάλιτι. Αυτές είναι τάχα οι μοναδικές επιλογές για τις γυναίκες και ειναι πάντα αλληλοαποκλειόμενες.

Στο ένα πόλο φυσικά βρίσκεται η γυναικα η σεξουαλική και επθυμητή γιατί πρέπει να εντυπωθεί στις γυναικες πως η σεξουαλικότητά της όταν δεν κρύβεται και φυλάσσεται επιμελώς είναι αλληλοαποκλειόμενη με οτιδήποτε άλλο καλό, η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι ένα μόνιμο στίγμα. Επιπλέον η δημιουργία του διπόλου έχει το εξής στόχο: σε ένα κόσμο που οι γυναίκες έχουν αξία μόνο όταν σώνουν ζωές, δείχνουν εξαιρετική αυτοθυσία και ιδιαίτερη ευφυία, όλες οι υπόλοιπες αυτόματα απαξιώνονται, είναι ένοχες μέχρι αποδείξεως του εναντίου. ΜΟΝΟ οι γυναίκες πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν την αξία τους και η αξία τους αυτή ειναι τόσο εύθραυστη και παροδική που να μπορεί να αμφισβητηθεί με μία σέλφι ή ένα χαμηλό ντεκολτέ. Κανείς δεν συγκρίνει τους άντρες πυροσβέστες με τους άντρες παίκτες ριαλιτι, κανείς δεν λέει στους άντρες «να, αυτά πρέπει να είναι τα πρότυπά σας αντί να είστε ωραίοι γκόμενοι», γιατι κανείς δεν αμφισβητεί την αξία των αντρών απλά επειδή ειναι επιθυμητοί και με 6pack και το ανεβάζουν και στο instagram. Kανείς δεν παρουσιάζει μονο δυο επιλογές ως πρότυπα των ανδρών.

Στην πραγματικότητα λοιπόν οι αναρτήσεις αυτές -που εντελώς ειρωνικά γίνονται για τα εύκολα likes- δεν εξυμνούν τις γυναίκες αλλά μειώνουν την συντριπτική πλειονότητα τους. Ήταν άλλη μια ευκαιρία να ξεράσουν το μισογυνικό τους μένος στις πλάτες των καμένων δασών και της τραγωδίας χιλιάδων ανθρώπων, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα.

Μέσα σε ολα τα άλλα, αστείοι ήταν και οι μισογύνηδες εκείνοι που αγανάκτησαν με τα μισογυνικά αυτά ποστ και έσπευσαν να δηλώσουν θιγμένοι που επαινείται μια γυναικα και όχι οι άντρες πυροσβέστες που αποτελούν και την πλειοψηφία -αποδειξη οτι όταν οι γυναικες παίζουν με τους όρους της πατριαρχίας είναι καταδικασμένες να χάσουν.

Ευχαριστούμε τους άντρες που έσπευσαν να μας πατρονάρουν αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόμαστε πρότυπα. Μπορούμε να βγάζουμε και selfies στην παραλία και να βοηθοάμε και τους συνανθρώπους μας ή όποιο πλάσμα έχει ανάγκη όταν χρειαστεί.

Edit: με υπόδειξη σχολιάστριας, ας θυμηθούμε και όλα αυτα τα ημερολόγια με γυμνόστηθους πυροσβέστες σε σέξι πόζες που κυκλοφορούν στο εξωτερικό και θα καταλάβουμε γιατί τα μισογυνικά δίπολα αυτά ειναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένα για να βλάψουν γυναίκες
Πχ: https://www.australianfirefighterscalendar.com/…/firef…/

