Monthly Archives: Νοέμβριος 2017

We Read This Article So That You Don’t Have To: «Ναι, αυτό είναι σεξουαλική παρενόχληση. Ε, και;»

Posted on by

0

We Read This Article So That You Don’t Have To: «Ναι, αυτό είναι σεξουαλική παρενόχληση. Ε, και;»
Στο άρθρο αυτό η συγγραφέας Χριστίνα Ταχιάου ενσαρκώνει την καρικατούρα της Δυναμικής Αντιφεμινίστριας™* η οποία νομίζει ότι η πατριαρχία είναι ένα φαινόμενο το οποίο κάθε γυναίκα οφείλει να αντιμάχεται ατομικά και όχι συλλογικά. Πρεσβεύοντας τα νεοφιλελεύθερα ιδανικά, η συλλογική δράση απαξιώνεται, ενώ η ατομική δράση προβάλλεται ως λύση. Η συγγραφέας δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις αλλά προσφέρει ως παράδειγμα τακτικές όπως η λεκτική απάντηση, θεωρώντας προφανώς πως αν την πεις στο αφεντικό σου ή αν ειρωνευτείς τον καθηγητή σου, η αίσθηση empowerment που αυτό θα σου προσδώσει (και που πιθανότατα θα συνοδευτεί με μία απόλυση ή έναν κακό βαθμό) θα εξαφανίσουν τις συστημικές δομές που είναι ακριβώς αυτές που δίνουν την εξουσία σε τέτοιου είδους άντρες να εκμεταλλεύονται τη θέση τους. Το όλο κείμενό της διαπνέεται από τον φόβο κι άλλων συντηρητικών γυναικών (βλ. και συνέντευξη Tomi Lahren*) να στιγματιστούν ως «θύματα», αφού στο νεοφιλελεύθερο νου αυτό παρουσιάζεται ως προσωπική αποτυχία της καθεμιάς και όχι ως σύμπτωμα του συστήματος.Η Δυναμική Αντιφεμινίστρια™ πιστεύει πως αν είναι αρκετά δυναμική και επιθετική (δηλαδή αν αποκτήσει παραδοσιακά αντρικές αρετές που δε θα συνοδεύονται όμως με την αντίστοιχη κοινωνική/πολιτισμική/θεσμική εξουσία), μπορεί μόνη της να αντιμετωπίσει την πατριαρχία και φαινόμενα όπως η σεξουαλική παρενόχληση. Εκτός φυσικά από το -όπως πολλές γυναίκες πολύ καλά γνωρίζουν- μη ρεαλιστικό χαρακτήρα τέτοιων privileged συμβουλών, που σίγουρα δεν προέρχονται από γυναίκες που παλεύουν να επιβιώσουν ή να πάρουν ένα πτυχίο, η συγγραφέας αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που προτείνει είναι μάλλον θεραπεία παρά πρόληψη. Η συγγραφέας προτείνει πώς θα αντιδράσουμε ΑΦΟΥ συμβεί η σεξουαλική παρενόχληση. Πώς αυτό λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί πρόληψη, ακόμα και με τα στάνταρ που θέτει η ίδια? Στην πρόληψη στοχεύουν αντιθέτως τα σποτάκια όπως αυτά της ΓΓΙΦ, της καμπάνιας #metoo και κάθε φεμινιστικής πρωτοβουλίας που στόχο έχει να αναδείξει το πρόβλημα και να αντιστρέψει το κλίμα στο οποίο ζουν οι γυναίκες. Πρόληψη είναι η καταπολέμηση της κουλτούρας του βιασμού, όχι να συμβουλεύουμε τις γυναίκες πώς μόνες τους η καθεμιά να τα βάλουνε με ένα σύστημα χιλιάδων χρόνων που  έχει απομονώσει τη μία από την άλλη, έτσι ώστε συχνά να μην συνειδητοποιούν καν πόσο διαδεδομένο είναι το πρόβλημα.

~Hürrfem Sultan

*https://naieisaimisogynis.com/2016/06/27/i-dynamiki-antifeministria/

*https://naieisaimisogynis.com/2017/07/19/mia-syndhritiki-gynaika-pou-de-thelei-na-einai-thyma/

Advertisement

Το Στίγμα της Πατριαρχίας στις Αδέσμευτες Γυναίκες

Posted on by

0

30άρα ελεύθερη => Κάποιο κουσούρι θα έχει
30άρης ελεύθερος=> Cool εργένης/ Ξύπνιος που δεν τον τύλιξε καμία επιτήδεια/ Καλό Παιδί™ που δεν κατάφερε να κάνει σχέση γιατι οι γυναίκες έχουν γίνει σνομπ, ακατάδεκτες που περιμένουν τον πρίγκιπα ή/και γουστάρουν Κακά Παιδιά

