Αχ αυτή η εμμονή της πατριαρχίας με την γυναικεία δύναμη, πρώτα κατασκευάζει την γυναίκα ως εκ φύσεως αδύναμη και μετά μας ανακηρύσσει σε δυνατές κολακεύοντάς μας γιατί νομίζει οτι θα πάρουμε με ευγνωμοσύνη το παράσημο και θα σκάσουμε. Είναι πιο εύκολο βλέπεις να αντιληφθείς τη «δύναμη» των γυναικών παρά την ανθρώπινη υπόστασή τους, το γεγονός οτι υπάρχουν ας αυτόνομα υποκειμενα και όχι απλά ως αντικείμενα της αγάπης των αντρών. Δυστυχώς το να αποκτούν οι άντρες κόρες ουδέποτε τους εμπόδισε από το να είναι σεξιστές και να συνεχίζουν να τις θεωρούν ως μυστηριώδη, ακατανόητα τάχα πλάσματα τα οποία δεν μπορείς να τα καταλάβεις γιατί είναι παράλογα και ανορθολογικά -έτσι προτιμάνε να πιστεύουν όποτε αποτυγχάνουν στην επικοινωνία μαζί μας. Έτσι άλλωστε δεν χρειάζεται να προσπαθούν κιόλας, μπορούν να μας αγαπάνε όπως μία οικόσιτη γάτα που πηδάει απο το ένα μέρος στο αλλο κυνηγώντας αόρατους εχθρούς -σίγουρα έτσι θα βλέπει ο Σάκης και την αντίδρασή μας στον σεξισμό του, σαν να κυνηγάμε αόρατους εχθρούς.

Είναι πολύ παράξενο που πρέπει να υπενθυμίζουμε συνεχώς στους άντρες ότι και οι γυναίκες είναι άνθρωποι που αξίζουν σεβασμό με αναφορά στις γυναίκες οι οποίες σχετίζονται συγγενικά μαζί τους. Μου θυμίζει λίγο αυτό το τρικ που μας συμβουλεύουν να ακολουθήσουμε σε περίπτωση που μας απαγάγουν: να τους υπενθυμίζουμε ότι είμαστε άνθρωποι αναφέροντας το όνομά μας, μιλώντας για την οικογένεια μας και τους φίλους μας ώστε να μη μας βλέπουν απλά σαν ένα κομμάτι κρέας. Κάπως έτσι είναι και οι γυναικες στην πατριαρχία, σε συνεχή κατάσταση ομηρείας, προσπαθωντας να αποδείξουν ότι έχουν πρόσωπο και αισθήματα και ζωές κάνοντας τους άντρες να τους σκεφτούν όπως τις μάνες τους, δηλαδή ως πλήρη ανθρώπινα υποκείμενα.

Μήπως όμως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι αυτή η τακτική δεν έχω ευοδωθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια; Γιατί οι άντρες έχουν μανάδες, συζύγους, κόρες και αδερφές κυριολεκτικά από τις απαρχές της ανθρωπότης, αυτό δεν τους εμπόδισε να συμπεριφέρονται στις γυναίκες όπως στα κοπάδια τους. Η προσπάθεια να μας δουν ως ανθρώπους υπενθυμίζοντάς τους τις γυναίκες της ζωής τους που τους φρόντισαν, τους κανάκεψαν, τους προσέφεραν την οικιακή και την συναισθηματική τους εργασία χωρίς αντάλλαγμα έχει τα όριά τους γιατί ουσιαστικά αυτό που τους λέμε είναι οτι οι γυναικες έχουν λόγο ύπαρξης μόνο αν έχουν κάτι να προσφέρουν σε αυτούς συγκεκριμένα, και αν δεν είναι χρήσιμες, φροντιστικές και στοργικές προς αυτούς τότε δεν υπάρχει λόγος να τις σέβονται. Ίσως βέβαια γι αυτό στη δεύτερη φωτογραφία αναφέρονται ταξικά υποτιμημένα και θηλυκοποιημένα επαγγέλματα που όμως ανήκουν στο τομέα των υπηρεσιών και της φροντίδας, άρα πιο κοντά σε αυτά που παραδοσιακά κάνουν οι μανάδες τους. Θα βλέπαμε παρόμοια προτροπή να σεβαστούν τις σεξεργάτριες, τις τραγουδίστριες στα μπουζούκια, τα μοντέλα?

