Το χειρότερο με αυτό το post είναι πως νομίζει οτι είναι υποστηρικτικό προς τις γυναίκες. Στην πραγματικότητα το λάθος ήδη ξεκινάει από το γεγονός οτι ορίζει τον γάμο ιδωμένο μόνο μέσα από την οπτική των αντρών, γιατί φυσικά στην πατριαρχία τα πάντα ορίζονται μέσα από την αντική ματιά. Γάμος γενικά και αόριστα λοιπόν είναι αυτό που βλέπουν οι άντρες, και αυτό είναι η «μετάλλαξη» των γυναικών από το ένα πρότυπο θηλυκότητας στο άλλο. Σύμφωνα με αυτό το ποστ οι άντρες δεν αλλάζουν, δεν μεταλλάζονται μέσα στο γάμο, παραμένουν αναλλοίωτοι και αγέραστοι ή αν αλλάζουν αυτό φαίνεται να μην γίνεται ορατό από τις γυναίκες που είναι, ξέρετε, «εγκεφαλικές». Η προσοχή λοιπόν στρέφεται ως συνήθως στο γυναικείο σώμα και την σύζυγο που μεταβαίνει από το ένα πρότυπο θηλυκότητας (την «καυτή» γαμήσιμη 25άρα) στο άλλο (την αποσεξουαλικοποιημένη μητέρα που έχει εκπληρώσει πλέον την «φύση» της με θυσίες στο σώμα και την θηλυκότητά της)

Το σχόλιο αυτό ειναι ενδεικτικό του συμπλέγματος «madonna-whore», του πατριαρχικού διαχωρισμού δηλαδή των γυναικών σε αξιοσέβαστες μητέρες και σεξουαλικά ποθητές (αλλά όχι άξιες σεβασμού) «πόρνες». Σύμφωνα με την ανάρτηση και ένα κυρίαρχο πατριαριχκό αφήγημα το καλύτερο στο οποίο μπορεί να φιλοδοξεί μια γυναίκα είναι η μετάλλαξή της από το δεύτερο στο πρώτο.

Η εξεταστική αυτή ματιά στο γυναικείο σώμα και τις λεγόμενες «ατέλειές» του δεν μπορεί φυσικά παρά να προκαλέσει ανασφάλεια στις γυναικες, το τσιτάτο όμως είναι καθησυχαστικό: ΠΑΡΟΛΑ τα «παραπανίσια κιλά», τα μη-σεξυ ρούχα και τις ραγάδες ο άντρας θα σας βρίσκει όμορφη, απλά ξέρετε, όχι με τον «καυτό» τρόπο. Αυτό βέβαια είναι ο ορισμός του negging, του συνδυασμού προσβολής με κομπλιμέντο, ίσα ίσα για να χαμηλώσει λίγο η αυτοπεποίθησή σου ώστε να βρεις ευπρόσδεκτο το θετικό κομμάτι. του σχολίου . Η πατριαρχία δηλαδή αφού χλευάσει χωρίς έλεος τις γυναικες για τα «παραπανίσια» κιλά, την κυτταρίτιδα, τις ραγάδες και την έλλειψη πόντων γαμησιμότητας μας πληροφορεί ότι όλα αυτά είναι επιτρεπτά αν τουλάχιστον ήρθαν ως αποτέλεσμα της μητρότητας και μας προσφέρει ως βραβείο την αποδοχή των αντρών οι οποιοι συμπτωματικά, δεν χρειάζεται ποτέ μα ποτέ να ανησυχούν για τέτοια διλήμματα.

Το ζητούμενο φυσικά παραμένει ΠΑΝΤΑ να μας βρίσκουν οι άντρες όμορφες γιατί, αλίμονο, αν δεν μας έβρισκαν η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους θα όφειλε να σταματήσει.