Η πατριαρχία ανέκαθεν προσπαθούσε να στιγματίσει τις αδέσμευτες γυναίκες ως προβληματικές (βλ. «ράφι», γεροντοκόρη, στερεότυπο cat lady) ώστε να τους ασκήσει πίεση να συμβιβαστούν και να τους υπενθυμίσει ότι η ζωή τους οφείλει να περιστρέφεται γύρω από έναν άντρα και τα παιδιά τους. Η ελεύθερη γυναίκα αποτελεί πρόκληση για την πατριαρχία καθώς είναι δύσκολο να ελεγχθεί έξω από τον θεσμό της οικογένειας ενώ ταυτόχρονα υποκρύπτει τον κίνδυνο να είναι χαρούμενη κι έτσι να καταρρεύσει όλο το πατριαρχικό οικοδόμημα που θέλει την γυναίκα ευτυχισμένη μόνο ως σύζυγο  και μητέρα και όχι ως αυτόνομο άτομο.

Κι όμως, σε post όπως το αμέσως προηγούμενο (και σε ντουζίνες παρόμοια που βλέπουμε καθημερινά) είναι οι άντρες που κλαίγονται ότι δεν βρίσκουν γυναίκα καθώς αυτές έγιναν τάχα μου πολύ επιλεκτικές και εγωίστριες. Είναι αστείο αν το καλοσκεφτεί κανείς πως όταν οι γυναίκες είναι ελεύθερες φταίνε οι γυναίκες ενώ όταν οι άντρες είναι (ακούσια) ελεύθεροι πάλι οι γυναίκες φταίνε.

~Hürrfem Sultan

30ara

ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΤΕ με Kάποιον που δεν Γουστάρετε

Posted on by

0

H γνωστή πιά κλάψα για τις γυναίκες που τάχα περιμένουν τον πρίγκιπα κλιμακώνεται εκφράζοντας ρητά το πατριαρχικό μήνυμα που κρύβεται πίσω από όλες τις παρόμοιες αναρτήσεις: ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΤΕ! Μην περιμένετε έναν άντρα που να πληροί τα κριτήρια που έχετε στο μυαλό σας  με τις υπερβολικές και παράλογες απαιτήσεις σας -εμφάνιση-εξυπνάδα-χιούμορ. Συμβιβαστείτε απλά με τον τυπάκο που σας την πέφτει κι ας τον βρίσκετε άσχημο, ηλίθιο και βαρετό. Αν περιμένετε κάποιον που θα κάνει την ερωτική σας ζωή να μοιάζει με παραμύθι, στο τέλος θα απογοητευτείτε οπότε κερδίστε χρόνο και απογοητευτείτε από τώρα με κάποιον που δεν γουστάρετε ούτως ή άλλως.

Τι ξεχνάνε να διευκρινίσουν όλα αυτά τα μηνύματα? Το κίνητρο για να κάνουμε κάτι τέτοιο, τώρα που η υπόληψη μας και κυρίως η ίδια μας η επιβίωση δεν κρίνεται από την ικανότητα να βρούμε έναν άντρα -έναν οποιοδήποτε άντρα. Οι άντρες που μας συμβουλεύουν δείχνουν να εξανίστανται με την στρατηγική «ή σχέση με τα χαρακτηριστικά που θέλω ή τίποτα». Δεν μας εξηγούν όμως γιατί αυτή είναι λάθος. Εφόσον το επιλέγουμε οι ίδιες, δεν μας λένε γιατί αυτό το τίποτα είναι κακό. Ναι, πολλές γυναίκες επιλέγουν να μην κάνουν σχέση ενώ έχουν «προσφορές» που όμως δεν τις καλύπτουν. ΠΡΟΦΑΝΩΣ για να το επιλέγουν κάτι θα ξέρουν, ίσως το να μην έχουν σχέση να μην είναι τόσο τραγικό όσο προσπαθεί να μας το πλασάρει η πατριαρχία, ίσως η ύπαρξή μας να έχει νόημα και χωρίς άντρα, ίσως η ζωή να έχει και άλλα να προσφέρει -βόλτες με τις φίλες, φλερτ ή σεξ χωρίς σχέση, ένα καλό βιβλίο, netflix με έναν κουβά παγωτό.

Αποδεχτείτε ότι οι ζωές των γυναικών δεν περιστρέφονται γύρω από έναν άντρα και ίσως σταματήσετε να παίρνετε προσωπικά την απόρριψη. Ίσως τότε οι γυναίκες να σταματήσουν να σας φαίνονται τόσο μυστήριες και ακατανόητες, φανερώνοντας έναν από τους λόγος που ίσως οι γυναίκες δεν σας βρίσκουν καλή επιλογή.

