Το πατριαρχικό οικοδομημα που πλασάρει πολιτισμικές κατασκευες ως «φυση» ειναι τόσο εύθραυστο που απειλείται με κατάρρευση ανά πάσα στιγμή από τις φεμινιστικές θεωρίες και οποιουδήποτε είδους ανάλυση. Η συντάκτρια ς το γνωρίζει αυτο και κάνει εμφανή την απειλη από τις πρωτες λέξεις σπεύδοντας να μας αποτρέψει από τονα σκεφτούμε κριτικά. Η πατριαρχία άλλωστε βασίζεται αποκλειστικά στο truthiness που αποπνεει-αυτή την ιδιότητα να φαντάζει αληθινή στην καρδιά μας ακόμα και οταν δεν επιβεβαιώνεται από την εμπειρία ή την λογική μας. Ειναι περισσότερο η επικληση στο συναίσθημα που την στηρίζει παρα οι θεωρίες -οι θεωρίες αντιθέτως είναι ανταγωνιστικές κι αυτό φαίνεται να αγχώνει την συντάκτρια που σπευδει να επιτεθει στον φεμινισμό. Μονο όπλο εναντίον τους είναι μεγαλόστομες φράσεις όπως ο «αρεχόγονος κανόνας», η δύναμη της εικονας και η τάση να λειτουργει αυτο-επιβεβαιωτικά με αναφορά σε άλλα πατριαρχικά αφηγήματα.


Αν αποφασίσουμε βέβαια -και η σύγχρονη κοινωλογία έχει αφιερώσει πολλή βιβλιογραφία σε αυτο- να εξετάσουμε την ίδια την έννοια της «φύσης» θα δούμε εύκολα πως αποτελεί κι αυτή μια κοινωνική κατασκευή ιδωμένη από την σκοπιά της εκάστοτε κουλτούρας με σκοπό την εδραίωση σχέσων κυριαρχίας. Και πουθενά δεν ειναι αυτο περισσότερο εμφανές από το φύλο και μάλιστα την ίδια την σεξουαλική πράξη. Η συγγραφέας προσπαθεί να μας πείσει πως η «γυναικεία υποταγή» κατά το σεξ ειναι ένα αρχέγονος κανόνας που μάλιστα προκύπτει από την ίδια την ανατομία μας. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι πως η διαδικασία της διείσδυση έχει απλα κατασκευαστεί μεσω αφηγημάτων ως μια πράξη επίθεσης, κατάκτησης και κυριαρχίας. Δεν μας έχει εξηγήσει ποτέ κανείς γιατι ένας πέος που διεισδυει σε έναν κολπο έχει οτιδήποτε κυριαρχικό. Είναι απλά …ένα πέος που διεισδύει σε ένα κόλπο προσφέροντας αμοιβαία απόλαυση. Δεν είναι ούτε το ευρος κινήσεων ούτε η πρωτοβουλία του κατόχου του πέους που το κάνουν εγγενώς επιθετικό ή ενεργητικό καθώς αυτά μπορούν κάλλιστα να ανήκουν στ@ν κάτοχο του αιδοίου που θα μπορούσε να καβαλάει τ@ν στατικό κάτοχο πέους. Δεν είναι παρά μέσα από τη γώσσσα και τα πολιτισμικά αφηγήματα ή τις εικονες που συνοδεύουν συνειρμικά το σεξ που το πέος φαντάζει ως κατακτητής. Ας φανταστούμε μια γλώσσα που περιγράφει την πράξη από την μεριά του αιδοίου που «κατατρώει», «εξαφανίζει» ή «εγκολπώνει» το πέος και θα δούμε πόσο εύκολα μπορούν οι ρόλοι να αντιστραφούν.

Το μονο υποτακτικό λοιπόν στον να δέχεσαι διείσδυση ειναι ακριβώς οτι αυτό έχει ταυτιστει με τις γυναικες και το κατώτερο κοινωνικό στατους τους. Ειναι απλά η πατριαρχία που αποφασισε να αποδώσει στο ένα μέρος της σεξουαλικής πράξης τον «ενεργητικό» ρόλο καθιστώντας το άλλο «παθητικό», παρομοια με το να αποφασισουμε αυθαίρετα πως ειναι μονο η μία πλευρά του ψαλιδιού που κόβει.


Προς επιρρωση της «sex editor» χρησιμοποιείται ταυτολογικά άλλωστε η φωτογραφία μιας γυναικας που περιμένει παθητικά και καρτερικά την διείσδηση και αυτό αναμένεται να μας πεισει οτι η γυναικεια φύση είναι υποταγμένη. Στο μεταξύ στην εικόνα δεν βλέπουμε καν μια πραγματική γυναίκα αλλά ένα καρτούν, λίγη σημασία όμως έχει αυτό καθώς η εικόνα ειναι φτιαγμένη έτσι ώστε να ανασύρει από την μνήμα μας χιλιάδες ερωτικές εικόνες από ταινίες, τσόντες ή ερωτικά comics όπου το βαβράτο αρσενικό επιτίθεται ερωτικά στην αδύναμη, ξέπνοη κορασίδα.

Τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να καταρρίψει αυτό τον «αρχέγονο κανόνα», ούτε το γεγονός οτι το σεξ δεν περιλαμβάνει πάντα διείσδυση, ούτε το γεγονός οτι δεν περιλαμβάνει πάντα έναν άντρα και μία γυναικα, ούτε το γεγονός ότι κάτοχος του πέους δεν είναι πάντα άντρας και κάτοχος του αιδοίου πάντα γυναίκα, ούτε οι χιλιάδες dominatrix που ικανοποιούν την αντρική σεξουαλική ανάγκη για υποταγή, ούτε καν ερωτικές πρακτικές ιδιαιτέρως δημοφιλείς, όπως το ballbusting -οι κλωτσιές στους ορχεις. Ακριβώς γιατί η «φύση» έχει κατασκευαστει έτσι πολιτισμικά ώστε να αποκλείει τις παραπάνω περιπτώσεις ως αφύσικες ή ακομα και «παρα φύσιν» και άρα όσα παραδείγματα και να φέρουμε αυτα θα είναι πάντοτε εξ ορισμού εκτός του εύρους της φύσης. Με λίγα λόγια, αν είστε γυναικες και δεν βιώνεται το σεξ ως υποταγή, ε τότε είσε κάποιου ειδους… ΥΠΕΡφυσικά όντα. Ή απλά λέτε ψέματα, πονηρούλες, η «sex editor» το ξέρει αυτό καλύτερα από εσας.


Τίποτα απο τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν οτι οι γυναικες δεν μπορούν να απολαμβάνουν τον υποτακτικό ρόλο στο σεξ ούτε ότι αυτό αντιβαίνει κάποια φεμινστική αρχή -αρκεί να θυμόμαστε ότι αυτό ειναι ακριβώς «ρόλος» και ο ρόλος προκύπτει από καποιο προυπάρχον σενάριο. Σημαίνει απλά ότι το σεξ στις ανθρώπινες κοινωνίες δεν αποτελει ένα απλό βιολογικό γεγονός, αντιθέτως οι άνθρωποι έχοντας την δυνατότητα φαντασιώσεων μπορούν να αντλούν ηδονή ακριβώς από τα πολιτισμικά αφηγήματα που συνοδεύουν την σεξουαλική πράξη. Αυτό το γνωρίζει κατά βαθος η συγγραφέας και γι αυτό θεωρεί απαραίτητα και το παιχνίδι του μυαλού αφού η αυτονομία των σωμάτων που επικαλείται ξέρει καλά ότι δεν αρκεί. Στην φύση άλλωστε δεν υπάρχουν ούτε στρινγάκια, ούτε σέξι εσώρουχα, ούτε τα λοιπά αξεσουάρ που μπορούν να συνοδεύσουν το σεξ, αυτό δεν σημαίνει οτι αυτά δεν μπορούν να επιδράσουν πάνω στα άτομα συνειρμικά. Ένα σεξι εσώρουχο ή μια σεξι πόζα μπορεί να ερεθίσει το ίδιο το υποκείμενο αλλα και τ@ν παρτενερ του, δεν χρειάζεται να το ανάγουμε κι αυτό σε κάποιο «αρεχόγονο κανόνα» γιατι το τι θεωρειται «σεξι» σε κάθε εποχή αλλάζει, ακριβώς επειδή δεν έχει σχέση με την βιολογία. Η ζαρτιέρα πχ θεωρείται σεξι γιατί έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη εποχή (προ καλσόν) και η συγκεκριμένη εποχή έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη επιτέλεση της θηλυκότητας -ξέρετε, τότε που οι γυναικες «ηξεραν να ειναι γυναικες» αλλά μετά το ξέχασαν.


Το πρόβλημα του φεμινσμού λοιπόν δεν είναι η γυναικεία υποταγή κατά το σεξ -ό,τι και να σημαίνει αυτό- αλλα το γεγονός οτι το σεξ, ώς ένας προνομιακός τόπος κατασκευής της έμφυλης διαφοράς στην πατριαρχία, χρησιμποιείται εσκεμμένα για να εξάγει συμπεράσματα γενικά για την γυναικεία ή αντρική φύση και μετά να τα γενικεύσει επιβάλλοντας σχέσεις ιεραρχίας τύπου «αφού οι γυναικα γουσταρει να σκύβει κατά το σεξ σίγουρα είναι στη ανθρώπινη φύση να μένει μακριά από την πολιτική και να αφήνει άντρες να αποφασίζουν για την μοίρα της ενώ αυτή ασχολείται με ξεσκόνισμα και στιφάδο». Σε δεύτερο επίπεδο βέβαια, πρόβλημα αποτελεί και η γενικευτική αντιμετώπιση των γυναικειων επιθυμιών γιατί οταν τόσοι πολλοί άντρες νομίζουν εξαιτίας τέτοιων άρθρων οτι ξέρουν καλύτερα τι θέλει μια γυναικα από την ίδια, είναι ακριβώς ο λόγος που είναι κακοι στο σε