Παρατηρώντας με τα χρόνια πώς το ίδιο το σύστημα προωθεί επιθετικά όλο αυτό το λόγο περί συνοδών, βιζιτών, «πουτάνων» με ακραίες δηλώσεις δημοσίων προσώπων -και την διαρκή αναπαραγωγή τους- με fake news και με το πλημμύρισμα των social media από εικόνες χλιδής γυναικών που υπονοείται οτι είναι σεξεργάτριες στις οποίες ο εξοργισμένος follower μπορεί να εκτονωθεί κάνοντας αντιδράσεις γέλιου και θυμού, φτάνω στο εξής συμπέρασμα: Ο μύθος της βίζιτας που ζει μια πολυτελή ζωή αφήνοντας απλά να της πιάσουν τον κώλο ένα σαββατοκύριακο σε κάποιο κότερο ενώ οι υπολοιποι ρίχνουν 10ωρα δουλειάς και απλήρωτων υπερωριών βγαίνοντας μετά βίας να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους χρησιμεύει ώστε να διοχετεύεται το ταξικό μίσος οπουδήποτε αλλού εκτός από την πηγή της εξαθλίωσής μας -δλδ στα αφεντικά μας.

Τον λέω μύθο γιατί η ιδέα ότι μπορείς να βγάζεις χιλιάρικα έυκολα και γρήγορα δείχνοντας τον κώλο σου στο only fans ή περνώντας ένα ευχάριστο σαββατοκύριακο με κάποιον πελάτη είναι τόσο πιθανό να συμβεί όσο και το να γίνεις πλούσιος ως Dj. H ωμή πραγματικότητα είναι ότι ενώ 1 στο εκατομμύριο θα κάνει καριέρα. Οι περισσότερες και περισσότεροι θα κάνουν μεροκάματα το σαββατοκύριακο περνώντας την υπόλοιπη βδομάδα προσπαθώντας να δικτυωθούν σε αναζήτηση εργασιακής ευκαιρίας σε έναν άκρως ανταγωνιστικό χώρο ή κάνοντας μια δεύτερη και τρίτη δουλειά.

Παρόλ αυτά ο μύθος της βίζιτας που έχει για πλάκα 5 αμάξια και 3 διαμερίσματα από την δουλειά της γοητεύει ακριβώς επειδή προσφέρει ένα εύκολο στόχο να εκτονώσουν την οργή τους οι εργαζόμενοι και εργαζομενες που τρώνε σκατά όλο το μήνα για τον βασικό μισθό. Με ψυχαναλυτικούς όρους, μπορούν να φαντασιώνονται ότι σε ένα μυθικό νησί κάποιες γυναίκες ζούν χαρούμενες και ξένοιαστες στερώντας από τους ίδους αυτή την χαρά και την ξενοιασιά που παραμένουν άδικα κατανεμημένα. Φυσικά καμία σεξεργάτρια δεν στέρησε ποτέ το με κόπους αποκτημένο εισόδημα κανενός καθώς οι πελάτες επιλέγουν να τους δώσουν από το περίσσευμά τους -σε αντίθεση με το αφεντικό σου που στο στερεί κάθε μέρα κατακρατώντας το ως δικό του κέρδος και σου ζαλίζει το κεφάλι επειδή δεν χαμογελάς κι από πάνω.

Παρομοίως οι incels που βιώνουν την μοναξιά και την αποξένωση που ολόκληρη η κοινωνία παράγει δομικά για ΟΛΑ μας, φαντασιώνονται ότι οι γοητευτικές παρουσίες χαίρονται όλη την προσοχή και την κοινωνικοποίηση που τους λείπει στερώντας τα από τους ίδιους. Η ιδέα αυτή λειτουργεί ως αντιπερισπασμός από το γεγονός πως σε μια άκρως ατομικιστική κοινωνία όπου ο χρόνος σπανίζει και όπου τα πάντα κινούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ακόμα και οι φιλίες δυσκολεύονται να παραμείνουν σταθερές, ολοι ανταγωνίζονται τους πάντες για προσοχή, αγάπη, κοινωνικοποίηση. Αποφεύγοντας λοιπόν να δουν τη συστημικότητα του προβλήματος που αγγίζει τους πάντες, το θέμα τους συμπυκνώνεται στις ‘πουτάνες’ που τους στερούν τάχα αυτό που στην πραγματικότητα τους στερεί η καπιταλιστική κοινωνία.

Πέραν λοιπόν από την μισογυνική προσπάθεια ελέγχου της σεξουαλικότητας και της υποταγής των γυναικών είναι φανερό ότι ο μύθος της χλιδάτης βίζιτας εξυπηρετεί την ίδια την άρχουσα τάξη από το να δουμε τις πραγματικής πηγής της εκμετάλλευσης και της δυσφορίας που βιώνουμε. Τίποτα δεν την βολεύει περισσότερο από την καλλιέργεια αυτού του είδους της μνησικακίας και φθόνου προς φανταστικούς εχθρούς που τάχα απολαμβάνουν όσα εμείς στερούμαστε βίαια επειδή διάλεξαν ένα υποτιθέμενο «εύκολο» δρόμο ενώ εμείς βασανιζόμαστε τάχα εξαιτίας της ίδιας μας της ηθικότητας και όχι της δομικής εκμετάλλευσης μας.