~Hürrfem Sultan

prigkhpa

 

Φλερτ και Σεξουαλική Παρενόχληση

Posted on by

0

Κάθε φορά που οι γυναίκες επιχειρούν να μιλήσουν για την σεξουαλική παρενόχληση που οι ίδιες υφίστανται, οι μισογυνήδες καραδοκούν να φιμώσουν τις γυναικείες φωνές γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα ποιά είναι η “αλήθεια” κάθε γυναίκας, αν και περισσότερο ακούγεται σαν μια κραυγή απόγνωσης της κατάρρευσης των προνομίων τους.

To σχόλιο αυτό προσφέρει μια λεπτομερή εικόνα του τι συμβαίνει στο μυαλό ενός (υποψήφιου) βιαστή: Η σεξουαλική παρενόχληση είναι αποδεκτή γιατί οι γυναίκες κατά βάθος την θέλουν. Στις γυναίκες -παρά τα όσα λένε- αρέσει το «απρόσμενο» (δηλαδή το χωρίς συναίνεση) άγγιγμα, οπότε γιατί να μπεις στη διαδικασία να εξασφαλίσεις την έγκρισή τους? Σαν χάσιμο χρόνου ακούγεται. Πρώτα κάνε την κίνηση και ανησυχείς μετά -ή μαλλον εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς , αφηνεις εκείνη να ανησυχήσει τι μπορεί να της συμβει αν σε απορρίψει. Αυτή είναι και η συνήθης λογική του βιαστή ο οποίος πιο συχνά είναι ένας άντρας που απλά δεν παίρνει το όχι σαν απάντηση πεπεισμένος ότι η γυναίκα κατά βάθος γουστάρει παρά κάποιος που φτιάχνεται με την βία και τον φόβο της γυναίκας -όχι ότι αποκλείονται και τα δύο ταυτόχρονα να φτιάχνεται δηλαδή με την αντίστασή της ενώ πιστεύει ότι κατά βάθος αυτή γουστάρει.

Να σχολιάσουμε επίσης και τον φοβο ότι οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση θα αποτελέσουν εμπόδιο για τις σχέσεις των δύο φύλων, τον οποίο ασπάζονται και πολλές αντιφεμινίστριες, οτι ο φεμινισμός θα δημιουργήσει ένα κλίμα που οι άντρες τάχα θα διστάζουν να φλερτάρουν για να μην κατηγορηθούν για σεξουαλική παρενόχληση. Tόσο δηλαδή έχουμε ταυτίσει το φλερτ και τις σχέσεις των φύλων με την κυριαρχία των αντρών που φοβόμαστε ότι αν τους αφαιρέσουν μέρος αυτής τη εξουσίας τους θα σταματήσει να γίνεται νταραβέρι και το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιστεί -ή θα αναπαράγεται μόνο με τεχνητή γονιμοποίηση.

~Hürrfem Sultan

~Mihrimah

ΣΕΞ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ.jpeg

Η Επίκληση στο «Τρολάρισμα»

Posted on by

0

Η επίκληση στο «τρολάρισμα» όπως και επίκληση στο «χιούμορ» γίνεται συχνά από τους υποστηρικτές μισογυνικών, ομοφοβικών και λοιπόν ξερατών. Όπως και το «δεν έχετε χιούμορ» στόχος του είναι να λειτουργήσει ως ασπίδα προστασίας ενάντια σε κάθε κριτική αφήνοντας στον απυρόβλητο κοινούς μισογύνηδες, ρατσιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς. Σε αντίθεση με την δικαιολογία του «χιούμορ» όμως, το οποίο συνήθως εκλαμβάνεται ως κάτι δήθεν αθώο που δεν είχε ποτέ σκοπό να θίξει κάποιον, το τρολ έχει σκοπό να προβοκάρει και όταν το κάνει να μας κοιτάξει κοροϊδευτικά και να μας πει «νιανιανιανια ΑΥΤΟ ήθελα από την αρχή». Με λίγα λόγια η έννοια του τρολαρίσματος είναι η ιδέα οτι κάποι@ εκφράζει μία σεξιστική ή ρατσιστική άποψη ξέροντας εκ των προτέρων ότι θα προκαλέσει αντίδραση κι αυτό υποτίθεται, με κάποιο μαγικό τρόπο, την καθιστά υπεράνω κριτικής. Η κουτοπονηριά του τρολ συνίσταται ακριβώς στο να προσποιείται ότι κάθε αντίδραση ήταν εκ των προτέρων υπολογισμένη και άρα όποιος αρθρώσει λόγο εναντίον της πέφτει σε ένα είδος καλοστημένης παγίδας.

