Αγνοώντας το γεγονός ότι ο σχολιαστής προσποιείται ότι μόνο οι γυναίκες χαρακτηρίζουν τις άλλες γυναίκες εύκολες, εδώ βλέπουμε μία πολύ κοινή γραμμή υπεράσπισης του slut shaming. Σύμφωνα με αυτή, οι γυναίκες ως πιο «εγκρατείς» φέρουν την ευθύνη της διασφάλισης της ηθικής όσον αφορά το σεξ καθώς οι άντρες, ως «Άμυαλοι» που «σκέφτονται μόνο με το κάτω κεφάλι» δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά.

Από τη μία δηλαδή οι γυναίκες παρουσιάζονται ως πιο συνετές και ψύχραιμες, είτε από τη φύση τους μην έχοντας τόσο έντονες ορμές, είτε επειδή είναι ηθικά ανώτερες και από την άλλη οι άντρες παρουσιαζονται ως άλογοι, κάτι βέβαια που, πολύ ύποπτα, ισχύει μόνο στην περίπτωση του σεξ, καθώς σε όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι στους άντρες που υποτίθεται οτι επικρατεί η ορθολογικότητα ενώ στις γυναίκες το συναίσθημα. Κι ενώ αυτό μας πλασάρεται ως κομπλιμέντο -«να, κοιτάξτε πόσο ανώτερες και αγνές σας θεωρούμε και πόσο αδύναμοι παραδεχόμαστε εμείς ότι ειμαστε»- στην ουσία δεν είναι παρά μια δικαιολογία για να μας φορτώνουν την ενοχή και την ευθύνη του σεξ, αφαιρώντας την από τους άντρες. Η πατριαρχία δηλαδή μας χρήζει με το ζόρι φύλακες της ηθικής των αντρών χωρίς να έχουμε ζητήσει ποτέ τέτοιο ρόλο ωστε να μπορεί να μας κατηγορεί κάθε φορά που δεν ανταποκρινόμαστε σε αυτό το πρότυπο.

Καταρχάς, ας επαινέσουμε τον σχολιαστή για την ειλικρίνειά του, αφού παραδέχεται πως η γυναίκα θα χαρακτηριστεί πουτάνα για το ίδιο πράγμα που θα κάνει και ο ίδιος και σε οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα κι αν αυτή εμπλακεί.
Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί όμως είναι ότι η κοπέλα δεν αρνήθηκε να κάνει σεξ μαζί του απαραίτητα για να μην την πει «πουτάνα» -αν και θα ήταν απόλυτα κατανοητό να έχει εσωτερικεύσει μια γυναίκα τις διάφορες μορφές slut shaming. Σε αντίθεση με τους άντρες για τους οποίους το διεισδυτικό σεξ ειναι αυτοσκοπός, η γυναίκα απολαμβάνει πολλά διαφορετικά πράγματα και δεν είναι όλα τους για όλους και για όλες τις ώρες. Εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες, ανάμεσά στους οποίους η διάθεσή της, οι ορέξεις της και τι θα της βγάλει ο καθένας. Η γυναίκα λοιπόν μπορεί να θέλει να της κάνεις στοματικό σεξ, ή να θέλει να σου κάνει χωρίς να παιχτεί διείσδυση, ή αντίστροφα να θέλει να κάνετε PIV σεξ χωρίς να συνοδευτεί από στοματικό σεξ ή ένας σωρό άλλους συνδυασμούς που το μυαλό του μέσου μισογύνη αδυνατεί να συλλάβει -εξ ου και το ανάλογο παράπονο «η κοπέλα μου δεν μου κάνει στοματικό». Αρκεί να θυμάστε πως δεν περιστρέφονται όλα γύρω από την π**τσα σας και το τι θέλετε εσείς από εμας. Και πως το «αφού έτσι κι αλλιώς θα σε πω πουτ@να» δεν είναι για καμία μας καλός λόγος να κάνουμε σεξ.

Για εδώ θα παραθέσω πάλι ένα σχετικό απόσπασμα του Μπουρντιε από την Ανδρική Κυριαρχία που επεκτείνει το ζήτημα λίγο παραπέρα μιλώντας γενικότερα για τις διαφορετικές προσδοκίες και αναπαραστάσεις που αφορούν το σεξ.

