Είναι γεγονός οτί η γυναικεία και η αντρική απιστία αντιμετωπίζονται πολύ διαφορετικά από την πατριαρχία εδώ και αιώνες. Η αντρική απιστία όταν δεν επικροτείται αντιμετωπίζεται με κατανόηση ενώ η γυναικεία αρκεί για να χαρακτηριστεί η άπιστη και όλες οι γυναικες «πουτ@νες». Η διαφορά αυτή έχει σχέση με το πως κατασκευάζεται κοινωνικά η γυναικεία σεξουαλικότητα από την πατριαρχία. Η σεξουαλικότητα αυτή είναι στην ουσία μία μη-σεξουαλικότητα, δηλαδή θεωρείται οτι χαρακτηρίζεται από την απουσία έντονης σεξουαλικής επιθυμίας αφού το σεξ για τις γυναικές εξυπηρετεί υποτίθεται καθαρά αναπαραγωγικούς σκοπούς και κινείται από την «βιολογική ανάγκη» τους να γίνουν μητέρες. Αντιθέτως ο άντρας θεωρείται εγγενώς σεξουαλικός και η λιμπίντο του ακόρεστη, με αποτέλεσμα να δικαιολογούνται και τα σεξουαλικά εγκλήματα από άντρες και η απιστία του σε μία συμφωνημένα μονογαμική σχέση. Η γυναίκα «δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει ανικανοποίητη για να ψάχνει αλλου» γιατί όπως θα σας διαβεβαιώσουν εκατομμύρια άντρες που δεν έχουν χαρίσει σε γυναίκες ούτε έναν οργασμο, οι ίδιοι χρειάζεται να καταβάλλουν την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια στο 8 λεπτό σεξ που θα κάνουν και αυτό θα μας αρκέσει για να έχουμε πολλαπλούς οργασμούς και να μας μείνουν αξέχαστοι.
Η ταύτιση του άντρα με την σεξουαλικότητα και της γυναίκας με την σεξουαλική απάθεια ή αδιαφορία είναι κατασκεύασμα της Βικτωριανής εποχής καθως ως τότε οι γυναικες θεωρούνταν ΠΙΟ σεξουαλικά ακόρεστες και άρα πιο αμαρτωλές και επικίνδυνες από τους άντρες. Όπως αναλύεται και στο ακαδημαικό άρθρο «Passionlessness: An Interpretation of Victorian Sexual Ideology, 1790-1850» οι γυναίκες αγκάλιασαν την νέα αυτή προσέγγιση ελπίζοντας οτι αυτό θα τις ανυψώσει ηθικά αφαιρώντας τους το αιώνια στίγμα της Εύας και της έκπτωσης από τον Παράδεισο και θα της χρήσει ως άξιες συντρόφους των αντρών ως ηθικό μπούσουλά τους. Οπως πλεον γνωρίζουμε τελικά αυτό δεν λειτούργησε συνολικά υπέρ τους αν και βοήθησε μια μειοψηφία λευκών προνομιούχων γυναικών να αναγνωριστούν ως διανοητικά πλάσματα αλλά και να να περιορίσουν τις σεξουαλικές επαφές και αρα τον αριθμό των παιδιών τους. Η διαγραφή ομως της γυναικείας σεξουαλικότητας απλά την έκανε κτήμα της αντρικής αφού οι γυναίκες θεωρείται οτι δεν υπάρχουν αυτόνομα ως σεξουαλικά υποκείμενα.