H Σεξουαλική Βία ως «Καυτό» Νέο

Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ έχουν γεμίσει με ειδήσεις σχετικά με την σεξουαλική βία που υφίστανται καθημερινά οι γυναίκες μπορεί να δίνει την ψευδαίσθηση ότι γίνεται κάποια φεμινιστική πρόοδος στην κοινωνία. Ορίστε, τι άλλο θέλουμε, τα θέματα που οι φεμινίστριες επισημαίνουν βρίσκουν το δρόμο τους στα πρωτοσέλιδα και κερδίζουν δημοσιότητα.

Στην πραγματικότητα όμως θα πρέπει να δώσουμε περισσότερο βάση στο πώς απεικονίζονται αυτές οι ειδήσεις από τα mainstream media, στον τρόπο που αισθητικοποιούνται και στην ουσία συγχέονται με γαργαλιστικά νέα και εικόνες . Η διαρροή προσωπικών στιγμών μετατρέπεται σε «ροζ» βίντεο, τα περιστατικά σεξουαλικής βίας σε άναμμα «φωτιάς», ο βιασμός (όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις) σε αφορμή για φωτογραφίες με ψηλοτάκουνα, δικτυωτά καλσόν και κοντές φούστες. Προσέξτε εδώ την φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση, μια γυναίκα που σφίγγει το σεντόνι, εικόνα που έχουμε συνδέσει με την ηδονή και την απόλαυση του γυναικείου οργασμού. Με τον τρόπο αυτό η φρικτή πραγματικότητα των γυναικών δεν αναδεικνύεται ως τέτοια αλλά απεικονίζεται με τρόπο που ανατροφοδοτεί την κουλτούρα του βιασμού όπου αυτός συγχέεται με το σεξ και μετατρέπεται σε άλλη μια ερεθιστική λεπτομέρεια, όπου τα όρια του σεξ με τον βιασμό είναι θολά και που τα πάντα παρουσιάζονται ως υλικό για τσόντα.

Όχι, τα ΜΜΕ δεν άρχισαν ξαφνικά να νοιάζονται για τα θύματα τις σεξουαλικής βίας, βρήκαν απλά άλλη μια ευκαιρία να περιγράψουν σκηνικά που θα ερεθίσουν την φαντασία και θα κερδίσουν εύκολα click, αποκομμένα από το πατριαρχικό συγκείμενό τους ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να τα ερμηνεύσουν ελεύθερα ως αποτέλεσμα της ηθικής κατάπτωσης των γυναικών ή των παρορμήσεων κάποιου «ανώμαλου». Η κουλτούρα του βιασμού άλλωστε δεν θέλει απαραίτητα την σεξουαλική βία μόνο κρυφή, θέλει αυτή να λειτουργεί ως συνεχής απειλή και ως παραδειγματισμός στο τι μπορεί να συμβεί στις γυναίκες που δεν «προσέχουν» αρκετά, που ξεφεύγουν από τα πατριαρχικά standards ή απλά τολμούν να αφήσουν το σπίτι τους. ΜΟΝΟ η φεμινιστική ανάλυση και παρουσίαση των περιστατικών βοηθά στην αποδόμησή της κουλτούρας του βιασμού, τα πατριαρχικά μέσα απλά την ενισχύουν εσκεμμένα χρησιμοποιώντας τα περιστατικά αυτά ως προσάναμμα για περισσότερη αντικειμενοποίηση των γυναικών και περισσότερη έμφυλη βία.

Γιατί τόσοι πολλοί Άντρες είναι τόσο Κακοί στο Σεξ

Αν αναρωτιέστε γιατί τόσοι πολύ άντρες είναι τόσο κακοί στο σεξ και γιατί το λεγόμενο» οργασμικό κενό» είναι τόσο μεγάλο, μπορείτε να βρείτε τις απαντήσεις σας στα σχόλια οποιουδήποτε άρθρου ασχολείται με την γυναικεία σεξουαλική απόλαυση: οι άντρες αυτοί απλά ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ πεισματικά να μάθουν οτιδήποτε για την γυναικεία σεξουαλικότητα και προτιμούν να επαναπάυονται σε αγαπημένους μισογυνικούς μύθους για να απαλλάσσονται από κάθε προσπάθεια αυτοβελτίωσης και αυτοκριτικής. Οι απαντήσεις κυμαίνονται ανάμεσα στο 1) οι γυναίκες καβλώνουν με τους πλούσιους άντρες (άρα αν δεν έρθει σε οργασμό φταίει που είσαι φτωχός) 2)αν είναι καβλιάρα η γυναίκα θα έρθει σε οργασμό ο,τι και να κάνεις (άρα αν δεν φτάσει σε οργασμό φταίει που η ίδια που δεν είναι αρκετά σεξουαλική) 3)οι γυναίκες είναι εγκεφαλικά πλάσματα (άρα το σεξ για την γυναίκα είναι πνευματική και όχι σωματική εμπειρία και δεν μπορείς να γίνεις καλύτερος γνωρίζοντας περισσότερα για το σώμα της).

