Mπροστά στην δολοφονική μανία της πατριαρχίας οι σκληροπυρηνικοί μισογύνηδες δεν εθελοτυφλούν απλά αλλά κατασκευάζουν ενεργά το μισογυνικό discourse της υποτιθέμενης «μητριαρχίας» όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται. Η θεωρία της μητριαρχίας δεν υπονοεί απλά ότι την πραγματική εξουσία την έχουν οι γυναίκες -κόντρα σε κάθε δεδομένο σύμφωνα με το οποίο η πολιτική και οικονομική εξουσία ήταν και ειναι συγκεντρωμένη παγκοσμίως στα χέρια αντρών- αλλά υποθέτει κιόλας ότι αυτές είναι και ηλίθιες γιατί επινόησαν ένα σύστημα που στρέφεται εναντίον τους. Η υποτιθέμενη μητριαρχία υπονοεί ότι ξύπνησαν μία μέρα οι γυναίκες και ενώ είχαν ισότητα αποφάσισαν κόντρα στα συμφέροντά τους να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα σύμφωνα με το οποίο θα θεωρούνται υποδεέστερες, θα έχουν λιγότερα δικαιώματα και θα κακοποιούνται ή και δολοφονούνται μαζικά απλά επειδή αυτό το σύστημα τις «καυλώνει» -ίσως και για να τη σπάσουν σε εκείνη την γειτόνισσα που υπονόησε ότι πήραν βάρος.

Η θεωρία της μητριαρχίας και κάθε κοσμοθεωρία που υπονοεί οτι οι γυναίκες έχουν την εξουσία δεν είναι παρά μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας που δεν βγάζει κανένα νόημα γιατί υποθέτει οτι ο αδύναμος είναι αυτός που συντηρεί ένα σύστημα που στην ουσία είναι εις βάρος του. Είναι παρόμοια με τη αντισημιτικές θεωρίες που ήθελαν τους Εβραίους να ελέγχουν τον κόσμο, γιατί τίποτα δεν βγάζει περισσότερο νόημα από το να ελέγχεις έναν κόσμο που σε διώκει και δολοφονεί μαζικά.

Στην περίπτωση των γυναικών, η αναπαραγωγή της πατριαρχίας μέσω της ανατροφής των παιδιών, χρησιμοποιείται εναντίον τους -λες και όταν οι μαύρες σκλάβες είχαν την ευθύνη για την ανατροφή των λευκών παιδιών διάλεγαν αυτές τους κανόνες του παιχνιδιού και τις αξίες που θα τους μεταδώσουν. Οι γυναίκες,στις οποίες η πατριαρχία έχει ανέκαθεν αναθέσει την ανατροφή των παιδιών ως φυσικές baby sitters και τίποτα παραπάνω, αναγκάζονται να τα μεγαλώσουν με πατριαρχικές αξίες για τον απλό λόγο πως και οι ίδιες τις έχουν εσωτερικεύσει μέσω της δικής τους ανατροφής αλλά επιπλέον και λόγω του γεγονότος ότι η αξία τους κρίνεται σχεδόν αποκλειστικά από το πόσο ο γιος τους θα γίνει «σωστός» άντρας και η κόρη τους μια σεμνή γυναίκα κατάλληλη για σύζυγος και -με τη σειρά της- μητέρα. Η κοινωνική πίεση και ένα αυστηρότατο σύστημα κοινωνικών ποινών και επιβραβεύσεων εμποδίζει τις μητέρες να αποκλίνουν από τους κανονες αρρενωπότητας και θηλυκότητας που θα μεταδώσουν στα παιδιά τους. Στο προσωπικό τους συμφέρον προστίθεται και ο φόβος πώς αν τα παιδιά τους αποκλίνουν θα στιγματιστούν και θα υποφέρουν. Το σύστημα επομένως έχει έτσι την ικανότητα να αναπαράγει τον εαυτό του όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια των αντρών.

Οι γυναίκες δεν ξύπνησαν μία μέρα και αποφάσισαν οτι γουστάρουν τους άντρες που τις υπερασπιζονται από άλλους άντρες για τον απλούστατο λογο πως αν δε υπήρχε η πατριαρχια δε θα χρειάζονταν την υπεράσπιση κανενός. Οι γυναίκες λοιπό αν και όταν ψάχνουν άντρες που τις «προστατεύουν» είναι ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή ζούνε στην πατριαρχία.