Το θαυμαστό με τον λόγο περι αμερικανικών εκλογών είναι ότι ενσαρκώνει μια κυκλική λογική που αντιστέκεται σθεναρά σε όποιον τολμήσει να ισχυριστεί ότι ε μωρέ, δεν έχουν και πολλή σημασία. Το ξέρω γιατί εχω βρεθεί κι εγώ εγκλωβισμένη για χρόνια σε αυτή την λογική.

Για παράδειγμα οι προοδευτικοί κάπως άνθρωποι που θρηνούν για την επανεκλογή του Τραμπ δεν θα δεχτούν εύκολα το αντεπιχειρημα που καταδεικνύει ότι ελάχιστη διαφορά υπάρχει ανάμεσα στα δύο κόμματα. Θα επιλέξουν πάντα μια ομάδα ανθρώπων για την οποία τάχα η επανεκλογή του Τράμπ κάνει τεράστια διαφορά και θα την υπερασπιστούν μέχρι τέλους ως την πιο σημαντική ομάδα για την οποία μάλλον όσοι δεν ψήφισαν το Άλλο Μεγάλο Κόμμα δεν ενδιαφέρονται. Μάταια θα αναφέρεις κι εσύ άλλες ομάδες καταπιεσμένων και εκμεταλλευμένων για τις οποίες η εκλογή Προέδρου δε θα κάνει καμία διαφορά. Για τους καταπιεσμένους εκείνους δεν θα γινόταν τίποτα έτσι κι αλλιώς θα σου πούνε, για τους δικούς μας καταπιεσμένους κάτι μπορεί να γίνει. Αρα για να μην υπερασπίζεσαι το Άλλο Μεγάλο Κόμμα τους μισείς κι εσύ ή πρέπει να τσεκάρεις το προνόμιό σου.

Μα οι γυναίκες και το δικαίωμα στην έκτρωση θα σου πούνε. Μα η περίθαλψη και η Υγεία. Μάταια θα πασχίσεις να τους εξηγήσεις ότι οι Δημοκρατικοί κυβερνούσαν 4 χρόνια και καμία διαφορά δεν έκαναν στα παραπάνω είτε γιατί δεν ήθελαν είτε γιατι δεν μπορούσαν. Αν δεν ήθελαν γιατί να τους ψηφίσει κάποια? Αν μπορούσαν και δεν το έκαναν μάλλον χρησιμοποιούσαν το ζήτημα για μελλοντικό εκβιασμό των ψηφοφόρων και κούφιες υποσχέσεις άρα γιατί να τους πιστέψεις τώρα? Αν δεν μπορούσαν ποτέ να το αλλάξουν και πάλι: γιατί να τους ψηφίσεις? Για να μην γίνουν τα πράγματα χειρότερα θα σου αποκριθούνε. Μα τους ψήφισαν και ΕΓΙΝΑΝ χειρότερα θα τους πεις. Ε ναι γιατί δεν μπορούσαν να αντιστρέψουν τις προηγούμενες αποφάσεις του Άλλου Μεγάλου Κόμματος θα σου πουν. Ε αφού δεν μπορούν να αντιστρέψουν τα πράγματα γιατί να τους ψηφίσει κανείς? Για να μην γίνουν ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ θα σου απαντήσουν θριαμβευτικά!

Η κυκλικότητα αυτής της λογικής είναι σχεδόν αναπόδραστη. Αν όμως ο συνομιλητής σου είναι λίγο υποψιασμένος θα το γυρίσει στο βιωματικό. Δεν σκέφτεσαι όλες αυτές τις γυναίκες που θα δουν έναν κακοποιητή να αναλαμβάνει στο αξίωμα του Προέδρου? Οι γυναίκες βλέπουν κάθε μέρα τους κακοποιητές τους να τη βγάζουν λάδι και να χαίρουν εκτίμησης στην κοινωνία και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί εξαρτώνται από αυτούς οικονομικά -γιατί είναι τα αφεντικά τους, οι συζυγοί τους, οι πατεράδες τους. Όπως ελάχιστο αντίκτυπο είχε το κίνημα των διάσημων του #MeToo στην μέση φτωχή γυναίκα που δεν μπορεί να καταγγείλει το αφεντικό της για να μην χάσει τη δουλειά της ή επειδή δεν έχει λεφτά για δικαστήρια, έτσι και ελάχιστη διαφορά θα κάνει η επανεκλογή του Τραμπ. Η εκλογή του όσο και μια εκλογή της Κάμαλα δεν αποτελούν παρά μία ηθική νίκη των ψηφοφόρων οι οποίοι ταυτίζονται μαζί τους.