Ο γυναικείος οργασμός παρουσιάζεται συχνά ως κάτι μυστηριώδες και το γυναικείο σώμα ως ιδιαιτέρως περίπλοκο ακριβώς επειδή από τη μία αιώνες καταπίεσης της γυναικείας σεξουαλικότητας και έλλειψης γνώσης περί του γυναικείου σώματος τα έχουν μετατρέψει σε κάτι δύσκολο να προσεγγιστεί και από την άλλη το σεξ συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από την σεξουαλική ικανοποίηση μόνο του άντρα -και πάρα πολλούς τους βολεύει να συνεχίσει να γίνεται.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μπορούν να βρουν την κλειτορίδα λες και είναι ο κρυμμένος θησαυρος ή ότι δυσκολεύονται να σε ρωτήσουν τι σου αρέσει, το βασικό πρόβλημα είναι η συσκότιση της γυναικείας σεξουαλικότητας και η έλλειψη ενδιαφέροντος γι αυτοί. Όλοι αυτοί προτιμούν να πιστεύουν πως οι γυναίκες ανταλλάσσσουν σεξ με χρήματα γιατι πολύ απλά οι ίδιες δεν απολαμβάνουν το σεξ οπότε το χρησιμοποιούν ως μέσο, παρά να κουνήσουν το χεράκι τους (και όχι μονο) και να κάνουν κάτι για να ικανοποιηθεί και η παρτενέρ τους.

Το Bachelor είναι μια Καλύτερη Μεταφορά για τον Καπιταλισμό

Αυτή τη βδομάδα, αφού μάθαμε ότι οι γυναίκες θα πρέπει να μάθουν να επιλέγουν τους εθελοντές πυροσβέστες αλλίως τους αξίζει ένας βιαστής, μάθαμε επιτέλους και τι πρέπει να κανουν για να αξίζουν ισότητα: κυριολεκτικά να ριχτούν στην φωτιά! Τόσο καιρό μας έλεγαν ότι πρέπει να πάμε στο στρατό να πεθάνουμε για την μαμά πατρίδα, αλλά τα καλοκαίρια θυμόμαστε ξαφνικά και τους πυροσβέστες όπως στη διάρκεια της καραντίνας θυμηθήκαμε την αξία των νοσηλευτ@ν και των «essential workers» στα σουπερ μάρκετ. Προφανώς, αν είσαι παίκτρια ριάλιτυ δεν μπορείς να σταθείς ισότιμα δίπλα στους άντρες.

Εκτός φυσικά αν οι άντρες αυτοί είναι οι παίκτες του ριάλιτυ Τhe Bachelorette, δλδ του προγράμματος που συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο -12 άντρες να ανταγωνίζονται για μια γυναίκα. Έχω περιέργεια τι θα πουν όλοι αυτοί όταν πληροφορηθούν για την ύπαρξή του. Θα σημαίνει τότε ότι οι άντρες ενισχύουν τον μύθο ότι φτιασιδώνονται, φουσκώνουν και φλερξάρουν τους μύες τους πλασάροντας τον εαυτό τους ως αντικείμενα με μοναδικό σκοπό στη ζωή τους την επιλογή μιας νύφης? Οχι φυσικά, γιατί όπως έχουμε πει τα στερεότυπα λειτουργούν ακριβώς μέσω ενός confirmation bias -μιας τάσης να αυτοεπιβεβαιώονται. Οταν οι γυναίκες ανταγωνίζονται φταίει που ειναι εκ φύσεως κατίνες με μοναδικό σκοπό της ζωής τους τον γάμο. Όταν οι άντρες ανταγωνίζονται φταίει η τεστοστερόνη και * ανοίγει bot με bullshit εξηγήσεις εξελικτικής ψυχολογίας* πως σκοπός τους είναι να επιλεχθούν από το θηλυκό με σκοπό την διαιώνιση του DNA τους. Ας θυμηθούμε άλλωστε ότι μετά από 21 σεζόν America’s Next Top Model όπου οι αντιζηλείες ανάμεσα στις παίκτριες θεωρούνταν απόδειξη της γυναικείας ανταγωνιστικότητας, με το που έβαλαν και άντρες κάναν τσαμπουκά και πιάστηκαν στα χέρια. Οι αντροκαβγάζες άραγε πουλάνε εξίσου κι αν ναί γιατι δεν υπάρχει η λέξη «αντροκαβγάς»?