Η προτροπή που βλέπουμε συχνά ακομα και σε αυτή τη σελίδα «σκέψου οτι θα μπορούσε να είναι η κόρη σου» ή η απορία «έτσι λένε και στις μάνες τους?» είναι εγγενώς προβληματική πρώτον γιατι οι μανάδες και οι γυναίκες τους έχουν αφιερώσει συνήθως τη ζωή τους να τους φροντίζουν και δεύτερον γιατι πάρα πολλοί άντρες εξακολουθούν να συπεριφέρονται απαίσια στις μανάδες τους και στις γυναίκες και στις κόρες τους ως ιδιοκτησία. Και μια που το φερε η κουβέντα, στο χθεσινό ποστ με τα «4 Στάδια της Γυναικας’ δεν έχει νόημα να αναρωτιόμαστε τι θα λένε τέτοιοι άντρες οταν έχουν κόρη. Όταν θα έχουν κορη θα της λένε οτι οι άντρες το μονο που θέλουν από αυτές είναι να της πηδήξουν, δε θα επιτρέπουν να την πλησιάσει άντρας στα 100 μέτρα και πολύ πιθανό να την χτυπάνε αν την πιάσουν να έχει σχέση μαζί τους όπως βλέπουμε τόσο συχνά. Κι αν ένας άντρας συνειδητοποίησε οτι οι γυναίκες αξίζουν σεβασμό μόνο όταν έκανε κόρη δεν προκεται για καμία φεμινιστική μεταστροφή γιατί άλλωστε ποτέ στην ιστορία καμία γυναίκα δεν είπε ότι άρχισε να σέβεται τους άντρες μόνο οταν έκανε γιο. H μόνη περίπτωση που λέγεται στις γυναίκες «θα μπορούσε να είναι γιος σου» είναι ως αναφορά σε έναν βιαστή ή εναν δολοφόνο, όταν δηλαδή οι γυναικες καλούνται να στηρίξουν την αντρική βία επειδη θα μπορούσαν να είχαν έναν γιο που θα όφειλαν να στηρίξουν ανευ όρων.

Οι γυναίκες είναι άνθρωποι, πλήρη και αυτόνομα υποκείμενα ανεξάρτητα από τους άντρες. Όσο χρειάζεται να μας βλέπουν ως ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ γυναίκες για να μας σεβαστούν δε θα έχουμε ισότητα

Τα σημερινά κορίτσια έχουν ξεφύγει τελείως. Ανεβάζουν φωτογραφία του καναπέ τους προς πώληση και μετά οταν τους κάνουν χυδαία σχόλια το παίζουν θιγμένες. Κορίτσια, αν συμπεριφέρεστε έτσι θα σας φέρονται αναλόγως. Αν δείχνετε τον καναπέ σας, τον καναπέ σας θα κοιτάνε και θα αναρωτιούνται αν γ@μηθήκατε πάνω σε αυτόν. Αυτή ειναι η φύση του άντρα. Ανεβάστε κάτι πιο παραδοσιακό, μία καρέκλα καφενείου ή μια κουνιστή πολυθρόνα, ο σωστός άντρας θα σας θέλει και με τα παλιομοδίτικα έπιπλε, δεν χρειάζεται να προσπαθείτε να τραβήξετε την προσοχή με καναπέδες. Αν θέλετε να σας σέβονται σεβαστείτε πρώτα τον εαυτό σας

Με πόσους τρόπους μας λέει καθημερινά η πατριαρχία ότι ως γυναίκες πρέπει να το βουλώνουμε? Ότι είμαστε πιο επιθυμητές και συμπαθητικές όταν δεν μιλάμε. Οτι οφείλουμε αντί να εκφράζουμε τις δικές μας επιθυμιές και ανάγκες να ικανοποιούμε αυτές των αντρών? Με πόσους τρόπους μας κάνουν πλύση εγκεφάλου λέγοντας μας οτι ειμαστε ενοχλητικές, γκρινιάρες, φλύαρες ώστε να εκπαιδευτούμε στην σιωπή και την παθητικότητα -και όταν δεν το κάνουμε μας το μαθαίνουν με τη βία? Με πόση προσπάθεια, ανέκδοτα, γελοιογραφίες, αστειάκια μας δίνουν το μήνυμα οτι μας προτιμάνε ως χρήσιμα αντικείμενα αντί για ζωντανά, ομιλούντα υποκείμενα? Η γυναίκες δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι για να επισύρουν την οργή της πατριαρχίας, αρκει να υπάρχουν ως άνθρωποι -ξέρετε, αυτό το ξεχωριστό ζώο που το χαρακτηρίζει ο λόγος, η ομιλία. Καλύτερα να είμαστε πράγματα, ή έστω τα αγαπημένα τους κατοικίδια. Κι αυτή στο φινάλε είναι η υπέρτατη μορφή αντικειμενοποίησης των γυναικών στην πατριαρχια.

Αυτά από το inbox της σελίδας μόνο τις τελευταίες δύο βδομάδες.