H 15χρονη Σάιλο Τζολί Πιτ και «η Θηλυκή της Πλευρά»

Δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της η φυλλάδα The Toc που η κόρη της Αντζελίνα Ζολί και του Μπραντ Πιτ μπήκε στο σωστό έμφυλο δρόμο και ήρθε σε επαφή «με την θηλυκή της πλευρά», η οποία προφανώς ταυτίζεται με το να δείχνει περισσότερο δέρμα. Η ίδια λέει είχε φροντίσει να «κρύψει» την ομορφιά της ενώ τώρα να την δείχνει περήφανα -λες και κάθε 15χρονο που αποφάσισε να βάλει μια μέρα σορτσάκι σκέφτεται «ας δείξω σήμερα τα καλλίγραμμα πόδια μου θαμπώνοντάς τους με την ομορφιά μου» αντί, ξέρετε, απλά αποφάσισε να βάλει μία μέρα σορτσάκι. Εδώ να παρτηρήσουμε οτι για τις γυναικες το να μην κρύβουμε ένα κομμάτι του σώματος μας σημαίνει αυτόματα πως το δείχνουμε, δεν υπάρχει ενδιάμεσο, αυτές είναι οι δύο μας επιλογές και επομένως η άρνησή μας να κρύψουμε θεωρείται πρόσκληση για γλοιώδη βλέμματα.

Μετα βίας κρύψαν οι φυλλάδες σαν κι αυτή τον πανικό τους τόσα χρόνια ότι η Σάιλο μπορεί να ταυτίζεται με το αντικό φύλο και να μην τους δώσει ποτέ καυτό υλικό για φωτογραφήσεις και πάνε τσάμπα τα γονίδια των γονιών της -στάση που κρύβει ταυτόχρονα τρανσφοβία, σεξισμό και ομοφοβία (προσωπικα δεν έχω ακούσει δηλώσεις για την ταυτότητα της Σάιλο οπότε αν έχει κάποι@ πληροφορίες να με διορθώσει)
Οι γυναικες με λίγα λόγια ενθαρρύνονται ταυτόχρονα να δείξουν το σώμα τους και την εκλαμβανόμενη ως «θηλυκή πλευρά» ενώ παράλληλα κατηγορούνται ότι αποτελούν ματαιόδοξα πλάσματα και κινούμενους πειρασμούς για τους άντρες τους οποίους προκαλούν να τις παρενοχλήσουν. Η ίδια κοινωνία και η ίδιες φυλλάδες που χαιρετίζουν σήμερα τα καλλίγραμμα πόδια της Σάιλο θα κατηγορεί αύριο τα 15χρονα ότι πάνε γυρεύοντας με τα σορτσάκια που φοράνε και είναι λογικο να βιάζονται.

Να μη μας διαφύγει και άλλη μια λειτουργιά του άρθρου: η σεξουαλικοποίηση ενός ανήλικου παιδιού υποβάλλοντας το στην αντρική ματιά και τραβώντας την προσοχή στα «καλλίγραμμα πόδια του» που δεν τα δείχνει, όπως θέλει @ συντάκτ@ να πιστεύει, απλά υπάρχουν. Η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών αρχίζει από πολύ νωρίς σε μία κοινωνία που τρέφτεται από την γυναικεία ευαλωτότητα και υιοθετεί στάση αρπακτικού προς τα νεαρά κορίτσια. Κι ετσι αυτό που θα έπρεπε να θεωρείται ως κάτι αθώο -ένα κούρεμα που παραλήφθηκε λόγω πανδημίας, ένα σορτσάκι που φορέθηκε για άνεση-μεταφράζεται ως πρόσκληση για να κοιτάξουμε με εξεταστικό σώμα μιας έφηβης, κάτι που φυσικά μπορεί υποσυνεδίητα να οδηγεί πολλές από αυτές να ντύνονται «αγορίστικα» ακριβώς για να το αποφύγουν.

Και φυσικά το άρθρο αυτό γεννά πολλά ερωτήματα για το τι θεωρείται τελικά αγοριστικό και τι κοριτσίστικο ντύσιμο και αν τελικά το ουδέτερο ντύσιμο -όπως και οτιδήποτε ουδέτερο- θεωρείται αυτόματα αντρικό μετατρέποντας την θηλυκότητα σε αποκλειστικά τεχνητη αφού απαιτεί έξτρα προσπάθεια για να διαχωριστεί από το ουδέτερο και οικουμενικό αντρικό.

