Την Σοφι δεν την ενδιαφέρει η ισότητα και όλα τα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άντρες και οι γυναικες όχι. Δεν την ενδιαφέρει ούτε η αυτονομία της. Η Σόφι είναι διατεθειμένη να θυσιάσει την αυτονομία της με αντάλλαγμα την αντρική αποδοχή. Όπως πολλές αντιφεμινίστριες γυναικες η Σοφι έχει μάθει να ετεροκαθορίζεται μέσα από την αντρική έγκριση. Δε θέλει η πολλή αυτονομία της να τρομάξει τους άντρες, αλλά δεν κάθεται να αναρωτηθεί γιατί οι άντρες νιώθουν ευνουχισμένοι από την γυναικεία αυτονομία και γιατι ο ανδρισμός τους βασίζεται στο κατά πόσο οι γυναικες εξαρτώνται από αυτούς. Η Σόφι θεωρεί οτι η πολλή αυτονομία μας κάνει λεσβίες, περιέργως όμως η πολλή αυτονομία δεν έκανε ποτέ τους άντρες γκέι γιατι η αυτονομία θεωρείται αντρικό, αρρενωπό χαρακτηριστικό. Οι άντρες μπορεί να είναι αυτόνομοι χωρίς να απωθούν τις γυναικες, οι γυναικες όμως χάνουν την θηλυκότητά τους και άρα ό,τι τις κάνει επιθυμητές στα μάτια των αντρών. Χρειάζεται αυτονομία με μέτρο, τόση ώστε να μην είσαι μια θλιβερή clingy κολλιτσίδα αλλά όχι τόση που να νιώθει οτι αν τον χάσεις δε θα πέσεις να πεθάνεις. Θέλει τόση αυτονομία όση απαιτείται για να σε κάνει ελκυστική στα μάτια των αντρών.

Η Σόφι ειναι χαρακτηριστικό παράδειγμα pick-me γυναικας που βασικός της στόχος έιναι να την διαλέξει ένας άντρας σαν τον Πάνο και ειναι διατεθειμένη να επιτεθει στις άλλες γυναίκες για να κερδίσει το βραβείο. Γι αυτό είθισται να δίνει συχνά τέτοιου είδους παραστάσεις, επιτελώντας τον ρόλο της pick-me και σηματοδοτώντας ότι δεν είναι σαν εκείνες της σπαστικές φεμινίστριες περιμένοντας οι σεξιστές άντρες να τσιμπήσουν το δόλωμα. Η Σόφι νιώθει καλά με την επιβράβευση αυτή γιατί όλες μας έτσι μας εκπαίδευσε η πατριαρχία, να εκτελούμε κάτι τέτοια τρίκ με αντάλλαγμα ένα μπισκοτάκι και ένα νοερό χάιδεμα στο κεφαλάκι ενώ μας λένε «καλό κορίτσι». Η Σοφι παρηγορεί τον εαυτό της λέγοντάς του οτι οι θυσίες που κάνει αξίζουν γιατί μπορεί να χάνει την αυτονομία της και όλα αυτά τα πράγματα που δεν μπορεί να κάνει επειδή είναι γυναικά, αλλά τουλάχιστον κάποιος θα της ανοίξει την πόρτα ή όταν με το καλό μείνει έγκυος κάποιος θα της προσφέρει τη θέση κι αυτό θα την κάνει να νιώσει όμορφα. Γιατί η πατριαρχία αυτό μας έχει διδάξει, να νιώθουμε περήφανες που αρκούμαστε στα λίγα και να να επιδιδόμαστε σε μια διαρκή μειοδοσία για τα μάτια των αντρών. Όσα πιο λίγα ζητάμε τόσο ανεβαίνει η αξία μας στο χρηματιστήριο της πατριαρχίας. Μόνο που ρε Σοφι, η μετοχή του μπισκότου δεν αξίζει πια τόσα πολλά, δεν χρειάζεται πια να πέφτουμε τόσο χαμηλά.