«Γιατί να υπάρχουν αδύναμες γυναίκες στις μέρες μας;» Θα ναι Ελευθερία μου που δεν είχαν τύχει να διαβάσουν τα εμπνευστικά στατους σου, μαζί με μια ντουζίνα inspirational quotes να βρουν τη δύναμη μέσα τους και να μαθουν ότι όταν θελουν κατι πολύ όλο το συμπαν συνωμοτεί. Η ξερω γω, έτσι που το θέτεις θα ναι στην φύση μας. Μήπως αυτο είναι τελικα, αφού οι γυναικες ακομα δολοφονούνται το 2019 την ώρα που ο παγκόσμιος πολιτισμός μας έδωσε την Wonder Woman ΚΑΙ την Captain Marvel, μήπως τελικά τα θέλει ο οργανισμός μας και γουστάρουμε βία και υποταγή? Μήπως αν τόσες γυναικες ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να είναι υποχείρια παει τελικά κάτι στραβά με τις γυναικες?
Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις της διαχειρίστριας είναι εύκολο να απαντηθούν για οποιον θέλει όντως να καταλάβει και όχι να περιαυτολογήσει για το ποσο δυναμική και ανεξάρτητη είναι η ίδια και το πόσο καλύτερα θα είχε διαχειριστεί την κατάσταση. Τι φοβούνται οι γυναικες? Ξέρω γω, ΟΤΙ ΘΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΟΥΝ?! Με την ύστερη γνώση, δεν τις λες και παράλογες ε? Γιατι δεν καταγγέλουν? Πολύ συχνά το κάνουν και τα αποτελέσματα είναι ίδια. Γιατί δεν φεύγουν? Πολύ συχνά το κάνουν και είναι τότε που οι περισσότερες δολοφονούνται όπως είδαμε και την χρονιά που πέρασε.
Και γιατί δεν είναι δυναμικές και ανεξάρτητες που να μην τα σηκώνουν αυτά όπως μας προστάζει το νέο πρότυπο της Δυναμικής Γυναίκας™? Kαταρχάς γιατί δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε ολες δυναμικές και διεκδικητικές προσωπικότητες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Το να κατηγορείς την προσωπικότητα κάποιας για το ότι δολοφονήθηκε είναι σαν να υπονοείς ότι στους αδύναμους και τους άτολμους αξίζει να δολοφονηθούν. Δεν βλέπω τους μη δυναμικούς και χωρίς αυτοπεποθηση άντρες να δολοφονούνται μαζικά από τις συντρόφους τους.
Δεύτερον, περιμένουμε από τις γυναικες να είναι «ανεξάρτητες» την στιγμή που η δομή της κοινωνίας τους επιβάλλει την οικονομική εξάρτηση από τους άντρες εφόσον αυτές θυσιάζουν την καριέρα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά, πληρώνονται λιγότερο, έχουν μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και λιγότερες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης. Τι είδους ανεξαρτησία περιμένουμε όταν η επιβίωσή η δική τους και των παιδιών τους εξαρτάται από τον σύντροφό τους και αν πάρουν την απόφαση να φύγουν μπορεί να βρεθουν στο δρόμο ή να παλευουν να συντηρηθουν με ένα πενιχρό επίδομα?
Τριτον ζητάμε από τις γυναίκες να είναι δυναμικές σε έναν κόσμο που φροντίζει να τις κοινωνικοποιήσει ακριβώς έτσι ώστε να μην απειλούν τους άντρες, να μην είναι υπερβολικά διεκδικητικές γιατι τους «ευνουχίζουν», να χαμογελάνε, να είναι ευχάριστες, να μην ειναι «bitches», «bossy» και «υστερικές», σε μια κοινωνία που όταν οι φεμινίστριες διεκδικούν και δεν σηκώνουν πολλά πολλά τις λένε αγάμητες που θα πεθάνουν μόνες τους. Ζητάμε από τις γυναίκες να γίνουν δυναμικές σε έναν κόσμο που τους συντρίβει την αυτοπεποίθηση από τότε που γεννιούνται με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους, διδάσκοντάς τους ότι οι ίδιες δεν είναι καν ολοκληρωμένοι άνθρωποι, είναι καλές μόνο για ένα γαμήσι και θα θεωρούνται αποτυχημένες αν δεν βρουν έναν άντρα να τις αγαπήσει και να τις τιμήσει με έναν γάμο. Απαιτούμε να καταγγείλουν την βία του συντρόφου τους την ίδια στιγμή που τους ψιθυρίζουμε «ε μωρέ, έτσι είναι οι άντρες, βίαιοι από τη φύση τους, από αγάπη τα κάνει, αν δε σε αγαπούσε δε θα ζήλευε» και όταν φεύγουν τις κατηγορούμε ότι «διέλυσαν την οικογένειά τους».
Η πατριαρχική πραγματικότητα δεν χωράει ρητορικές ερωτήσεις και όποι@ τις κάνει κλείνοντας τα μάτια σε αυτήν το μόνο που καταφέρνει είναι να δικαιολογήσει την βία εναντίον μας. Μπράβο σου αν σε αυτόν τον κόσμο εσύ κατάφερες να γίνει δυναμική και ανεξάρτητη, αντί να θεωρείς όμως ότι εσένα γι αυτό σου αξίζει να ζείς, μήπως να χρησιμοποιήσεις το προνομιό σου για να μιλήσεις για την συστημική βια που δολοφόνησε χιλιάδες άλλες?
Ναι, Είσαι Μισογύνης 