«Aν με πουν αρκετοί άντρες χοντρή και αγάμητη λεσβία, θα εγκαταλείψω τον φεμινισμό, θα αποδεχθώ την πατριαρχία και θα ασχοληθώ με την εθελοντική παρασκευή σάντουιτς.»
Said. No. Feminis. Ever.
Τι ακριβώς προσπαθείτε να πετύχετε?
Αγαπητοί Barney Stinson wannabes,
Πρώτον είστε πολυ ξεφτίλες που είστε έτοιμoι να πουλήσετε τόσο εύκολα τα σεξιστικά και ομοφοβικά «ιδανικά» σας για να γαμησετε.
Δεύτερον ειστε πολύ ηλίθοι αν νομίζετε ότι μπορείτε να μας κοροιδέψετε. Ο σεξισμός και η ομοφοβία σας βρωμάνε απο μακριά -δεν πα να ανεβάζετε και quotes της Judith Butler για status
«Η πρωτεύουσα του σεξ»: γιατί σεξ είναι μονο αυτο που κάνουν οι ανδρες, ενώ ούτως ή άλλως το όνειρο του κάθε άντρα είναι να έχει τουλάχιστον τρεις γυναίκες. Ο ρόλος της γυναίκας εδώ είναι να ικανοποιήσει τις ανάγκες του άνδρα, με το σεξ (και την «πρωτεύουσα» του) να ορίζεται μεσα από μια ξεκάθαρα ανδροκεντρική θεώρηση. Ποιες είναι οι ανάγκες της γυναίκας δε μας ενδιαφέρει. Σε μια κοινωνία με αναλογία ποληθυσμου ανδρών-γυναικών 1:3 και πάλι η πατριαρχία θριαμβεύει.
*Blanca Collectiva*
Άντε πάλι τα υπονοούμενα! Αυτο που οι άντρες κάθονται ολη μέρα και μιλάνε για το ποσο θέλουν να πηδάνε, για το ποσο σκεφτονται το σεξ καθε 3.5 λεπτά και το πόσο πιο έντονες ορμές από εμας εχουν αλλα στο τέλος η «αγαμία» χτυπάει στο κεφάλι μόνο τις γυναίκες, με ξεπερνά!
Μήπως να πάψουν οι άντρες να αποδίδουν στο μόριο τους κατευναστικές ιδιότητες? Γιατί κανείς δεν μας λεει οτι η Κ. Κωνσταντοπούλου δεν έχει αρκετούς οργασμούς και μόνη της όσο λείπει ό άντρας της, αρα ακόμα και αν ίσχυε οτι μια σεξουαλικα ικανοποιημένη γυναίκα ήταν πιο ήρεμη και ευχάριστη (I call bullshit on that one) δεν εξαρτάται η σεξουαλική ικανοποιησή της απαραίτητα απο εναν άντρα.
Σταματήστε να κολακεύετε τον εαυτό σας.
~Hürrfem Sultan
Η αλήθεια είναι οτι εχω δει πολλές φορές γυναίκες να φρικάρουν και να μαλλιοτραβιούνται επειδή φόρεσαν τα ίδια ρούχα.
Σε Αμερικανικές Κωμωδίες.
Γραμμένες από άντρες.
Αυτό το trope προσπαθεί να διαιωνίσει το στερεότυπο της ρηχής γυναίκας της οποίας η ταυτότητα προσδιορίζεται απο το ρούχο που φοράει, γιατί κατα τ’αλλα είμαστε ολες ίδιες ενώ οι άντρες μπορούν να φορούν ολοι το ίδιο κοστούμι και να ξεχωρίζουν από την προσωπική γοητεία τους.
~Hürrfem Sultan
Η ρητορική αυτή προσπαθεί να μας πείσει οτι οι γυναίκες χρειάζονται τους άντρες περισσότερο από οτι οι άντρες τις γυναίκες, για λογους που παραμένουν αδιευκρίνιστοι γιατί εχουν να κάνουν με σεξιστικά στερεότυπα και κοινωνική πίεση.
Η απειλή του «ραφιού» είναι ένα ακομα μέτρο που επιστρατεύεται για να κρατήσει τις γυναίκες υπό έλεγχο και να τις υποτάξει στις επιθυμίες των αντρών.
(αυτά ανεξάρτητα με το quote της φωτογραφίας που φυσικα σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει αυτό που θέλουμε όλες)