Advertisement

H Σεξουαλική Βία ως «Καυτό» Νέο

Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ έχουν γεμίσει με ειδήσεις σχετικά με την σεξουαλική βία που υφίστανται καθημερινά οι γυναίκες μπορεί να δίνει την ψευδαίσθηση ότι γίνεται κάποια φεμινιστική πρόοδος στην κοινωνία. Ορίστε, τι άλλο θέλουμε, τα θέματα που οι φεμινίστριες επισημαίνουν βρίσκουν το δρόμο τους στα πρωτοσέλιδα και κερδίζουν δημοσιότητα.

Στην πραγματικότητα όμως θα πρέπει να δώσουμε περισσότερο βάση στο πώς απεικονίζονται αυτές οι ειδήσεις από τα mainstream media, στον τρόπο που αισθητικοποιούνται και στην ουσία συγχέονται με γαργαλιστικά νέα και εικόνες . Η διαρροή προσωπικών στιγμών μετατρέπεται σε «ροζ» βίντεο, τα περιστατικά σεξουαλικής βίας σε άναμμα «φωτιάς», ο βιασμός (όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις) σε αφορμή για φωτογραφίες με ψηλοτάκουνα, δικτυωτά καλσόν και κοντές φούστες. Προσέξτε εδώ την φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση, μια γυναίκα που σφίγγει το σεντόνι, εικόνα που έχουμε συνδέσει με την ηδονή και την απόλαυση του γυναικείου οργασμού. Με τον τρόπο αυτό η φρικτή πραγματικότητα των γυναικών δεν αναδεικνύεται ως τέτοια αλλά απεικονίζεται με τρόπο που ανατροφοδοτεί την κουλτούρα του βιασμού όπου αυτός συγχέεται με το σεξ και μετατρέπεται σε άλλη μια ερεθιστική λεπτομέρεια, όπου τα όρια του σεξ με τον βιασμό είναι θολά και που τα πάντα παρουσιάζονται ως υλικό για τσόντα.

Όχι, τα ΜΜΕ δεν άρχισαν ξαφνικά να νοιάζονται για τα θύματα τις σεξουαλικής βίας, βρήκαν απλά άλλη μια ευκαιρία να περιγράψουν σκηνικά που θα ερεθίσουν την φαντασία και θα κερδίσουν εύκολα click, αποκομμένα από το πατριαρχικό συγκείμενό τους ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να τα ερμηνεύσουν ελεύθερα ως αποτέλεσμα της ηθικής κατάπτωσης των γυναικών ή των παρορμήσεων κάποιου «ανώμαλου». Η κουλτούρα του βιασμού άλλωστε δεν θέλει απαραίτητα την σεξουαλική βία μόνο κρυφή, θέλει αυτή να λειτουργεί ως συνεχής απειλή και ως παραδειγματισμός στο τι μπορεί να συμβεί στις γυναίκες που δεν «προσέχουν» αρκετά, που ξεφεύγουν από τα πατριαρχικά standards ή απλά τολμούν να αφήσουν το σπίτι τους. ΜΟΝΟ η φεμινιστική ανάλυση και παρουσίαση των περιστατικών βοηθά στην αποδόμησή της κουλτούρας του βιασμού, τα πατριαρχικά μέσα απλά την ενισχύουν εσκεμμένα χρησιμοποιώντας τα περιστατικά αυτά ως προσάναμμα για περισσότερη αντικειμενοποίηση των γυναικών και περισσότερη έμφυλη βία.

Η Greta Thunberg και οι 16χρονες Σουηδέζες

greta th

Ο Δημήτριος ξέρει οτι η Greta δεν έχει σοβαρές πολιτικές θέσεις γιατί, σε αντίθεση με άλλες 16χρονες, δεν μπορεί να τραβήξει μαλακία για πάρτη της. Η αποτυχία του να σεξουαλικοποιήσει επαρκώς μια 16χρονη σε αντίθεση με της συνομήλικες της Σουηδέζες είναι ουσιαστικά δική της αποτυχία και έτσι χρησιμοποιείται για να απαξιώσει την ίδια αλλά και την πολιτική της δράση.

Ο Δημήτριος έχει μεταφέρει εδώ απαράλλαχτο το αντιφεμινιστικό discourse της «άσχημης» και «θυμωμένης» (και θυμωμένης επειδή είναι άσχημη) γιατί το επιχείρημα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε οποιαδήποτε γυναίκα προσπαθεί να μιλήσει, προβάλλοντας πάνω της την πατριαρχική υποχρέωση να αποτελεί αντικείμενο πόθου. Αν δεν είναι συμβατικά όμορφη μια γυναίκα απλά πιάνει χώρο και δεν έχουμε καμία υποχρέωση να την ακούσουμε -οτιδήποτε πει άλλωστε θα προέρχεται από την πικρία της που δεν αρέσει στους άντρες. Οι γυναίκες είναι αδύνατο να παθιαστούν με πολιτικά ζητήματα, ό,τι και να υποστηρίζουν είναι απλά ένα τυχαιο γεγονός, κάτι που τις αποσπά από την αποτυχία τους να βρουν έναν άντρα να αφοσιωθούν.