Αλήθεια, για τον άντρα που μπήκε στο reality για να διαλέξει ανάμεσα από τις 12 «φτιασιδωμένες» κούκλες, πώς και δεν λέγεται τίποτα αρνητικό? Οι άντρες θεωρείται φυσιολογικό να έχουν ως μόνη φιλοδοξία να βρουν μια τέτοια γυναίκα και είναι απλά οι γυναίκες που θα πρέπει να πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι κάτι καλύτερο? Αν οι άντρες δε θέλουν κάτι περισσότερο από μια παθητική νύφη, μια «χαμογελαστή γατούλα» και συμπεριφέρονται ως θύματα της γυναικείας σεξουαλικότητας, τι έχει να πει για τους ίδους αυτό το reality και γιατί η προσοχή μας στρέφεται πάλι στις γυναίκες που τάχα βγάζουν το κακό όνομα στο γυναικείο φύλο ενώ οι άντρες παραμένουν στο απυρόβλητο και δεν έχουν ποτέ τίποτα να αποδείξουν? Γιατί είναι πάντα οι γυναίκες που αστυνομεύονται και κατηγορούνται για τις αποτυχίες μας στον αγώνα για ισότητα?


Όπως και να έχει είναι ανόητο να πιστεύουμε πως οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες μπαίνουν στο συγκεκριμένο reality πραγματικά για να βρουν την αγάπη και όχι για να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους τη δημοσιότητα που θα πάρουν επιδεικνύοντας και το αντίστοιχο agency (αυτενέργεια). Αν το συγκεκριμένο reality είναι προβληματικό ίσως να είναι στο βαθμό που παρουσιάζει τον γάμο ως κάτι που μπορεί να προκύψει σε συνθήκες εργοστασίου μέσα σε λίγες βδομάδες και λίγα ραντεβού, σαν μια επιλογή ανάλογη με αυτή ανάμεσα σε διαφορετικές μάρκες οδοντόκρεμας ή σαν χημική αντίδραση που θα συμβεί νομοτελειακά όταν βάλεις στον δοκιμαστικό σωλήνα τα απαραίτητα στοιχεία. Δεν είναι όμως κι αυτή η κριτική που απορρέει από τη κυρίαρχη ρομαντική αντίληψη του γάμου και την πολιτισμική παραδοχή πως αυτός οφείλει να προκύπτει μόνο από ένα μοιραίο συναπάντημα όπως στις ρομαντικές κομεντί? Στη σειρά Unreal πάντως, που αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς στα παρασκήνια της παραγωγής του Bachelor και Bachelorette, οι σεναριογράφοι δίνουν μια γεύση του χειριστικού τρόπου που κατευθύνονται οι παίκτες και οι παίκτριες καθώς και συχνά της κυνικότητας πίσω από τις επιλογές τους.

Μήπως το Bachelor και το Bachelorette θα ήταν μια πιο πετυχημένη μεταφορά του πως όλ@ μας πασχίζουμε να επιβιώσουμε στο καπιταλισμό και να επιλεχθούμε από τους εργοδότες μας?

Όταν η Ντόμπρα Συμπεριφορά δεν Εκτιμάται

Υπάρχουν και αυτοί που με αφορμή κάθε ακραίο μισογυνικό περιστατικό (όπως η δήλωση του παίκτη ριάλιτι πως αν δεν «αδειάσει το πακέτο του» έχει βιασμό) ξερνάνε όλα τα απωθημένα που τους έχουν μείνει από τότε που η Αννούλα στο δημοτικό δεν διάλεξε τους ίδιους αλλά τον Γιαννάκη που ήταν Κακό Παιδί γιατί είχε καρφάκια και κολλούσε τις μασημένες τσίχλες του μέσα από το θρανίο. Το σύνδρομο του Καλού Παιδιού™ είναι αυτό που θα κάνει όλους αυτούς να κλαφτούν συνδέοντας τον μισογυνισμό με το γεγονός ότι αυτοί δεν βρίσκουν γκόμενα το οποίο στο μυαλό τους σημαίνει ότι είναι μόνοι τους επειδή παραείναι καλοί. Φυσικά το γεγονός ότι σπεύδουν να κατηγορήσουν για τους βιασμούς και τον μισογυνισμό τις ίδιες τις γυναίκες αποδεικνύει από μονο του ότι μόνο καλοί δεν είναι. Το entitlement που ζέχνουν δεν αργεί συνήθως να φανερωθεί λίγο παρακάτω όπου δείχνουν να θεωρούν ότι οι γυναίκες τους χρωστάνε τον χρόνο και την προσοχή τους απλά επειδή αυτοί έχουν καλές προθέσεις, αγνοώντας ότι το να προσεγγίσεις μια γυναίκα που θεωρείς ξεχωριστεί δεν σημαίνει ότι κι αυτή αυτόματα θα σε βρει ξεχωριστό. Όταν αναμασάς μάλιστα ίδιες μισογυνικές παπαριές που έχουμε ακούσει εκατοντάδες φορές όχι μονο δεν είσαι ξεχωριστός αλλά και το ότι δείχνεις να πιστεύεις ότι δεν ανταποκρίνεται καμία επειδή εσύ εισαι πολύ αγνός και «αυθεντικός» βγάζει μια μιζέρια και μια κακομοιριά τα οποία είναι απωθητικα από χιλιόμετρα. Όταν δε θεωρείς ότι αυτές σε αγνοούν επειδή θέλουν «κυνήγι» και όχι επειδη απλά δεν τους ενδιαφέρεις δείχνεις ότι δεν απέχεις κι εσύ πολύ από τις παραβιαστικές πρακτικές του κρητικού που θεωρείς «απομίμηση άντρα» και τελικα και οι δύο σας δεν ειστε απομίμηση αλλά η ενσάρκωση της πολύ αυθεντικής τοξικής αρρενωπότητας.

