Η γονιμότητά μας είναι το ΑΝΤΙΤΙΜΟ που πρέπει να καταβάλουμε στους άντρες για να τους πείσουμε να δεσμευτούν μαζί μας, γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι άντρες σιχαίνονται την δέσμευση ενώ οι γυναίκες απο τη φύση τους είναι αυτές που ανυπομονούν να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας από τα 20.
Παρουσιάζοντάς το γάμο σαν μια σχέση ανταλλαγής απογόνων με αποκατάσταση ο σχολιαστής μιλάει για «ρομαντικά» ζευγαράκια. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό από το να μετατρέπεσαι σε παιδομηχανή μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να σου δώσει τον τίτλο της κυρίας, πριν σε «χαλάσει» κανας άλλος. Και φυσικά αναφέρονται στα «ζευγαράκια» παππούδων γιαγιάδων που παντρεύτηκαν πιθανότατα με συνοικέσιο όταν οι γυναίκες δεν είχαν και άλλη επιλογή και όταν το να παραμένεις ανύπαντρος έκανε τους άντρες ύποπτους για ομοφυλοφιλία. Πάρα πολύ ρομαντικό!
Όλο αυτό το discourse εννοείται πως συνδέεται με το «πρόβλημα» υπογεννητικότητας της Ελλάδας για το οποίο φυσικά κατηγορούνται μόνο οι γυναίκες που δεν παντρεύονται και δε αρχίζουν να γεννοβολάνε όσο το δυνατόν γρηγορότερα ώστε να διαιωνίσουν ένα έθνος που θα θεωρεί πως διαφορετικά «ξοδεύουν» την νιότη της και κανείς σοβαρός άνθρωπος δε θα πρέπει να της πάρει στα σοβαρά μετα τα 25.

~Hürrfem Sultan