Στο άρθρο-σταθμό για τις σπουδές φύλου με τίτλο «Είναι το θηλυκό για το αρσενικό ό,τι η φύση για τον πολιτισμό» η Ortner υποστηρίζει πως «το οικουμενικά υποδεέστερο στάτους των γυναικών μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός πως οι γυναίκες ταυτίζονται ή σχετίζονται συμβολικά με την φύση, σε αντίθεση με τους άντρες που ταυτίζονται με τον πολιτισμό. Εφόσον ήταν πάντα στόχος του πολιτισμού να υποστάξει ή να ξεπερασει την φύσυ, αν οι γυναικες ιδωθούν ως κομμάτι της, τότε ο πολιτισμός θα το βρει «φυσικό» να τις υποτάξει -αν όχι να τις καταπιέσει». Με το γυναικείο σώμα καταδικασμένο στην απλή αναπαραγωγή της ζωής, μας εξηγεί η Ortner, «το αρσενικό, στερούμενο φυσικών δημιουργικών λειτουργειών, πρέπει (ή έχει την ευκαιρία) να διεκδικήσει την δημιουργικότητά του εξωτερικά, «τεχνητά», μέσω της τεχνολογίας και τον συμβόλων. Κάνοντάς το αυτό δημιουργεί -σύμφωνα με αυτή τη λογική- σχετικά διαρκή, αιώνια και υπερβατικά αντικείμενα ενώ η γυναίκα δημιουργεί μόνο φθαρτά ανθρώπινα υποκείμεν»α. Προς αποφυγή παρεξηγησεων, η Ortner σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει ότι η καταπίεση των γυναικών είναι αποτέλεσμα της βιολογίας τους, αντιθέτως την αποδιδει στην ίδια τη διάκριση φύσης-πολιτισμού και του δημόσιου-οικιακού χώρου που είναι κι αυτά πολιτισμικές κατασκευές, και στις συμβολικές διαδικασίες που τα φύλα ταυτίζονται με΄καθε πόλο των ιεαρχημένων αυτών σχέσεων.


Στο χυδαίο κείμενο που παρατίθεται στο screenshot είναι ξεκάθαρη η παραπάνω λογική όπου η δημιουργία πολιτισμού αποδίδεται αποκλειστικά στους άντρες σαν οι γυναίκες να ήταν απούσες και να μην είχαν καμία συμμετοχή σε αυτόν -πέρα φυσικά από την δημιουργία των ίδιων των αντρών. Οι γυναικες θεωρείται μάλιστα ότι έμειναν στο «περιθώριο του πολιτισμού» επειδή γεννούσαν, ότι επειδη ενεργά και με περίσσια χρήση βίας οι άντρες τις απέκλεισαν από τις πολιτικές αποφάσεις.

Ο συντάκτης βέβαια το πάει ένα βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας τον αποκλεισμό των γυναικών από αυτό που θεωρείται πολιτισμός ως επιχείρημα εναντίον τους: ο πολιτισμός των αντρών είναι πολεμοχαρής και αιμοδιψής οπότε καλύτερα οι γυναικες να μείνουν έξω από αυτον. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ βέβαια καταφέρνει να κατηγορήσει για την αποτυχία του πολιτισμού τις γυναικες με το πασιγνωστό σχήμα σύμφωνα με το οποίο οι γυναικες -ως μάνες και σύντροφοι- θεωρούνται διαρκώς υπευθυνες και υπόλογες για την ηθική των αντρών. Αν οι άντρες σφάλλουν, γι αυτό θα φταίει πάντα μια γυναίκα γιατί σκοπός της γυναικείας ύπαρξης είναι να αγαπάει τους άλλους -κι αυτό για κάποιο λόγο θα πρέπει να το εκλάβουμε ως κομπλιμέντο και όχι ως απόδειξη ότι οι άντρες σαν τον συντάκτη θεωρούν ότι υπάρχουμε για να τους κανακεύουμε, να τους χαιδεύουμε και να εκτελούμε για πάρτη τους συναισθηματική εργασία.

Αν πάντως οι άντρες απέτυχαν τόσο οικτρά στη δημιουργία του πολιτισμού θα περίμενε κανείς ο συντάκτης να υποστήριζε να κλειστούν ΑΥΤΟΙ σπίτι και να παραχωρήσουν την εξουσία στις γυναικες μπας και τα καταφέρουν λίγο καλύτερα, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο θεωρεί οτι αυτοί αξίζουν κι άλλες ευκαιρίες.