Τοπ 5 Ψέματα Αντρών

top ψεματα αντρων

Μου ζήτησαν να σχολιάσω αυτό το «αστειάκι» γιατί τάχα πέφτει στο ίδιο επίπεδο με τον μισογυνισμό. Για άλλη μια φορά θα πρέπει να εξηγήσω πως αυτού του είδους τα αστεία δεν είναι η άλλη όψη τους μισογυνισμού, δεν είναι κάποιου είδους «μισανδρία». Είναι απλά κλασικός μισογυνισμός όπως τον ξέρουμε ήδη.

Τα 5 αυτά αντρικά ψέματα περιγράφουν τους άντρες όπως ακριβώς μας έχει μάθει η πατριαρχία να τουςπεριμένουμε: έχοντας εμμονή με το σεξ και όντας διατεθειμένοι να κάνουν και να πουν οτιδήποτε για να γαμήσουν. Ότι οι άντρες κάνουν τα πάντα για να γαμήσουν δεν είναι καμία μίσανδρη πεποίθηση, είναι η πιο πατριαρχιhή προσέγγιση που μπορεί κανείς να φανταστεί. Ότι οι άντρες απατάνε και εξαπατάνε για να πηδήξουν δεν είναι υποτιμητικό για τους ίδους στο πλαίσιο της πατριαρχίας, αντιθέτως είναι ή ίδια η μορφή που παίρνει η κυρίαρχη αρρενωπότητα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας άντρας έγινε περίγελος επειδή προσπάθησε να πηδήξει -και δεν μιλάμε για την περίπτωση ενός «σαβουρογάμη» όπου και παλι περίγελος είναι ουσιαστικά η γυναίκα βάσει της εμφάνισής της.

Αυτές που πραγματικά γελοιοποιούνται από όλη αυτή την κατάσταση είναι οι γυναίκες οι οποίες είναι υποτίθεται τόσο αφελείς και χαζές που όσο και να τις προειδοποιεί η πατριαρχία ότι οι άντρες δεν έχουν κανένα συναισθηματικό βάθος πάνε και την πατάνε και γίνονται το «θύμα» των ορέξεων τους πιστεύοντας τα ψέματά τους. Ταυτόχρονα, τα αστειάκια αυτά διδάσκουν τις γυναίκες να τα παίρνουν όλα αυτά ως δεδομένα και να τα θεωρούν αναμενομενα γιατί, τι να κάνουμε, έτσι ειναι οι άντρες, έχουν ΕΝΑ ΠΡΑΜΑ στο μυαλό τους.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να προσποιούμαστε οτι τα αστεία αυτά θίγουν τους άντρες και είναι το αντίστοιχο των μισογυνικών αστείων που προσβάλλουν και υποτιμούν καθημερινά της γυναίκας. Αν μη τι άλλο, τα αστεία αυτά εξαίρουν την αντρική φύση και την υποτιθέμενη ακόρεστη αντρική λιμπιντο που τους κάνει τόσο πονηρούς και χειριστικούς με έναν κατα βάθος χαριτωμένο και αξιαγάπητο τρόπο όπως τον Barney Stinson.

Ο Άντρας Παλιάς Κοπής

o άντρας παλιας κοπης

Ο Άντρας Παλαιάς Κοπής είναι ο άντρας που νιώθοντας τον κόσμο να αλλάζει και τον ίδιο να αντικαθίσταται από ένα νέο πρότυπο αρρενωπότητας πανικοβάλλεται τόσο που αντί να προσαρμοστεί προσκολλάται ακόμα πιο πεισματικά στην ταυτότητα του ως AΠΚ και προσπαθεί να μας πείσει οτι αυτό ειναι το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Η passive-aggressive επίθεση στους άλλους άντρες δείχνει όχι μόνο ότι οι άντρες φυσικά και είναι ανταγωνιστικοί μεταξύ τους και μπορούν να γίνουν pick-me αλλά και ότι θα χρησιμοποιήσουν το ταξικό προνόμιό τους για να μειώσουν τους ανταγωνιστές. Αυτό αποκτά και ένα ηλικιακό πρόσημο -οι «νεότεροι» θα πρέπει να μαθαίνουν αλλά εντελώς συμπτωματικά οι νεότεροι έχουν και λιγότερα χρήματα για να μπορούν να συντηρούν μια γυναίκα.

