Οι ψεύτικοι οργασμοί είναι αποτέλεσμα ενός πατριαρχικού κόσμου όπου η γυναικεία σεξουαλικότητα παρουσιαζόταν ανέκαθεν ως ένα σκοτεινό μυστήριο, όπου οι άντρες διδάσκονται ελάχιστα γι αυτήν αλλά αποκτούν μια μη ρεαλιστική εικόνα της μέσα από την πορνογραφία και που ωστόσο αναμένουν τον γυναικείο οργασμό ως απόδειξη των εξαιρετικών «επιδόσεων» τους (λες και είναι σπορ) στο κρεβάτι, και μέσω αυτού ως επιβεβαίωση της δική τους αρρενωπότητας. Το να κατηγορείς της γυναίκες ως «υποκρίτριες» λες και ξύπνησαν μια μέρα και αποφάσισαν να μην έχουν πραγματικούς οργασμούς , έτσι μωρέ για να κοροιδεύουν τον κόσμο, είναι άλλη μία περίπτωση όπου οι γυναίκες γελοιοποιούνται για μια συμπεριφορά που ανέπτυξαν ως απάντηση στην ίδια τους την καταπίεση.
Όπως το ανέπτυξε και ο Bourdieu στην Ανδρική Κυριαρχία (και συγχωρέστε με που δεν μπορώ να το βρω αυτή τη στιγμή στα ελληνικά
«And although, on this point like all the others, there are of course very great variations according to social position, age – and previous experience – it can be inferred from a series of interviews that apparently symmetrical practices (such as fellatio and cunnilingus) tend to have very different significance for men (who are inclined to see them as acts of domination, through the submission and pleasure obtained) and for women. Male pleasure is, in part, enjoyment of female pleasure, of the power to give pleasure; and so Catherine MacKinnon is no doubt right to see the faking of orgasm as a perfect example of the male power to make the interaction between the sexes conform to the view of it held by men, who expect the female orgasm to provide a proof of their virility and the pleasure derived from this extreme form of submission»