Xαρακτηριστικό παράδειγμα «χιούμορ» που ενώ υποτίθεται θίγει τους άνδρες στην ουσία είναι μισογυνικό. Σύμφωνα με την αναπαράσταση του γάμου ως σκλαβιά για τους άνδρες και μέσο ολοκλήρωσης για τις γυναίκες, οι πρώτοι δε θα μπορούσε να είναι παρά ηλίθιοι οταν όντως παντρεύονται υποβάλλοντας υποτίθεται τον εαυτό τους στο βασανιστήριο της μονογαμίας και της μόνιμης γυναικείας γκρίνιας. Πίσω από την ηλιθιότητά τους βέβαια υποννοείται πάντα μία καπάτσα γυναίκα που επιστρατεύοντας την γυναικεία της πονηριά είτε τους «τύλιξε» είτε τους πίεσε.

Με τον τρόπο αυτό ο γάμος, ο οποίος εξακολουθεί να προτείνεται σχεδόν αποκλειστικά με αντρική πρωτοβουλία, παρουσιάζεται ως κάτι για το οποίο οι γυναίκες θα πρέπει να νιώθουν ένοχες αφού στην ουσία κορόιδεψαν έναν άντρα ώστε να στερηθεί την προσωπική του ελευθερια ενώ οι ίδιες βγαίνουν κερδισμένες. Εσωτερικεύοντας αυτή την ιδέα, οι γυναίκες γινονται πιο επιρρεπείς στο gashlighting, την χειραγώγηση και την υποταγή στις επιθυμίες του άντρα καθώς καλούνται να δείχνουν συνεχώς την ευγνωμοσύνη τους που ο ηλίθιος παραμένει παντρεμένος μαζί τους.

~Hürrfem Sultan