Oι συμβολικές κινήσεις όπως το άνοιγμα πόρτας χρησιμοποιούνται ως περιτύλιγμα για να πακετάρουν την πολύ κυνική πεποίθηση που βρίσκεται στον πυρήνα της φιλοσοφίας τους: πως η γυναίκα πρέπει να βρίσκεται σε σχέση οικονομικής (και όχι μονο) εξάρτησης προς αυτούς. Και αυτό καθόλου δεν τους ενοχλεί -απόδειξη πως οι άντρες παραπονιουνται οτι οι γυναίκες τους θέλουν για να λεφτά τους συνήθως όταν δεν τα έχουν οι ίδιοι αλλιώς μια χαρά το διαφημίζουν.

Τα Αστεία για την Αντρική Απιστία δεν Είναι Μαγκιά Είναι Αυτοταπείνωση

 

cheating 2 in 1

Είναι πολυ χαρακτηριστικό της πατριαρχιας να ενθαρρυνει, να επιβραβεύει και να κανονικοποιεί αντρικές (ή γυναικείες) συμπεριφορές που μετά παρουσιάζει ως «Φύση». Οι άντρες για παράδειγμα παρουσιάζονται συνεχώς ως πολυγαμικοί ή άπιστοι από την «φύση» τους ενώ στην πραγματικότητα οι πολλαπλοί σύντροφοι ειναι απλά κομμάτι της ηγεμονικής αρρενωπότητας που αναμένεται να επιτελούν την ίδια στιγμή που η ίδια πρακτική στιγματίζεται και τιμωρείται στις γυναίκες. Φυσικά, η κανονικοποίηση αυτή χρησιμοποιείται ως τακτική φίμωσης των γυναικών, οι οποίες παρουσιάζονται ως «υστερικές» όταν αντιδρούν στην απιστία του συντρόφου τους ενώ οι άντρες που ασκούν βία ή και δολοφονούν γυναίκες στην υποψία απιστίας διαπράττουν απλά «εγκλήματα πάθους» που πάλι απορρέουν από την δήθεν επιθετική και κτητική «φύση» τους. Ταυτόχρονα η αντίληψη πως είναι «δύσκολο» στους άντρες να είναι πιστοί σημαίνει πως όταν είναι, οι γυναίκες θα πρέπει να νιώθουν ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και να προσμετράται υπερ τους ενώ αντίστοιχα η γυναικεια πίστη θεωρείται λίγο πολύ δεδομένη

Οι Γυναίκες δεν Γουστάρουν τους Άντρες Επειδή Είναι Βίαιοι, τους Γουστάρουν Παρόλο που Είναι Βίαιοι

αμα δεν χτυπας δεν έχεις πυγμή

Αυτή είναι μια άκομψη προσπάθεια ενός κουτοπόνηρου μισογύνη να μας πείσει ότι οι αντρική βία είναι κάτι που οι γυναίκες επιζητάνε και όχι απλά ανέχονται.

Είναι πολύ διαδεδομένο οι γυναίκες να απεικονίζονται ως κάποιες που «την θέλουν την σφαλιάρα τους» για να μπορούν να σεβαστούν τους άντρες, ότι αναστενάζουν με πόθο όταν αυτοί τους πουλάνε τσαμπουκά και βαράνε το χέρι τους στο τραπέζι. Στην πραγματικότητα η αντρική βία δεν είναι κάτι που οι γυναίκες αποζητούν σε έναν άντρα, είναι απλά κάτι που η κοινωνία τις εκπαιδεύει να το υπομένουν γιατί τι να κάνουμε άντρες είναι, θα τους ξεφύγει και ένα χαστούκι -είναι από τη φύση τους επιθετικοί.