Παρακολουθούσα τις φεμινιστικές σελίδες που στήριζαν Κάμαλα τόσες βδομάδες και δεν είχν κυριολεκτικά κανένα ΑΠΟΛΥΤΩΣ πρόταγμα. Όλη η καμπάνια ήταν προσωπικές επιθέσεις στον Τραμπ και απειλές ότι θα φέρει τον φασισμό -ούτε ΈΝΑ πράγμα που θα έκαναν καλύτερο οι δημοκρατικοί. Τέτοιο ήταν το θράσος τους που μια φεμινιστική σελίδα με εκατομμύρια ακολούθους δήλωσε ότι θέλει απλά πρόεδρο που θα μπορεί να ξεχάσει για όλοκληρες βδομάδες -δλδ έναν πρόεδρο που δε θα έχει κάποιο θετικό αντίκτυπο στη ζωή μας, απλά δε θα μας σπάει τα νεύρα. Ο λίμπεραλ φεμινισμός στην υπηρεσία του απολίτικου ως συνήθως. Του είδους του επικίνδυνου απολίτικου κιόλας που θέλει να πιστεύει ότι σε αντιδιαστολή με όσους απέχουν από τις εκλογές ή ψηφίζουν ένα μικρό κόμμα είναι και πολιτικοποιημένο.

Η τραγική αλήθεια είναι ότι όποιο κόμμα και να εκλεγεί δε θα κάνει διαφορά στις ζωές των ανθρώπων, θα είναι απλά μια συμβολική νίκη. Ούτε ο Τραμπ θα κάνε κάποια διαφορά στην ζωή των ψηφοφόρων του πέρα από μια ηθική ικανοποίηση ότι δεν κέρδισαν οι φεμινίστριες με τα μπλε μαλλιά. Αυτό που κερδίζει κάθε φορά είναι μια αισθητική και αυτό ικανοποιεί ακριβώς το μισό των ψηφοφόρων ενώ κρατάει το άλλο μισό απασχολημένο τόσο όσο. Τόσο όσο ώστε μην ασχοληθεί με το γεγονός ότι μάλλον ένα σύστημα όπου τρέμει το φυλλοκάρδι τους κάθε 4 χρόνια για να μην χάσουν Βασικά Δικαιώματα™ δεν είναι κάτι που αξίζει υπεράσπισης και ούτε συμμετοχής. Τόσο όσο να μην προσέξουν ότι το Κράτος συνεχίζει να έχει έλεγχο πάνω στο τι κάνεις στο σώμα σου, απλά θες να σου γνέψει καταφατικά παρόλο που θα συνεχίζει να επιβάλει περιορισμούς και χρονικά όρια στις εκτρώσεις. Και όσο του αναγνωρίζεις την εξουσία να σου παραχωρεί άδεια για το τι θα κάνεις με το σώμα σου, του αναγνωρίζεις και την εξουσία να στην πάρει πίσω. Τόσο όσο να μην προσέξεις ότι και τα δύο κόμματα γίνονται endorsed από διαφορετικούς δισεκατομμυριούχους για τους οποίους θα πρέπει να σκάσεις και να δουλεύεις όποιο κόμμα και να βγει.