Η σύγκριση πάντως που κάνει το κάθε αυτοαποακλούμενο Καλό Παιδί™ με τα πιο παραβιαστικά και ακραία πατριαρχικα στοιχεία δείχνει ότι στην ουσία ακόμα και αυτα επωφελούνται από τον βίαιο μισογυνισμό και τις κακοποιητικές συμπεριφορές μια μειοψηφίας γιατι έτσι μπορεί να προβάλει τον εαυτό του ως το καλο παιδί στο οποιό οφείλουμε ευγνωμοσύνη απλα και μόνο που δε θέλει να μας βιάσει ή δε μας βλέπει μονο «σαν ένα χωνί». Στο φινάλε, ο σίγουρος τρόπος για να ξεχωρίστε ένα Καλό Παιδί™ είναι από το γεγονός ότι προβάλλει τον αυτονόητο ανθρώπινο σεβασμό που ως προσόν και συγκριτικό πλεονέκτημα του.

Αντι να κατηγορείς τις γυναίκες για τους βιαστές κατηγόρησε την πατριαρχία που μαθαίνει στους άντρες ότι πρέπει να είναι «μάγκες» και στις γυναίκες ότι πρέπει να το ανέχονται γιατί boys will be boys. Αντί να κατηγορείς τις γυναίκες που σε αγνοούν μάθε να κάνεις την αυτοκριτική σου και μάθε ότι δε σου χρωστάνε ΤΙΠΟΤΑ.

Τα Τακούνια και «ο Πόλεμος των Ανώμαλων»

Ας δώσουμε βάση στο πως η έννοια του «φυσιολογικού και γενικά της φύσης χρησιμοποιείται σε μια συζήτηση που περιστρέφεται γύρω από κοινωνικές κατασκευές και πολιτισμικά προιόντα όπως ο χορός και τα τακούνια! Δεν είναι φυσιολογικό, λέει, οι άντρες να φοράνε τακούνια, είναι μάλλον μόνο οι γυναίκες γενετικά προγραμματισμένες να φοράνε τακούνια επειδή αυτό * ανοίγει το bot με bullshit εξηγήσεις εξελικτικής ψυχολογίας* τις βοηθούσε να φτάσουν στα ψηλότερα ντουλάπια της κουζίνας και έτσι να γίνουν καλύτερες νοικοκυρές και το DNA τους να διαιωνιστεί κάνοντας περισσότερους απογόνους με το αρσενικό που τις επέλεγε. Πέρα από τις μαλακίες, τα ομοφοβικά σκουπίδια εκλαμβάνουν κάθε τι που ξεφεύγει από τον αυθαίρετο διαχωρισμό του κόσμου σε γυναικεία και αντρικά πράγματα ως «πόλεμο» και εσκεμμένα τον απεικονίζουν ως επίθεση στον δικό τους τρόπο ζωής ώστε να δικαιολογείται η δική τους βίαιη αντίδραση, ακόμα και αν κανείς δεν υποχρέωσε τους ίδιους να φορέσουν τακούνια.
Η εξίσου bullshit εξήγηση ψυχολογικού τύπου περί ταύτισης με τον γονέα του «αντίθετου» φύλου συνεχίζεις να λειτουργεί ταυτολογικά: για να γίνεις σωστός άντρας οφείλεις να ταυτιστείς με τον πατέρα σου που με τη σειρά του είναι σωστός άντρας επειδή ταυτίστηκε με το δικό του πατέρα, αποδεικνύοντας πως αυτή η εύθραυστη αλυσίδα ταύτισης δεν έχει σε καμία περίπτωση να κάνει με την φύση -και στο φινάλε αν πάμε γενεαλογικά αρκετά πίσω μπορούμε εύκολα να βρούμε έναν προ-προ-προ-προ-παππου που φορούσε τακούνια γιατί απλά αυτό παλιά θα θεωρούταν «φυσιολογικό. Το «φυσιολογικό» έτσι δεν είναι παρά μια κοινωνική κατασκευή για το πως η εκάστοτε κοινωνία αντιλαμβάνεται την εκάστοτε τάξη πραγμάτων και ως «ανώμαλοι» στιγματίζονται όσοι την απειλούν αποδεικνύοντας ακριβώς ότι η φύση δεν δίνει δεκάρα για το τι παπούτσια φοράμε και πως συνεχίζει να υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια παρόλο που ανέκαθεν υπήρχε ομόφυλο σεξ.