Στην πραγματικότητα αυτό που διαφοροποιεί το (υποτιθέμενο) τρολ είναι ότι εκφράζει καταπιεστικές απόψεις από μια δήθεν προοδευτική θέση. Δεν τα λέει αυτά επειδή είναι κανένας συντηρητικός ή κανένας φασίστας -κι ας τυχαίνει να ακούγεται ακριβώς σαν συντηρητικός ή φασίστας. Τα λέει επειδή είναι «ορθολογιστής» και οπαδός του Διαφωτιζμού, είναι απλά αντικειμενικός -αν η αντικειμενικότητα ήταν απλά το αναμάσημα πανάρχαιων ιδεών οι οποίες ακούγονται αληθοφανείς επειδή τις έχουμε συναντήσει άπειρες φορές. Δεν τα λέει επειδή πράγματι μισεί τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους (έχει και φίλες γυναίκες και ομοφυλόφιλους άλλωστε. Μπορεί να είναι και ο ίδιος) τα λέει ακριβώς επειδή τ@ς αγαπάει τόσο πολύ που μπορεί να τους πετάξει κατάμουτρα μία προσβολή σαν φιλαράκι. Δεν είναι ενάντια στις μειονότητες και τις καταπιεσμένες ομάδες, είναι ενάντια στην «πολιτική ορθότητα», όρο τον οποίο το τρολ  χρησιμοποιεί ως συνώνυμο της υπερβολικής ευαισθησίας που θεωρεί ότι επιδεικνύει η δήθεν υπερπροστατευτική μας κοινωνία. Το τρολ θα σου δώσει tough love για να σε σκληραγωγήσει καθώς πιστεύει ότι οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι ευνοούνται από το σύστημα με τρόπο που τους καθιστά μαλθακούς. Αυτός όμως δεν μασάει, ξέρει καλύτερα ποιο είναι το καλό σου.

Με λίγα λόγια αυτό που διαφοροποιεί το αυτοαναγορευόμενο ή εκλαμβανόμενο τρολ είναι η αυτοαντίληψή του ότι ανήκει σε κάποιον μάλλον προοδευτικό χώρο σε συνδυασμό με το τεράστιο θράσος του και μία γενναία δόση ναρκισσισμού. Κρυμμένο πίσω από την έννοια του τρολαρίσματος μπορεί έτσι να εκφράσει χιλιωειπωμένα μισογυνικά, ρατσιστικά και ομοφοβικά κλισέ με ένα δήθεν παιχνιδιάρικο ύφος διατηρώντας ταυτόχρονα μια απόσταση από αυτούς που εκλαμβάνει ως λιγότερο έξυπνους/μορφωμένους/αριστερούς/φιλελεύθερους.

Με λίγα λόγια το τρολάρισμα είναι μια φαινομενικά απολιτίκ επιτέλεση που στόχο έχει όμως να συντηρήσει το status quo φορώντας του ένα σύγχρονο, μοντέρνο και edgy  προσωπείο. Το τρολάρισμα είναι η απελπισμένη προσπάθεια της κοινωνίας να διατηρήσει τις ίδιες μορφές καταπίεσης ενώ ταυτόχρονα αυτοανακηρύσσεται ως προοδευτική και post-feminist.

~Hürrfem Sultan

τρολλαρισμα

Δεν Υπάρχει Πατριαρχία

Posted on by

0

«Δεν υπάρχει πατριαρχία γιατί το μουνί σας εξουσιάζει τα πάντα» είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά από μισογύνηδες που είναι πολύ ηλίθιοι για να αντιληφθούν ότι περισσότερο επιβεβαιώνει παρά διαψεύδει την ύπαρξη της πατριαρχίας.

Το να πιστεύεις ότι οι γυναίκες εξουσιάζουν τα πάντα με την σεξουαλικότητά τους καταρχάς σημαίνει ότι αυτές δεν υπάρχουν ως αυτόνομα άτομα αλλά μόνο σε συνάρτηση με τους άντρες. Η εξουσία που υπονοείται εδώ δηλαδή όχι μόνο υφίσταται στο βαθμό που την παραχωρούν οι άντρες αλλά και μόνο για τις γυναίκες που ΑΥΤΟΙ κρίνουν αρκετά γαμήσιμες. Όταν λοιπόν το μισογυνικό σκουπίδι απευθύνεται στις γυναίκες και το μουνί τους στην ουσία απευθύνεται στις γυναίκες που φαντασιώνεται, καθώς οι άντρες αυτοί ταυτίζουν την έννοια της γυναίκας με αυτή της νέας, αδύνατης, εμφανίσιμης γυναίκας ξεχνώντας πως το συντριπτικό ποσοστό των γυναικών δεν είναι έτσι. Πατριαρχία όμως είναι ακριβώς αυτό: οι γυναίκες να υπάρχουν μόνο σε συνάρτηση με την εμφάνισή τους, μέσα από την αντρική ματιά που είτε τις βλέπει είτε τις καθιστά αόρατες.