Ταυτόχρονα η ακύρωση του συναισθήματος του θυμού ήταν ανέκαθεν ένας αποτελεσματικός τρόπος να απαξιωθεί η πολιτική δράση οποιασδήποτε καταπιεσμένης ομάδας. Ο θυμός, το συναίσθημα που μπορεί να κινητοποιήσει το άτομο πολιτικά και που προέρχεται από την αίσθηση της αδικίας, εκλαμβάνεται ως ηθικό σφάλμα αντί για μια απολύτως λογική αντίδραση απέναντι στην κοινωνική αδικία. Η ψυχραιμία είναι το προνόμιο του ισχυρού ή αυτού που κοιμάται όρθιος χωρίς να παίρνει χαμπάρι ότι ο κόσμος γύρω του καταρρέει.

Η Κουλτούρα του Βιασμού ως Στρατηγική Marketing

honda

Διαφημιστής: Να βάλουμε μια ξανθιά πληθωρική γκόμενα με μπικίνι πάνω στη μηχανή

CEO: Δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό;

Διαφημιστής: Το βρήκα! Η Γκόμενα θα είναι η ίδια η μηχανή κι εμείς θα τους ενθαρρύνουμε να την βιάσουν! Η κουλτούρα του βιασμού είναι καταπληκτική στρατηγική Marketing!

CEO: Μπράβο, αυτό

Δημόσιος Θηλασμός και Male Entitlement

θηλασμός

Ο διάλογος αυτός είναι ενδεικτικός της συζήτησης που διεξάγεται σχετικά με το θέμα του δημόσιου θηλασμού.

Από τι μία, το είδος αυτό των αντρών διακατέχεται από τέτοιο entitlement που αδυνατούν να διανοηθούν πως τα σώματα των γυναικών υπάρχουν για κάτι άλλο πέρα από την δική τους οπτική τέρψη. Ακόμα και μία φυσική και απαραίτητη διαδικασία όπως ο θηλασμός (που είναι και ο βασικός λόγος που τα θηλαστικά έχουν θηλές) υποβάλλεται στην αντρική ματιά με τρόπο που να ερμηνεύεται -όπως άλλωστε όλα όσα κάνουν οι γυναίκες- ως ένα ερωτικό κάλεσμα που απευθύνεται στους ίδιους. Η ερμηνεία τους αποδίδεται για άλλη μια φορά στην «φύση» παρόλο που στην φύση έχουν υπάρξει φυλές όπου το στήθος των γυναικών αφήνεται ακάλυπτο χωρίς αυτό να αποσπα τους άντρες ούτε να τους κάνει να βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης στύσης. Η σεξουαλικοποίηση του γυναικείου στήθους, ένα πολιτισμικό φαινόμενο, παρουσιάζεται για άλλη μία φορά ως κάτι διαχρονικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο γιατί, μην ξεχνάμε, η «φύση» του άντρα περιλαμβάνει όλες αυτές τις συμπεριφορές που η πατριαρχία θέλει να δικαιολογήσει.

Απο την άλλη, το άλλο διακύβευμα του δημόσιο θηλασμού είναι η ορατότητα των γυναικών -και δη των μανάδων- στο δημόσιο χώρο. Δημιουργώντας συνθήκες εχθρικές στον δημόσιο θηλασμό -μια διαδικασία που αναγκαστικά πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε λίγες ώρες- οι μητέρες αποκλείονται από τον δημόσιο χώρο και αναγκάζονται να μένουν στο σπίτι τους. Αυτός άλλωστε θεωρείται και ο φυσικός χώρος της γυναίκα, ιδίως μετά την μητρότητα όπου ξαφνικά η εμφάνισή τους εκτός αυτού εκλαμβάνεται ως σημάδι ηθικής κατάπτωσης. Οι μανάδες δεν έχουν καμία δουλειά σε καφετέριες γιατί μετά την γέννα θα πρέπει να υπάρχουν αποκλειστικά ως μανάδες και όχι ως αυτόνομα όντα που αξίζουν κι αυτές προσωπικό χρόνο και διασκέδαση. Η μάνα -και μέσω αυτής η γυναίκα γενικότερα- ταυτίζεται έτσι με την οικιακή σφαίρα. Και όπως έχουν παρατηρήσει οι φεμινίστριες εδώ και δεκαετίες, η σεξουαλική παρενόχληση, τόσο στον χώρο εργασίας όσο και γενικότερα στη δημόσια σφαίρα, είναι ένας τόπος να τις αναγκάσουν να επιστρέψουν εκεί.

