Δεν υπάρχουν «γυναικοκτονίες» γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει «ρατσιστική» βία γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει «ομοφοβικό έγκλημα» γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν υπάρχει «αντισημιτικό παραλήρημα» γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι.

Η λογική του «Ι don’t see color» και «we all bleed red» κυκλοφορεί τώρα και στην Ελλάδα, χορηγούμενη από τ@ς εντόπιους νεοφιλελέδες. Γιατί για την νεοφιλελεύθερη λογική ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις την συστημική βία είναι να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει. Και ο καλύτερος τρόπος να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει είναι να την κρύψεις κάτω από το χαλάκι μιας υποτιθέμενης κοινής ταυτότητας -του «ανθρώπου» ή και του «εθνους». Κια μετά να υποκριθείς πως οι υπόλοιπες ταυτότητες είναι αυτές που μας καταπιέζουν και όχι ακριβώς η ιεράρχησή των ταυτοτήτων αυτών και η άνιση κατανομή της εξουσίας μεταξύ τους.

Ισοπεδώνοντας τις ταυτότητες και τις ιδιαιτερότητες των ατόμων όχι μόνο συσκοτίζεται η ιστορικότητα της καταπίεσής τους αλλά ταυτόχρονα η συστημική βία και η ανισότητα φαντάζουν τυχαία γεγονότα χωρίς συγκεκριμένη ερμηνεία, χωρίς συγκεκριμένα κίνητρα και άρα χωρίς συγκεκριμένη λύση. Το να αγνοείς τις ταυτότητες περιμένοντας να εξαφανιστεί η συστημική καταπίεση δεν είναι παρά ένα είδος στρουθοκαμηλισμού.

Δύο άνθρωποι βίασαν έναν άλλον άνθρωπο, δύο άνθρωποι σκότωσαν έναν άλλο άνθρωπο. Εκατοντάδες άνθρωποι τον χρόνο σκοτώνουν και βιάζουν άλλους ανθρώπους, απλά ΤΥΧΑΙΝΕΙ οι άνθρωποι που βιάζουν και σκοτώνουν να είναι συνήθως άντρες. Και τυχαίνει οι άνθρωποι που είναι γυναίκες να βρίσκονται σχεδόν πάντα από την πλευρά του θύματος και όχι του θύτη. Είναι μία σατανική σύμπτωση. Είμαστε όλοι άνθρωποι.

Η συστημική βία δε θα λυθεί με ευχολόγια. Ούτε η πατριαρχία θα καταρρεύσει δηλώνοντας το αυτονόητο -ότι είμαστε όλοι άνθρωποι- χωρίς πρώτα να εντοπίσουμε όλους τους τρόπους με τους οποίους απο-ανθρωποποιεί τις γυναίκες. Οι γυναίκες δεν βιάζονται και σκοτώνονται με τέτοια ευκολία επειδή είναι άνθρωποι αλλά επειδή θεωρούνται ΛΙΓΟΤΕΡΟ άνθρωποι.