Η εικόνα που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο υπονοεί πως μια γυναίκα που βάφεται και φροντίζει την εμφάνισή της δεν μπορεί ταυτόχρονα να διαβάζει και να σκέφτεται για τον εαυτό της.  Η εικόνα της ανεγκέφαλης, επιφανειακής bimbo είναι καθαρά μισογυνική όχι μόνο επειδή χωρίζει τις γυναίκες σε δύο αλληλοαποκλειόμενες κατηγορίες αλλά επειδή υποκρύπτει το γεγονός πως σε όποια κατηγορία και να υπαχθεί κάποια πάλι χαμένη θα βγει.

Αυτό δυστυχώς είναι το είδος του μισογυνισμού που συνήθως βρίσκει έρεισμα και στον χώρο της Αριστεράς (όπως βλέπουμε και σε προηγούμενη ανάρτηση*) η οποία αρέσκεται να προωθεί το μοντέλο της διαβασμένης γυναίκας πάντα όμως σε αντίθεση με αυτό της ακαλλιέργητης, ρηχής Δαπίτισσας που το μόνο που την ενδιαφέρουν είναι τα πάρτυ στην Μύκονο. Η Δεξιά αντίστοιχα διαστρεβλώνει το μοντέλο της Αριστερής γυναίκας ως αυτό της αξύριστης, ανέραστης φεμινίστριας. Και οι δύο χώροι έτσι χρησιμοποιούν τις γυναίκες ως σύμβολα της ανωτερότητας της ιδεολογίας τους  παρά ως πραγματικούς ανθρώπους και ενεργά μέλη της κοινότητας τους. Και οι δύο χώροι πατρονάρουν τις γυναίκες να συμμορφωθούν με  δικά τους πρότυπα και ενώ η Δεξιά ανάγει την παραδοσιακή θηλυκότητα σε αυταξία -χωρίς να σημαίνει ότι είναι απαλλαγμένη από το slut shaming- η Αριστερά την στοχοποιεί ως κάτι αρνητικό, ως αποτέλεσμα του σεξισμού. Aποτυγχάνει έτσι να αναγνωρίσει ότι το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η θηλυκότητα ή η θηλυπρέπεια αλλά οτί αυτή αξιολογείται ως κατώτερη από την αρρενωπότητα από την ίδια την πατριαρχία -πως το μακιγιάζ δηλαδή είναι υποτιμημένο ΕΞΑΙΤΙΑΣ της συσχέτισής του με τις γυναίκες.

Ταυτόχρονα η Αριστερά προβάλει μια ψεύτικη εικόνα γυναικείας απελευθέρωσης -μιας αναγκαστικής απελευθέρωσης απο τα δεσμά του make up, του ντεκαπάζ, των πλαστικών και των προτύπων ομορφιάς τα οποία καλούμαστε να μην ακολουθούμε παραμένοντας ταυτόχρονα πάντα γαμήσιμες. Ο brocialist και ο manarchist είναι πάντα παραπάνω από πρόθυμοι να μας κάνουν mansplaining για τα κακά του μακιγιάζ και της βιομηχανίας της μόδας αντί να τσεκάρουν οι ίδιοι τις δικές τους σεξιστικές συμπεριφορές, λες και η καταπίεση μας έρχεται αποκλειστικά εκ των άνωθεν και δη τον καπιταλισμό.

Ανεξάρτητα λοιπόν με το αν ταυτιζόμαστε περισσότερο με ένα από τα δυο μοντέλα, θα πρέπει να παραμένουμε πάντα επιφυλακτικές προς μια απεικόνιση των γυναικών που δεν αφήνει χώρο για ενδιάμεσα και που δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και τις επιθυμίες μας, παρά μόνο προσπάθεια να μας στριμώξει πάλι σε κουτάκια -πάντα ιεραρχικά ταξινομημένα κουτάκια. Και θα πρέπει να απορρίπτουμε κάθε απεικόνιση που μας αποδίδει αξία αντιπαραθέτοντάς μας προς άλλες γυναίκες απλά ακόμα και όταν μας κολακεύουν πως είμαστε τάχα ξεχωριστές. και όχι-σαν-τις-άλλες.

Καθώς οι γυναίκες είναι κατά το πατριαρχικό πρότυπο multi-tasking, είμαστε απολύτως ικανές να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας με ή χωρίς κραγιόν

~Hürrfem Sultan

*https://naieisaimisogynis.com/2018/01/30/o-mythos-tis-bimbo/