Για να εμπεδώσουμε ότι άλλο ίσα δικαιώματα και άλλο ίσες ευκαιρίες, σε κάτι τέτοια σχόλια φαίνεται ξεκάθαρα ο λόγος που παρόλο που οι γυναίκες έχουν κατακτήσει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι δεν έχουν καταφέρει να εκλέγονται σε ίσα ποσοστά με τους άντρες. Το ποσοστό παραμένει πολύ χαμηλό ακριβώς επειδη η κυρίαρχη αντίληψη θέλει τις γυναίκες νοικοκυρές και μακριά από το δημόσιο χώρο, ο οποίος θεωρείται οτι ανήκει φυσικά στους άντρες.

Οι γυναίκες πολιτικοί κρίνονται με εντελώς διαφορετικά κριτήρια από τους άντρες πολιτικούς, επομένως κινούνται σε ένα ιδιαιτέρως εχθρικό περιβάλλον με αποτέλεσμα τα αντικειμενικά τους προσόντα να μην είναι ποτέ αρκετά. Καθώς η εκλογή τους βασίζεται στις κυρίαρχες αντιλήψεις του μέσου ψηφοφόρου, συνεχίζουν πάντα να κρίνονται από το εκλογικό σώμα πρώτα απ’όλα ως γυναίκες οι οποίες για να αποδείξουν την αξία τους πρέπει να μπορούν «να βαλουν σε σειρά το σπίτι τους» – να κάνουν δηλαδή ΚΑΙ την δουλειά των αντρών στο σπίτι όσο αυτοί ασκούν πολιτική εξουσία αφήνοντας νοικοκυριό και παιδιά στην πλάτη των συζύγων τους. Και φυσικά, διαβάζοντας τέτοια σχόλια είναι αρκετό για να αποθαρρύνει πολλές γυναίκες ακόμα και από την σκέψη να ασχοληθούν με την πολιτική καθώς δεν έχουν όλες το ίδιο απόθεμα ενέργειας να παλεύουν με αυτό το είδος σεξισμού ενώ ταυτόχρονα οι αντιλήψεις αυτές συνεχίζουν από μικρή ηλικία να διαμορφώνουν τις φιλοδοξίες και την αυτοεικόνα τους.

Για άλλη μια φορά φαίνεται το πώς ο έμφυλος καταμερισμός εργασίας δεν βασίζεται σε ρόλους διαφορετικούς αλλά ισότιμους. Αντιθέτως οι γυναίκες αποκλείονται συστηματικά από θέσεις εξουσίας και θα πρέπει να αρκούνται στην περιορισμένη επιρροή τους εντος σπιτιού την ίδια ώρα που οι άντρες στην πολιτική αρένα θα παίρνουν αποφάσεις εκ μέρους τους.