
Κι ενώ το Teen Vogue στο εξωτερικό γράφει συστηματικά για τον φεμινισμό, τον Μαρξ, τον Κομμουνισμο και έχει αναδειχτεί σε παράγοντα ριζοσπαστικοποίησης των νεαρών κοριτσιών το Vogue στην Ελλάδα συνεχίζει τον χαβά του -ή μαλλον τον χαβά όλων των γυναικείων περιοδικών εδώ και δεκαετίες- υποσκάπτοντας τα δικαιώματα και τους αγώνες των γυναικών που αποτελούν και το κοινό του. Με αφορμή την δίκη της Ελένης Τοπαλούδη βρήκε ευκαιρία να πάρει θέση για τον όρο γυναικοκτονία εκφράζοντας την αντίθεσή του όχι μόνο με πατροναριστικό τρόπο, από την θέση της δικηγόρου που γράφει το κείμενο αλλά και με αγανάκτηση γιατί λέει τάχα αυτό ειναι σεξιστικό! Το παγκόσμιο φεμινιστικό κίνμα που κάνει αγώνα να αναγνωριστούν οι έννοιες της κουλτούρας του βιασμου και της γυναικοκτονίες προφανώς αποτελείται από ηλιθιες και δεν εχουν καταλάβει ότι βλάπτουν τις γυναίκες για τις οποίες αγωνζίεται. Η συγκεκριμένη φράση δεν περιέχεται στο κείμενο και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν μπήκε με πρωτοβουλίας της δικηγόρου συντάκτριας -που εκφράζεται εντός του κειμενου συντηρητικά σχετικά με την αγόρευση της Εισαγγελέως ως υπερβολικά «συναισθηματικής» όπως είδαμε πολλ@ς δικηγόρους να κάνουν δρόντας προστατευτικά για το χωράφι τους από την κριτική διατηρώντας την ψευδαίσθηση μιας υπερβατικής, αντικειμενικής εξουσίας. Πάντως μετά από διαδοχικα edits εξαφανίστηκε και από την σελίδα του facebook.
Πάμε λοιπόν άλλη μια φορά: ο όρος γυναικοκτονία δεν σημαίνει οτι οι γυναίκες δεν είναι άνθρωποι όπως και ο όρος παιδοκτονία ή παιδική εργασία δεν σημαίνει οτι τα παιδιά δεν είναι άνθρωποι. Αντιθέτως υπάρχει για να αναδείξει το πως το συγκεκριμένο είδος εγκλήματος όχι μονο ακολουθεί ένα παρόμοιο μοτίβο αλλά προκύπτει από τη ευάλωτη θέση της γυναίκας και την αντεικειμενοποίησή της στο πατριαρχικό συστημα εξουσίας. Δεν σημαίνει ούτε οτι κάποιοι άντρες σκέφτονται συνειδητά «αυτή θα τη σκοτώσω επειδή ειναι γυναίκα» ή «σήμερα θα σκοτώσω όποια γυναίκα βρω πρώτα μπροστά μου». Την σκοτωνουν βασισμένη σε μισογυνικές παραδοχές περί γυναικείας σεξουαλικότητας, περι ανδριικής ανωτερότητας και εξαιτίας της τοξικής αρρεωνωπότητας που καλεί τους άντρες να αποδεικνύουν τον ανδρισμό τους μέσω της βίας και της υποταγής των γυναικών. Οι γυναίκες δολοφονούνται από άντρες λόγω του μίσους που τους καλλιεργεί η πατριαρχία ψιθυριζοντας τους οτι είναι «πουτάνες», άπιστες, κ@ργίολες, ύπουλες, γκρινιάρες, ενοχλητικές, οτι βασανίζουν τους άντρες κάνοντας τους τις δύσκολες, αρνούμενες να τους δώσουν αυτο που δικαιούνται ή αμαυρώνοντας την αντρική τιμή τους, και ότι αξίζουν βία και βιασμό γιατι προκαλούν, ντύνονται σαν «ξεκωλα», βγαίνουν αργάτο βραδυ και πηγαινουν σε ξένα σπίτια. Υπάρχει μία ξεκάθαρη συνοχή και συνεκτική λογική πίσω απο τέτοια εγκλήματα τα οποια κατατάσσουμε με τον όρο «γυναικοκτονια». Ο σκέτος όρος ανθρωποκτονία απλά θα συσκότιζε την ιδιαιτερότητά τους και τα γεννεσιουργά αίτια τέτοιων εγκλημάτων.
Θλίψη που τέτοιες ιδέες εκφράζονται από ένα γυναικείο περιοδικό και θλίψη που τέτοιες θέεσις εκφράζονται από δικηγόρους. Μας κάνει να υποπτευόμαστε ότι μάλλον θέλουν να περιχαρακώσουν τα πεδία τους και φοβούνται οτι ο φεμινισμός και η κριτική στην εξουσία θα κλονίσει τις εδραιωμένες αυθεντίες τους κι έτσι καταλήγουν φορεις συντηρητισμού.