Το ύπουλο με την πατριαρχία είναι ότι τα μηνύματα σαν αυτό το Δεγαμινιώτη χθες συνυπάρχουν ταυτόχρονα με αυτά σαν το παρακάτω: οι άντρες θέλουν τις σοβαρές που έχουν κάτι να πούν και όχι τα ξέκωλα και ταυτόχρονα επιθυμούν αυτές με τους ωραίους κώλους και τα βυζιά εις βαρος των «σεμνών». Αυτό δεν είναι ούτε ατύχημα ούτε μια εσωτερική αντίφαση, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ο τρόπος που λειτουργεί η πατριαρχία χωρίζοντας τις γυναίκες πάντα σε δύο κατηγορίες αντίστοιχες του διαχωρισμου σώμα-πνεύμα (παρατηρείστε άλλωστε το πώς η ποθητή γυναικα ταυτίζεται με το σώμα της και μετατρέπεται και η ίδια σε «κωλάρα» και όχι σε γυναικα με κώλο): τις «μητέρες» και τις «πουτάνες», τις «σοβαρές» και τις «ξέκωλες», αυτές που εχουν κάτι να πουν κι αυτές που εχουν κάτι να δείξουν, αυτές που είναι για σεξ και αυτές που ειναι για οικογένεια. Κατηγορίες ΠΑΝΤΑ αλληλοαποκλειόμενες εκ κατασκευής (αν δεν κρύβει ενεργά τον κώλο και τα βυζιά της εξ ορισμού δεν ανήκει στην άλλη κατηγορία) με σκοπό να διαιρέσουν τις γυναίκες στρέφοντας τη μία εναντίον της άλλης αλλά επίσης να τις βάλουν σε μια συνεχή εσωτερική σύγκρουση με τις διαφορετικές πτυχές τους ρυθμίζοντας συνεχώς την σεξουαλικότητά τους. Το αποτέλεσμα έιναι οι γυναικες αισθάνονται ανεπαρκείς έτσι ώστε να μπορούν ευκολότερα να υποτιμηθούν: Είναι (στερεοτυπικά) όμορφες και εντυπωσιακές άρα χαζές και τσούλες ή είναι έξυπνες αλλά όχι αρκετά ποθητές και σέξι. Και πρέπει συνεχώς να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους.

Το μήνυμα στην πατριαρχία είναι ότι ποτέ καμία γυναικα δεν είναι εξασφαλισμένη και οι άντρες μπορούν ανά πάσα στιγμή να απορριψουν την «Σεμνή» για την «κωλάρα» ή το αντίστροφο. Σε έναν κόσμο που η επιβίωση και η καταξίωση των γυναικών εξαρτιόταν (και συχνά ακόμα εξαρτάται) από τους άντρες, την αποδοχή τους και την επιθυμία τους γι αυτές ο διαχωρισμός αυτός σημαίνει οτι καμία γυναικα ποτέ δεν μπορει να είναι όλα όσα επιθυμεί ένας άντρας και γι αυτό βρίσκεται σε μια συνεχή θέση επισφάλειας, ζει με ένα συνεχές άγχος ότι θα την απορριψει για τον «αλλο τύπο» γυναίκας. Η ανασφάλεια αυτή καλλιεργείται τεχνηέντως με τέτοια memes, ατάκες και ιστορίες εγκατάλειψης αλλα στο τέλος είναι πάντα οι γυναικες που χρεώνονται με το έγκλημα ότι δεν ξέρουν να διατηρήσουν την προσοχή και το ενδιαφέρον ενός άντρα -είτε επειδή δεν έχουν κάτι να πουν είτε επειδη δεν είναι αρκετά σεξι. Στο μεταξύ φυσικά κανείς δεν κατηγορεί τους άντρες ότι «δεν ξέρουν τι θέλουν» ούτε αμφισβητεί την ικανότητα τους να είναι οι ίδιοι και σέξι και έξυπνοι. Ποτέ αυτοι δεν χρειάζεται να ξοδέψουν ιδιαίτερη ενέργεια και χρόνο να πείσουν κανέναν ότι έχουν μυαλό παρόλο που έχουν και μύες ούτε βέβαια η «σεμνότητα» θεωρείται προσόν για έναν άντρα.

Σε έναν κόσμο όπου ο φεμινισμός έχει αναδυθεί και εξαπλώνεται και οι γυναικες μπορούν συχνά να συντηρήσουν τις εαυτές τους, η απάντηση στον παραπάνω διαχωρισμό ειναι να καταλάβουμε βαθιά μέσα μας ότι ΔΕΝ υπάρχουν μονο δύο τύποι γυναικας, ότι ο κώλος και η σοβαρότητα, τα βυζιά και η εξυπνάδα δεν ειναι αλληλοαποκλειόμενα και ότι δεν χρειαζόμαστε την αντρική αποδοχή οπότε δεν χρειάζεται να επιλέξουμε και ανάλογο «στρατόπεδο». Με λίγα λόγια δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να βλέπουμε τις εαυτές μας μέσα απο την αντρική ματιά και μέσα από τις κατηγορίες που μας έχει προσφέρει η πατριαρχία, γιατί οι ίδιες αυτές οι κατηγορίες είναι μια παγίδα.