Όταν Είσαι Υπερβολικά Καλός για να Ασχοληθείς με Reality

Πέρα από αυτούς που πήραν ευθέως υποστηρικτική θέση προς τον παίχτη reality που εξέφρασε την ματσιλα του με παραπάνω από έναν τρόπους, υπήρξαν κι αυτοί που πιο ύπουλα προσπάθησαν να κουκουλώσουν το ζήτημα στρέφοντας τη συζήτηση στην ποιότητα του προγράμματος. Η προσέγγιση αυτή όχι μόνο εκτροχιάζει εσκεμμένα το διάλογο για την κουλτούρα τον βιασμού προκειμένου να διακηρύξει τη δική τους διανοητική ανωτερότητα αλλά ταυτόχρονα υπονοεί οτι αφενός αν ασχολούμαστε μόνο με υψηλή κουλτούρα οι βιαστές θα μας προσπεράσουν και θα μας την χαρίσουν και αφετέρου αν ασχολούμαστε με trash κουλτούρα μάλλον στο φινάλε θα αξίζουμε τον βιασμό. Οι «εσείς φταίτε που βλέπετε βλακείες». παράλληλα αγνοούν πως ένα reality που παράγεται από ένα μεγάλο κανάλι αποτελεί είτε το θέλουμε είτε όχι mainstream ψυχαγωγία που την βλέπει χιλιάδες κόσμος και άρα είτε συμφωνούμε με το είδος αυτής της ψυχαγωγίας είτε όχι, είτε μας εκφράζει είτε όχι, οι χαρακτήρες και τα θέματα που προκύπτουν είναι πραγματικά -αυτό άλλωστε υπονοεί και ο όρος «reality». Φυσικά, οι ίδιοι δηθενοκουλτουριάρηδες, αν μιλήσουμε ποτέ για τον μισογυνισμό του Ταρκόφσκι ή του κλασικού, «ποιοτικού» σινεμά θα σφυράνε κλέφτικα γιατι ακριβώς γι αυτούς τα πάντα είναι θέμα αισθητικής και όχι ουσίας.

Όσον αφορά την υποκατηγορία των ποστ που σύγκριναν τον παίχτη του reality με τον πυροσβέστη που πέθανε εν ώρα υπηρεσίας(όπως στο παρακάτω ποστ ή σε αυτό το βίντεο: https://www.facebook.com/firerescueman/videos/10224056150408325/) θυμίζουν ένα πιο έμμεσο #NotAllMen με έξτρα δόση συναισθηματικού εκβιασμού που μάλιστα ρίχνει το βάρος στις γυναίκες που πρέπει να ξεχωρίσουν τα Καλά Παιδιά. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο στόχος αυτών των ποστ. Να μας δείξει οτι υπάρχουν και σωστοί άντρες αλλά εμείς εσκεμμένα και συνειδητά ασχολούμαστε με τους σκάρτους? Να μας μιλήσει για την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας λες και η κουλτούρα του βιασμού εμφανίστηκε μόνο μαζί με τα reality και ίσως εξαιτίας αυτών? Ή γενικα να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση με την επίκληση στο συναίσθημα, συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα, δηλαδή μια είδηση θανάτου με ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα.

Ολοι αυτοί που έσπευσαν να συνδέσουν το θέμα της κουλτούρας του βιασμού με την έλλειψη ποιότητας στα reality καλό είναι αντί να μας πατρονάρουν να καταλάβουν οτι το ζήτημα που προέκυψε ήταν ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ και ΣΟΒΑΡΟ ζήτημα που αφορά τις ζωές των γυναικών και πολύ καλά κάναμε και ασχοληθήκαμε, είτε έχουμε δεί ποτε το Big Brother είτε όχι. Στην εποχή του διαδικτύου άλλωστε το εν λόγω απόσπασμα διαδόθηκε πολύ γρήγορα ακόμα και σε όσ@ς δεν είχαν ακούσει καν για το εν λόγω πρόγραμμα. Και καλό θα ήταν επίσης να μην χρησιμοποιούν τραγικούς θανάτους μόνο και μόνο για να μας νουθετήσουν δίνοντας την εντύπωση οτι τελικά όλη αυτή η συζήτηση ήταν ανούσια επειδή απλά ήταν ένα reality αφορμή για να γίνει.

Αντρικές Κουβέντες

Ο Παίκτης του reality που δήλωσε πως αν «δεν αδειάσει το πακέτο του» μια φορά τη μέρα έχει βιασμό μπορεί να αποπέμφθηκε θριαμβευτικά, σε ένα τελετουργικό εξορκισμού για να μας κάνει να αισθανθούμε ότι η παραγωγή και η κοινωνία σύσσωμη καταδικάζει τέτοιες ρητορικές, όπως ήταν φυσικό όμως βρήκε πολλούς υποστηρικτές -και δεν εννοούμε μόνο τους άλλους παίκτες που χασκογέλαγαν μαζί του.

