Σε μία κοινωνία που οι άντρες πιστεύουν οτι ντυνόμαστε, βαφόμαστε, στολιζόμαστε και γενικότερα υπάρχουμε γι αυτούς, είναι φυσικό να θεωρούν πως και πρέπει να χαμογελάμε και για πάρτι τους. Το χαμόγελο βέβαια δεν είναι κάτι που «ξεχνάς» να βάλεις, είναι αντανάκλαση των δικό σου συναισθημάτων, η πατριαρχία όμως θέλει ακόμα και αυτά να είναι στην υπηρεσία της αντρικής ματιάς, θέλει η έκφραση της δικής μας διάθεσης να ευχαριστεί τους ίδους. Οπως και το να γελάς με τα αστεία του ανωτέρου σου που δεν βρίσκεις πραγματικά αστεία, έτσι και το να χαμογελάς σε κάποιον απλά για να δείξεις πιο προσιτή, πιο ευχάριστη, πιο αρεστή, ειναι σημάδι υποταγής.

Σε μια κοινωνία που η πατριαρχία θέλει να μας κλέψει ακόμα και τα χαμόγελο και να το δώσει σε όσους πιστεύουν οτι τους το χρωστάμε, εμείς επιλέγουμε να είμαστε «μαλακισμένες».

~Hürrfem Sultan