Κοιτάξτε εδώ την απάθεια με την οποία κάποιοι άντρες αντιμετωπίζουν την σεξουαλική επίθεση εναντίον γυναικών. Η φυσικοποίηση και η κανονικοποίηση της συνδέεται με το επάγγελμα της σερβιτόρας, ένα επάγγελμα δηλαδή ούτως ή άλλως δύσκολο και κακοπληρωμένο με ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο. Κάποια επαγγέλματα, σύμφωνα με την πατριαρχική λογική, πάνε πακέτο με την σεξουαλική παρενόχληση και γι αυτό οι γυναίκες θα πρέπει να την ανέχονται. Εντελώς συμπτωματικά, τα επαγγέλματα αυτά ειναι μόνο επαγγέλματα που κάνουν γυναικες -και μάλιστα φτωχότερες γυναίκες που αποκλείονται από τις «πνευματικές» εργασίες. Κανείς δε λέει «ε αφού έγινες υδραυλικός και πας σε σπίτια αγνώστων πρέπει να περιμένεις να σου πιάνουν τον κώλο» ούτε «λογικό να σε χουφτώνουν, ας μην γινόσουν σύμβουλος επιχειρήσεων αν δεν σ’αρέσει».

Το ότι κάποιες γυναίκες εργάζονται σε κλαμπ, δηλαδή ένα χώρο διασκέδασης, δεν σημάνει οτι οι ίδιες οφείλουν να διασκεδάζουν τους θαμώνες ούτε είναι στο job description να σου πιάνουν τον κώλο. Φυσικά οι ίδιοι άντρες που θεωρούν ότι οι γυναίκες υπάρχουν εκεί για να διασκεδάζουν τους άντρες προσφέροντας τους το σώμα τους, είναι οι ίδιοι που κλαίγονται οτι όλες οι αγγελιές προτιμάνε γυναίκες για τη θέση της σερβιτόρας και σίγουρα αυτό θα σημαίνει οτι το καταπιεσμένο φύλο είναι οι άντρες.

«Τα αγέννητα παιδιά» είνα μία πολύ βολική ομάδα να υποστηρίξεις. Δεν έχουν ποτέ καμία απαίτηση από σένα. Δεν παρουσιάζουν κάποια ηθική πολυπλοκότητα, σε αντίθεση με τους φυλακισμένους, τους εθισμένους, τους μακροχρόνια φτωχούς. Δεν έχουν πρόβλημα με το πατρονάρισμα σου σου ούτε παραπονιούνται ότι δεν είσαι πολιτικά ορθός. Σε αντίθεση με τις χήρες, δεν σου ζητάνε να αμφισβητήσεις την πατριαρχία. Σε αντίθεση με τα ορφανά, δεν χρειάζονται χρήματα, μόρφωση, ή παιδική μέριμνα. Σε αντίθεση με τους ξένους, δεν κουβαλάνε όλες αυτές τις φυλετικές, πολιτισμικές και πολιτισμικές επιπλοκές που αντιπαθείς. Σου επιτρέπουν να νιώθεις καλα με τον εαυτο σου χωρίς καμία προσπάθεια να δημιουργήσεις ή να διατηρήσεις σχέσεις. Και όταν γεννηθούν μπορείς να τα ξεχάσεις γιατι σταματούν να είναι αγέννητα. Σχεδόν μοιάζει σαν να πεθαίνουν για σένα με το που γεννιούνται. Μπορείς να αγαπάς τα αγέννητα παιδιά και να τα υποστηρίζεις χωρίς στην ουσία να θυσιάζεις τίποτα από τον δικό σου πλούτο, εξουσία, ή προνόμιο χωρίς να επανασχεδιάζεις κοινωνικές δομές, να απολογείσαι ή να δίνεις αποζημιώσεις σε κανέναν. Είναι με λίγα λόγια οι τέλειοι άνθρωποι για να αγαπάς αν θες να ισχυρίζεσαι οτι αγαπάς τον Χριστό αλλά στην πραγματικότητα αντιπαθείς τους ανθρώπους που αναπνέουν

Φυλακισμένοι? Μετανάστες? Άρρωστοι? Χήρες? Ορφανά? Ολες αυτές οι ομάδες που συγκεκριμένα αναφέρονται στην Βίβλο? Όλοι πετιούνται στα σκουπιδια για τα αγέννητα παιδιά

Το σχόλιo αυτό κάνει ξεκάθαρη τη σύνδεση ανάμεσα στην αντίθεση στο δικαίωμα της έκτρωσης και τον έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας και του γυναικείου σώματος. Οι γυναίκες που κάνουν έκτρωση θεωρούνται «πατσαβούρες που πάνε με τον έναν και με τον άλλον», αποκρύπτοντας έτσι το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των γυναικών που κάνουν έκτρωση είναι παντρεμένες γυναίκες που δε θέλουν παραπάνω παιδιά. Το δικαίωμα στην έκτρωση όμως δεν μπορεί να παρουσιαστεί από τη συντηρητική πλευρά ως δικαώμα «αξιοσέβαστων» γυναικών παρά μόνο «πουτ@νων» , γιατί έτσι είναι ευκολότερο να το αγνοήσουν.

Το δε επιχείρημα «αν δε θες παιδί γέννα το και μετά δώσε το σε μια οικογένεια που το θέλει» αγνοεί πως το γυναικεία σώμα δεν είναι ένα άδειο δοχείο μέσα από το οποίο θα περάσει αβίαστα ένα έμβρυο. Οι γυναίκες, όπως διάβασα σήμερα σε ένα tweet δεν «κουβαλάνε» απλά ένα μωρό, φτιάχνουν κάθε κύτταρό του από το μηδέν. Κi αυτό έχει συνέπειες τόσο για το σώμα τους και την υγεία τους όσο και για τον ψυχισμό τους. Η εγκυμοσύνη είναι εννιά μήνες γεμάτοι δυσκολίες και αλλαγές στο σώμα σου οι οποίες μπορούν να αφήσουν μόνιμο πρόβλημα υγείας -για να μη μιλήσουμε καν για το θέμα της επιλόχειας κατάθλιψης. Καμία γυναίκα δεν είναι υποχρεωμένη να τα περάσει όλα αυτά πληρώνοντας μάλιστα και τους ιατρικούς λογαριασμούς απλά για να παραδώσει ένα παιδί για υιοθεσία -κάτι για το οποίο φυσικά και πάλι θα στιγματιστεί και θα βλάψει την ψυχική της υγεία, δυστυχώς πιθανότατα και του παιδιου. Το γυναικείο σώμα δεν είναι κλώσσομηχανή, υπάρχει κάποιος που ήδη κατοικεί σε αυτό και είναι η ίδια η γυναίκα.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ίσα δικαιώματα όταν μόνο οι γυναίκες είναι αυτές θα πρέπει να κάνουν σεξ πληρώνοντας «συνέπειες» για το σώμα τους, την υγεία τους, τον ψυχισμό τους, την καριέρα ή τις ευκαιρίες μόρφωσής τους ενώ οι άντρες όχι. Και σε καμία περίπτωση δε θέλουμε μια κοινωνία που το να κάνεις ένα παιδί θεωρείται «συνέπεια», το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις επειδή έκανες σεξ, η τιμωρία που θα πρέπει να υποστείς και όχι μια συνειδητή επιλογή.

Να συμφωνήσω ωστόσο με την σχολιάστρια σε ένα πράγμα: προφανώς και δεν υπάρχει «μητρικό ένστικτο». Αυτό είναι μια πατριαρχική κατασκευή. 🙂