Τι εξουσία όμως αποκτά ακόμα και αυτό το μικρό ποσοστό γυναικών που πληροί όλα τα πατριαρχικά standards ομορφιάς?

Ο σχολιαστής θεωρεί ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να επιθυμήσουν τίποτα άλλο πέρα από έναν πλούσιο σύζυγο και ακριβά δώρα, τα οποία είναι το είδος της εξουσίας που μπορείς να κερδίσεις συνήθως με την σεξουαλικότητά σου. Δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι οι γυναίκες μπορούν να επιθυμήσουν ανεξάρτητη απο τους άντρες εξουσία -τη δική τους δουλειά, τα δικά τους λεφτά, καριέρα, πολιτική εξουσία ή πολιτισμικό κεφάλαιο παρόμοια με αυτά των αντρών, πράγματα στα οποία η πατριαρχία στέκεται εμπόδιο.Στο μυαλό τέτοιων αντρών η υπέρτατη φιλοδοξία των γυναικών είναι ένας άντρας που να μπορεί να τους προσφέρει πράγματα και όχι να τα αποκτήσουν μόνες τους. Πατριαρχία όμως είναι ακριβώς η όποια «εξουσία» σου να εξαρτάται από κάποιον που αύριο μπορεί να αποφασίσει ότι δεν είσαι πια αρκετά γαμήσιμη.

Οι άντρες σαν το σχολιαστή νομίζουν ότι το μουνί μας εξουσιάζει τα πάντα γιατί η χειρότερη μορφή «καταπίεσης» που μπορούν να διανοηθούν είναι η χυλόπιτα και επειδή για να «ρίξουν» μία (όμορφη) γυναίκα είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα (και με τα άκρα εννοούμε να την κεράσουν κανα ποτό και να την γυρίσουν στο σπίτι τους με το αμάξι). Κι αυτό το θεωρούν «εξουσία» γιατί αν ήταν στο χέρι τους δε θα είχαμε ούτε τη δυνατότητα να πούμε όχι και άρα δε θα χρειάζονταν να μπουν σε όλον αυτό τον κόπο.

~Hürrfem Sultan

den uparxei patriarxia

Ο Τζίμης Πανούσης Στεναχωριέται που οι Γυναίκες Καταγγέλουν τη Σεξουαλική Παρενόχληση

Posted on by

0

Ο Tζίμης Πανούσης στην πρόσφατη συνέντευξή του σκοράρει μισογυνισμό και ομοφοβία σε μόλις λίγες φράσεις εκθέτοντας όλη την προνομιάρα, την άγνοια και την κουτοπονηριά του.

Δύο τα σφάλματα στην σκέψη του (και αυτή του μέσου μισογυνικού σκουπιδιού): Σε πρώτη φάση μιλάει για σεξουαλική παρενόχληση από gay εργοδότες και θρησκευτικούς λειτουργούς -άντρες δηλαδή που είχαν κάποιο είδος εξουσίας σε σχέση με αυτόν. Αντί να χρησιμοποιήσει αυτά τα παραδείγματα για να στηλιτεύσει την υποκρισία της Εκκλησίας ή τον εργασιακό μεσαίωνα, που θα του έδινε και άφθονο υλικό για  την πρόζα του,  επιλέγει να ερμηνεύσει το γεγονός ότι δέχτηκε ο ίδιος σεξουαλική παρενόχληση που δεν κατήγγειλε σαν ένα παράδειγμα για το ότι και οι γυναίκες δεν πρέπει να μιλάνε. Με παρόμοιο τρόπο με αυτό της Μ. Βαμβουνάκη σε προηγούμενο πόστ*, το «κι εγώ παρενοχλήθηκα αλλά δεν μίλησα» χρησιμοποιείται ως επιχείρημα αποσιώπησης όσων τολμούν να μιλήσουν και επιπλέον ανυψώνει τους «συμπαθείς» καλλιτέχνες στο ρόλο του μάρτυρα που υπομένει τα δεινά με βουβή αξιοπρέπεια και πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.