Ρεπορτάζ για Βιασμό και Ηδονοβλεπτική Ματιά

βιασμος.png

Πριν λίγο έπαιζε στον ΑΝΤ1 «ρεπορτάζ» πάνω στο trafficking το οποίο ήταν πλαισιωμένο με πλάνα γυναικών που χόρευαν αισθησιακά pole dancing ή φαίνονταν από τη μέση και κάτω, ντυμένες σέξι. Με παρόμοιο τρόπο το συγκεκριμένο «ρεπορτάζ» σχετικά με ένα βιασμό πλαισιώνεται με τη φωτογραφία μιας γυναίκας με γυμνές γάμπες και ψηλοτάκουνα, τα οποία αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχουν με το θέμα. Και στις δύο περιπτώσεις η σεξουαλική βία ενάντια στις γυναίκες εξετάζεται με μια ηδονοβλεπτική διάθεση και μέσα από την αντρική ματιά, όχι τόσο με ενδιαφέρον για τα θύματα αλλά μάλλον σαν αφορμή να ερεθίσει το (ανδρικό κυρίως) κοινό. Η αισθητικοποίηση αυτή του βιασμού ταυτίζεται με την πατριαρχική οπτική που τον βλέπει απλά σαν μια αντρική φαντασίωση μέσα από τη λογική «ο βιασμός είναι σεξ και το σεξ πουλάει».

Κι ενώ πληθώρα παρόμοιων «ρεπορτάζ» δίνουν την εντύπωση πως η κοινωνία καταπιάνεται συχνά με τέτοια θέματα, ο τρόπος που αυτά παρουσιάζονται είναι τέτοιος που όχι μόνο να μην αναδεικνύεται ως πρόβλημα αλλά μάλλον να στηρίζει υπόρρητα την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι «πουτάνες» και άρα δε θα πρέπει να εκπλησσόμαστε ούτε με την εξαναγκαστική πορνεία ούτε με τους βιασμούς.

Cat Calling και Κομπλιμέντα με το Ζόρι

cat calling.png

Το cat calling έχει εδώ και δεκαετίες αναχθεί σε μία έφυλη διαμάχη που δεν αφορά τόσο το τι συνιστά «κομπλιμέντο» και τι όχι. Αφορά το δικαίωμα των αντρών να ελέγχουν το δημόσιο χώρο τον οποίον εκλαμβάνουν ως κατεξοχήν αντρικό χώρο με κάποιες γυναίκες απλά να κινούνται μέσα σε αυτόν. Εκεί βασικά καταλήγει όλη αυτή η συζήτηση για το τι είναι ευχάριστο και τι όχι για μια γυναίκα: στο δικαίωμα των αντρών να καθορίζουν και να επιβάλουν το τι θα ακούμε και στο πώς θα αντιδρούμε στον τρόπο που μας απευθύνονται κάθε φορά που βγαίνουμε από το σπίτι μας. Η διαμάχη πάει χοντρικά ως εξής:

Γυναίκες: Δε μας αρέσει να κοιτάνε τον κώλο μας και να μας εξηγούν τι θα ήθελαν να κάνουν στο σώμα μας.
Άντρες (#ΝοtAllMen): Σας αρέσει, είναι κομπλιμέντο
Γυναίκες: Ummm, όχι, δεν το εκλαμβάνουμε ως κομπλιμέντο, το εκλαμβάνουμε ως ενόχληση
Άντρες (Όχι όλοι καλέ): Να το εκλάβετε όπως σας λέμε. Αλλά χεστήκαμε κιόλας αν σας ενοχλεί, πρόβλημά σας.