Καμία γυναίκα δεν επέλεξε ποτέ έναν άντρα επειδή ήταν βίαιος, πολλές γυναίκες όμως παρέμειναν σε μία σχέση ΠΑΡΟΛΟ που αυτός ήταν βίαιος επειδή η αντρική βία παρουσιάζεται ως τόσο φυσική και αναμενόμενη που πολλές γυναίκες θεωρούν ότι αυτό είναι το στάνταρ, ότι δε θα βρουν κάτι διαφορετικά. Προσθέστε σε αυτό και το πώς η κοινωνία τείνει να κατηγορεί μια γυναίκα που εγκατέλειψε έναν άντρα και του «χάλασε» το σπίτι όπως και τον φόβο ότι αν πάει να φύγει θα φάει όλο το ξύλο μαζεμένο και θα βρεθεί νεκρή -καθώς ένας μεγάλο ποσοστό γυναικών που δολοφονούνται από τον σύντροφό τους είναι όταν ακριβώς τον χωρίζουν- και θα καταλάβετε γιατί οι γυναίκες μένουν με τέτοιους άντρες.

Οι γυναίκες δεν θα κακοχαρακτηρίσουν ούτε θα ξενερώσουν με έναν άντρα επειδή ΔΕΝ τους άσκησε βία. Θα αφήσουν όμως τον εαυτό τους να μετατραπεί σε σάκο του μποξ στο οποίο ένας άντρας θα εξασκήσει τον «ανδρισμό» του ακριβώς επειδή η κοινωνία έχει δομήσει την έννοια του ανδρισμού γύρω από τη βία και την επιθετικότητα και την έννοια της θηλυκότητας γύρω από την στωικότητα και την παθητικότητα. Αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ επιλογή των γυναικών. Είναι μια κατάσταση που ευνοεί αποκλειστικά τους άντρες.

Οι Σεξεργάτριες δεν Είναι Ανθρώπινο Ανάχωμα Απέναντι στην Αντρική Βία

52713799_953668614843849_5099281977526190080_n

Η διαδεδομένη ιδέα πως οι σεξεργάτριες μας προστατεύουν από την αντρική βία υπονοεί πως:
1) Η αντρική (σεξουαλική) βία και επιθετικότητα είναι φυσιολογικές και αναπόφευκτες οπότε θα πρέπει τουλάχιστον να εκτονώνονται κάπου.
2) Οι αντρικές σεξουαλικές ανάγκες θα πρέπει να ικανοποιούνται αλλιώς αναπόφευκτα θα καταλήξουν στο βιασμό.
3) Οι σεξεργάτριες λειτουργούν ως ανθρώπινο ανάχωμα ανάμεσα στους άντρες και της μη-σεξεργάτριες γυναίκες και άρα η αυξημένη βία που αντιμετωπίζουν κατά την εργασία τους είναι αναμενόμενη και δεν μπορούμε να την εμποδίσουμε.

Ανάμεσα στην whorephobia που κατηγορεί τις σεξεργάτριες ως υπεύθυνες για την σεξουαλική βία και την ιδέα πως οι σεξεργάτριες μας «προφυλάσσουν» θα πρέπει να εστιάσουμε στο πώς και τα δύο discourses κατασκευάζουν τον άντρα ως εγγενώς επιθετικό δικαιολογώντας έτσι την αντρική βία και ταυτόχρονα θεωρούν τις ίδιες γυναίκες υπεύθυνες για το αν θα τους αποτρέψουν ή θα τους προκαλέσουν.