Σε δεύτερη φάση βλέπουμε να μιλάει για μουνοκρατορία σε έναν κόσμο που τόσο γυναίκες όσο και άντρες παρενοχλούνται πρωτίστως από άλλους άντρες. Πώς ακριβώς αυτό είναι μουνοκρατορία όταν οι άντρες είναι αυτοί που βρίσκονται στατιστικά τις περισσότερες φορές στη θέση του θύτη? Επειδή στατιστικά είναι και πιο πιθανό να παρενοχληθεί μια γυναίκα από έναν ετεροφυλόφιλο άντρα και άρα να μιλήσει γι αυτό? Ο Πανούσης βέβαια προσθέτει και γυναίκες στην εξίσωση («γηραιότερες» και «άσχημες» γιατί προφανώς στο μυαλό του δεν μπορείς να παρενοχληθείς από κάποι@ που θεωρείται ελκυστικ@) αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι ακόμα και αν όντως άντρες παρενοχλούνται από γυναίκες είναι οι άντρες που λόγω της εξουσίας που κατέχουν (ως εργοδότες, παραγωγοί, θρησκευτικοί λειτουργοί) είναι σε θέση ισχύος. Και η θέση ισχύος αποτελεί βασικό στοιχείο της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Στη δεύτερη παράγραφο συνεχίζει να αναμασά κλισέ προσπαθώντας μάλιστα να οικειοποιηθεί την καταπίεση που βιώνουν οι gay και οι trans αναγορεύοντας τον εαυτό του σε «ομοφυλόφιλο που έγινε λεσβία», λες και η συστημική καταπίεση και η βία που δέχονται οι ομοφυλόφιλοι έχει να κάνει με την «θηλυκή πλευρά» που λέει ότι έχει ο κάθε μάτσο cis, straight άντρας. Στην συνέχεια εκφράζει την πλήρη άγνοιά του περί ομοφοβίας συγχέοντας τα ίσα νομικά δικαιώματα με την «μικροαστική» όπως λέει ανάγκη «έγκρισης» του «μπάτσου, του υπουργού, του παπά».

Ο Τζίμης ο Πανούσης είναι τόσο ηλίθιος και τόσο βυθισμένος στο προνόμιο του που τον προηγούμενο αιώνα θα πήγαινε στις σουφραζέτες και θα τους έλεγε ότι δεν καταλαβαίνει την μικροαστική τους ανάγκη να έχουν την έγκριση του κρατικού συστήματος ως πλήρη νομικά υποκείμενα ή θα έκραζε τον Martin Luther King  για αυτά τα βλακώδη γλυκανάλατα όνειρα που είχε για τα παιδάκια του.

Σε όλη αυτή την συνέντευξη το μόνο που καταφέρνει ο Τζιμάκος είναι να μας εκφράσει την ενόχλησή του,  που μια καταπιεσμένη ομάδα στην οποία ο ίδιος δεν ανήκει, σταματάει να παραμένει στην αφάνεια και διεκδικεί τα δικαιώματα της, το οποίο φυσικά ο ίδιος το ερμηνεύει σαν μια προσπάθεια να υφαρπάξουν εξουσία.

Ο Πανούσης δεν είναι ένας αναρχικός που αγωνίζεται κατά της εξουσίας, αλλά ένας αγχωμένος κυριούλης που στην προσπάθεια του να παραμείνει στην επικαιρότητα ως edgy κωμικός θα χαϊδέψει τα μισογυνικά αντανακλαστικά του κοινού του.

*https://naieisaimisogynis.com/2017/11/11/eswterikeymenos-misogynismos-kai-kanonikopoihsh-ths-seksoualikis-parenohlisis/

~Hürrfem Sultan

~Brittney Grinder

ΤΖΙΜΗΣ.jpeg

Η Χαρωπή Νοικοκυρά και ο Εσωτερικευμένος Μισογυνισμός

Posted on by

0

23584549_10209574188662310_1593952920_n

Εδώ βλέπουμε άλλη μια περίπτωση εσωτερικευμένου μισογυνισμού από γυναίκα που όχι μόνο φαίνεται να έχει αποδεχτεί την πατριαρχία αλλά να την απολαμβάνει κιολας. Θα μπορούσε να πει κάποια ότι οι περιπτώσεις αυτές εμπεριέχουν κάποιο είδος «μαζοχισμού», το σχόλιο όμως εξηγείται περισσότερο αν αναλογιστούμε οτι οι γυναίκες έχουν μάθει να βλέπουν το σπίτι και τον νοικοκυριό ως το «βασίλειό» τους, ως την ιερή αποστολή τους και άρα τον μόνο τομέα που μπορεί να εξασκήσουν κάποιο είδος επιρροής, ευθύνης και εξουσίας τα οποία η πατριαρχία τους έχει στερήσει από τον δημόσιο χώρο. Βλέποντας τον νοικοκυριό ως αναπόσπαστο μέρος του ρόλου τους ως γυναίκες, είναι σχεδόν αναμενόμενο κάποιες απο αυτές να αντιστέκονται στο να ανακατευτεί κάποιος με αυτό, να το αντιλαμβάνονται περισσότερο ως εισβολή παρά ως βοήθεια.