Ας αποφασίσουν όμως οι απολογητές της πατριαρχίας, τι από τα δύο ισχύει? Οτι «δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι» ή ότι ΟΛΟΙ οι άντρες τα λένε αυτά με την παρέα τους? Είναι αυτές απλά «αντρικές κουβέντες» ή είναι ακραίες εξαιρέσεις? Και ας αποφασίσουν λίγο τι είναι τελικά το «Καλό Παιδί»? Είναι το κακόμοιρο ευαίσθητο αγόρι που σέβεται υπερβολικά τις γυναίκες και γι αυτό εκείνες δεν του δίνουν σημασία ή είναι αυτό που απλά επιτελεί μια επιφανειακή ευγένεια και κρατάει τις χυδαίες μισογυνικές σκέψεις για τον εαυτό του και την παρέα του? Επίσης ας αναλογιστούν λίγο, πώς γίνεται να είναι κάποιος «Καλό Παιδί» όταν δεν είναι καν καλός άνθρωπος, μισώντας και υποβιβάζοντας γυναίκες, χοντρά και ομοφυλόφιλα άτομα δηλαδή μάνι μάνι πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από τι κρίνεται η καλοσύνη κάποιου, από το πώς συμπεριφέρεται μόνο σε άλλους αρρενωπούς άντρες που θεωρεί ίσους του, καθώς οι υπόλοιποι είναι απλά λιγότερο άνθρωποι και δεν μετράνε?

Οσοι τον υπερασπίζονται γιατί τάχα τα είπε χωρίς να τα εννοεί, να ξέρει ότι οι πραγματικοί ή οι υποψήφιοι βιαστές δεν κάνουν ούτως ή άλλως τέτοιες διακρίσεις και ότι κάθε φορά που γελάτε με ένα τους «αστείο» για τον βιασμό απλά παίρνουν το μήνυμα οτι αυτό είναι αποδεκτό από την παρέα και ότι απλά έχει να κάνει με άλλους βιαστές-ή επίδοξους βιαστές- που τον καταλαβαίνουν και συμφωνούν μαζί του. Έτσι δημιουργείται ένα κλίμα συνενοχής όπου πολλοί καταλήγουν να πιστεύουν πως αφού όλοι γελάνε με τον βιασμό αυτό δεν μπορεί να είναι κάτι τόσο κακό. Αυτό εννοούμε με τον όρο «κουλτούρα του βιασμού» και αν μας λέτε πως όλοι οι άντρες μιλάνε έτσι με την παρέα τους τότε όλοι συμμετέχουν σε αυτήν, δίνοντας το πράσινο φως στους επόμενους βιαστές.

Η Πολιτική της Ευπρέπειας

Οι γυναίκες που αναδεικνύουν την σεξουαλικότητά τους δεν σημαίνει οτι αναδεικνύουν το γυναικείο φύλο σαν «μηχανή του σεξ». Πρώτον γιατί το να είσαι σέξι ή να κάνεις πολύ σεξ δε σε καθιστά «μηχανή του σεξ» και γενικότερα αντικείμενο. Δεύτερον γιατί το πώς πλασάρει η καθεμία τον εαυτό της δεν σημαίνει ότι εκπροσωπεί «το γυναικείο φύλο». Η πολιτική της ευπρέπειας (respectability politics) σημαίνει ακριβώς ότι τα μέλη μιας καταπιεσμένης ομάδας αστυνομεύουν συνεχώς άλλα μέλη της ίδιας ομάδας από φόβο μήπως «βγει το όνομα» σε ολόκληρη την ομάδα. Φυσικά ή κυρίαρχη ομάδα δεν χρειάζεται ποτέ να ανησυχεί για κάτι τέτοιο. Οι άντρες που πλασάρουν τον εαυτό τους ως μηχανές του σεξ δεν χρειάζεται να ανησυχούν μήπως χαλάσουν την καλή φήμη των αντρών. Βασικά, οι άντρες δεν αστυνομεύονται από άλλους άντρες ούτε καν για τους απαίσιους και σεξιστικούς τους τρόπους -αντιθέτως κάθε φορά που ένας άντρας κάνει κάτι άσχημο πήζουμε στα «δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι» και στα «μην υπερβάλλετε». Είναι πάντα οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες, τα τρανς άτομα που πρέπει να επιδεικνύουν «καλούς τρόπους», «ηθική» και «σεμνότητα» για να μην χειροτερεύσουν τη θέση ολόκληρης της ομάδας στην κοινωνία. Η προνομιούχα ομάδα συνεχίζει να έχει την θέση της εξασφαλισμένη.Ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός της Κατερίνας δεν πηγάζει μόνο από μία pick-me τάση που την κάνει να επιτίθεται στις άλλες γυναικες με σκοπό να αναδειχτεί αυτή ως σωστή και ηθική και να επιβραβευτεί από έναν άντρα που θα την διαλέξει. Πηγάζει και από την υποσυνείδητη αντίληψη ότι οι γυναίκες που ξεφεύγουν από τα στενά πατριαρχικά όρια θα χρησιμοποιηθούν ακριβώς για να δικαιολογήσουν τον μισογυνισμό και την γυναικεία κατωτερότητα. Έτσι οι γυναίκες αυτές καταλήγουν αντί να διεκδικούν περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες ώστε αυτές να μην έχουν ανάγκη την πατριαρχική αποδοχή, να αναπολούν φανταστικές εποχές που εκείνες ταυτίζονταν με το κύρος, την ηθική και την σεμνότητα και τάχα οι άντρες τις σέβονταβ περισσότερο. Μόνο που το άγχος να αναγνωριστούμε γι αυτές τις αξίες τις οποίες φυσικά μας τις αποδίδουν οι άντρες, πάει πακέτο με τα λιγότερα δικαιώματα και τις λιγότερες ελευθερίες ακριβώς γιατί είναι αυτοι που παραμένουν οι κριτές των καλών τρόπων, της σεμνότητας και της ηθική μας με βάση το πατριαρχικό εγχειρίδιο.0People Reached0EngagementsBoost PostLikeCommentShare