Άγιος Βαλεντίνος vs Sex

51906501_400901550684416_7155600035520970752_n

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια αφορμή για τους ερωτευμένους να γιορτάσουν την αγάπη τους, κυρίως μέσω της κατανάλωσης όπως και σε κάθε άλλη επέτειο -γιατί αυτή να είναι διαφορετική? Για τους μισογύνηδες όμως αποτελεί άλλη μία ευκαιρία να μας υπενθυμίσουν ότι ενώ η αγάπη είναι «γένους θηλυκού» το σεξ είναι η μόνη αντρική επιθυμία. Τα αστειάκια σχετικά με τα προφυλακτικά αλλά και η ίδια η επέτειος που καθιερώθηκε ένα μήνα μετά στις 14 Μάρτη, την λεγόμενη Steak and a Blowjob day, έχουν ως μοναδικό σκοπό να επιβάλλουν άλλον έναν έμφυλο διαχωρισμό. Σύμφωνα με αυτόν η αγάπη είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες ενώ οι άντρες που είναι απλά πλάσματα θέλουν σκέτο σεξ (και καμία μπριζόλα για να μην ξεχνάμε την αρρενωπότητα της κατανάλωσης κρέατος). ‘

Είναι πολύ σημαντικό να μας υπενθυμίζουν συνεχώς οι σεξιστές ότι η αγάπη και οι τρυφερές κινήσεις είναι απλά το τίμημα που πρέπει να πληρώνουν οι άντρες για να μας πηδήξουν γιατί διαφορετικά μπορεί να γίνει κάνα λάθος και να σχηματίσει κανείς την εντύπωση ότι οι γυναίκες και οι άντρες μπορούν να σχετίζονται επί ίσοις όροις. Όχι φίλες μου, οι σχέσεις στην πατριαρχία πρέπει να παρουσιάζονται ως ανταλλαγή -δίνεις σεξ, παίρνεις αγκαλίτσα και ένα μπουκέτο λουλούδια. Γι’ αυτό και η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου παρουσιάζεται ως μία γυναικεία επινόηση που επιβάλλουν οι καταπιεστικές γυναίκες στα αγόρια τους ενώ αυτοί έχουν μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους και τα βαριούνται μωρέ αυτά. Η γελοιοποίηση του ρομαντισμού κατά αυτόν τον τρόπο είναι μέρος της επιτέλεσης της ηγεμονικής αρρενωπότητας. Ο σωστός άντρας πρέπει να διατυμπανίζει πως αυτό που θέλει από τη γυναίκα είναι πάνω απ’ όλα το σεξ, όχι αυτά τα γυναικουλίστικα πράγματα.

Πέρα από αυτό, η αντίληψη ότι ένας άντρας πρέπει να υπερπηδήσει τις «δικαιολογίες» της γυναίκας για να την πηδήξει είναι βαθιά μισογυνική και παρουσιάζει το σεξ ακριβώς ως κάτι που η γυναίκα παραχωρεί. Ακριβώς αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που οι γυναίκες αναγκάζονται συχνά να επινοήσουν «δικαιολογίες» για να αποφύγουν το «καθήκον τους» αντί να πουν απλά ότι δεν έχουν όρεξη. Η αντρική εμμονή όμως να καμφθούν οι αντιστάσεις της αντί να σεβαστούν τον πονοκέφαλό της -πραγματικό ή φανταστικό- είναι ακριβώς η απόδειξη ότι η πατριαρχία δεν ενδιαφέρεται για την σεξουαλική απόλαυση της γυναίκας αλλά ακριβώς να την φέρει στη θέση που δε θα μπορεί να πει όχι.