Ας προσθέσουμε σε αυτό και το πώς η πατριαρχία επιβραβεύει τις καλές νοικοκυρές και πόσο τις εξυψώνει για την ικανότητά τους να έχουν τον άντρα «πασά» και τέτοια σχόλια θα φανούν λιγότερο σουρεαλιστικά. Οι αντιφεμινίστριες γυναίκες, νιώθοντας σήμερα αποστερημένες από έναν ξεκάθαρο ρόλο, αναπολούν συχνά εποχές που τα πράγματα ήταν δήθεν πιο απλά, εποχές που η πατριαρχία σήμερα τις προβάλλει ως σκηνές οικαικής θαλπωρής και γαλήνης και που ο φεμινισμός υποτίθεται κατέστρεψε βγάζοντας τις γυναίκες στην αγορά εργασίας και «ευνουχίζοντας» τους άντρες. Στην πραγματικότητα είναι οι εποχές που οι γιαγάδες μας δεν ψήφιζαν, δεν είχαν την δυνατότητα να πάρουν διαζύγιο και στατιστικά ήταν πολύ πιθανό να τρώνε ένα γερό χέρι ξύλο, έτσι, για να μην ισοπεδωθούν όλα. Πολλές απο αυτές δυστυχώς αντιστέκονταν και τότε στον φεμινισμό.

~Hürrfem Sultan

Εσωτερικευμένος Μισογυνισμός και Κανονικοποίηση της Σεξουαλικής Παρενόχλησης

Posted on by

0

μαρω βαμβούνη

Εδώ παρατηρούμε με θλίψη την περίπτωση μιας γυναίκας που όχι μόνο έχει υποταχθεί πλήρως στην μοίρα της στην πατριαρχία αλλά και που συμβουλεύει κι άλλες γυναίκες να κάνουν το ίδιο. Το παράδειγμα αυτό εσωτερικευμένου μισογυνισμού υποδηλώνει πως δεν υπάρχουν τόσο γυναίκες που δεν έχουν βιώσει την πατριαρχία στο πετσί τους επειδή ήταν πολύ τυχερές ή πολύ προνομιούχες αλλά περισσότερο γυναίκες που το έχουν αποδεχθεί αυτό ως πλήρως φυσιολογικό και αναμενόμενο κομμάτι της ζωής και που έχουν καταπιεί αμάσητη την πατριαρχική λογική σύμφωνα με την οποία τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες δεν είναι τόσο σοβαρά όσο αυτά που αντιμετωπίζουν και οι άντρες.

Τι κερδίζουν οι γυναίκες αυτές που αναπαράγουν την κυρίαρχη ρητορική και αστυνομεύουν τις άλλες γυναίκες που αντιστέκονται σε αυτή? Δύο πράγματα. Το ένα είναι τα πατριαρχικά cookies από άντρες που τις αναδεικνύουν ως σωστά πρότυπα θηλυκότητας, ως τα Καλά Κορίτσια που κάνουν το χρέος τους και βγάζουν το σκασμό και δεν τους κάνουν τη ζωή δύσκολη ούτε τους κάνουν να αισθάνονται άβολα φέρνοντας στην επιφάνεια προβλήματα που δεν τους αφορούν. Το ποστ της άλλωστε είναι γεμάτο από αντρικά σχόλια τύπου «να αγιάσει το στόμα σου» και η πατριαρχία όχι μόνο έχει μάθει τις γυναίκες να εκτιμούν την επιβράβευση αυτή αλλά τις ανταμείβει ακριβώς με αυτό που στερεί από όσες γυναίκες τολμούν να μιλήσουν -συχνά με επαγγελματική επιτυχία και ευκαιρίες καριέρας που ίσως μία γυναίκα που είχε μιλήσει κατά τους αφεντικού της ή κάποιου ανωτέρου της να μην είχε.

Το δεύτερο όφελος είναι κυρίως ψυχολογικό. Οι γυναίκες που έχουν αντιμετωπίσει σεξουαλική παρενόχληση -ή ακόμα και επίθεση όπως υπονοεί με την «πιο επικίνδυνη περίπτωση» δεν είναι πάντα εύκολο να επεξεργαστούν το τραύμα τους αλλά και γενικότερα το γεγονός πως ζουν σε έναν κόσμο όπου κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή αυτό να τους ξανασυμβεί. Πολλές λοιπόν βρίσκουν ευκολότερο να το απορρίψουν ως άνευ σημασίας, ως κάτι που μπορείς να απωθήσεις με ένα κυριακάτικο χαμόγελο και λίγη θετική σκέψη. Κάπως έτσι διατηρούν την ψευδαίσθηση πως έχουν τον έλεγχο μιας κατάστασης που όμως στην ουσία απορρέει από ένα σύστημα το οποίο είναι πέρα από τις ίδιες, που δεν εξαφανίζεται αν εσύ απλά «απομακρυνθείς» από συγκεκριμένα άτομα και που θέλει πολύ κουράγιο να τα βάλεις μαζί του.

