Ο Αλέξανδρος Κοντοπίδης μας δείχνει τι συμβαίνει όταν ένας κωμικός που ο «πολιτικός» του λόγος φτάνει μέχρι το «κακό πράμα η Χρυσή Αυγή» προσπαθήσει να κάνει πολιτική τοποθέτηση: η δική του προσωπική θεωρία των δύο άκρων που αντικατοπτρίζει το χάος που επικρατεί στο μυαλό του.
Σύμφωνα με το αφελές, αλλά συνάμα άκρως επικίνδυνο σκεπτικό του το να μην θέλουμε να ακούμε και στην σελίδα μας, τις μισογυνικές αηδίες που υφιστάμεθα επί καθημερινής βάσεως μας ταυτίζει με τους ναζί ((ναι, αυτούς που όταν ο Κοντόπας είχε ανεβάσει την επιστολή στον Γλέζο τον προσκυνούσαν στα σχόλια του youtube σαν να έβλεπαν το director’s cut από την Νύχτα των Κρυστάλλων)). Έτσι λοιπόν αποφασίζει ο Κοντοπίδης να αναπαράγει κιαυτός με την σειρά του το μάντρα που ψέλλιζαν όλα τα τρολλάκια όπως ο Milo Yiannopoulos ή οι όψιμοι εν Ελλάδι θαυμαστές του Trump όπως ο Πιτσιρίκος, χρησιμοποιώντας το αγαπημένο επιχείρημα των alt-right (νεοναζί με φράντζες) πως οτιδήποτε περιορίζει τον σεξιστικό ή ρατσιστικό λόγο τους είναι φασισμός.
Κάποιος θα μπορούσε να πει πως όλοι αυτοί οι σύγχρονοι Βολταίροι είναι διαλλακτικοί και καλοπροαίρετοι υπερασπιστές της ελευθερίας που πασχίζουν να δημιουργήσουν τον απαιτούμενο χώρο για διάλογο πιστεύοντας πως όλες οι γνώμες πρεπει να γίνουν σεβαστές. Ακόμα κι αυτές που στηρίζουν ένα σύστημα καταπίεσης. Ας μην κοροιδευόμαστε, δεν αποτελούν μάρτυρες στο βωμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που θυσιάζονται από υπέρμετρη λατρεία προς τη δημοκρατία και το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Είναι ανερμάτιστα φερέφωνα της πατριαρχίας που μηδενίζουν τα πάντα για να τα εξισώσουν με το κενό μέσα τους και απορρίπτουν σαν θόρυβο οτιδήποτε δεν έχει το ηχόχρωμα της φωνούλας τους που απολαμβάνουν να ακούν τόσο ναρκισσιστικά.
Στην πραγματικότητα, το ουσιαστικό πρόβλημα τους με το «Ναι, είσαι Μισογύνης» είναι πως απαντάει καταφατικά στην ερώτηση που δεν έχουν τολμήσει οι ίδιοι να ρωτήσουν μπροστά στον μαγικό τους καθρέφτη. Η ύπαρξη του φεμινισμού χαλάει το προφίλ αυτών των «καλών παιδιών» γιατί τους υποχρεώνει να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα και να συνειδητοποιήσουν βαθιά μέσα πως κιαυτοί με την σειρά τους έχουν επιλέξει να είναι καταπιεστές. Η δήθεν σάτιρά τους είναι τα χάχανα που δραπετεύουν το σαλιωμένο στόμα του γελωτοποιού του βασιλιά και το άκακο και «χαριτωμένο» χιουμοράκι τους δεν επιτελεί άλλο ρόλο από το να αναπαράγει τα ίδια πατριαρχικά στερεότυπα, πιο εκλεπτυσμένα για αυτό και πιο αποτελεσματικά με τις άναρθρες κραυγές κάποιου ναζιστή.
Αλέξανδρε, μας συγχωρείς αλλά η ισότητα δεν γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε αυτή τη σελίδα. Ίσως θα ήταν καιρός να προβληματιστείς με την σειρά σου, γιατί αυτό να σε ενοχλεί τόσο.
~Brittney Grinder
~Hürrfem Sultan