Οι Φώκιες και οι Γόηδες

36531127_413366362474766_9002099814300647424_n

Με το στάτους αυτό ο συντάκτης και οσοι τον επικροτούν έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν ένα αίσθημα ανωτερότητας απέναντι σε δύο κατηγορίες: τις γυναίκες (όχι μόνο τις παχιές τις οποίες μειώνει άμεσα με αφθονο slut shaming μετατρεποντάς τις στην απόλυτη ντροπή αλλά και τις υπολοιπες καθώς τις μειώνει σε τίποτα άλλο πέρα από ένα σεξουαλικό αντικείμενο με μόνο σκοπόν να δώσει αξία στον άντρα χωρίς να έχει δική της) αλλά και τους άντρες αυτούς που δεν επιτελούν σωστά την αρρενωπότητά τους κάνοντας σεξ με εμφανίσιμες γυναίκες. Το δεύτερο αυτό μπορεί να χρησιμεύσει και στους άντρες που θέλουν να πιστεύουν ότι μπορεί να μην είναι επιτυχημένοι σεξουαλικά αλλά τουλάχιστον δεν κάνουν σεξ με αυτή την απεχθή κατηγορία γυναικών που στην πατριαρχία αντιστοιχεί μόνο σε β’ κατηγορίας άντρα. Γενικότερα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, στην πατριαρχία αν είσαι άντρας μπορείς να βρεις πολλούς τρόπους να νιώσεις ανώτερος ακόμα και αν δεν είσαι το πρότυπο ηγεμονικής αρρενωπότητας. Πάντα θα υπάρχει κάποιος και σίγουρα κάποια που θα είναι ακόμα χαμηλότερα από σένα στην πατριαρχική ιεραρχία. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το υπενθυμίζεις σε αυτ@ς αλλά κυρίως στον εαυτό σου με δημόσιες ανακοινώσεις για ένα πατριαρχκό ego boost.

To Bullying και η «Σκληραγώγηση» της Νεολαίας

τι λες τώρα.png

Mπήκα στο αγαπημένο Τι λες τώρα; για να δω τί λένε οι αναγνώστες του για το bullying και δεν απογοητεύτηκα, γιατί στα πέντε πρώτα σχόλια διατυπώθηκαν οι απόψεις που δείχνουν 1) ακριβώς πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία το bullying και 2) γιατί αυτό αποτελεί τόσο συχνό και διαχρονικό φαινόμενο.

Καταρχάς λοιπόν, το bullying θεωρείται ένα τελετουργικό ενηλικίωσης, μιά δοκιμασία που πρέπει να περάσουν τα παιδιά για να θεωρηθούν πετυχημένοι ενήλικες. Στα δε αγόρια η διαδικασία αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τοξική αρρενωπότητα: από τη μία, bullying υφίστανται κυρίως τα αγόρια που δεν συμμορφώνονται με το ιδεώδες της κυρίαρχης αρρενωπότητας, από την άλλη, το να αντιμετωπίζεις το bullying «σαν άντρας» σημαίνει ακριβώς να το αντιμετωπίζεις χωρίς να παραπονιέσαι, χωρίς να δείχνεις ότι σε επηρεάζει, χωρίς να κλαις, χωρίς να δείχνεις φόβο ή λύπη (αισθήματα που δεν ταιριάζουν σε άντρες), και φυσικά χωρίς να το λες στους γονείς και στους καθηγητές σου γιατί τότε είσαι »καρφί». Όσοι αποτυγχάνουν στη δοκιμασία αυτή είναι απλά «μαμόθρευτα» και »φλώροι», που απέδειξαν ότι μάλλον τους άξιζε το bullying in the first place, αφού δεν ήταν »πραγματικοί» άντρες.