Πολλ@ θα σπεύσουν να πουν πως οι γυναίκες που εκφράζουν τέτοιες ιδέες είναι χειρότερες από τους άντρες που εκφράζουν παρόμοιες αντιλήψεις. Και είναι αλήθεια πως οι γυναίκες αυτές γίνονται κατά κάποιο τρόπο συνένοχες στο πέπλο σιωπής που καλύπτει ενδημικά φαινόμενα όπως η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας και η κουλτούρα του βιασμού γενικότερα. Όσο όμως κι αν ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός και η «ψευδής συνείδηση» τέτοιων γυναικών βάζουν και τις υπόλοιπες σε κίνδυνο, ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι συνήθως οι γυναίκες αυτές που βιάζουν και παρενοχλούν σεξουαλικά και από αυτή την άποψη δεν είναι χειρότερες όση θλίψη ή και αποτροπιασμό κι αν προκαλούν.

~Hürrfem Sultan

To Friendzone, οι Κάρχιες και η Αντρική Βία

Posted on by

0

23476382_313425689134073_1474616677_n

Τα memes αυτά συνοψίζουν ακριβώς την θέση που καταλαμβάνει η ιδέα του ‘friendzone» στην πατριαρχία. Το friendzone δεν ήταν ποτέ το δυσάρεστο αυτό συναίσθημα απόρριψης που νιώθει κάποιος όταν ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στα ερωτικά του αισθήματα παρά μονο φιλικά. Το friendzone δεν είναι απλά η κατάσταση που βρίσκεσαι όταν τα αισθήματα δεν είναι αμοιβάια, όταν γουστάρεις έναν φίλο σου ή μία φίλη σου που δε νιώθει το ίδιο. Αυτό το βιώνουν και τα δύο φύλα και για κανένα από αυτά δεν είναι ευχάριστο. Οι φεμινίστριες δεν ζητάνε από τους άντρες να σκοτώσουν τα ερωτικά τους συναισθήματα, ούτε αυτά τα βρίσκουν μειωτικά. Δεν μας προσβάλει που μας βλέπουν ως κάτι άλλο πέρα από φίλη.
Το friendzone κατακρίνεται από τον σύχρονο φεμινισμό ακριβώς εξαιτίας του entitlement που υποδηλώνει από την πλευρά των αντρών. Τετοιο entitlement και τέτοια αίσθηση ότι τους χρωστάμε σεξ που όταν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δε θα συμβεί και οτι στην καλύτερη θα έχουν τη φιλία μας σπεύδουν να μας χαρακτηρίσουν κάρχιες. Κι όχι μόνο να μας χαρακτηρίσουν κάρχιες αλλά να πιστεύουν οτι το friendzone είναι μια τακτική των γυναικών, μια στατηγική που μελετάμε σε κάποιο εγχειρίδιο της καλής κάρχιας και που εξασκούμε μετά με μόνο σκοπό να τους εκμεταλλευτούμε και να τους πληγώσουμε.Τόσο είναι το entitlement που ωθεί πολλούς από αυτούς να αντιδράσουν βίαια (με ψυχολογική αλλά και με σωματική πολύ συχνά βία). Γιατί απλά η πατριαρχία εμποδίζει πολλούς από αυτούς να πάρουν ψύχραιμα την απόρριψη και να αντιληφθούν ότι οι γυναίκες δεν τους χρωστάνε τίποτα, πως όταν δεν τους δίνουν αυτό που θέλουν -όσο και να ενοχλεί ή πονάει- δεν είναι λόγω κακίας ούτε βάσει σχεδίου. Είναι απλά επειδή ο πραγματικός κόσμος δεν είναι μια ρομαντική κομεντί όπου οι ίδιοι ως ήρωες πάντα κερδίζουν το κορίτσι.
Ας μην βλέπουμε το friendzone αθώα λοιπόν ως απλή έκφραση μιας ερωτικής απογοήτευσης. Το friendzone είναι το μέρος που ξεκινάνε πολλά Καλά Παιδιά™ βρίζοντας τις γυναίκες και πολλά από αυτά καταλήγουν στη βια -ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική.
~Hürrfem Sultan