Ο Έμφυλος Διαχωρισμός των Επαγγελμάτων

O παραδοσιακός έμφυλος διαχωρισμός των επαγγελμάτων σε «γυναικεία» και σε «αντρικά» όχι μόνο περιορίζει όλα τα φύλα σε συγκεκριμένους ρόλους και στενεύει το πλαίσιο των ονείρων και των φιλοδοξιών τους αλλά παράγει και ιεραρχίες. Όχι επειδή το να είσαι γυμνάστρια, μπαλαρίνα ή ηθοποιός είναι κατώτερο από το να είσαι γιατρός, ναυαγοσώστης ή πυροσβέστης αλλά επειδή γα λεγόμενα «γυναικεία» επαγγέλματα παραμένουν πιο επισφαλή, κακοπληρωμένα και υποτιμημένα ενώ τα λεγόμενα αντρικά συνοδεύονται συνήθως από υψηλότερη αμοιβή, στάτους και πρεστίζ. Ταυτόχρονα, τα επαγγέλματα που θεωρούνται γυναικεία τείνουν να ταυτίζονται περισσότερο με το σώμα με τον ίδιο τρόπο που η κοινωνία ταυτίζει τις ίδιες τις γυναίκες περισσότερο με το σώμα και την φύση την ίδια ώρα που ταυτίζει τον άντρα με το πνεύμα και τον πολιτισμό. Η ιεαραρχία πνεύματος-σώματος αναπαράγεται έτσι μέσω της αντιστοιχίας της στα φύλα, και το αντίστροφο. Ακόμα και στα επαγγέλματα που ενέχουν σωματική εργασία όπως ο ναυαγοσώστης ή ο πυροσβέστης όμως, ο άντρας έχει τον ρόλο του σωτήρα, ενώ η γυναίκα έχει ρόλο ως αυτή που ψυχαγωγεί ή προσφέρει αισθητική τέρψη -που δεν είναι καθόλου ασήμαντα αλλά δεν θα σε ανάγουν ποτέ σε ηρωίδα. Η πατριαρχία, το 2020 συνεχίζει να λέει στους άντρες ότι είναι προορισμένοι να σώζουν ζωές και στις γυναίκες ότι είναι προορισμένες να είναι απλά όμορφες και χαριτωμένες. Και ενώ η τέχνη είναι αυτή που δίνει ποιότητα στη ζωή μας, η πατριαρχία μας λέει ότι η ζωή αυτή επαφίεται στον ηρωισμό και το μεγαλείο των αντρών

Οι Γυναίκες δε σε απορρίπτουν επειδή παίρνουν υπερβολική επιβεβαίωση

οι γυναικες εχουν γινει πολυ σνομπ
Θα επιχειρήσω να λύσω άλλη μία παρεξήγηση, γιατί στο φινάλε ρε παιδιά εγώ γι αυτό είμαι εδώ, για να λύνω τις παρεξηγήσεις ώστε να καταστούν οι σχέσεις των φύλων πιο αρμονικές:
 
Οι γυναίκες ΔΕΝ εχουν γίνει σνομπ επειδή παίρνουν υπερβολική επιβεβαίωση. Πρώτον γιατί οι γυναίκες δεν έχουν γίνει σνομπ τώρα, αφού πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ κάποια άλλη εποχή που ήταν περισσότερο χαμογελαστές, προσηνείς και δεκτικές στο φλερτ σου. Στην καλύτερη να υπήρξαν περίοδοι που απλα φοβόντουσαν πιο πολύ.
 
