Εξυπνάδες συντηρητικών: «ναι αλλά αν είχαν κάνει ΕΣΑΣ εκτρωση οι γονείς σας δε θα λέγατε τα ίδια για τις εκτρώσεις»
Αλήθεια είναι αυτό. Δε θα ήμασταν καν εδώ για να τα λέμε και δε θα ανησυχούσαμε. Το ίδιο θα συνέβαινε κι αν οι γονείς μας είχαν αποφασίσει να μην κάνουν σεξ εκείνη την συγκεκριμένη μέρα, αν είχε χτυπήσει ο συναγερμός και τους είχε διακόψει, αν είχαν προβεί σε ακατανόμαστες σεξουαλικές πράξεις που δεν έχουν ως αποτέλεσμα την γονιμοποίηση αλλά μόνο την σκέτη αμαρτωλή ηδονή ή ξερω γω αν ο πατέρας μας είχε αποφασίσει να αυτοικανοποιηθεί. Τι να κανουμε τώρα, να απαγορέψουμε την μαλακια? Την αντισύλληψη? Το στοματικό σεξ?
Όλοι οσοι εχουμε γεννηθεί υπάρχουμε λόγω μιας σειράς συμπτώσεων που οδήγησαν ένα συγκεκριμένο σπερματοζωάριο να γονιμοποιήσει ένα συγκεκριμένο ωάριο, καθώς είναι αδύνατο να γονιμοποιηθούν ΟΛΑ τα υπαρχοντα ωάρια και υπάρχει ομολογουμένως μια περίσσια σπερματοζωαρίων. Επομένως το καλύτερο που έχομε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τις γυναίκες που φέρουν το βάρος της 9μηνης εγκυμοσύνσης και της γέννας (για να μην πω και της ανατροφής μετα) να επιλέξουν ποιο ωάριο, πότε και γιατί θα γονιμοποιηθεί και ποιο όχι αντί να της αναγκάσουμε να κυοφορούν οποιο γονιμοποιήθηκε τυχαία λόγω της αποτυχίας του προφυλακτικού (στην καλύτερη, του βιασμού στην χειρότερη).
Ας αφήσουμε λοιπον τα συναισθηματικά επιχειρήματα του κώλου και τις σοφιστείες στην άκρη. Δεν χρειάζεται να μισούμε τα αδέρφια μας για να είμαστε υπερ του δικαιώματος της έκτρωσης. Τα περισσότερα παιδιά άλλωστε μπορούν να είναι σίγουρα οτι το βραδινό τους κλάμα εμπόδισε πολλά πιθανά αδέρφια τους να συλληφθουν. Δεν σημαίνει οτι ειναι δολοφόνοι. Και σε καθε περίπτωση, ποιος από εμάς θα ήθελε η μητέρα να να υποχρεωθεί να κάνει ένα παιδί που δε θέλει απλά για να έχουμε εμείς καποι@ να παίζουμε?