Η δεύτερη άποψη φαίνεται απλώς αφελής και δήθεν καλοπροαίρετη, είναι όμως εξίσου επιβλαβής. Το να πιστεύεις ότι «αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου» τότε το bullying δεν θα σε επηρεάσει, ρίχνει το βάρος στο θύμα, το οποίο θα πρέπει να κλείσει τα αυτιά και τα μάτια του στην ψυχολογική και σωματική βία που υφίσταται, λές και το «να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου» δεν διαμορφώνεται ακριβώς από την αλληλεπίδραση με τους γύρω σου. Λες και το να γνωρίζεις την «αξία σου» δε διαμορφώνεται από την απαξίωση και την υποτίμηση που δέχεσαι σύμφωνα με προκαθορισμένους κοινωνικούς κανόνες. Η στάση αυτή υπονοεί ότι το να είσαι σκληρός και το να έχεις αυτοπεποίθηση είναι υπέρτατα ιδανικά, ότι κάθε άτομο έχει υποχρέωση να διαμορφώσει έναν σκληρό χαρακτήρα, αντί να αναγνωρίσει ότι κάθε άτομο έχει υποχρέωση να καλλιεργεί την ενσυναίσθησή του. Η ιδέα της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης βέβαια, συνδέεται με το γενικότερο νεοφιλελεύθερο discourse περί της ευθύνης που έχει το κάθε άτομο να επιβιώνει στο περιβάλλον του, αγνοώντας το ίδιο το περιβάλλον και τις σχέσεις εξουσίας που το διαμορφώνουν. Η αυτοεκτίμηση είναι μεν καλή και χρήσιμη, αλλά δε θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία και ως άλλοθι στην υποτίμηση και απαξίωση που υπομένει ο οποιοσδήποτε. Αντί να θεωρούμε ότι τα παιδιά έχουν υποχρέωση να εκπαιδεύονται στη σκατίλα της κοινωνίας, καλό θα ήταν να επικεντρωθούμε στο πώς να περιορίσουμε τη σκατίλα αυτή, που όχι, δεν είναι ούτε δεδομένη, ούτε αναπόφευκτη.

Και τα δύο σχόλια συνδέονται με το γενικότερο αφήγημα της «μαλθακοποίησης» της σημερινής νεολαίας -και δη τον αγοριών- βλέποντας με κάποια νοσταλγία το παρελθόν όπου το bullying θεωρούταν φυσιολογικό κομμάτι της ζωής και όλοι έκαναν μόκο. Αν νομίζετε όμως πως το bullying δεν επηρέασε τη δική σας γενιά, είστε η ζωντανή απόδειξη ότι ναι το έκανε, μεταμορφώνοντας σάς σε σκατόψυχα σκουπίδια που νομίζουν οτι ο καθένας έχει υποχρέωση να το ανέχεται με σφιγμένα δόντια και ψηλά το κεφάλι, όσο κι αν του κοστίζει ψυχικά.

~Χιουρφέμ Σουλτάν

Όταν οι Άντρες Λένε «Σ’αγαπώ»

received_10216198078924347

Είναι αυτό το «αστειάκι» ένα παράδειγμα σεξισμού κατά των αντρών που τους παρουσιάζει ως αναίσθητα γουρούνια ή έστω αυτοσαρκασμού όπου παραδέχονται τις χειριστικές πρακτικές που χρησιμοποιούν με σκοπό το σεξ? Όχι, είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τις γυναίκες ότι για τους άντρες δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σεξουαλικό αντικείμενο, ένα μέσο ικανοποίησης των δικών τους αναγκών. Είναι μια προειδοποίηση πως οι γυναίκες δε θα πρέπει να περιμένουν «αγάπη» από τους άντρες και πως αν πιστέψουν πως αυτοί ζητούν κάτι περισσότερο από σεξ κοροϊδεύουν τις εαυτές τους. Καλύτερα να μην παίρνουν τα μυαλά τους αέρα και νομίζουν ότι παίζουν κανέναν σημαντικότερο ρόλο στη ζωή των αντρών.