Ένα κομπλιμέντο έχει σκοπό να κάνει τον άλλο άτομο να αισθανθεί όμορφα. Η πεισματική προσκόλληση πολλών αντρών στο πως θα ΈΠΡΕΠΕ υποτίθεται να μας κάνει να αισθανόμαστε και όχι στο πώς όντως μας κάνει δείχνει ακριβώς ότι τα δικά μας αισθήματα δεν έχουν καμία σημασία σε όλη αυτή τη διαδικασία. Αυτό που στην πραγματικότητα αφορούν αυτά τα σχόλια είναι η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ επιθυμία και η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ σεξουαλικότητα. Όλη αυτή η υπεράσπιση που ακολουθεί σε αυτό το ποστ είναι στην πραγματικότητα η εμμονική άρνησή τους να αποδεχτούν ότι η ζωή των γυναικών δεν περιστρέφεται γύρω από το αν θέλουν να μας γαμήσουν. Και γι αυτό η αντίδραση πολλών αντρών όταν αντιδρούμε και απορρίπτουμε τα σχόλια αυτά μπορεί να γίνει από αγενής μέχρι βίαιη. Γιατί στην πραγματικότητα απορρίπτουμε το προνόμιό τους να μας ετεροκαθορίζουν. Γι αυτό και το «Τι κωλάρα είναι αυτή» με το «Αντε γαμήσου μωρή καριόλα» απέχουν ακριβώς ένα «άντε παράτα μας» δρόμο. Γιατί δεν είχε ποτέ σκοπό να κάνει εμάς να νιώσουμε καλά με το σώμα μας. Είχε σκοπό να κάνει αυτούς να νιώσουν καλά με το δικαίωμά τους να το εξετάζουν, να το σχολιάζουν, να το αξιολογούν.

~HürrFem Sultan

Στηρίξτε τον Εγχώριο Μισογυνισμό, Πείτε Όχι στον Εισαγώμενο

22215348_299537203856255_228348470_n.png

«Δε θα επιτρέψουμε στους μουσουλμάνους να μισούν και να κακοποιούν τις δικές μας γυναίκες. Είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ δικαώμα να μισούμε τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ γυναίκες. Στηρίξτε τον ΕΓΧΩΡΙΟ μισογυνισμό, πείτε ΟΧΙ στους ξένους!»
Κι αυτό συνοψίζει υπέροχα γιατί η σύνδεση του Ισλάμ με τον μισογυνισμό δεν είναι παρά συγκεκαλυμμένος ρατσισμός γιατί όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τις γυναίκες απλά θέλουν να κατουρήσουν τον (ζωτικό) χώρο τους κι εμείς απλά έτυχε να βρισκόμαστε μέσα σε αυτόν. Οι μισογύνηδες είναι ίδοι σε όλες τις θρησκείες και όλες τις χώρες, απλά ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το δικαίωμα τους να κακοποιούν τις γυναίκες ως ιδιοκτήτες τους.
~Hürrfem Sultan

Πώς να Μεταμφιέσετε τον Μισογυνισμό σας σε Αστείο

techno

Eδώ βλέπουμε άλλη μία φορά πώς ο ωμός μισογυνισμός μεταμφιέζεται σε ένα δήθεν αστείο και έτσι μπορεί να εκφραστεί χωρίς κριτική. Αν ένας άντρας έγραφε «οι γυναίκες είναι άχρηστες αν δεν μπορούν να μου προσφέρουν κάποιου είδους σεξουαλική ικανοποίηση» αυτή θα ήταν μια ξεκάθαρα μισογυνική δήλωση -όχι ότι δε θα έβρισκε και έτσι αποδοχή, αλλά τότε θα επικαλούνταν την αντρική φύση κτλ κτλ Τώρα όμως που προστέθηκε η παρομοίωση με το πιρούνι στο σουβλατζίδικο (χαχαχα αυτό είναι αστειο γιατί ολοι τρώμε με τα χέρια στο σουβλατζίδικο χαχαχα) μπορεί να πει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα με μία επίφαση χιούμορ. Το μήνυμα παραμένει το ίδιο: δεν είστε παρά ένα σεξουαλικό αντικείμενο. Αυτό που προσθέτει η παρομοίωση είναι μία μάσκα για να μπορεί αυτό να μεταδοθεί χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος για μισογυνισμό -ή κατηγορώντας μας εμάς ότι δεν πιάνουμε το αστείο.

~Hürrfem Sultan

Η Ηριάννα ως Γκόμενα

ηριανα

H ημερήσια υπενθύμισή σας ότι οι γυναίκες δεν είναι παρά «γκόμενες» και δεν αξίζει να ασχοληθούμε με αυτές παρά μόνο αν είναι αρκετά γαμήσιμες. Εφόσον, ολόκληρος ο τρωικός πόλεμος έγινε απλά και μόνο επειδή η Ελενη ήταν ωραία γκόμενα, γιατί να γίνονται οι αγώνες για πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις για κάτι διαφορετικό?

~Hürrfem Sultan