Δεύτερον οι γυναίκες ΔΕΝ είναι ακατάδεκτες στο πέσιμό σου επειδή παίρνουν υπερβολική επιβεβαίωση. Οι γυναίκες απορρίπτουν ΕΣΕΝΑ προσωπικά γιατί δεν τους αρέσει η φάτσα σου ή γιατί δεν έχεις τίποτα ενδιαφέρον να πεις. Δεν είναι ότι αν δεν παίρναμε επιβεβαίωση από πουθενά και είχε πέσει ξηρασία το «γεια σου κούκλα» θα έπεφτε σαν βροχή στην διψασμένη έρημο και δε θα χάναμε δευτερόλεπτο να σου απαντήσουμε και να νιώσουμε ευγνώμονες για την επιβεβαίωσή σου.
 
Τρίτο, και πολύ σημαντικό, η ζωή των γυναικών δεν μετριέται με επιβεβαίωση. Δε λέμε, «Ααα σήμερα πήρα 10 επιβεβαιώσεις, χόρτασα, δεν μπορώ άλλο, αύριο παλι» και άλλες μέρες «γαμώτο σήμερα δεν έλαβα την συνιστώμενη ημερήσια δόση επιβεβαίωσης ας βρεθεί ένας άσχετος να μου πει «γειά σου μωράκι» για να φτάσω το quota μου. Δεν βλέπουμε το πέσιμό σας ως «επιβεβαίωση». Βλέπουμε γενικά το φλερτ ως μια ευκαιρία να συνδεθούμε με ανθρώπους που μας γοητεύουν΄η έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας πουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουμε τους άντρες σαν πηγή μονόδρομης επιβεβαίωσης χωρίς την οποία θα μαραθούμε. Αν λοιπόν μια γυναίκα δεν αντααποκρίνεται θετικά στην προσέγγισή σου δεν είναι επειδή σε πρόλαβαν 15 άλλοι και αν είχες φτάσει νωρίτερα στο πάρτυ της επιβεβαίωσης θα είχες αντιμετωπιστεί με ευγνωμοσύνη. Είναι επειδή ΕΣΥ προσωπικά, μεμονωμένα και ανεξάρτητα από τους άλλους που μπορεί να της την έχουν ήδη πέσει, δεν έχεις κάτι να συνεισφέρεις στη ζωή της. Είναι επειδή μπορεί να περνάει καλά με την κολλητή της για ποτό ή με την γάτα της στο σπίτι βλέποντας νέτφλιξ κι εσύ δεν θα καλυτερεύσεις τίποτα από αυτά, θα είσαι απλά ένας αντιπερισπασμός από αυτό που κάνει. Ξέχνα λοιπόν την θεωρία της υπερβολικής επιβεβαίωσης και είτε πάρε απόφαση ότι η δεδομένη γυναίκα δε σε χρειάζεται είτε βελτίωσε τον εαυτό σου και γυάλισε τις τεχνικές σου στο φλερτ ώστε να μην φαίνεσαι βαρετός, κοινότοπος, ανέμπνευστος, απελπισμένος, ενοχλητικός και γλοιώδης.
 
Η υπερβολική επιβεβαίωση δεν φταίει ούτε για το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν σε απορρίπτουν ευγενικά. Ο λόγος που δεν σε απορρίπτουν ευγενικά είναι 1) μπορεί να είσαι ενοχλητικός διακόπτοντας αυτό που κάνει και επιμένοντας παραπάνω από όσο χρειάζεται αργώντας να πάρεις το μήνυμα οτι δεν ενδιαφέρεται από την έλλειψη ανταπόκρισης και αναγκάζοντάς την να γίνει αγενής και 2) γενικά οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωτικό να καταβάλουν έξτρα προσπάθεια και συναισθηματική εργασία για να σου σερβίρουν την απόρριψη. Οι ακροβασίες γύρω από τον αντρικό εγωισμό σου είναι χρονοβόρες και ενεργοβόρες και εμείς δε σου χρωστάμε ούτε χρόνο ούτε ενέργεια.
 
Σε κάθε περίπτωση, αν συνεχίζετε να έχετε αμφιβολίες και να πιστεύετε ότι για την αγνώμονα τάχα στάση μας προς το πεσιμό σας φταίει ότι «παίρνουμε συνεχώς επιβεβαίωση καθημερινά», μπορείτε να οργανωθείτε ως άντρες και να προχωρήσετε σε μία γενική απεργία πεσίματος ώστε να δημιουργηθεί έλλειψη στην αγορά κι εμείς να εκτιμήσουμε την αξία σας μέχρι που να αρχίσουμε να σας την πέφτουμε εμείς! Προτείνω η απεργία να είναι διαρκείας και να μην το βάλετε κάτω ακόμα και αν δεν δείτε αμέσως αποτελέσματα και να κάνετε υπομονή για όσο χρειαστεί.