Είναι ο φεμινισμός που λέει πως οι άντρες θέλουν μόνο σεξ και είναι διατεθειμένοι ακόμα και να κοροιδέψουν μία γυναίκα για να το πετύχουν? Όχι, είναι η πατριαρχία γιατί μέσω αυτού του μύθου προσπαθεί να υποτάξει τις γυναίκες δημιουργώντας τους όχι μόνο χαμηλές προσδοκίες αλλά και μια ξεκάθαρη αίσθηση πως αυτές στα μάτια των αντρών δεν είναι τίποτε άλλο παρά σεξουαλικοί στόχοι. Είναι η πατριαρχία που κερδίζει από αυτό το μύθο γιατί ταυτόχρονα μαθαίνει στους άντρες πως η επιτέλεση της αρρενωπότητας δεν έχει να κάνει με την αγάπη αλλά με το σεξ -η αγάπη είναι ένα καθαρά γυναικείο συναίσθημα που σε καθιστά ευάλωτο, οι σωστοί άντρες πρέπει να θέλουν μόνο να γαμήσουν. Στην καλύτερη περίπτωση, για τους άντρες η σεξουαλική επιθυμία ταυτίζεται υποτίθεται με την αγάπη, σε αντίθεση με τις γυναίκες που η αγάπη τις κάνει δοτικές, περιποιητικές, στοργικές και όλα αυτά τα τάχα «γυναικεία» χαρακτηριστικά που δε θα πρέπει να περιμένουμε από τους άντρες. Από τους άντρες θα πρέπει να περιμένουμε να γυρίσουν πλευρό και να αρχίσουν να ροχαλίζουν.

Προειδοποιώντας τις γυναίκες από μικρές πως οι άντρες θέλουν «μόνο ένα πράγμα» στην πραγματικότητα ο πατριαρχικός λόγος δεν προσπαθεί να τις προστατεύσει αλλά ακριβώς να τους μάθει τη θέση τους στο κόσμο.

~HürrFem Sultan

Μια «Εκπαιδευτική» Εκδρομή

στην εκπαιδευτική εκδρομη.png

Αποκαλώντας «εκπαιδευτική» μία (πραγματική ή φανταστική) εκδρομή σε κάποιο στριπτιζάδικο, γίνεται προφανές αυτό που οι φεμινίστριες ήδη γνωρίζαμε: πως η αρρενωπότητα δεν είναι κάτι «φυσικό», πως το να καρφώνεις με τα μάτια σου το γυναικείο σώμα δεν είναι ένα εγγενές «ένστικτο», αλλά ακριβώς κάτι που μαθαίνεται, που διαδίδεται πολιτισμικά, που περνάει σχεδόν τελετουργικά από τη μία γενιά στην άλλη, συνήθως από το μπαμπά στο γιό.

Γι’ αυτό άλλωστε όταν γίνεται λόγος για τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, τίθεται πάντα το πρόβλημα της απουσίας αντρικού ή γυναικείου «προτύπου». Γιατί η κοινωνία φοβάται πως αν απουσιάζει ο άντρας που θα διδάξει το γιο να χαζεύει γυναικείους κώλους ή η γυναικά που θα διδάξει την κόρη να φροντίζει το σπίτι, τα πάντα θα ισοπεδωθούν. Γιατί κατά βάθος η κοινωνία ξέρει πως η συμμόρφωση στους έμφυλους ρόλους απαιτεί «εκπαίδευση». Είναι η ίδια λογική με την οποία παλιότερα πήγαιναν οι μπαμπάδες τους γιούς σε οίκους ανοχής για να έχουν την πρώτη τους σεξουαλική εμπειρία, ώστε να γίνουν «σωστοί» άντρες και να μην πάρουν τον στραβό το δρόμο. Τίποτα το «φυσικό» δεν είχε το σεξ και η ετεροφυλοφιλία εδώ, υπάκουγε απλά σε ένα προκαθορισμένο πολιτισμικό σενάριο.

Εκπαιδευτική εκδρομή για «μπαμπάδες και παιδιά» λοιπόν, μόνο που με τα παιδιά εννοούνται φυσικά μόνο οι γιοί, καθώς, όπως φανταζόμαστε, κανείς από αυτούς τους μπαμπάδες δε θα ήθελε ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας να αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό της κόρης του. Αυτή θα πρέπει να εκπαιδευτεί ώστε να τηρεί όλους τους πατριαρχικούς κανόνες της σεμνότητας, μαθαίνοντας πως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να την αποκαλέσει κάποιος, είναι «πουτάνα».