Τρεις στις τέσσερις ερωτήσεις του τεύχους Απριλίου του Glitter προέρχονται από γυναίκες οι οποίες νιώθουν οτι καταπιέζονται στο σεξ να κάνουν πράγματα τα οποία δεν τους αρέσουν. Δεν έχει σημασία αν ο σύντροφός τους τις πιέζει συνειδητά παρα τις χλιαρές (ή και όχι) ενστάσεις και αντιθέσεις τους, σημασία έχει οτι σε συστημικό επίπεδο αυτές δεν νιώθουν ενδυναμωμένες να πούν όχι και να θέσουν κάποια όρια ακριβώς επειδή η πατριαρχία τις έχει διδάξει ότι θα πρέπει να ικανοποιούν τις φαντασιώσεις των αντρών. Το slut shaming αποτελεί μόνο την μία πλευρά της γυναικείας σεξουαλικής καταπίεσης. Η άλλη πλευρά στην σύγχρονη πατριαρχία είναι ακριβώς η επιταγή να είναι διαρκώς σέξι, να είναι συνεχώς σεξουαλικά διαθέσιμες, να ικανοποιούν ολες τις φαντασιώσεις και τα kinks των συντρόφων τους ακόμα και οταν όχι μονο δεν φτιάχνουν τις ίδιες αλλά τις κάνουν και να νιώθουν άβολα ή και να πονούν/ Διαφορετικά ειναι ξενέρωτες, ανοργασμικές, βαρετές και πουριτανές. και θα φταίνε αυτές αν ο σύντροφός τους της εγκαταλείψει ή τις απατήσει. Με λίγα λόγια η σεξουαλικότητα των γυναικών δεν τους ανήκει, πρέπει μονίμως να επιβεβαιώνεται μέσω της ικανοποίησης ενός αντρα.

Η αγωνία των γυναικών όπως αποτυπώνεται σε μόνο μια σελίδα ενός γυναικείου περιοδικού φυσικά για άλλη μια φορά δεν βρίσκει ανταπόκριση καθως και στις τρείς περιπτώσεις η απάντηση του Dirty Harry είναι κάτι του τύπου ‘νταξει μην το παρατραβάτε αλλά στο σεξ χρειάζονται συμβιβασμοί». Προσωπική μου άποψη βέβαια ειναι οτι συμβιβασμοί στο σεξ ειναι περισσότερο «κανείς να μην κανει κατι που δεν του αρέσει» παρά «και οι δύο να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει» γιατι στο κάτω κάτω αν ισχύσει το δεύτερο ξέρουμε πολύ καλά ποιο μέρος θα καταλήξει να κάνει πράγματα που δεν του αρέσουν. Αρκεί να στραφούμε στις αντίστοιχες ανησυχίες αντρών που αναδεικνύουν αντρικά περιοδικά οι οποίες συνήθως περιστρέφονται γύρω από το οτι η συντροφός τους δεν κάνει πια αρκετό σεξ μαζί τους ή δεν δέχεται να δοκιμάσουν την τάδε στάση ή πραξη που θα κανει την σεξουαλική τους ζωη πιο πικαντικη. Ίσως όμως αυτά τα δύο να είναι αλληλένδετα. Ίσως πολλές γυναίκες όταν καταπιέζονται όλη τους τη ζωή να κανουν στο σεξ πράγματα που δεν τους αρέσουν στο τελος να καταλήγουν να βαριούνται το σεξ ή τον άντρα με τον οποίο το κάνουν και να το αποφεύγουν -κάτι που η πατριαρχία σπεύδει να μεταφράσει ως «οι γυναίκες δεν είναι το ιδιο σεξουαλικές με τους άντρες».

Πέρα από τα πατριαρχικά double standards σύμφωνα με τα οποία όταν ο άντρας κερατώνει φταίει που δεν τον ικανοποιεί η γυναίκα του ενώ όταν η γυναίκα κερατώνει φταίει που είναι «πουτ@ν@», εδώ βλέπουμε να επανέρχεται το κλασικό μοτίβο που θέλει το σεξ κάτι που προσφέρει η γυναίκα με σκοπό να ικανοποιήσει τον άντρα της και για να τον κρατήσει αντί για κάτι αμοιβαίο που θα πηγάζει από την ερωτική επιθυμία και των δύο. Το σεξ ως κάτι που κρατάει τον άντρα καταλήγει να μετατρέπει το σεξ για τις γυναίκες σε μία υποχρέωση, ως ένα task που πρέπει να κάνει όπως το σφουγγάρισμα και τις άλλες δουλειές του σπιτιού για να θεωρείται καλή σύζυγος. Και αφού η πατριαρχία μετατρέψει έτσι το σεξ σε αγγαρεία για τις γυναίκες απειλώντας τις με κέρατο ή και με διαζύγιο αν δεν το επιτελούν «σωστά» και με την συχνότητα που επιθυμεί ο σύζυγος, τις κατηγορεί μετά όταν προφασίζονται πονοκέφαλο για να αποφύγουν την αγγαρεία αυτή ενώ παράλληλα θεωρεί ότι είναι λιγότερο σεξουαλικές από τους άντρες και πως δεν τους αρέσει εξίσου το σεξ από τη «φύση» τους. Η αλήθεια είναι πως οποιοδήποτε «χόμπι» το μετατρέψεις σε «δουλειά» θα σταματήσει να σου αρέσει το ίδιο. Θλιβερός είναι εδώ ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός της σχολιάστριας που έχει αποδεχτεί την σεξουαλικότητά της ως υποτελή σε αυτήν του συζύγου της και κατηγορεί την εαυτό της για την δική τους ανειλικρίνεια όπως δυστυχώς την έχει διδάξει η πατριαρχία.

~HürrFem Sultan