
Δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της η φυλλάδα The Toc που η κόρη της Αντζελίνα Ζολί και του Μπραντ Πιτ μπήκε στο σωστό έμφυλο δρόμο και ήρθε σε επαφή «με την θηλυκή της πλευρά», η οποία προφανώς ταυτίζεται με το να δείχνει περισσότερο δέρμα. Η ίδια λέει είχε φροντίσει να «κρύψει» την ομορφιά της ενώ τώρα να την δείχνει περήφανα -λες και κάθε 15χρονο που αποφάσισε να βάλει μια μέρα σορτσάκι σκέφτεται «ας δείξω σήμερα τα καλλίγραμμα πόδια μου θαμπώνοντάς τους με την ομορφιά μου» αντί, ξέρετε, απλά αποφάσισε να βάλει μία μέρα σορτσάκι. Εδώ να παρτηρήσουμε οτι για τις γυναικες το να μην κρύβουμε ένα κομμάτι του σώματος μας σημαίνει αυτόματα πως το δείχνουμε, δεν υπάρχει ενδιάμεσο, αυτές είναι οι δύο μας επιλογές και επομένως η άρνησή μας να κρύψουμε θεωρείται πρόσκληση για γλοιώδη βλέμματα.
Μετα βίας κρύψαν οι φυλλάδες σαν κι αυτή τον πανικό τους τόσα χρόνια ότι η Σάιλο μπορεί να ταυτίζεται με το αντικό φύλο και να μην τους δώσει ποτέ καυτό υλικό για φωτογραφήσεις και πάνε τσάμπα τα γονίδια των γονιών της -στάση που κρύβει ταυτόχρονα τρανσφοβία, σεξισμό και ομοφοβία (προσωπικα δεν έχω ακούσει δηλώσεις για την ταυτότητα της Σάιλο οπότε αν έχει κάποι@ πληροφορίες να με διορθώσει)
Οι γυναικες με λίγα λόγια ενθαρρύνονται ταυτόχρονα να δείξουν το σώμα τους και την εκλαμβανόμενη ως «θηλυκή πλευρά» ενώ παράλληλα κατηγορούνται ότι αποτελούν ματαιόδοξα πλάσματα και κινούμενους πειρασμούς για τους άντρες τους οποίους προκαλούν να τις παρενοχλήσουν. Η ίδια κοινωνία και η ίδιες φυλλάδες που χαιρετίζουν σήμερα τα καλλίγραμμα πόδια της Σάιλο θα κατηγορεί αύριο τα 15χρονα ότι πάνε γυρεύοντας με τα σορτσάκια που φοράνε και είναι λογικο να βιάζονται.
Να μη μας διαφύγει και άλλη μια λειτουργιά του άρθρου: η σεξουαλικοποίηση ενός ανήλικου παιδιού υποβάλλοντας το στην αντρική ματιά και τραβώντας την προσοχή στα «καλλίγραμμα πόδια του» που δεν τα δείχνει, όπως θέλει @ συντάκτ@ να πιστεύει, απλά υπάρχουν. Η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών αρχίζει από πολύ νωρίς σε μία κοινωνία που τρέφτεται από την γυναικεία ευαλωτότητα και υιοθετεί στάση αρπακτικού προς τα νεαρά κορίτσια. Κι ετσι αυτό που θα έπρεπε να θεωρείται ως κάτι αθώο -ένα κούρεμα που παραλήφθηκε λόγω πανδημίας, ένα σορτσάκι που φορέθηκε για άνεση-μεταφράζεται ως πρόσκληση για να κοιτάξουμε με εξεταστικό σώμα μιας έφηβης, κάτι που φυσικά μπορεί υποσυνεδίητα να οδηγεί πολλές από αυτές να ντύνονται «αγορίστικα» ακριβώς για να το αποφύγουν.
Και φυσικά το άρθρο αυτό γεννά πολλά ερωτήματα για το τι θεωρείται τελικά αγοριστικό και τι κοριτσίστικο ντύσιμο και αν τελικά το ουδέτερο ντύσιμο -όπως και οτιδήποτε ουδέτερο- θεωρείται αυτόματα αντρικό μετατρέποντας την θηλυκότητα σε αποκλειστικά τεχνητη αφού απαιτεί έξτρα προσπάθεια για να διαχωριστεί από το ουδέτερο και οικουμενικό αντρικό.