Αλλά τι να κάνουμε που ο άνθρωπος θέλει εκ φύσεως να ελπίζει, θέλει να πιστεύει ότι μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του με απλά ανώδυνα πράγματα. Όπως χτυπάς ξύλο καλού κακού για να μην γρουσουζέψεις κάτι, έτσι κι όλας ψηφίζεις, ακόμα και αν δεν το πιστεύεις μωρέ. Έτσι για το τελετουργικό. Γιατί είναι καλύτερο από το τίποτα. Και το τίποτα είναι η μόνη εναλλακτική επιλογή που σου προσφέρεται από το ίδιο το σύστημα -και οποιαδήποτε άλλη ή φαντάζει υπερβολικα κοπιαστική ή κρίνεται παράνομη.

Σε ποστ για την συγκέντρωση σερβιετών που θα δωθούν σε κρατούμενες διαβάζουμε σχόλιο που συμπυκνώνει τέλεια τον νεοφιλελέ φεμινισμο

«Δυστυχώς δε μπορώ να συμφωνήσω για την αλληλεγγύη προς τις κρατούμενες, όσο υπάρχουν κορίτσια που πάνε σχολείο και ξεμένουν από σερβιετες στην Ευρώπη του 2024!!!?»

Βλέπετε για τον νεοφιλελέ φεμινισμό, τον φεμινισμό των προνομιούχων και των girlboss που προωθούν την καπιταλιστική ιδεολογία, δεν αξίζουν αλληλεγγύη οι γυναίκες που ανήκουν στα χαμηλότερα στρώματα, στο φτωχότερο και πιο εξαθλιωμένο ποσοστό του πληθυσμού, οι γυναικες που αντιμετώπισαν τον ρατσισμό, τις διακρίσεις, τον αποκλεισμό, οι γυναίκες που δεν πήγαν ποτέ σχολείο, οι γυναίκες που ο ίδιος ο καπιταλισμός αλλά και η πατριαρχία δεν τους έδωσε τα εφόδια να επιβιώσουν στον σκληρό πατριαρχικό καπιταλιστικό κόσμo. Τον αξίζουν οι μελλονικές άριστες, αυτές που δεν φέρουν το στίγμα της ηθικής κατάπτωσης όσων κατέληξαν στις φυλακές, όπου από μικρά μάθαμε ότι καταλήγουν οι «κακοί» -όπως πχ η μητέρα της 12χρονης από τον Κολωνό που χρησιμοποιήθηκε ως αντιπερισπασμός από τα φρικτά εγκλήματα των βιαστών της κόρης της που δεν θα αντιμετωπίσουν ποτέ τη «δικαιοσύνη».

Αλλωστε και το αρχικό ποστ της Κας Γιάμαλη μας καλεί να δείξουμε αλληλεγγύη προς τις γυναίκες κρατούμενες γιατί «τιμωρηθηκαν για τις πράξεις τους με την στέρηση της ελευθερίας τους, ας μην στερούνται και την αξιοπρέπεια τους»,. Γιατί ακόμα και αριστερες έχουν καταλήξει να θεωρούν ότι το έκγλημα είναι ηθική αποτυχία που αξίζει τιμωρία την οποία θα αποδώσει η αμερόληπτη τυφλή δικαιοσύνη μας.

Αυτό δεν είναι μόνο ζήτημα επιλεκτικής φεμινιστικής αλληλεγγύης, είναι αποτυχία να αντιληφθούν πως το ίδιο το σύστημα γεννά φτώχεια και εξαθλίωση και το ίδιο θέτει τους νόμους που θα το κρατήσουν στη θέση του. Και ειναι λιγάκι ειρωνικό που οι νεοφιλελέ φεμινίστριες αντιλαμβάνονται την συστημικότητα της καταπίεσης όταν πρόκειται για την πατριαρχία, αλλά αδυνατούν να την δουν όταν μπαίνει στη μέση ζήτημα ταξικής καταπίεσης. Αλληλεγγύη λοιπόν μόνο στις γυναίκες που μας μοιάζουν και θα γίνουν οι μελλοντικές CEO και βουλεύτριες για να μπορεί να μας λέει ο καπιταλισμός ότι έχουμε όλα τις ίδιες ευκαιρίες. Ευτυχώς που μείναμε στην Ευρώπη του 2024!