Είχαν καιρό να σκάσουν ομαδικά τρόλ στη σελίδα και αναλογιζόμουν γιατί τόσοι άντρες (συμπτωματικά ούτε μια γυναίκα) θίχτηκαν προσωπικά με το τελευταίο μου στάτους όπου εξηγούσα γιατί αποφεύγω πια τα σόγια και τα οικογενειακά τραπέζια. Είναι επειδή η οικογένειά τους είναι εξίσου σάπια με τους ίδιους και δεν μπορούν να καταλάβουν τι θα μπορούσε να τους χωρίσει? Είναι επειδή οι ίδιοι θεωρούν καθήκον τους να ανέχονται την οικογένειά τους και τις ανιαρές οικογενειακές συγκεντρώσεις και φθονούν όσα έχουν απελευθερωθεί από αυτά τα αόρατα οικογενειακά χρέη?

Νομίζω πάνω από όλα είναι οτι ο κλασικός πατριαρχικός άντρας (αν και όχι μόνο αυτός) έχει μάθει οτι η οικογένεια είναι ένας θεσμός που θα του εξασφαλίσει υποταγή και φροντίδα οπότε τους εξοργίζει η ιδέα οτι αυτό μπορεί να μην ισχύει πια. Πάρα πολλοί θεωρούν οτι θα φτιάξουν οικογένεια και αυτόματα θα αποκτήσουν ένα δίκτυο υποστήριξης που θα είναι πάντα εκεί γι αυτούς όποτε το απαιτούν, ότι θα έχουν ανθρώπους πάνω στους οποίους ασκούν έλεγχο χωρίς να χρειάζεται να καλλιεργήσουν ουσιαστικές σχέσεις με την σύντροφο ή τα παιδιά τους. Είναι οι ίδιοι που παιρνουν παρουσίες στις οικογενειακές συνάξεις παρόλο που καταβάλουν μηδενική προσπάθεια να γίνουν ευχάριστοι, ενδιαφέροντες ή απλά να σε ακούσουν σε αυτές.

Το γεγονός ότι αυτή η υποχρεωτική έκφανση της οικογένειας καταρρέει και θα πρέπει να χτίζουν κάθε σχέση ξεχωριστά, τους τρομοκρατεί και τους θυμώνει. Είναι η ίδια λογική που δημιουργεί γυναικτόνους, καθώς μαθαίνουν ότι οι γυναίκες τους περιβάλλοντός τους τους ανήκουν και τους χρωστάνε αγάπη και θυμώνουν όταν βλέπουν να χάνουν τον έλεγχο πάνω τους.

Μπορούμε να αγαπάμε όλους ή καποιους συγγενείς μας αλλά οφείλουμε να αποδομήσουμε την οικογένεια ως θεσμό στο βαθμό που λειτουργεί ως μια ιδεολογική φυλακή δημιουργώντας συναισθηματικούς εκβιασμούς.

Καλή χρονία και παραλείψτε το οικογενειακό ρεβεγιόν αν η ιδέα του και μόνο σας στρεσάρει.