«Μια πολιτική κοινωνιολογία της σεξουαλικής πράξης θα αποκάλυπτε ότι, όπως συμβαίνει πάντοτε σε μια σχέση κυριαρχίας, οι πρακτικές και οι αναπαραστάσεις των δύο φύλων δεν ειναι καθόλου συμμετρικές. Οχι μονο επειδή τα κορίτσια και τα αγόρια έχουν, ακόμη και στις σημερινές κοινωνίες της Ευρώπης και της Αμερικής, πολύ διαφορετικές απόψεις σχετικά με την ερωτική σχέση, που οι άνδρες τις περισσότερες φορές τη σκέφτονται στη λογική της κατάκτησης (κυρίως στις συζητήσεις μεταξύ φιλων, που αφήνουν αρκετό χώρο στη καυχησιολογία γύρω από τις κατακτήσεις τους), αλλά και επειδή η ίδια η σεξουαλική πράξη γίνεται αντιληπτή από τους άνδρες σαν μια μορφή κυριαρχιας, ιδιοποίησης, «κατοχής». Εξ ου και η απόκλιση μεταξύ πιθανών προσδοκιών αντρών και γυναικών στον τομέα της σεξουαλικότητας[…]. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, που είναι κοινωνικά προετοιμασμένες να ζήσουν τη σεξουαλικότητα ως μια εμπειρία ιδιωτική και ιδιαιτέρως φορτισμένη από συναίσθημα, η οποία δεν συμπεριλαμβάνει υποχρεωτικά τη διείσδυση αλλά μπορεί να περικλείει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων (ομιλία, άγγιγμα, χάδι, αγκαλιά κτλ), τα αγόρια έχουν την τάση να «κατακερματίζουν» τη σεξουαλικότητα, την οποία αντιλαμβάνονται ως μια επιθετική και κυρίως σωματική πράξη κατάκτησης, προσανατολισμενη στη διείσδυση και τον οργασμό.

Και παρόλο που, σε αυτό το σημείο,όπως και σε άλλα, οι παραλλαγές επηρεάζονται προφανώς πολύ απο την κοινωνική θέση, την ηλικία -και τις προηγούμενες εμπειρίες-, μπορούμε να συμπεράνουμε από μια σειρά συνεντεύξεων ότι πρακτικές φαινομενικά συμμετρικές (όπως η πεολειχία και η αιδοιολειχία) τείνουν να ενδύονται πολύ διαφορετικές σημασίες για τους άντρες (που τείνουν να τις βλέπουν ως πράξεις κυριαρχίας, μέσω της υποταγής ή της ηδονής που λαμβάνουν) από ό,τι για τις γυναίκες. Η ανδρική ηδονή είναι, αφενός, ηδονή της γυναικείας ηδονής, της ικανότητάς τους να κάνουν τη γυναίκα να φτάσει σε οργασμό. Έτσι, η Catherine Mac Kinnon έχει το δίχως άλλο δίκιο όταν βλέπει την «προσποίηση του οργασμού» (faking orgasm) ένα υποδειγματικό τεκμήριο της εξουσίας που έχει ο άντρας να προσαρμόζει τη διάδραση μεταξύ των φύλων στη θεώρηση των ανδρών, οι οποίοι περιμένουν από το γυναικείο οργασμό μια απόδειξη τους ανδρισμού τους και την ηδονή που εξασφαλίζεται από αυτή την υπέρτατη μορφή υποταγής.»

~Hürrfem Sultan

Δύο άντρες, με σχέσεις που φαίνονται κατα τ’άλλα ικανοποιητικές, αφήνουν τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων της συντρόφου τους να αλλάξει την άποψή τους γι αυτές ως ανθρώπους. Η ερμηνεία που προσφέρει ο ένας άντρας είναι ότι ο «μεγάλος» αριθμός ερωτικών παρτενέρ ομολογεί ότι αυτή «ατυχησε» πολλές φορές. υπονοεί δηλαδή πως σκοπός της κάθε γυναίκας είναι να βρει τον Έναν και παντοτινό της σύντροφο και αν αυτό δεν πετύχει με τις πρώτες προσπάθειες είτε αυτή ειναι προβληματική είτε, ακόμα χειρότερα, δεν ήταν ποτέ αυτός ο στόχος της. Ο άλλος παραδέχεται ότι το ζήτημα είναι το αίσθημα κατωτεροτητας το οποίο όμως δεν είναι άσχετο με το φύλο. Ένας άντρας επιβάλλεται να έχει περισσότερες σεξουαλικές (και όχι μονο) εμπειρίες από την σύντροφό του, ενώ αντιθέτως μια γυναίκα είναι δύσκολο να φανταστούμε οτι θα ένιωθε μειονεκτικά απέναντι στον σύντροφό της για τον ίδιο λόγο.

Πώς να νευριάσετε έναν μισογύνη:αν είστε γυναίκα πείτε του ότι απολαμβάνετε οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα. Θα πάθει νευρικό κλονισμό.

Επίσης προσέξτε πώς το «σπέρμα» εδώ είναι κάτι που μας «αξίζει» και μας το εύχεται σαν ένα είδος κατάρας. Στην πατριαρχία το σεξ είναι πάντα τιμωρητικό για τις γυναίκες, γι αυτό και η ιδέα ότι το γουστάρουμε τους αναστατώνει τόσο.

