Είναι πολυ χαρακτηριστικό της πατριαρχιας να ενθαρρυνει, να επιβραβεύει και να κανονικοποιεί αντρικές (ή γυναικείες) συμπεριφορές που μετά παρουσιάζει ως «Φύση». Οι άντρες για παράδειγμα παρουσιάζονται συνεχώς ως πολυγαμικοί ή άπιστοι από την «φύση» τους ενώ στην πραγματικότητα οι πολλαπλοί σύντροφοι ειναι απλά κομμάτι της ηγεμονικής αρρενωπότητας που αναμένεται να επιτελούν την ίδια στιγμή που η ίδια πρακτική στιγματίζεται και τιμωρείται στις γυναίκες. Φυσικά, η κανονικοποίηση αυτή χρησιμοποιείται ως τακτική φίμωσης των γυναικών, οι οποίες παρουσιάζονται ως «υστερικές» όταν αντιδρούν στην απιστία του συντρόφου τους ενώ οι άντρες που ασκούν βία ή και δολοφονούν γυναίκες στην υποψία απιστίας διαπράττουν απλά «εγκλήματα πάθους» που πάλι απορρέουν από την δήθεν επιθετική και κτητική «φύση» τους. Ταυτόχρονα η αντίληψη πως είναι «δύσκολο» στους άντρες να είναι πιστοί σημαίνει πως όταν είναι, οι γυναίκες θα πρέπει να νιώθουν ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και να προσμετράται υπερ τους ενώ αντίστοιχα η γυναικεια πίστη θεωρείται λίγο πολύ δεδομένη