H είδηση εδώ είναι πως η Rihanna «τύλιξε» ένας από τους πλουσιότερους άντρες στον κόσμο. Η είδηση δεν είναι οτι ένας άγνωστος Σαουδάραβας επιχειρηματίας «τύλιξε» μια από τις διασημότερες και ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο. Η είδηση δεν ειναι καν ότι η Rihanna «τύλιξε» το μελαχρινό γκομενάκι της δεξιάς φωτογραφίας.

Γιατί το ότι μια πάρα πολύ πλούσια γυναίκα βρήκε ένα επίσης πλούσιο άντρα αποτελεί είδηση? Γιατί το ότι δύο εξίσου εμφανίσιμοι άνθρωποι έκαναν σχέση αποτελεί είδηση με τον συγκεκριμένο τίτλο? Μα επειδή αναπαράγει την ιδέα οτι οι γυναίκες είναι ρηχές, gold diggers που μόνο τα λεφτά των αντρών θέλουν -λες και η Rihanna δε μπορεί να αγοράσει ό,τι γουστάρει μόνη της, περίμενε το χαρτζιλίκι του συντρόφου της. Φυσικά αυτές οι ειδήσεις για γυναίκες που κυνηγούν πλουσιους άντρες αποκρύπτουν το γεγονός οτι τις περισσότερες φορές οι σύντροφοι είναι εξίσου πλούσιοι ή εξίσου όμορφοι, κάτι που δείχνει και πρόσφατη έρευνα με τίτλο «Beauty and Status: The Illusion of Exchange in Partner Selection?»*. Ακόμα όμως και όταν αυτό δεν ισχύει, ακόμαι και αν υπήρχε ανταλλαγή στάτους και ομορφιάς αναμεσα στον άνδρα και την γυναίκα, ο άντρας πάντα παρουσιάζεται σαν το θύμα της επιτήδειας που κοιτάει μόνο το πορτοφόλι του, αφού το να κοιτάει αυτός την εμφάνισή της θεωρείται υπεράνω κριτικής.

Eντάξει παιδιά, όλοι προτιμούσαμε την Rihanna με τον Drake αλλά κι αυτός δεν ήταν και κανένας φτωχός

~Hürrfem Sultan

*http://news.nd.edu/…/trophy-wife-stereotype-is-largely-a-m…/

“I find that handsome men partner with pretty women and successful men partner with successful women,” says McClintock, who specializes in inequality within romantic partnerships. “So, on average, high-status men do have better-looking wives, but this is because they themselves are considered better looking — perhaps because they are less likely to be overweight and more likely to afford braces, nice clothes and trips to the dermatologist, etc. Secondly, the strongest force by far in partner selection is similarity — in education, race, religion and physical attractiveness.”

Ποια είναι η πηγή όλων αυτών των αστείων σχετικά με τις γυναίκες που οδηγάνε αλλά και όλου αυτού το μένους που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες οδηγοί? Καταρχάς ότι η οδήγηση τις τοποθετεί στο δημόσιο χώρο αντί για τον οικιακό -πιο συγκεκριμένα την κουζίνα- όπου ανήκουν. Κατά δεύτερον ότι τους προσφέρει την ανεξαρτησία που μόνο ένας άντρας θα έπρεπε να έχει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στη Σαουδική Αραβια -την χώρα που όλοι οι Δυτικοί Μισογύνηδες κατακρίνουν ως το κατεξοχήν παράδειγμα της πατριαρχίας, σε αντίθεση με την Δύση της δήθεν ισότητας- οι γυναίκες απαγορεύεται να οδηγήσουν και παραμένουν εξαρτημένες από έναν άντρα οδηγό. Ακριβώς αυτόν τον περιορισμό ονειρεύονται οι ντόπιοι μισογύνηδες που θα προτιμούσαν άλλωστε να μην έχουμε λόγο ή έστω την δυνατότητα να βγούμε από την κουζίνα μας. Και ακριβώς γι αυτό προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε χειρότεροι οδηγοί από αυτούς, θεωρώντας άλλωστε ως ανώτερο είδος οδήγησης αυτό που έχει συνδεθεί με την τοξική αρρενωπότητα -και που προκαλεί και τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα.

~Hürrfem Sultan