Κατάλαβα καλύτερα το νόημα της λέξης «μισογυνισμός» όταν είδα το ΜΙΣΟΣ που τρέφουν ορισμένοι άντρες για τις γυναίκες και το εκδηλώνουν με την πιο απλά αφορμή. Μίσος για το σώμα μας, την σεξουαλικότητά μας, το γεγονός ότι αναπνέουμε. Η σελίδα αυτή είναι γεμάτη από το μίσος που καλλιεργεί η πατριαρχία μέσα τους και δηλητηριάζει τους ίδιους, εμάς καί όλη την κοινωνία.

Η ιδέα πως «η πολυγαμία είναι στη φύση του άντρα» -ενας από τους αγαπημένους μύθους της πατριαρχίας- έχει διπλή χρήση. Από τη μία χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για το γεγονός ότι οι γυναίκες στην πατριαρχία θεωρούνται αναλώσιμες και πλήρως εναλλάξιμες ως σεξουαλικά αντικείμενα, από την άλλη λειτουργεί ως βαση για slut shaming όταν η γυναίκα εκφράζει τη δική της σεξουαλικότητα και αρνείται να ζευγαρώσει με έναν και μοναδικό άντρα για το υπόλοιπο της ζωής της σαν περιστέρα.

Προφανώς όταν η γυναίκα θέλει να κοιμηθεί με πολλούς άντρες είναι κάποιου είδους ΜΕΤΑφυσικό φαινόμενο αφού δεν είναι στη ΦΥΣΗ μας και αντιβαίνει κάποιους ΦΥΣΙΚΟΥΣ νόμους τους οποίους μόνο οι άντρες γνωρίζουν, καθώς οι γυναίκες δεν φημίζονται για την κλίση τους στις επιστήμες. Mια γυναίκα που εξερευνά της σεξουαλικότητα της επομένως δεν καταπατα απλά τις κοινωνικές νόρμες αλλά πάει κόντρα στην ίδια της τη φύση, she is a freak of nature, και αξίζει όλο το χλευασμό που επισύρει η συμπεριφορά της.

Και κοίτα σύμπτωση που η υποτιθέμενη «φύση του άντρα» χρησιμοποιείται πάντα ως δικαιολογία (οι άντρες είναι απο τη φυσή τους πολυγαμικοί/επιθετικοί/ζωηροί οπότε τους συγχωρείται η απιστία ή ένα βίαι ξέσπασμα) ενώ η δική μας υποτιθέμενη φύση χρησιμοποιείται πάντα ως ενοχοποιητικό στοιχείο (οι γυναίκες είναι από τη φύση τους ασταθείς και υστερικές επειδή έχουν περίδο, οι γυναίκες ειναι από τη φύση τους αδύναμες και υποτακτικές, οι γυναίκες απο τη φύση τους δεν είναι καλές στα μαθηματικά και τις επιστήμες και αυτά δικαιολογούν την κατωτερότητά μας).

Η έννοια της «φύσης» είναι κοινωνικά κατασκευασμένη έτσι ώστε πάντα να εξυπηρετεί τον ισχυρό.

~Hürrfem Sultan

Δε θα μας πείραζε ένας χάρτης με τις γυναίκες που κάνουν το πιο πολύ σεξ. Ή έστω ένας χάρτης με τις πιο «καυλωμένες» γυναίκες στον κόσμο. Αλλά τι στο διάλο σημαίνει ένας χάρτης με τις πιο «εύκολες» γυναίκες στον κόσμο? Πώς ορίζονται οι «εύκολες» γυναίκες? Πώς μετριέται ο βαθμός «ευκολίας»? Τι είμαστε, πίστες?

Υπενθυμίζουμε από παλιότερη ανάρτηση tumblr:
«Η αντίληψη πως κάποιες γυναίκες είναι ‘ευκολες’ είναι ένας από τους πολλους τρόπους με τους οποιους η κοινωνία κατηγοριοποιεί τις γυναίκες ολοκληρωτικά απο την αντρική σκοπιά για να τους στερήσει την δυνατότητα ελεύθερης βούλησης (δεν είναι οτι ΗΘΕΛΑΝ να κάνουν σεξ μαζί σου, είναι οτι ήταν εύκολο να τις αποπλανήσεις) με σκοπο να τις κατατάξει και να τις τιμωρήσει σύμφωνά με ένα αξιακό σύστημα όπου ό,τι και να κάνεις είσαι λάθος (η εναλλακτική επιλογή ειναι να είσαι «μυξοπαρθένα» ή «ξενέρωτη») και στο οποίο οι άντρες δεν υποβάλλονται ποτε»